|
Halo
Jul 31, 2013 9:42:58 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 9:42:58 GMT
Amelia Lilly Ze glimlachte kleintjes bij zijn woorden en zoende weer zacht mee. Toen ze opeens een stem hoorde van haar vriendin keek ze op, wat geschrokken. Ze fronste bij haar vraag. Wat was hij eigenlijk? Ze slikte even en wilde woorden vinden. Na een enkele tel herstelde ze zich, ze ging goed zitten en keek met een opgetrokken wenkbrauw naar haar. "Wat doe je hier? Jullie allemaal eigenlijk. Moeten jullie twee niet naar júllie vriendjes en moet jij je niet uit mijn zaken houden?" Klonk ze en sloeg haar armen over elkaar.
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 11:49:29 GMT
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 11:49:29 GMT
Daren Treaver
Hij zoende nog eventjes verder tot ze werden gestoord door haar vriendinnen. Hij zuchtte eventjes en moest ook even nadenken. Hoe zat het nu eigenlijk tussen hem en Amelia? Ze waren geen stel, maar gedroegen zich wel zo.. Hij haalde diep adem en keek even naar haar vrienden. "We kwamen je gisteren eigenlijk zoeken voor de laatste dag van het festival en toen zagen we jullie hier al op het strand liggen te slapen. En ze kwamen nu terug om te zien of jullie hier nog waren. Blijkbaar wel dus.." Zei één van haar vriendinnen rustig. Hij zuchtte eventjes en kroop een beetje overeind. "En ik bemoei me ermee omdat jij niets vertelde over hem." Zei ze en hield haar hoofd wat schuin. "Niet meer als een week geleden zei je nog dat hij ongewenst was."
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 14:00:53 GMT
via mobile
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 14:00:53 GMT
Amelia Lilly Ze luisterde naar de uitleg en zuchtte zacht, ging op haar knieen zitten en trok haar blouse wat beter. "Fair enough," murmelde ze en keek even naar hem. Ze wist niet wat te zeggen, tot haar vriendin haar verhaal volgde. Ze keek weer op en snoof zachtjes. "Hij was toen ongewenst en tot gisterenochtend was dat nog zo. Maar gedachten veranderen als je iemand de kans geeft ervoor, denk ik," ze murmelde de laatste twee woorden zacht. Gezien ze geen idee had wat ze nou van hem vond. Hij was aardig, maar ze vertrouwde hem niet. Ze voelde zich haast tot hem aangetrokken maar wilde geen risico's nemen.
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 15:53:34 GMT
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 15:53:34 GMT
Daren Treaver
En hij werd ze al beu. De meiden vertrokken plots, zijn fout. Hij wilde ze weg hebben. De meiden hadden alle foto's van hun samen wel al op internet geplaatst. Dat had hij niet door. Hij trok haar weer dicht tegen zich aan toen ze weg waren en keek haar aan. "Daar zijn we even van af." Murmelde hij en zuchtte even. Wat er tussen hun was? Geen idee en hij wilde het ook niet weten waarschijnlijk. Hij zoende haar weer even en zuchtte dan. "Ik heb ze even weggestuurd, ik werd ze nu al beu met hun gezeur." Murmelde hij en streek over haar wang. "Eigenlijk, hoe zit het nu tussen ons hmm?" Vroeg hij zachtjes en keek haar aan. Ze zoenden, streken elkaar. Ze sliepen bij elkaar.. Geen idee wat dit was..
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 16:28:57 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 16:28:57 GMT
Amelia Lilly Ze keek op toen ze weg gingen, zo opeens en keek naar hem toen hij haar dichterbij trok. Aangezien ze wel weer lekker lag liet ze het maar zitten, het was te comfortabel om nee tegen te zeggen. Ze sloot haar ogen toen zijn lippen weer op de haren kwamen en deed even mee. Glimlachte kleintjes bij zijn woorden. "Verklaart veel," fluisterde ze en keek op bij zijn vraag. Ze fronste lichtjes en keek naar de lucht. Na even nadenken kwam ze zuchtend met een antwoord terwijl ze recht ging zitten. Ze keek naar het muurtje voor een paar seconden. "Hoe het tussen ons zit?" Murmelde ze zachtjes. "Slecht," murmelde ze. Het was niet echt een antwoord wat je zou verwachten bij die vraag maar ze wist geen ander woord. Ze legde een hand op haar voorhoofd en leunde erop. "Dit ziet eruit als ik die met jou maar ook mijn eigen gevoelens en het is belachelijk dat ik nu pas in zie hoe stom ik bezig ben," Klonk ze zachtjes en verborg haar gezicht in haar handen.
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 16:40:24 GMT
via mobile
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 16:40:24 GMT
Daren Treaver
Hij keek haar aan toen ze tegen het muurtje ging zitten na de zoen waar ze op in was gegaan en hoorde haar antwoord op zijn vraag. Oh, hij dacht dat het juist wel oké zat.. hij luisterde verder naar haar en knikte licht. "Een spelletje zeg maar gewoon dus.." zei hij zacht tegen haar en leunde nu ook naar tegen de muur aan. Dat had hij wel verwacht eigenlijk.. schijn was beter als niets toch? Al deed het wel pijn...
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 16:51:36 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 16:51:36 GMT
Amelia Lilly Ze haalde haar schouders op. "Meer mezelf ervan weerhouden om iemand leuk te vinden, maar je kunt het dus een spelletje noemen," murmelde ze zachtjes en keek naar het water. Uiteindelijk lachte ze zachtjes. "Stom eigenlijk, jij zou degene moeten zijn die een leven verziekt, maar het is gewoon andersom," klonk ze zachtjes en sloeg haar blik neer. Ze stond langzaam op, pakte haar spullen en haalde haar schouders lichtjes op. "En dat spijt me," klonk ze zachtjes en draaide zich schuin naar hem. "Het spijt me dat ik eigenlijk gebruik van je maakte, je misschien dingen voor de ogen hield," klonk ze zachtjes en fronste lichtjes.
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 17:40:10 GMT
via mobile
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 17:40:10 GMT
Daren Treaver Nou haar woorden stelden hem niet gerust. Hij luisterde naar haar. Dus alles had echt niets betekend? Ze lachte zachtjes. Wat was er grappig aan? Hij slikte even en op de laatste woorden glimlachte hij zwakjes. "Maakt niet uit.. ik ben het gewend." Fluisterde hij zachtjes en ruimde zelf alles op en sloeg zijn zak om zijn schouder heen. Hij stak zijn hand in een zak van zijn short. Het muurtje verdween en hij liep langzaam richting zijn motor. Hij verwachtte te veel.. dat moest hij niet meer doen. Hij moest zijn hart niet eens meer open zetten, de demon worden die hij moest zijn.. altijd werd hij voor iets gebruikt, werd er een spelletje gespeeld. Hij was dus mis, ze was dus toch als de rest.. "Ik breng je wel weer even thuis." Murmelde hij nog naar haar en liep doodstil verder nu. Hij was verdrietig, boos en voelde zich daardoor heel slecht. Sommige waren anders, dat had hij altijd willen geloven, en nu gebeurde het hem weer. Gewoon een speeltje waar je alles aan kon vragen dat alles dan voor je deed en dat je erna vrolijk kon zeggen dat het gewoon een spelletje was. Hij snoof en keek even naar de grond, zijn lippen trilden iets. Hij wilde gewoon naar huis, naar zijn honden. Die verlieten hem niet.
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 18:46:18 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 18:46:18 GMT
Amelia Lilly Ze schudde haar hoofd kalmpjes en keek nog even naar het water. "Nee, ik heb wel genoeg gebruik van je gemaakt," murmelde ze zachtjes. "Zo voelt het in ieder geval, sorry," murmelde ze en liet hem zijn kant oplopen naar z'n motor. Ze voelde zich rot en schuldig en wilde de hele dag in bed liggen. De dag begon zo leuk, waarom moesten haar vriendinnen komen en haar alles laten realiseren? Waarom mocht ze niet voor eventjes blijven dromen en hoop houden? Ze hoopte dat het hem niet veel pijn deed, maar van wat ze zag zat het geluk nog niet aan haar zijde, het liet haar rotter voelen. Maar ze zette haar muur weer op, zwak zijn was niks voor haar en het voelde alsof ze zwak was als ze hier als een beetje rondslompte. Ze glimlachte niet, keek neutraal en wist haar rug recht te houden zoals het hoorde. Zoals ze al jaren liep en nu dus ook kon. Eigenlijk moest van haarzelf omdat ze al jaren dat deed. Die ene dag, die paar jaar meer maakten haar niet uit.
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 18:55:48 GMT
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 18:55:48 GMT
Daren Treaver
Hij keek nog even om en knikte dan maar lichtjes. Dan ging hij meteen naar huis, veilig tussen vier muren en niemand die hem nog pijn kon doen. Die hem kon aanraken. Hij snoof en schopte eens hard in het zand. Rot ras dat het was. Iemand goed laten voelen en dan, net als hij dacht wat bereikt te hebben, eindelijk iets te hebben aan dit leven. Verpestte die persoon het weer. Hoevaak had hij deze pijn al niet gehad? Hoevaak was dit al wel niet voor gekomen. Tranen prikten nu zelfs in zijn ogen. Hij mistte haar nu al, haar warmte. Hij slikte weer en maakte alles vast op zijn motor. Zijn lichaam trilde, hij voelde zich slecht. Hij keek nog even haar richting uit, ze had er niet eens spijt van leek het. Het was spijtig, hij dacht net iemand gevonden te hebben die hem toch niet zo erg gebruikte en wel wat om hem gaf. Pech gehad, niet voor hem weg geglegd. Hij dacht aan gisteren, aan daarjuist nog. Ze hadden enkele minuten geleden nog gezoend.. Zijn onderlip trilde weer hevig en hij kneep zijn ogen dicht om de tranen eruit te krijgen. Ademhalen werd moeilijk en hij trapte zijn motor aan. Hij scheurde er snel mee weg, hij wilde thuis zijn, in zijn bed kruipen, zich helemaal afsluiten van de buitenwereld en haar gezicht zelfs niet meer zien. Altijd opnieuw, altijd, was het een spelletje.
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 19:26:53 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 19:26:53 GMT
Amelia Lilly Ze hoorde de motor wegscheuren en kon het niet laten om haar blik kort neer te slaan. Moeizaam slikte ze, pakte haar mobiel en deed haar oortjes in. Ze zette muziek op het allerluidst en las alle berichtjes, antwoordde sommige en keek ondertussen waar ze liep zodat ze korte routes kon nemen. Ze wilde thuis zijn, muziek op zijn hardst en in bed liggen. Maar toen ze thuis kwam zou er niks van waar zijn. Haar moeder was weer wakker, chagrijnig als wat door hoofdpijn en in verdriet doordat Amelia's stiefpa weg was. Ze liep naar binnen en zuchtte zachtjes, zette haar tas op de trap en hoorde haar moeder. Haar blik ging ernaar op, dat was ook zo. De twee dagen waren om en ze zou wakker zijn nu. Dit was timing. Ze liep naar binnen en keek even de woonkamer rond. "Je riep?" Klonk ze uitgeput en kreeg woorden naar haar toegeslingerd. Ze had er geen zin in, was te moe en te gebroken om ertegen in te gaan dus liet ze de mentale en fysieke klappen er ook maar bij komen. Ze verdiende het wel. De geur van alcohol drong haar neusvleugels te binnen. Ze slikte kleintjes en beschermde zichzelf zo goed mogelijk tot ze in een hoekje was achter gelaten. Kleintjes glimlachte ze, ademde eens diep in en inspecteerde haar lichaam voor een zoveelste keer.
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 19:40:31 GMT
via mobile
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 19:40:31 GMT
Daren Treaver
Toen hij thuis was duwde hij de motor in de garage en liep hij meteen naar boven. Hij gooide de lakens van zijn bed. Het rook nog naar haar. Hij rook nog naar haar. Hij kreeg er echter weinig van gedaan en dook in huilen gebarsten neer op het bed. Hij voelde zich zwak en dat was ook meer dan waar nu. Hij was kapot, hij wilde liggen, voor eeuwig desnoods. Hij wilde gewoon weten hoe liefde voelde, hoe het voelde dat iemand van hem hield. Hij kreeg berichten op zijn mobiel van vrienden die de zoen foto's hadden gezien. Hij bekeek de foto's. Hij zag er zo gelukkig uit vond hij zelf. Alles was weer verknald..
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 19:46:25 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 19:46:25 GMT
Amelia Lilly Ze had wat blauwe plekken erbij, haar gezicht was enigszins gespaard gebleven. Als ze niet keek naar de blauwe plek op haar wang, ze pakte wat ijs en deed het om een handdoek. Daarna legde ze het tegen haar wang en liep naar boven, nam haar tas ondertussen mee en gooide haar tas weg. Ze liep naar haar stereo met lome passen, zette een CD op en draaide de volumeknop goed om waarna ze naar haar deur liep en de honden omhoog floot. De muziek begon en de honden kwamen niet veel later naar binnen, ze deed de deur dicht en op slot. Een slot op je slaapkamer deur, twee zelfs. Zielig was het. Ze keek er even naar en lachte zachtjes. Belachelijk was het eerder, net zoals haar gedrag. Ze liet zich op haar bed vallen en zuchtte zachtjes. Het was wel beter geweest om eerlijk te zijn, hij kwam er wel overheen. Zij propte het weg bij al het andere en ging weer door met haar leven. Daarom liet ze zichzelf alleen even gaan voor het komende uur als het kon. Tot de CD was afgelopen, als haar moeder niet stoorde. Ze legde haar mobiel aan de oplader, kroop naar haar kussen toe en ging goed liggen terwijl ze Bungy aaide en op haar lip beet om tranen te verbijten. Ze haatte mensen die huilden, haatte zichzelf wanneer ze huilde en probeerde het dus allemaal te ontwijken.
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 19:54:13 GMT
via mobile
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 19:54:13 GMT
Daren Treaver Hij had alles afgesloten, enkel de achterdeur stond nog open voor de honden. Hij deed geen moeite meer buiten te komen. De zoveelste die hem dit aandeed. Wat was er zo mis met hem? Hij nam weer een houding aan, probeerde in slaap te vallen, dat lukte niet. Hoe hij net nog had kunnen lachen met haar, was nu totaal weg. Hij verwijderde de bariere uit haar hoofd en liet haar nu zelf langzaam merken dat hij weer alles wat met hem te maken had langzaam uit haar gedachten verwijderde. Wel zodat ze het merkte dat hij het afnam. Wat had het nut dat ze het herinnerde.. dat liet haar niet anders denken over de gevoelens die ze niet had voor hem
|
|
|
Halo
Jul 31, 2013 20:08:46 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 20:08:46 GMT
Amelia Lilly Naarmate de tijd vorderde en ze meer nadacht werd het lastiger. Óm na te denken. Ze fronste lichtjes, de herinneringen werden vager en haar ogen werden groot. Wilde ze de gedachten houden? Ze fronste weer, natuurlijk wilde ze die houden. Het was een deel van deze week, deel van het jaar en dus van haar leven. Zo snel als ze kon sprong ze van het bed af, pakte haar mobiel en sleutels en sprintte naar beneden. Ze dacht na, waar was zijn huis? Waar was die gebleven? "Doe het nou niet," klonk ze jammerend en voelde de pijn in haar knie. Ze greep ernaar terwijl ze rende. Rot moeder, rot alcohol, rot vent. Ze snoof zachtjes en keek naar haar moeder die naar haar toe kwam en riep dat ze zachter moest doen. Maar ze racete naar buiten, vergat haar fiets en struikelde onderweg meerdere malen. "Waar de fuck woon je," klonk ze met een brok in haar keel en keek rond, ze struikelde weer en viel. Zachtjes snoof ze terwijl ze naar de knie greep die al pijn deed. Ze sloot haar ogen een moment in pijn, alles vervaagde langzaam. Te snel naar haar gevoel. Ze krabbelde weer overeind, tranen stroomden over haar wangen door alle pijn maar ook doordat ze die herinneringen niet kwijt wilde. Haar blik ging rond, ze moest zich proberen te herinneren waar hij woonde. "Kom op, pak dit niet van me af," fluisterde ze en keek nerveus rond. Ze wist geen weg meer te vinden, wist niet meer waar hij woonde. "Kom op, niet alleen jij voelt je rot," klonk ze jammerend, haar haren waren in haar haren gevlogen. "Doe het nou niet verdomme!" Klonk ze snikkend door de pijn die niet alleen van haar lichaam kwam, maar ook van haar hart. Ze stopte de tranen niet, ze merkte ze niet. Ze wilde de herinneringen weer herinneren en probeerde haar best om alles terug te pakken. Hoe kon je dat doen tegenover een demon? Ze legde een hand voor haar mond terwijl de andere nog altijd in haar haren was en snikte zachtjes. Schudde haar hoofd in afkeur.
|
|