|
Post by Sara Gather on May 6, 2014 15:53:35 GMT
Gale Hawthorne
Hij bleef rustig tegen het aanrecht leunen en zag meerdere collega's nu binnenkomen om aan hun dag te beginnen. Hij keek rustig naar hoe hun collega's nu naar Janet gingen om te vragen over Ierland. Hij glimlachte kort en ging even naar de opslag om wat bakken op te stapelen als er moest worden bijgevuld. Hij liep dan weer even terug en liet janet maar even. Ze was duidelijk vrolijk na hun reis naar Ierland en daar was hij gelukkig mee. Hij glimlachte een beetje en keek even naar Kaitlynn. Hij wist soms echt niet wat haar probleem was, wat was er zo mis aan hem?
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 6, 2014 16:25:19 GMT
Janet Devlin Ze werd na een tijdje weer met rust gelaten waardoor ze zachr zuchtte en haar thee opdronk. Haar blik ging naar Kaitlynn die opeens openklapte tegen Gale. Janet sprong van het aanrecht en liep snel naar Kaitlynn toe, ze trok haar mee en sprak haar tegen voor een moment om haar te kalmeren en te vragen wat er nou allemaal aan de hand was gezien Janet hier geen zin in hand. Ze wilde een fijne dag hebben, maar dit leek er niet op en Kaitlynn raakte steeds meer geïrriteerd waardoor Janet steeds meer dichtklapte.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 6, 2014 19:16:56 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek weer zo af en toe naar Janet en naar Kaitlynn toen ze weer uit het niets begon. Hij kon niet reageren aangezien Janet hem al voor was en Kaitlynn wegtrok. Hij hoorde het gesprek wat aan en toen hij wist dat Janet weer meer leek dicht te klappen liep hij ook gewoon naar de twee toe en ging schaamteloos naast Janet staan. "Laat der gewoon." Murmelde hij tegen Janet en keek haar rustig aan. "Als ze niets wilt zeggen is het verder niet jou probleem." Hij bedoelde het absoluut niet gemeen, maar als Kaitlynn het lekker op wilde kroppen allemaal deed ze dat lekker. Hij keek dan zelf weer naar Kaitlynn. Wat was er nou zo mis met hem dat ze altijd Janet van hem probeerde te scheiden? Wat had hij ooit gedaan om zo pissed op te zijn? Hij had verdomme een kogel voor Janet en Kaitlynn opgevangen, waarom zou hij dan in godsnaam Janet wat willen aandoen? Hij richtte zijn blik weer tot Janet en streek met zijn vingertoppen even over haar rug, ze leek weer dicht te klappen, en hij vond het niet leuk. Ze was net nog zo opgetogen en vrolijk geweest, en Kaitlynn leek het binnen de seconden weer te verpesten, wat voor vriendin was het dan?
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 6, 2014 19:37:30 GMT
Janet Devlin Ze keek op naar Gale en glimlachte kleintjes maar schudde haar hoofd, zo was Janet niet en dat wist hij goed. Ze wilde niet zomaar iemand in de steek laten, Kaitlynn betekende veel voor haar en het waren nu een van die driftbuien waar ze zich overheen moest zetten. Haar vriendin was een lastig persoon en ze vroeg zich vaak af of er niet iets mentaals mis was bij de roodharige, maar vond dat een gemene gedachte waardoor ze het dan weer wegwuivde. Echter vond haar vriendin de actie van Gale niet zo leuk, waarom ze zich zo tegen hem keerde wist ze niet maar ze wist wel dat de bom zo zou barsten. Ze slikte moeizaam en keek weer op naar Gale maar Kaitlynn duwde de hem al ruw weg, Janet verbaasde zich nog altijd over de kracht die de kleine roodharige bezat. "Flikker op man! Ga lekker naar je broer en die hoer," histe ze pissig.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 6, 2014 19:48:15 GMT
Gale Hawthorne
Hij zuchtte. Hij wist dat ze zo niet was, maar zo kon het ook gewoon niet verder blijven gaan, maar dat leek Janet gewoon niet te zien. Zeg maar gerust dat het voor hem was om depressief van te worden. Hij deed altijd vriendelijk tegen Kaitlynn, hielp haar ook al duwde ze het altijd weg en deed alles voor het welzijn van Janet. Waarom had ze zo een hekel aan hem? Wat deed hij dan zo fout in haar ogen? Hij keek weer naar Kaitlynn toen ze hme duwde en zette een voet naar achter dat ze haar kracht kon afweren en hij niet omver zou vallen. "Doe ik vanavond toch al." Sprak hij daar ook gewoon op tegen haar, nog steeds zo beheerst mogelijk. "Wat is nou altijd het probleem aan mij waar jij je zodanig op moet afreageren, Wat heb ik jou ooit aangedaan?" Vroeghij nu op dezelfde rustige toon. Wat kon hij anders?
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 6, 2014 20:59:31 GMT
Janet Devlin Ze fronste en probeerde haar vriendin weg te duwen maar wist het niet door te zetten aangezien ze opzij werd geduwd. Kaitlynn keerde zich weer naar Gale toe en grijnsde klein. "Schattig, maar die broer van je valt me al fucking tijden lastig sinds dat ongeval en het komt me de strot uit. Die hoer van een ex van je is geen haar beter en ik hoop voor je dat ze niks tegen Janet flikken vanavond want ik heb me toch eens plannen gehoord," histe ze tegen hem op een pissige toon en keek naar hem omhoog. "Maar jij als fucking watje zal er toch niet veel aan doen omdat je zo zielig bent en niet je broer wilt missen en whatever. Geef hem een fucking riem en hou hem daar dan lekker aan of zo, hij brengt alleen fucking ellende!"
|
|
|
Post by Sara Gather on May 7, 2014 5:24:15 GMT
Gale Hawthorne
Hij merkte hoe Janet opzij werd geduwd maar ging nu haar hand een beetje vast nemen. Hij zou kalm proberen te blijven, maar dat was natuurlijk al heel moeilijk voor hem. Ze begon over zijn broer die haar als tijden lastig sinds dat ongeval. "Ze gaan niets tegen Janet doen, ik heb alle beveiliging geregeld zodat die twee vanachter in de zaal blijven staan, en Janet komt bij mij vooraan. Ze gaan niets flikken, ze krijgen er de kans niet voor." Sprak hij tegen haar. Ze ging verder in op zijn broer en slikte. "Ja, ik kan hem niet missen. Aangezien hij nog de enige fucking familie is die ik heb samen met mijn zus." Sprak hij. "En als hij jou lastig valt, waarom geef je hem dan niet aan?" Klonk hij en fronste lichtjes.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 7, 2014 15:39:01 GMT
Janet Devlin Ze stond er maar wat hopeloos bij en keek naar de twee, snapte het echt even niet meer en mengde zich er ook maar niet in. Kaitlynn daarin tegen ging los. "Het is toch je fucking broer! Dat kan ik niet maken en als ik het flik komt die met andere achter me aan. Ik ben al fucking weken lang onder het duimpje gedrukt en nu komt die opeens naar zo'n grafoptreden van jou en moet ik geloven dat wat bewakers hem tegenhouden. Jij wilt zo nodig je familie behouden, doe er dan ook wat aan!" De roodharige keek hem nijdig aan en Janet vroeg zich af hoelang het zou duren voordat de bom losbarstte en haar vriendin met Gale op de vuist ging.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 7, 2014 15:48:21 GMT
Gale Hawthorne
Dit gevecht zou hij niet verliezen, hij weigerde het te verliezen. Het ging over zijn familie, en daar mocht niemand ongestraft slecht over spreken, ondanks dat hij zo'n slechte dingen heeft gedaan. "Waarom zou je het niet kunnen maken? Je hebt toch de pik op me, zorg dan dat hij weer achter de tralies gaat zitten als je dat zelf zo wilt." Sprak hij nog steeds beheerst, al zou het bij hem ook niet lang meer duren tot hij los zou barsten. "Ja wat bewakers gaan hem tegen houden, en als ze het niet doen, doe ik het zelf wel. Hij gaf een kneepje in de hand van Janet, maar deed haar geen pijn, het was gewoon om aan te duiden dat hij nog steeds rustig was, en niet meteen de neiging had om Kaitlynn's hoofd in te rammen. Nog niet althans.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 7, 2014 15:53:03 GMT
Janet Devlin Ze keek even naar hem op en knikte kalm op het kneepje, gaf er een terug en glimlachte kleintjes. Echter wist ze niet wat te doen, ze stond in het midden. Wiens kant moest ze kiezen? Ze slikte kleintjes en hoopte op een beetje geluk, dit was haar ruzie niet. "Luister nou godverdomme eens, ik heb geen hekel aan je! Ik heb hekel aan die fucking mensen van je zoals je broer of die hoer. Begrepen?" Ze keek hem aan maar had een stay dichterbij gezet waardoor ze meer omhoog moest kijken. "Hou die familie van je in bedwang of ze hebben met mij te maken," klonk ze tussen geklemde kaken door. "Het kan me niet schelen hoe agressief je kunt zijn of je familie of wie dan ook. Het kan me geen fuck schelen dat ik misschien jou er pijn mee doe maar als jij ze niet kan bedwingen doe ik het werk wel."
|
|
|
Post by Sara Gather on May 7, 2014 16:02:42 GMT
Gale Hawthorne
"Dan moet je het ook niet op mij uitwerken. Ik heb geen vat op mijn broer, al lang niet meer, hij doet wat hij wild. Denk je nou echt dat ik als 19-jarige mijn broer van 25 even bij zijn kraag vast kan grijpen en aan de grond kan nagelen? Wat kan ik er aan doen dat ze je lastig vallen, het is niet moeilijk om even je mobiel te pakken en het te melden bij de politie of bij whatever the fuck dan ook." Sprak hij nu iets losser. "Dan probeer jij hem maar eens te bedwingen, maar ik hoef er geen litteken meer bij." Klonk hij er nijdig op zelf nu. "of je geeft het zelf aan, of je blijft er maar bij zitten tot ze er zelf mee gaan stoppen, ik heb niets op mijn broer te zeggen, noch op Cynthia." Probeerde hij weer kalmer te klinken en liet de hand van Janet nu zacht los, moest Kaitlynn er verder op in gaan dat hij haar hand niet kwetste. Hij keek even om toen de baas binnenkwam en enkele eerste klanten ook al. Nou geweldig, moesten ze in deze rotbui nu heel vrolijk klanten bedienen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 17, 2014 19:52:07 GMT
Janet Devlin Ze was uiteindelijk tegen Gale uitgevallen, precies waarom wist ze tegen de tijd van het concert niet meer, maar ze voelde zich uiterst ongemakkelijk en kwaad. Op hem, op zichzelf en op Kaitlynn. Haar blik gleed rond. De zaal stroomde vol en ze zat op de rand van het podium, zo ver mogelijk van Gale vandaan. Het voelde rot om hier te zitten maar ze had beloofd mee te doen. Echter wist ze niet of dat zo slim zou zijn. Haar blik gleed eens rond, haar ogen waren dof en ze brandden van de tranen die de hele dag waren gevallen. Haar blik verstarde, zij verstarde helemaal, toen ze Cynthia en zijn broer zag binnenlopen, ze werden naar achteren gedreven maar waren er duidelijk niet blij mee.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 17, 2014 22:25:36 GMT
Gale Hawthorne
Hij was de rest van de dag stil gebleven tegen Janet nadat ze tegen hem was uitgevallen. Hij was het niet gewend en hij wilde het ook niet eens meer ervaren dat ze het deed. Hij hield ook afstand van haar en murmelde wat tegen de bandleden van welke liedjes. Hij had ook wel gemerkt dat de rest van de dag tranen uit Janet's ogen waren gerold, maar hij was nu even pissed dus kon hij haar nu ook gewoon niet troosten, maar zelf nam ze ook afstand, dus zou ze het wel niet eens willen hebben. Hij keek even om toen hij werd aangesproken over zijn broer en zag hem binnenkomen met Cynthia. Hij keek dan weer rustig naar Janet en liep naar haar toe toen ze wat verstarde. Hij bukte naast haar neer en legde zijn handen zacht op haar schouders. "Ze gaan je niets doen." Fluisterde hij bij haar oor en wreef nog even over haar schouders voor hij haar los liet. Hij begon zich rustig klaar te maken om wat te beginnen zo meteen en zette de micro's al rustig aan. Het was nu toch al een tijd geleden dat hij zijn broer had gezien, hij was wat veranderd, Gale zelf ook en Tyson leek er verbaasd om zelfs. Zo meteen zou hij beginnen met complexes van Tonight Alive, want het pastte best wat hij momenteel voelde nu hij zijn broer weer zag.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 17, 2014 23:44:21 GMT
Janet Devlin Ze schrok toen er handen op haar schouders kwamen en ze Gale's stem hoorde. Met een ruk keek ze om maar hij liep alweer weg waardoor ze haar blik maar weer weg liet gaan. Door het publiek door kwam een kleine roodharige bij het publiek uit, ze keek naar Janet waardoor ze een wenkbrauw optrok. Kaitlynn moest ook achter blijven, dus hoe ze dit had geflikt was haar een raadsel, maar het was Kaitlynn dus veel verbaasde het haar niet. Ze kreeg een kleine peptalk waarna Kaitlynn weer moest vluchten voordat er problemen kwamen, maar het had wel een kleine glimlach op Janet's lippen gebracht en haar iets wat opgevrolijkt.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 18, 2014 5:20:27 GMT
Gale Hawthorne
Hij bleef rustig bezig met de dingen klaar te zetten en keek even over zijn schouder heen toen hij een stem hoorde die hij niet wilde oren. Het was ook vanuit zijn ooghoeken dat hij Janet en Kaitlynn zag praten, maar hij deed er niets op en ging gewoon verder met waar hij mee bezig was. Hij voelde zich vreselijk ongemakkelijk door de spanning die hij wel voelde tussen hem en Janet, hij vond het zeker niet leuk. Hij slaakte een zucht toen hij klaar was met alles en keek naar Janet. Hij had zijn handen in zijn zakken gestoken en leunde op zijn rechterbeen iets meer zodat zijn linkerknie wat gebogen was. Het was nu enkel wachten tot de band er klaar voor was. Janet kon altijd meezingen of in een ander lied beginnen, het was wat zij wou. Hij zou haar niet gaan dwingen, hij hoefde geen ruzie meer. Hij liep weer rustig naar haar toe en ging naast haar zitten, keek de roodharige na, maar zei er nog steeds niet op. Hij richtte zijn blik weer op Janet en haalde even diep adem. "En, ben je er klaar voor?" Vroeg hij zacht aan haar en streek met zijn vinger toppen even over haar wang.
|
|