|
Halo
Apr 23, 2014 21:18:00 GMT
Post by Sara Gather on Apr 23, 2014 21:18:00 GMT
Sara Gather
Ze keek naar haar toen ze begon uit te leggen en begon het langzaam aan toch te snappen waardoor ze ook rustig oefeningen begon te maken zonder hulp. "Dank je." Zei ze nu met een glimlach tegen Amelia en zager ook duidelijk blijer uit, nu ze het toch snapte en misschien eens goede punen zou halen voor wiskunde, wie weet..
Darren Treaver
Hij was vredig verder blijven slapen tijdens de rest van de les. Echter bij de minste aanraking of geluid naast zich zou hij wel wakker worden, dat waren zijn reflexen. Hij zou Amelia weghouden uit de zaken van Evan, hij wilde niet dat haar wat overkwam. Als ze op school vriendinnen waren was het goed, maar ze moest niet tegen Evan in beginnen gaan over Sara. En hij zou haar ook op de hoogte stellen. Want een gevilde mens kon hij niet helen, hij had al pijn door de weefsel aan haar arm te krijgen, laat staan een heel lichaam.
Declan McCoy
Hij bleef haar volgen over de daken en zag dat ze door het park ging en naar de bomen en bloemen keek die nu mooi in bloei stonden. Hij trok een wenkbrauw. Hij rook geen vreemde geur, dus ze was geen engel. Gewoon een mens dat de natuur lief had dus, nou dat was een opluchting, anders had hij snel een eind aan haar leven gemaakt. Hij zag haar stoppen aan de bakker en daar wachtte hij nu ook rustig even tot ze weer naar buiten zou komen, en zo zou hij haar volgen tot haar huis, en dan zou het leuk worden.
|
|
|
Halo
Apr 23, 2014 21:49:28 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 23, 2014 21:49:28 GMT
Amelia Lilly Ze glimlachte en knikte kalm. "Geen dank hoor, ik heb ook liever dat jij het snapt zodat je goede cijfers haalt dan dat je hier je zit te ergeren aan alles," klonk ze zachtjes grinnikend en richtte zich op haar werk, ze maakte de sommen snel en simpel, het lukte toch prima. Ze wist wat ze moest doen, hoe ze het moest doen en tot wanneer ze had om het te doen. Echter zou ze het aan het eind van de les vast al af hebben.
Evan Garthers Hij rekte zich eens uit, bij het geringste geluid keek hij op. Hij was op scherp vandaag, maar wist niet echt waarom. De schuld gaf hij aan de engel die ze als leraar hadden en de engel in hun klas die hem weer aankeek. Hij trok een wenkbrauw naar haar op, gaf een grijns maar keek uiterst bedreigend om haar af te schrikken, wat ook vrij snel lukte waardoor hij zijn spullen opruimde, de bel ging toch zo.
Alexandria Devors Ze betaalde rustig toen ze het brood kreeg en glimlachte nog vriendelijk waarna ze de wat oudere man bedankte en de bakker weer verliet, haar blik ging voor een moment weer naar haar mobiel, maar ze stopte het ding snel weer weg zodat ze weer naar huis kon lopen. Ze had de tas in haar linker hand en deed haar staart goed met haar andere hand, wat onhandig maar het lukte. Ze liep dezelfde weg terug, het was het snelste en het makkelijkste.
|
|
|
Halo
Apr 24, 2014 18:24:48 GMT
Post by Sara Gather on Apr 24, 2014 18:24:48 GMT
Sara Gather
Ze glimlachte even om haar woorden en knikte lichtjes. Ze werkte dan rustig haar oefeningen af nu ze het toch snapte en beet een beetje op haar potlood, dat was iets wat ze ook wel vaker deed als ze nadacht over iets. Ze schreef rustig verder op wat ze bedacht en was blij dat ze het nu eindelijk wel snapte, en ze was er Amelia ds ook heel dankbaar voor.
Darren Treaver
Hij was rustig blijven doorslapen tot hij begon te merken dat leerlingen in begonnen te pakken al. Hij murmelde wat tegen zichzelf en begon ook in te pakken, de bel zou zo wel gaan. Hij keek even op het uur en zuchtte, nog een paar minuutjes en dan konden ze gaan. Hij sloot zijn ogen nog een paar seconde en sprong recht toen de bel ging, weer vol energie. Hij liep vrijwel meteen door naar het wiskunde lokaal en wachtte daar tot Amelia naar buiten kwam, het was nu toch pauze.
Declan McCoy
Hij bleef op het dak wachten tot ze weer naar buiten kwam en begon haar weer te volgen, dit keer door de mensenmassa heen, nog steeds onzichtbaar en ontastbaar. Ze konden hem niets doen, en niemand zou merken dat hij hier liep. Buiten misschien enkele andere sterke demonen of engelen, maar dat waszijn zaak niet. Nu wilde hij alleen weten waar ze woonde, en met wie ze woonde, aangezien ze vast nog niet alleen woonde.
|
|
|
Halo
Apr 24, 2014 19:30:43 GMT
via mobile
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 24, 2014 19:30:43 GMT
Amelia Lilly Haar blik ging omhoog toen haar vriendinnen om haar schrift vroegen, ze zaten links van haar en keken haar onschuldig aan. Amelia glimlachte zoet. "Nee," klonk ze enkel en werkte dan weer verder tot de bel ging en ze alles kon inpakken. "Pauze, toch?" Klonk ze dan ook naar Sara.
Evan Garthers Hij had Darren alleen gelaten, puur ondat de jongen telkens voor hem zat betekende niet dat ze vrienden waren, want ze waren alles behalve in zijn ogen. Darren was een manier om informatie in te winnen en soms even mee te praten, maar meer was het niet. Hij mocht haast niemans, het zat gewoon in zijn aard en hij voelde zich prima in zijn eentje. Zijn pad had zich van zijn kluis naar buiten vervolgd waar hij op een tafel ging zitten.
Declan McCoy
Hij bleef op het dak wachten tot ze weer naar buiten kwam en begon haar weer te volgen, dit keer door de mensenmassa heen, nog steeds onzichtbaar en ontastbaar. Ze konden hem niets doen, en niemand zou merken dat hij hier liep. Buiten misschien enkele andere sterke demonen of engelen, maar dat waszijn zaak niet. Nu wilde hij alleen weten waar ze woonde, en met wie ze woonde, aangezien ze vast nog niet alleen woonde.
Alexandria Devors Eenmaal thuis aangekomen werd ze aangevallen door de hond, ze hield haar tas met het brood boven zich en aaide de Dobberman even waarna ze hem wegduwde en de deur achter zich sloot. Ze liep door naar de keuken, legde het brood op het aanrecht en gooide de tas weg waarna ze haar broertjes omhelsde en opkeek naar haar broer die zei dat hun moeder er zo aankwam.
|
|
|
Halo
Apr 24, 2014 20:11:55 GMT
Post by Sara Gather on Apr 24, 2014 20:11:55 GMT
Sara Gather
Ze werkte er rustig aan verder en lette nu even niet meer op de vriendinnen van Amelia en Amelia zelf toen haar schrift werd gevraagd. Ze keek op toen de bel ging en pakte rustig alles in. Ze knikte op de woorden van Amelia en glimlachte. "Ja pauze, en daarna Nederlands." Sprak ze er nu ook rustig op en hing haar rugzak rustig over haar schouder.
Darren Treaver
Hij bleef rustig wachten aan het lokaal waar Amelia en haar klas nu zaten en stak zijn handen rustig in zijn zakken. Die deed er lang over. Enkele van haar vriendinnen liepen al naar buiten, dat was vreemd, dan zou ze wel bij Sara zijn. Hij rekte zich rug rustig vat uit zodat hij kraakte en er geen irritant gevoel in zat waarna hij rustig verder wachtte. Evan kon hij ook niet beschouwen als een vriend. Hij mocht hem op sommige vlakken wel, maar andere keren was het ook gewoon niet leuk wat hij zei.Als hij ooit echt wat voor Sara zou beginnen voelen, dan zou hij gaan lachen, en hard ook.
Declan McCoy
Hij bleef haar rustig volgen en zo ook de deur door. Oh, een hond, wat leuk. Hij keek even rond en zag dat ze dus broers had, oh fijn. Hij liet zich nu zichtbaar worden voor enkel haar zodat hij haar zou laten schrikken, haar broers zouden hem niet eens zien, en denken dat ze gek werd. Dat was altijd zo vermakelijk. Als ze zou schrikken, en dan vroegen haar broers waarom ze schrok en dan wees ze naar hem en dan zouden ze niets zien. Het was zo'n typische mensen reactie, misschien werd het nu eens anders?
|
|
|
Halo
Apr 25, 2014 17:58:56 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 25, 2014 17:58:56 GMT
Amelia Lilly Ze knikte kalm op haar woorden. "Okay, dank je," klonk ze dan en keek naar buiten waardoor ze Darren zag en glimlachte. Haar blik ging naar Sara. "Ik zie je straks bij Nederlands?" Klonk ze dan maar liep toch maar aan aangezien Darren vast al even stond te wachten en ze het zielig vond als hij ook nog eens langer moest wachten. Ze drukte een kus op zijn wang en keek hem glimlachend aan. "Dus, je leeft nog?"
Alexandria Devors Ze keek even naar de hond, maar toen ze weer opkeek stond er plotseling iemand voor haar waardoor ze een gil wilde slaan, maar haar mond wist te bedekken. Was dat niet de gast die tegen haar aan was gelopen? Ze slikte kleintjes en keek naar haar broers die haar wat verbaasd aankeken aangezien er toch blijkbaar een kleine gil van haar lippen was gerold. Ze fronste en keek dan naar de jongen, hij stond er toch? Ze keek weer naar haar broers en haalde haar wenkbrauwen op. "Zien jullie hem niet of zo?" Klonk ze waarop haar broers haar nog verbaasder aankeken. "Er staat echt iemand! Hij was vanmiddag tegen me aangelopen omdat die weer zo'n iemand moest zijn die door de menigte stormde, hij staat er echt!" Klonk ze en wees naar hem maar vergat terug te kijken, toen dat in haar op kwam keek ze weer over haar schouder.
|
|
|
Halo
Apr 26, 2014 10:05:22 GMT
Post by Sara Gather on Apr 26, 2014 10:05:22 GMT
Sara Gather
Ze glimlachte naar haar en knikte. "Ik zie je straks." Sprak ze er nu ok rustig op en liep de klas rustig uit richting het schoolplein. Daar ging ze zoals gewoonlijk aan een bankje zitten en haalde weer haar bladeren met muziek boven waar ze weer aan begon te schrijven.
Declan McCoy
Hij vond haar reactie geweldig en grijnsde nu ook lichtjes. Hij keek ook even naar haar broers die niet wisten wat te denken van haar. Hij moest zelf zachtjes lachen bij de reactie van of ze hem niet zagen, natuurlijk zagen ze hem niet. Toen ze wees maar niet meteen kek verdween hij weer voor haar zodat als ze omkeek niemand meer zag. Wat was het leuk om zo met mensen te spelen. Hij heeft het altijd al lachwekkend gevonden. Hij begon een beetje rond te kijken nu ze hem toch niet zagen en niet hoorde, ze woonde hier wel leuk.
|
|
|
Halo
Apr 26, 2014 21:45:58 GMT
via mobile
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 26, 2014 21:45:58 GMT
Declan McCoy
Hij vond haar reactie geweldig en grijnsde nu ook lichtjes. Hij keek ook even naar haar broers die niet wisten wat te denken van haar. Hij moest zelf zachtjes lachen bij de reactie van of ze hem niet zagen, natuurlijk zagen ze hem niet. Toen ze wees maar niet meteen kek verdween hij weer voor haar zodat als ze omkeek niemand meer zag. Wat was het leuk om zo met mensen te spelen. Hij heeft het altijd al lachwekkend gevonden. Hij begon een beetje rond te kijken nu ze hem toch niet zagen en niet hoorde, ze woonde hier wel leuk.
Alexandria Devors Haar blik ging terug maar er stond niemand waardoor haar mond wat openviel en ze haar handen in haar haren stak. Er stond toch echt iemand daar, twee seconden geleden had ze er echt iemand gezien, dus wat was dit? Haar blik ging rond maar ze kon hem niet meer vinden. Haar broers keken haar wat verbaasd aan maar barstten daarna in lachen uit en brachten haar naar de bank. "Je ziet spoken," klonk haar oudste broer lachend maar ze haalde haar schouders op en wreef over haar voorhoofd. "Fucking hell.."
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 8:05:17 GMT
Post by Sara Gather on Apr 27, 2014 8:05:17 GMT
Declan McCoy
Hij keek naar de reactie van haar en haar broers dan en vond het ook zo geweldig. Een van de meisjes die hij had achtervolgd vroeger had een medium gebeld om de kwade geesten weg te halen uit dat huis. Natuurlijk was dat niet gelukt. Hij was geen geest, hij was een demon, en hij schrok daar echt niet van. Hij keek verder rond en neusde ook door alle kamers heen van de jongens en het meisje zelf. Misschien.. Hij grijnsde en begon haar kamer wat overhoop te halen en deed het raam open, alsof er iemand binnen was geweest. Hij zocht een stiftje en begon rustig; 'jij zult boeten' te schrijven op haar muur zodat ze het duidelijk zag als ze binnen zou komen. Hij keek even rond. Ging hij te ver? Misschien, maar dacht je dat het hem wat kon schelen? Ze was interessanter dan de meeste waarbij hij dit deed, waarom wist hij nog niet. Maar dat ging hij uitzoeken.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 12:36:35 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 27, 2014 12:36:35 GMT
Alexandria Devors Ze duwde haar broers wat weg. "Jongens, het gaat prima. Ik heb nog huiswerk, okay?" Klonk ze en keek even naar hun op waarna ze weer op stond en wist te ontglippen aan haar broers, ze rende naar haar kamer toe en sloot de deur snel achter zich, zonder ook maar in haar kamer te kijken. Het ging nu om haar broers buiten houden, dus deed ze de deur op slot en draaide zich daarna pas rustig op, een zucht haar lippen verlatend. Echter stopte die zucht gelijk en wist ze nog net geen gil te slaken. Haar blik ging verward maar enigszins angstig rond. "What the fuck?" Murmelde ze en fronste, haar blik ging naar haar muur waarbij ze haar wenkbrauwen ophaalde. Verbaasde gaapte ze naar de muur. "Boeten..? Wat?" Klonk ze dan met een frons op haar gezicht terwijl ze weer rond keek. Ze liep naar de muur toe en ging er met haar vingers over heen en keek dan naar haar vingers. Het gaf niet af, dus het was stift. Fijn, dat was een ding. Ze wist niet of het net gebeurd was of niet. Daarnaast was het er lastig af te halen. Haar blik ging naar het raam, ze racete er naar toe en keek naar buiten. Niemand te bekennen, haar blik ging naar beneden. Ze was vaak genoeg uit het raam geklommen, dus zo lastig was het niet voor iemand om naar binnen te glippen. Maar hoe waren ze dan naar binnen gekomen? Haar raam zat op slot. Haar blik ging er naar toe, het raam zag er perfect uit. Ze voelde even aan het slot, alles was stevig. "Hè?" Klonk ze er dan ook wat nadenkend op. Haar blik ging haar kamer weer rond. Degene die dit had gedaan moest wel in huis zitten. Ze wreef even over haar voorhoofd heen. Het waren waarschijnlijk haar broers geweest, maar die jongen die ze had gezien dan? Waar was die heen?
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 13:06:19 GMT
Post by Sara Gather on Apr 27, 2014 13:06:19 GMT
Declan McCoy
Hij wachtte tot ze naar haar kamer zou komen en zat op het bed, nog steeds onzichtbaar voor haar en de rest in het huis. Alleen in de spiegels zou hij te zien zijn, dat was soms wel een nadeel dat zijn kracht bij spiegels neit werkte, maar het was wel grappig natuurlijk als ze in de spiegel keken en hij kwam er vrolijk achter staan dat ze niets zagen als ze zich zouden omdraaien. Hij keek op toen ze binnenkwam en allereerst niets door leek te hebben wat er met haar kamer was gebeurd. Maar toen ze omkeek en haar kamer aanschouwde was haar blik goud waard. Vooral die angstige blik die hij op haar gezicht af kon lezen, dat zou hij niet zo snel meer vergeten, zo lief.. Ze ging naar de muur toe waar hij had opgeschreven en grijnsde weer een beetje, dit kon hij dagen lang doen, het verveelde nooit. Hij stond weer op en liet zichzelf nu wel weer tastbaar worden zodat de voetstappen op de vloer wel gehoord zouden worden door haar. Arme zij, ze wist niet wat ze moest denken, althans daar leek het op. Hij bleef wat rondstappen tot hij naast haar stond en keek even rond om te zien of er ergens een spiegel hing, vast wel ergens, een meisjeskamer zonder spiegel kon hij zich niet voorstellen.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 13:12:39 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 27, 2014 13:12:39 GMT
Alexandria Devors Ze moest haar gedachten zien op te helderen, waarschijnlijk had ze een zonnesteek of iets opgelopen. Dat zou het wel zijn, gisteren was uiterst vermoeiend geweest dus waarschijnlijk waren haar gedachten gewoon met haar aan het spelen, ze hallicuneerde vast. Haar blik ging weer even rond, opruimen zou ze straks wel doen. Ze ging eerst douchen, een douche hielp haar altijd. Dus liep ze naar haar kast toe en opende de deur, aan de deur hing een spiegel over de hele lengte en breedte, ernaast hingen vele foto's en wat andere dingetjes. Herinneringen, vooral. Aandenkens en prulletjes. Ze trok haar vest uit, haalde haar blouse van haar middel en gooide beide op het bed, haar blik ging naar de spiegel, ze hoorde constant voetstappen en was op scherp gesteld. Toen haar blik naar de spiegel ging, wist ze niet wat ze zag. Weer die jongen, dus draaide ze zich met een ruk om maar zag weer niemand. Een grom van frustratie verliet haar lippen waarna ze een te groot shirt, lingerie en kniesokken uit haar kast haalde. Haar blik ging weer naar de spiegel, maar ze keek naar zichzelf. De jongen was niet meer in zicht. Ze werd niet gek, 'ik word niet gek,' probeerde ze zichzelf voor te houden en haalde diep adem. Haar blik ging naar haar handen, ze trilde hevig en probeerde het te stoppen maar wist niet met succes ervanaf te komen.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 13:22:17 GMT
Post by Sara Gather on Apr 27, 2014 13:22:17 GMT
Declan McCoy
Hij keek naar wat ze deed en volgde elke stap en elke beweging van haar. Ook toen ze naar de kast toeliep keek hij naar haar en zag daar de spiegel hangen. "Daar is dat ding." Klonk hij zacht fluisterend tegen zichzelf, of zij het zou horen zou hem niet eens boeien, ze wist diep vanbinnen toch wel dat ze gek werd. Toen ze hem in het oog kreeg in de spiegel kwam er een lichte grijns rond zijn lippen. Ook toen ze omkeek, dit soort momenten zou hij zijn leven lang koesteren, het was zo geweldig. Nou ja, sommige meiden stierven aan hart aanvallen door dat hij misschien een beetje ver was gegaan. Maar hij ging graag voor een bijna dood ervaring. Hij liep weer dichter, nog steeds tastbaar en ging achter haar staan nu. Hij greep haar handen nog zacht vast en bracht zijn lippen naar haar oor. "Boeten zul je." Fluisterde hij bij haar oor waarna hij in haar handen kneep, nog steeds onzichtbaar natuurlijk, anders was er ook geen lol meer aan.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 13:27:16 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 27, 2014 13:27:16 GMT
Alexandria Devors Ze had haar handen voor zich geplaatst aangezien haar kleding tegen zich aan was gedrukt, en ergens stond ze er wat hopeloos bij. Liet ze zich nou echt gek worden door zo iets? Het was belachelijk, dus wist ze te kalmeren. Echter fronste ze en keek naar haar polsen toen ze werd vast gepakt, niemand. Haar blik ging naar haar armen aangezien ze zich daar licht aangeraakt voelde, eerst links, dan rechts. Niemand. Ze slikte eens en ademde diep in maar keek verschrikt op naar de spiegel toen er in haar oor werd gefluisterd. Ze zag de jongen weer staan en moest haar ogen sluiten en diep inademen om haar kalmte te bewaren. "Voor wat? Wie ben jij?" Klonk ze dan en keek even over haar schouder heen, vanuit haar ooghoeken, maar ze zag niemand. Daarom keek ze weer terug naar de spiegel, waar ze hem wel zag staan. "Wát ben jij? Wat speel je voor belachelijk grafspel?"
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 13:41:09 GMT
Post by Sara Gather on Apr 27, 2014 13:41:09 GMT
Declan McCoy
Hij keek naar haar reactie op zijn aanrakingen en zijn gefluister. Ze was bang, en hij kon het zo van haar lichaam aflezen, hij kon het horen in haar woorden en haar ademhaling. Met haar zielige poging haar kalmte te bewaren. Hij grijnsde enkel, beantwoorde geen enkele vraag van haar. "Zoek het zelf uit." Klonk hij enkel fluisterend voor hij haar helemaal losliet en uit het veld van de spiegel stapte. Hij liet zich ook weer ontastbaar worden en ging in de hoek van haar kamer staan, kijkend naar wat ze zou gaan doen. Haar broers zouden haar voor gek verklaren.. En misschien zou ze zichzelf wel eens voor gek kunnen verklaren nu ze er zo hopeloos bij stond.
|
|