|
Halo
Jul 28, 2013 22:43:07 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 28, 2013 22:43:07 GMT
Amelia Lilly Ze hield haar hoofd vast, het voelde alsof er duizend messen in werden gestoken. Ze stond maar zwak op haar knieen, hoewel ze sterk was voor haar formaat, was ze het niet bepaald tegen een demon. Ze keek met een wazige blik naar wat allemaal gebeurde. Haar ogen werden wat groot bij het zien van een grote wolf. Dat was nieuw, ze hield zich zo goed mogelijk vast tegen de muur. Leunde ertegen met haar hand en keek nog altijd toe. Keek naar hoe de jongen door de muur werd gegooid, hoe alles aan stukken werd getrokken. Het hoofd van zijn lichaam af werd gerukt en de jongen verdween in as. Ze keek dan naar de wolf, of eigenlijk Daren. Ze wist niet hoe hem te benoemen. Hij keek naar Daren, zijn vacht veranderde al zag ze het maar wazig.
|
|
|
Halo
Jul 28, 2013 22:50:14 GMT
Post by Sara Gather on Jul 28, 2013 22:50:14 GMT
Daren Treaver
Hij keek naar Amelia die zich duidelijk niet goed voelde door de hevige klap. Hij jankte kort. Het kon nu ook wel weer even duren voor hij weer in zijn menselijke vorm veranderde. Hij liep naar haar toe en kreeg nu als vachtkleur gewoon zijn haarkleur terug, alleen met wat bruinere tinten. Hij liep voorzichtig naar haar toe en duwde zijn wolven neus voorzichtig even tegen haar hoofd. Sloot zijn ogen even, zorgde dat hij een deel van de pijn overnam waar hij dus al niets van voelde en zorgde dat zij er dan minder last van had. Hij bleef nu even bij haar staan en keek naar het gat in de muur en de assen, pech gehad voor die jongen, die kwam niet meer terug.
|
|
|
Halo
Jul 28, 2013 23:09:23 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 28, 2013 23:09:23 GMT
Amelia Lilly Ze keek naar hem toen hij dichterbij kwam, hoewel ze er niks mee had bleef ze staan. Hij vormde geen bedreiging in haar ogen. Ze keek naar hoe zijn vacht weer veranderde. Luisterde naar elk geluidje dat hij maakte. Toen ze een neus tegen haar aan kreeg sloot ze haar ogen even. Ergens wilde ze al door haar knieën zakken, toch aan de pijn toegeven maar was daar te koppig voor. Dat was voordat ze merkte dat de pijn weg zakte. Niet helemaal, maar het werd iets dragelijker. Ze haalde diep adem, met veel pijn maar het ging beter dan net. Ze keek naar hem en zakte voorzichtig door haar knieën. Probeerde niet letterlijk te vallen van de pijn. Het was nog steeds allemaal erg pijnlijk maar hij had al geholpen en was hem dankbaar. Haar blik ging even mee naar de muur. "Probeer dit maar uit te leggen," fluisterde ze zachtjes met een kleine maar pijnlijke glimlach. Ze was nog erg licht in haar hoofd, maar doordat ze op haar knieën zat wist ze in ieder geval dat als ze flauwviel het niet hard zou zijn. Ze keek even naar hem en streek voorzichtig met haar hand door zijn vacht heen. "Dank je," fluisterde ze dan weer zachtjes.
|
|
|
Halo
Jul 28, 2013 23:15:52 GMT
Post by Sara Gather on Jul 28, 2013 23:15:52 GMT
Daren Treaver
Hij bleef rustig bij haar staan en merkte wel dat ze het iets dragelijker voelde worden momenteel. Hij hield haar goed in het oog toen ze wat door haar benen zakte en keek haar aan. Hij ging rustig naast haar liggen om op dezelfde hoogte te komen en luisterde rustig naar haar woorden. Hij snoof even en liet een klein kreetje horen als antwoord dat hij dat nog wel ging doen. Hij voelde hoe haar hand door zijn vacht ging wat zijn ogen even deed sluiten. Hij maakte een jankend geluid bij haar bedankje als teken dat het niets was. Hij legde zijn kop op haar schoot en zorgde tegelijkertijd een beetje, dat als ze flauwviel ze op zijn vacht zou vallen. Dat was misschien iets fijner dan op de grond.
|
|
|
Halo
Jul 28, 2013 23:33:43 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 28, 2013 23:33:43 GMT
Amelia Lilly Ze keek kleintjes glimlachend naar hem, streek over zijn hoofd heen. Dat was iets anders dan een mens of een hond. Luisterde naar zijn antwoorden, begreep het prima. Haar blik ging even naar de bevroren rector en haar broertje. "Dit is nog maar een begin of niet? Hij komt straks misschien wel in aanmerking met iemand die zoals jij is.. Of krijgt misschien nog meer ruzie. En daar beneden of zo zullen ze ook van al dit gaan afweten en dan zit je in de problemen denk ik," mompelde ze zachtjes en leunde met haar hoofd tegen de muur. Ze slikte kleintjes en keek weer naar hem. Een klap van niks zou je zeggen, als het een mens was geweest. Ze merkte nu pas hoeveel kracht een demon in zich had. "Als hij al zo sterk is neem ik aan na wat ik gezien heb dat jij nog.. Erger bent," klonk ze terwijl ze de woorden die ze wilde gebruiken niet kon vinden. Haar blik kreeg meer vlekjes die haar lieten weten dat ze straks weg zou zijn. "Het spijt me van vanochtend," fluisterde ze uiterst zacht. Eigenlijk onverstaanbaar, excuses waren niet haar ding maar na dit verdiende hij het wel. Ze was nou eenmaal gemeen tegen hem geweest. Haar blik werd erger, haar hoofd werd lichter. Ze vroeg zich echter af waarom. Bloedverlies kon het niet zijn. Waarschijnlijk was het de shock en de klap geweest. Ze bleef door zijn vacht heen strijken, kriebelde hem niet zoals ze bij haar honden zou doen. Het was allemaal wat vaag, technisch gezien 'aaide' ze nu een mens. Of demon in ieder geval. "Straks wil ik wel meer weten," glimlachte ze kleintjes.
|
|
|
Halo
Jul 28, 2013 23:48:24 GMT
Post by Sara Gather on Jul 28, 2013 23:48:24 GMT
Daren Treaver
Hij bleef rustig liggen bij haar en schudde zijn hoofd lichtjes. Hij zorgde wel dat hij haar en haar broertje beschermde vanaf nu. Ze zouden hen niets meer aan kunnen doen, hij was sterk genoeg om een heleboel tegen te houden. Dat hij in de problemen zat nu, was wel waar. Dat wist hij nu ook wel, en hij voelde ook al zijn straf door zijn lichaam dringen, iets wat hem zwaar en nutteloos maakte voor enkele minuten. Hij liet een kort geluidje horen als lachje op haar woorden van dat hij misschien wel een stuk sterker was dan dat jochie. Hij liet dan weer een jank horen als teken dat het niet meer uitmaakte. Het was nou eenmaal zo. Hij gaf haar een likje over haar arm heen. Hij genoot wel van het gestrijk en geaai. Het kon hem niet schelen dat hij eigenlijk een mens, of demon, was en het vreemd was dat ze hem nu zo aaide.. Het minste van zijn zorgen. Hij knikte nog even op haar laatste woorden en merkte dat ze wat weg begon te vallen. Hij zou zorgen dat de rector niets meer wist, dat haar boertje geen last meer had van het blauwe oog en het leek alsof er niets gebeurd was. Dat haar broertje bij de rector was om zijn punten een beetje te bespreken. Hij bleef nog even liggen en keek naar Amelia. Hij zou haar zo meteen even naar zijn huis terug brengen, dat was nou eenmaal iets dichterbij om haar naartoe te brengen
|
|
|
Halo
Jul 28, 2013 23:57:07 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 28, 2013 23:57:07 GMT
Amelia Lilly Koppig als ze was probeerde ze wakker te blijven. Ze controleerde haar ademhaling, bleef zachtjes door zijn vacht heen strijken. De haren voelden zacht aan haar hand, maar daar lette ze niet meer op. Ze luisterde wel naar wat hij voor geluiden maakte en wist daardoor ook eigenlijk met hem te praten. Aan de ene kant vond ze het maar raar. Van de een op de andere dag veranderde haar leven eigenlijk drastisch. En tot nu toe deed ze het prima. Ze was het gewend en dit was misschien eens een goede wending. Het bewustzijn ontglipte haar uiteindelijk, ze probeerde zichzelf tegen te houden maar het was een mislukte poging. Met een enigszins zachte plof landde ze meer op haar zij op Daren.
|
|
|
Halo
Jul 29, 2013 0:13:52 GMT
Post by Sara Gather on Jul 29, 2013 0:13:52 GMT
Daren Treaver
Ze probeerde zich sterk te houden, en dat merkte hij nu ook wel aan haar. Hij bleef rustig liggen en wachtte rustig af op wat ze ging doen en hoe ze reageerde. Ze vond het vreemd, dat had hij ook wel gemerkt, om zo met hem te communiceren, dat hij voor haar neus in een wolf was veranderd. Hij sloot zijn ogen nu zelf eventjes en genoot even van de rug en van dat hij haar hartslag en ademhaling zelf kon horen. Hij opende zijn ogen toen ze wat tegen hem aanplofte en dat was voor hem het teken dat ze was weggevallen. Hij veranderde nu ook langzaam terug in zijn mensenvorm en tilde haar in zijn armen nu. Hij stapte het bureau uit en zodra hij uit de school was liet hij alles weer doorgaan. Het blauwe oog had haar broertje niet meer, die had hij weggenomen voor hem. Hij liep voorzichtig met haar richting zijn huis. Eenmaal daar opende hij zijn voordeur en liep zacht de trappen op en legde haar weer zacht op zijn bed. Hij dekte haar rustig toe toen hij haar had neergelegd en ontdeed haar even van haar schoenen zodat zijn bed niet meteen vuil werd. Hij liet haar nu rustig liggen. Hij legde een pijnstiller en zette een glas water op het nachtkastje zodat ze die kon innemen als ze wakker werd. Hij keek naar haar en zuchtte zachtjes. Ze zou er niet aan dood gaan in ieder geval..
|
|
|
Halo
Jul 29, 2013 0:37:14 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 29, 2013 0:37:14 GMT
Amelia Lilly Het duurde een paar uur voordat ze wakker werd. Dat ging echter met een heel gebeuren gezien ze hele erge hoofdpijn had. Dat viel als eerste op in ieder geval. Ze opende haar ogen en voelde daarna pas de pijn die door haar hele lichaam ging. Ze keek met een wazige blik de kamer rond, probeerde haar zicht te herstellen. Het duurde even maar het lukte waardoor ze Daren zag. Ze ging rechtop zitten en keek naar het nachtkastje. Dankbaar nam ze de pijnstillers in met het water en keek even naar het glas in haar handen. Keek dan op naar hem met een klein glimlachje. "Dank je," fluisterde ze zachtjes
|
|
|
Halo
Jul 29, 2013 0:46:51 GMT
Post by Sara Gather on Jul 29, 2013 0:46:51 GMT
Daren Treaver
Hij was de hele tijd bij haar gebleven, zijn honden waren bij haar op bed gaan liggen en hadden een beetje over haar gewaakt omdat ze wel aanvoelde dat ze blijkbaar veel betekende voor Daren. Hij keek op toen er beweging in haar kwam en glimlachte kleintjes naar haar toen ze de pijnstillers inpakte met het water. Hij zag haar kleine glimlach en glimlachte klein terug. "Met alle plezier gedaan Amelia. Ik kon je moeilijk op dat bureau laten liggen. Zo slecht ben ik niet." Zei hij zacht tegen haar en glimlachte weer kleintjes naar haar. "Ik ben blij dat je er zonder breuken en dergelijke afkomt. Het kon erger geweest zijn." Zei hij zacht tegen haar en ging nu voorzichtig naast haar op zijn bed zitten. "Gaat het een beetje met je?" Vroeg hij dan ergens toch wat bezorgd.
|
|
|
Halo
Jul 29, 2013 1:05:28 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 29, 2013 1:05:28 GMT
Amelia Lilly Ze haalde haar schouders lichtjes op en keek even naar de honden. "Misschien wat ribben gekneusd gezien de pijn," klonk ze en keek even naar hem. "Dan had ik ze beter kunnen breken, kneuzingen doen zoveel meer pijn," mompelde ze en streek wat haren opzij. Ze knikte kalm op zijn vraag. "Jawel, die pijnstillers zullen straks wel gaan werken dus dan kan ik in ieder geval weer normaal op eigen benen staan," glimlachte ze kleintjes en draaide zich voorzichtig wat naar hem toe. "Ik meen het echt tho," klonk ze zachtjes. "Echt heel erg bedankt, wie weet wat die gast had gedaan zonder jou," klonk ze oprecht.
|
|
|
Halo
Jul 29, 2013 6:56:39 GMT
Post by Sara Gather on Jul 29, 2013 6:56:39 GMT
Daren Treaver
Hij keek haar rustig aa en glimlachte. Hij legde zijn hand even zacht io haar ribben, ging een beetje af waar de kneuzing zat en begon het zo langzaam weer te helen zodat ze er niet veel last meer van had. Hij glimlachte rustig naar haar. "Gelukkig." Fluisterde hij zacht op haar antwoord dat het wel ging en dat de pijnstillers zo meteen wel zouden werken. Hij keek haar weer aan toen ze zich naar hem draaide en glimlachte. "Het was niets." Zei hij zachtjes en glimlachte weer. Hij streek enkele haren uit haar gezicht en trok dan rustig zijn hand terug en keek even naar de honden die wakend bij haar bleven liggen. Hij keek dan weer rustig naar Amelia. Hij was gelukkig dat hij haar had kunnen helpen voor een keer zonder dat ze kwaad werd voor een of andere reden. Dat nam de pijn van vanochtend al een beetje af.
|
|
|
Halo
Jul 29, 2013 15:45:36 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 29, 2013 15:45:36 GMT
Amelia Lilly Ze keek naar zijn hand toen die uitreikte naar haar ribben, probeerde stil te blijven zitten toen hij zijn hand erop legde. Ze keek van zijn hand naar hem en wist langzaam te ontspannen toen de pijn wegging. Ze glimlachte kleintjes en keek weer even naar haar waar zijn hand had gezeten. De pijn was weg. Wat verbaasd ging ze er overheen met haar vingers, geen pijn. Het voelde allemaal prima. Ze keek hem weer dankbaar aan, glimlachte kleintjes en keek even naar de honden. "Hoeveel lopen er hier rond?" Klonk ze zachtjes en keek weer naar hem. "Demonen en Engelen bedoel ik,"
|
|
|
Halo
Jul 29, 2013 15:52:05 GMT
Post by Sara Gather on Jul 29, 2013 15:52:05 GMT
Daren Treaver
Hij legde zijn hand weer op zijn schoot toen hij de pijn had weggenomen en keek haar rustig aan en glimlachte kleintjes terug. "Ik help je graag Amelia, hou dat maar in gedachten." Zei hij op haar dankbare blik en glimlachte weer naar haar. Toen ze hem een vraag stelde haalde hij een wenkbrauw op, tot ze er wat aan toevoegde en dacht dan even na, sloot zijn ogen en scande de buurten af. "Momenteel veel, in de 40 demonen in deze buurt, 33 engelen in die richting." Zei hij rustig tegen haar en keek haar rustig in de ogen. "Dus veel."
|
|
|
Halo
Jul 29, 2013 16:18:15 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 29, 2013 16:18:15 GMT
Amelia Lilly Ze keek op toen hij een precies aantal gaf. Fronste lichtjes. "Dat is inderdaad veel," klonk ze en ging in kleermakerszit zitten nu het ging. De pijnstillers begonnen hun werk al te doen dus de hoofdpijn werd ook verdragelijker. Haar blik ging weer naar de honden, ze reikte een hand naar eentje uit en wachtte even voordat ze voorzichtig over zijn hoofd aaide. Ze wist niet wat de reactie zou zijn van Bandit, dus was ze maar voorzichtig. "Met als doel?" Klonk ze zachtjes terwijl ze wat fronste doordat ze nadacht. Ze probeerde dit hele gebeuren wat te ontdekken zodat het rust kon vinden in haar hoofd. Het was interessant, maar ook gevaarlijk. Dat had ze wel gezien. De immense kracht die Daren maar zelfs al die jongen bezaten was voor een mens dodelijk. Ze had veel geluk gehad en dat wist ze.
|
|