|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2014 4:11:37 GMT
Janet Devlin Bij het kneepje was haar blik naar hem toe gegaan, ze glimlachte kalm en liet hem doen. Hij wist zichzelf er weer uit te trekken maar ze wist zeker dat ze straks hem erom zou vragen, echter was dat nadat ze hier weg waren. Ze streek even met haar vrije hand over zijn arm heen en ging wat dichter tegen hem aanlopen om zijn hand los te kunnen laten en een arm om hem heen te slaan. "Whatever it was that you were thinking about, it's okay and I'm glad you managed to get out of it again," fluisterde ze zachtjes bij zijn oor, waardoor ze even op haar tenen moest lopen maar het ging haar prima af. Ze had het vaak genoeg gedaan bij dit soort momenten.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2014 4:25:36 GMT
Gale Hawthorne
Hij bleef rustig door lopen tot de tafel waar haar vrienden zaten en liet haar hand nu ook zacht los toen ze weer het zelfde deed en wat tegen hem aankwam lopen met een arm om hem heen. Hij deed rustig hetzelfde en draaide zijn hoofd iets zodat ze niet zoveel moeite hoefde te doen om hetbij zijn oor te fluisteren. Hij glimlachte kort en drukte een kus op haar slaap. Hij wist dat ze er na al dit wel naar ging vragen, en hij zou haar ook eerlijk antwoorden waarover hij dacht. Want zo'n gedachten had hij nou eenmaal vaker. Toen ze aankwamen bij de tafel liet hij Janet rustig weer los zodat ze kon gaan zitten. Er waren toch nog twee plaatsen vrij, ze koos zelf maar waar ze ging zitten, de andere plek nam hij dan wel. "Thank you." Fluisterde hij nog even zacht bij haar oor en drukte weer even een kus op haar linkerslaap.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2014 4:38:41 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte bij de eerste kus op haar slaap, ging zitten en glimlachte dan bij de tweede kus op haar slaap en de woorden die hij sprak, ze knikte kleintjes en beantwoordde wat algemene vragen die van haar vrienden kwamen, kaatste ze wat terug en raakte zo in gesprek verzeild, echter bleef haar aandacht ook deels op Gale gericht en op de jongens die zich wat naar hem richtten omdat ze toch wel nieuwsgierig leken te zijn.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2014 5:17:50 GMT
Gale Hawthorne
Hij speelde wat met de vingers van Janet toen hij haar hand weer had vast genomen en keek rustig op naar de jongens toen die zich tot hem richtte. Hij hoorde de vraag aan vanwaar hij kwam aangezien hij niet Iers klonk en zijn schotse accent niet doorkwam in zijn gewoon Engels. "A'm frae Scotland." Sprak hij er nu ook op, nu wel zijn Schotse accent doorschemerend. Het klonk werkelijk Duits, maar hij was er nou eenmaal mee opgegroeid, en hij stoorde zich niet aan het iers, ook al verschilde dat nou niet echt belachelijk veel van het gewone Britse Engels.. Als ze het Schots niet snapte ging hij wel weer gewoon Brits spreken, dat was nog makkelijk voor hen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2014 5:56:04 GMT
Janet Devlin De jongens in de vriendengroep van Janet keken even verbaasd op, maar een jongen grijnsde al snel en sprak in het Schots terug, in ieder geval met het accent. Janet had zich weer gericht op haar vriendinnen, aangezien ze de jongens toch wel flink in de gaten hield, en praatte gezellig bij, ze hield nog altijd Gale's hand vast en speelde wat met zijn vingers, hoewel hij dat ook deed, maar dat boeide haar niet echt. Het voelde grappig aan en zo had ze ook wat afleiding, op de een of andere manier wist ze ook een beetje hoe hij zich dan voelde.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2014 6:15:50 GMT
Gale Hawthorne
Hij zag de verbaasde blikken en moest ook een beetje grijnzen om het accent van de jongen. Hij keek even naar Janet toen ze zich eindelijk weer wat focuste op haar vriendinnen in plaats van op hen. Hij keek dan weer naar de jongens en grijnsde weer licht. "Oi, british wi' a scots accent ur awready funny. Bit this is even better." Klonk hij daar dan op en speelde nog steeds wat met haar vingers om zich gewoon prettig te blijven voelen. Oké, vanaf nu zou hij wel weer gewoon Brits spreken. Gewoon voor hen zodat ze het toch beter konden verstaan.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2014 6:20:37 GMT
Janet Devlin Haar vrienden konden de accenten allemaal prima verstaan, aangezien ze ook mensen uit Wales kenden en een van de jongens half Schots was, was het een makkelijk iets. Maar ze maakten er geen probleem van en lieten hem doen wat hij het prettigst vond, de vragen waren nog oppervlakkig, de jongens wilden geen diepe gespreken eraan knopen en de meiden hielden zich nog met Janet bezig, totdat er eentje dan toch wat aan Gale vroeg over de relatie met Janet en hoe die ontstaan was, waardoor Janet even naar hem opkeek en hem een zacht kneepje in zijn hand gaf, een kleine glimlach rond haar lippen spelend.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2014 7:12:11 GMT
Gale Hawthorne
Ze leken het toch te begrijpen, dus dat was wel iets goeds vond hij dan. Want als hij Schots zat te praten als ze het niet begrepen was er ook neit veel aan natuurlijk. Hij beantwoordde de vragen rustig van de jongens in het Schots nog steeds en keek op toen een van de meiden hem wat vroeg. Hij keek dan even naar Janet en voelde het kneepje in zijn hand wat hem even liet glimlachen en wende dan haar blik weer naar haar vriendin toe. "Well, that's a long story.." Klonk hij daar op, nu weer gewoon Brits Engels, dat was even makkelijker om uit te leggen vond hij zelf. Hij vertelde over hoe ze elkaar ontmoet hadden in een café, de kogel sloeg hij weer over, dan hoe hij per toeval een collega van haar werd en dan zo over de concerten en verder over hoe Kaitlynn hem in het ziekenhuis had gekregen. Hij had ook gezwegen over het potje strippoker natuurlijk. En hoe hij een hopeloze poging deed haar te zeggen dat hij van haar hield toen hij zo zwak was, maar dat de volgende dag hij haar dan toch had kunnen vragen of ze zijn vriendin wilde zijn. Maar vooral dat hij nu gelukkig was dat al die rotzooi samen was gekomen tot toch iets moois. Hij had ook niet gezegd hoe Kaitlynn hem het ziekenhuis had ingewerkt, daar moesten ze zelf maar over vragen als ze dat wilde weten, maar of hij er een antwoord aan vast zou knopen was ok niet zeker.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2014 23:50:36 GMT
Janet Devlin Haar vrienden knikten allemaal geïnteresseerd mee bij zijn verhaal, wat vrij logisch was aangezien Gale het mooi wist te vertellen. Toen ze echter over Kaitlynn hoorden keken ze allemaal verbaasd op voor een moment, maar de een plaatste dan weer de opmerking dat Kaitlynn een geval apart was, maar het werd daarbij gelaten. Ze hoefde geen details te weten en waren allang blij dat hij wat los had gelaten, aangezien ze niet echt konden weten hoe hij was, maar veel maakte het Janet niet uit. Ze was blij dat haar vrienden zo begripvol waren en niet gelijk op hem in knalden, dat zou ook geen fijne impressie achter laten. Zeker niet na haar vader.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 5, 2014 0:00:44 GMT
Gale Hawthorne
De week was voor zijn gevoel weer snel voorbij gegaan. De rest van hun dagen in Ierland waren goed en fijn verlopen vond hij, hij had weer wat normaal tegen haar vader kunnen praten en daar was hij al gelukkig mee. Hij opende zijn ogen wat vermoeid en keek even zijn kamer rond. Hij was weer thuis, in zijn eigen bed. Hij zuchtte en begon zich aan te kleden. Ze waren nou alweer 5 dagen terug uit Ierland, en hij merkte het wel wat, het weer was hier nog steeds somber. Met een twintigtal minuten stond hij aangekleed en gewassen aan het caf", om alles te openen en aan te vullen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 5, 2014 11:14:34 GMT
Janet Devlin Ze had dienst wanneer het café open zou gaan voor iedereen, maar zoals gewoonlijk was ze wat eerder dan die tijd. Puur om wat in te kunnen draaien, wakker te worden en alles een beetje aan kant te maken. Gale moest vandaag alles openen dus toen ze bij het café kwam liep ze gelijk door naar de bar zodat ze wat te drinken voor hem kon klaarmaken en haar dagelijks kop thee voor zichzelf zette. Ze schatte in wat hij zoal wilde, bij haar thuis was het wel regelmatig hetzelfde. Ze streek haar haren opzij en keek op toen Kaitlynn het café in kwam, ze glimlachte naar haar vriendin maar het meisje leek in een niet al te beste bui.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 5, 2014 15:10:22 GMT
Gale Hawthorne
Na alles te hebben gedaan thuis vertrok hij rustig richting het café om alles open te gaan doen en weer wat centen te verdienen. Anders zou hij ook niet gaan werken. Deze avond was dan het concert waar zijn broer en cyn heen zouden komen, dus was hij toch vrij gestresst over vanavond. Hij had zelfs nog geen nummers besloten om te doen vanavond. Hij zuchtte bij die gedachte, hij moest soms echt stoppen met overal over na te denken. Hij liep verder naar het café en opende daar alles nu rustig. Hij zag dat Janet en Kaitlynn er al waren, dat was niet nieuw. "GoedeMorgen." Sprak hij nu ook rustig en liep rustig even naar Janet toe om haar Een kus op de wang te drukken. "Jij ging er bij zijn deze avond toch?" Vroeg hij nu ook rustig terwijl hij alles al een beetje klaar begon te zetten in het café.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 6, 2014 1:40:25 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte bij de kus op haar wang en knikte kalm, overhandigde hem zijn koffie. "Yep, natuurlijk," klonk ze lieflijk, ze was in een goede bui vandaag, ondanks dat ze wist wat voor dag het was. Kaitlynn trok haar aandacht dus keek ze naar haar roodharige vriendin en antwoordde rustig op wat ze vroeg, het meisje leek echt in een slechte bui te zitten en ze vroeg zich af hoe dat af ging lopen. Als ze Kaitlynn goed inschatte wist ze zeker dat het mis ging straks, maar ze hield haar vriendin kalm voor zover ze kon en liet de klaagzang maar over zich heen komen.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 6, 2014 5:06:38 GMT
Gale Hawthorne
Hij kwam terug bij haar en nam rustig de koffie aan toen ze die hem overhandigde. "Thank you." Sprak hij op zowel dat ze zou komen vanavond en voor de koffie. Hij keek niet op naar Kaitlynn bij de vraag naar Janet, waarom zou hij? Het was toch niet voor hem. Hij nam rustig wat slokjes van de koffie en sloot zijn ogen rustig. Als er wat mis zou lopen vandaag zou hij proberen kalm te blijven. Hij probeerde wel altijd goed en aardig te zijn tegen Kaitlynn om ruzies te voorkomen, dat wilde hij niet hebben voor janet. Hij zette de koffie weer even rustig op het aanrecht en keek een beetje rond. Alles stond klaar om klanten te ontvangen, dus er was niet veel meer wat ze konden doen nu.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 6, 2014 13:43:10 GMT
Janet Devlin Ze sprong op het aanrecht en ging zitten, het mocht niet maar het was ondertussen echt standaard geworden, een paar minuten voordat mensen naar binnen mochten komen zou ze wel weer eraf springen. Haar blik ging even rond, het café zag er weer prima uit en de andere collega's kwamen naar binnen lopen. Het was Janet's eerste dag sinds de vakantie naar Ierland dus ze kreeg heel wat vragen waarop ze wat stilletjes en verlegen zoals gewoonlijk antwoordde, maar het enthousiasme zat goed in haar stem en ze glimlachte van oor tot oor.
|
|