|
Halo
Apr 27, 2014 13:53:35 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 27, 2014 13:53:35 GMT
Alexandria Devors Ze werd losgelaten en hij was uit haar gezichtsveld, maar ook dat van de spiegel. Dus opende ze de deur zo ver mogelijk en bekeek het even vanuit enkele hoeken, uiteindelijk vond ze hem weer. In een hoek van haar kamer, een klein grijnsje kwam op haar lippen te staan, ze had haar kleren over haar arm gelegd en schudde haar hoofd. Ze werd niet gek, dat hield ze zichzelf voor. Maar wie was ze om te zeggen dat ze niet gek werd wanneer er niemand in de spiegel stond, maar wel in haar gezichtsveld van de spiegel was? Ze keek naar de hoek, haar blik kalm, ze was ook gekalmeerd. Tuurlijk, ze was bang, maar dat zou ieder mens op zo'n moment zijn. Echter dacht ze na, hoe kon dit zo zijn? Waarom zag ze niemand? Hallicuneerde ze echt dan? 'Zoek het zelf uit,' ze had dus echt zijn stem gehoord, maar wat was dit hele gedoe? Ze trok alles even na, ze was tegen hem aangebotst, had een opmerking geplaatst, was daarna doorgelopen, toen teruggelopen. Maar ze had niemand gezien. Tot ze thuis kwam, toen begon de hele heisa. Dat betekende dus dat ze niet gek was, dat kon niet. Anders had ze hem vast wel gezien op de terugweg. Maar wat betekende dit dan? Waarom stond hij daar? Ze legde haar kleren op het bed zodat ze de staart die in haar haren zat eruit kon halen, om dan haar haren op te steken in een knot. "Je zou haast denken dat ik te maken heb met een mythisch wezen.. Vampieren, weerwolven, engelen, demonen.. Alsjeblieft zeg," klonk ze zachtjes lachend tegen zichzelf, ze pakte haar mobiel zodat ze die straks kon aansluiten op de stereo en muziek kon spelen tijdens het douchen. "Moet niet gekker worden," murmelde ze waarna ze haar spullen pakte en naar haar deur liep.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 14:20:37 GMT
Post by Sara Gather on Apr 27, 2014 14:20:37 GMT
Declan McCoy
Hij keek naar haar en merkte hoe ze de deur vzn de kast zover mogelijk open deed om hem toch maar weer in beeld te krijgen. Hij zag haar grijnsje en schudde zijn hoofd lichtjes. Je angsten weg lachen kon je proberen, maar dan ging hij steeds een tikkeltje verder tot je doodsangst zou uitslaan. Hij verplaatste zich weer van de hoek was, naar een punt waar ze niet kon komen met de spiegel en luisterde naar haar zachte woorden over mythische wezens. Ze geloofde er niet in, ze had het antwoord althans net gegeven. Hij deed haar kastdeuren dicht toen ze richting de deur liep, dat moest niet open blijven staan, kasten hoorde gesloten te zijn. Hij liep nu dwars door haar muur heen en begon de kamer van de jongens wat verder te inspecteren, jongens pestte hij nooit, tenzij hij er een zus mee kon raken, en ze had hier nou wel bepaald genoeg jongens die hij gezellig mee kon laten spelen in zijn spel.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 14:29:08 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 27, 2014 14:29:08 GMT
Alexandria Devors Ze keek scherp naar haar kastdeuren toen ze dicht werden gegooid, ze schudde haar hoofd. "Laat ook maar zitten," mompelde ze en liep haar kamer uit, ze sloot de deur achter zich en liep naar de badkamer die op dezelfde verdieping was. Ze sloot de deur achter zich en plugde haar mobiel in de stereo via de optische kabel. Rustig zette ze een afspeellijst op en kleedde zich uit, de kleding die ze aan had gehad gooide ze in de wasmand. Het was toch allemaal al twee keer gedragen dus vond ze het wel tijd. Haar kleding die ze straks aan zou doen legde ze naast de stereo op de kast die ter middel hoogte stond, haar blik ging even naar de spiegel. Niemand, mooi. Ze vond het wel genoeg, maar nu wist ze in ieder geval te ontspannen. Ze stapte de douche in en sloot het gordijn waarna ze de kraan aan zette. Haar haren had ze gisteren al gewassen, dus dat was nog schoon. Als ze het te vaak wastte werd het ook weer zo vettig, en dat was niks. Dus wastte ze enkel haar lichaam grondig en besloot daarna nog even onder de douche te staan om haar gedachten leeg te kunnen maken.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 14:38:26 GMT
Post by Sara Gather on Apr 27, 2014 14:38:26 GMT
Declan McCoy
Hij keek rustig verder in de kamer van haar broers en merkte qua stijl al wel meteen welke kamer van haar jongere broers waren en welke van haar oudere. Nou, dan zou hij maar eens beginnen met een van haar kleine broertjes. Ook hier deed hij hetzelfde als wat hij bij Alexandria had gedaan, maar schreef niets op de muur en deed het raam niet open, alsof het leek dat echt iemand van zijn broers of zijn zus het gedaan hadden. Hij liet het lijken alsof ze wel ergen naar opzoek waren geweest en verstopte de dingen die hem belangrijk leken voor de jongen op de kamers van de andere. Hij moesttoch iets doen, en hij had al genoeg naakte lichamen gezien dus hoefde hij niet te gaan kijken naar dat van haar
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 15:01:21 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 27, 2014 15:01:21 GMT
Alexandria Devors Ze stond toch nog een kwartier onder de douche en was helemaal ontspannen en kalm, een zucht verliet haar lippen. Waarschijnlijk was ze gewoon moe, het zou allemaal wel. Ze stapte de douche uit, droogde zich af en kleedde zich aan. Haar blik ging dan toch weer naar de spiegel, nog altijd niemand. Ze schudde haar hoofd, nu moest ze er wel mee stoppen. Anders maakte ze zichzelf gek ermee. Ze pakte haar mobiel en verliet de badkamer maar werd gelijk aangevallen door een van haar broertjes waardoor ze tegen de muur aanstond en met een opgetrokken wenkbrauw naar hem keek en zijn verhaal aanhoorde. Het was dus niet over. "Gast, ik heb niks gedaan. Ga naar Callum of zo, ik heb echt niks gedaan," klonk ze en hief haar handen in overgave. Haar broertje stormde weer weg waardoor ze even zachtjes zuchtte. Dat ging haar makkelijk af, maar ze snapte het niet meer. Dus ging ze naar zijn kamer, deze was ook overhoop gehaald, waardoor ze naar de andere kamers racete en die zagen er niet veel anders uit. Ze fronste lichtjes. Dit was niet leuk meer. Haar oudere broer stormde op haar af en tilde haar over zijn schouder heen waardoor ze gilde en naar zijn kamer werd gedragen, hij zette haar neer. "Dít ga jíj opruimen, zussie," klonk de jongen waardoor ze naar hem opkeek. "Pardon? Ik heb dit niet gedaan, ga zelf maar eens je troep opruimen," klonk ze en glipte weg waarna ze naar haar kamer rende en de deur weer op slot draaide voor haar broers.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 15:08:55 GMT
Post by Sara Gather on Apr 27, 2014 15:08:55 GMT
Declan McCoy
Hij keek naar wat er allemaal gebeurde tussen haar en haar broers en keek er naar alsof het een hele leuke en grappige film was. En dat was het voor hem ook. Hij volgde tot in het detail wie van haar broers op haar afging en welke weer weggingen. Hij volgde haar oudere broer ook gewoon toen ze werd meegenomen en keek naar hem en haar. Dit was zo vermakelijk, waarom maakten ze hier nou nooit een film over? Hij hoorde beneden de deur opengaan en keek zelf even wie het was. Oh, leuk haar moeder was ook thuis. Hij liet haar maar het hele klaaggezang aanhoren van haar kinderen over wie wat gedaan had.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 15:31:13 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 27, 2014 15:31:13 GMT
Alexandria Devors Ze werd uiteindelijk geroepen door haar moeder die niet echt vrolijk klonk, dus ging ze braaf naar beneden toe en ging zitten op de bank zoals haar werd bevolen. "Alexandria Marina Tahira Devors, wat heb jij gedaan?" Klonk haar moeder maar al te streng. Ze kon een schat van een vrouw zijn, maar wanneer ze boos of geërgerd was moest je rennen. Precies wat Alex wilde doen nu, maar het kon natuurlijk niet. Ze keek haar moeder kleintjes aan. Hoe moest ze dit ooit uitleggen? Ze slikte kleintjes. "Ik heb misschien hun kamers overhoop gehaald.." Klonk ze zachtjes, liegend voor haar eigen bestwil. Al stond er vast wat tegenover. Ze kreeg een preek en moest de kamers zelf opruimen, waar ze ook maar gelijk mee begon.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 15:47:46 GMT
Post by Sara Gather on Apr 27, 2014 15:47:46 GMT
Declan McCoy
Hij keek weer vanuit een hoek van de kamer naar Alexandria. Dus dat was haar naam, leuk om te weten. Hij snoof en keek weer naar haar moeder die de preek gaf en volgde haar dan weer naar de kamer om haar te zien opruimen wat hij gecreert had. Was het niet mooi dan? Zijn herinrichting? Hij lachte zachtjes en ging rustig in een hoekje zitten, kijkend naar hoe zij alles moest opruimen. Leek assepoester wel.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 16:47:19 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 27, 2014 16:47:19 GMT
Alexandria Devors Ze zuchtte diep, jongens en hun kamers. Het zat vol troep en ze wist niet waar ze moest beginnen, dus was ze maar begonnen met de kleren en legde alles netjes weg. Wanneer het tot opruimen kwam was ze uiterst precies, alles moest recht en netjes, daarom was haar kamer altijd netjes. Behalve nu, maar niemand die daar natuurlijk had gekeken en anders kwam het op hetzelfde neer, ze zocht iets maar kon het niet vinden en gaf haar broers de schuld. Een belachelijke smoes maar ze wist niks beters te verzinnen. Haar blik ging eens rond, na een kwartiertje was ze met de eerste kamer klaar. Ze was uiterst snel, maar het kon altijd beter. Voor nu vond ze het wel goed, ze mocht een perfectionist zijn, het waren haar broers. Die maakten er toch een bende van, dus liep ze naar de volgende kamer. Van haar oudere broer, en die had de grootste kamer in huis, dus had ze veel te doen. Ze zette wat muziek op via haar telefoon om zo zich weer bezig te houden. "Ik vervloek je," murmelde ze, doelend op de jongen waarvan ze zeker wist dat hij het had gedaan. Ze snapte nog altijd niet hoe en wat, maar het boeide haar niet. Ze mocht hem niet en dit was belachelijk. "Als je echt lef had kwam je gewoon weer tevoorschijn zodat je me weer fijn kan pesten, hè. Want dit is natuurlijk zo grappig om aan te zien. Hoe iemand jou troep opruimt," murmelde ze verder, niet echt wetend of ze tegen zichzelf sprak of daadwerkelijk tegen hem.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 17:06:45 GMT
Post by Sara Gather on Apr 27, 2014 17:06:45 GMT
Declan McCoy
Hij liet haar nu even met rust, en morgen ook. Zodat ze dacht dat het gewoon echt een verbeelding zou zijn geweest, alsof hij nooit bestaan heeft. Hij had in 1980 zijn eigen dood al gefaked, moest wel, hij werd amper nog een jaar ouder. Om de 4 jaar werd hij zeg maar ouder, en dat was niet echt handig als iedereen op je leeftijd lette. Hij hoorde haar woorden aan en grijnsde even, arme Alexandria. Hij liep de kamer uit zonder enig geluid en liep weer naar die van haar toe. Daar knipte hij in zijn vingers en zette alles weer neer zoals het was geweest, en was ook de muur weer netjes zonder stift. Hij nam een papiertje en schreef er rustig zijn naam op en legde die aan haar computer onder het klavier alsof het er al lang lag. Hij gng nu ook gewoon rustg op de kast zitten zodat hij zeker niet in het zicht zou zijn van de spiegel en ze hem dus niet zou opmerken.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 17:12:10 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 27, 2014 17:12:10 GMT
Alexandria Devors Na dik twee uur was ze klaar met alles, ze zuchtte diep en liep naar haar kamer toe, de deur sloot ze achter zich en keek verbaasd rond, trok haar wenkbrauwen op. Alles was weg, alles wat netjes. Hoe kon dat nou? Ze keek naar het raam, nog altijd open. Daarna ging haar blik weer terug. Ze snapte het even niet, maar liet het maar zitten. Rustig ging ze aan haar bureau zitten, pakte pen en papier en duwde haar toetsenbord wat opzij waardoor ze een briefje opmerkte en het oppakte. Ze las de naam die erop stond. "Declan McCoy, hm?" Klonk ze dan met een opgetrokken wenkbrauw. "Well then, you're a fucking dickhead, Declan," murmelde ze in zichzelf en begon wat te schetsen, ze had het briefje naast zich gelegd en zuchtte zachtjes. "Ik zal je terugpakken."
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 17:21:51 GMT
Post by Sara Gather on Apr 27, 2014 17:21:51 GMT
Declan McCoy
Hij was rustig blijven wachten tot ze klaar zou zijn en keek op toen ze binnenkwam en eerst verbaasd leek over haar kamer, als hij mens zou zijn geweest zou hij dat ook zijn, dus veel maakte het niet. Hij keek naar hoe ze aan haar bureau ging zitten en het klavier opschoof waardoor ze zijn papiertje zag liggen. Haar woorden klonken als muziek in zijn oren, als een compliment. En zeker datgene als wat een bedreiging klonk. Als ze nou eens moeite deed de naam op te zoeken zou ze toch vinden dat zijn zo'n 30 jaar geleden 'gestorven' was. Hij grijnsde weer lichtjes en schudde zijn hoofd.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 17:40:47 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 27, 2014 17:40:47 GMT
Alexandria Devors Haar blik ging dan toch weer naar het briefje, ze zuchtte zachtjes en zette haar computer aan. Het bleef toch kriebelen, ze wilde weten wie het was. Dus ging ze op zoek en begon wat op het internet te surfen, ze zocht zijn naam eens op en vond een artikel. Het was van een lokale krant, al leek het wat ouder. Dus las ze het even door en haalde haar wenkbrauwen op. Hij was overleden? Hoe kon hij dan in vredesnaam door de stad lopen en hier zijn? "Grappig." Murmelde ze erop en zette het ding weer uit, ze schudde haar hoofd. "Als ik moet gaan geloven dat geesten bestaan word ik echt gek," mompelde ze verder maar keek dan haar kamer eens rond. Ze haalde een spiegel uit de lade van het bureau en draaide haar stoel recht zodat haar rug naar de kamer was gedraaid, ze hield de spiegel zo dat de kamer in zicht kwam en begon een beetje rond te kijken, waarna ze zich uiteindelijk op de kast richtte en iets naar boven bewoog waardoor ze hem vond en een kleine glimlach op haar gezicht kwam. "Dus.. Declan? Denk je niet dat het leuk is geweest met de spelletjes?"
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 17:46:15 GMT
Post by Sara Gather on Apr 27, 2014 17:46:15 GMT
Declan McCoy
Hij was onderhand gaan liggen op de bovenkant van de kast en luisterde naar alles wat ze zei over het artikel. Officieel was hij eigenlijk ook dood, leven kon je het niet noemen.. Hij opende zijn ogen weer en had zijn hoofd over de rand van de kast gelegd, waardoor hij haar nu ondersteboven aankeek. Hij grijnsde licht bij haar vraag. "Spelletjes zijn leuk, en ik kan blijven spelen." Sprak hij daar nu rustig op en bleef voor de rest onzichtbaar, zodat hij ook enkel in de spiegel te zien was. "En dat is vals spelen." Sprak hij op de spiegel en sprong soepel van de kast af. "Dus Alexandria, hoe weet je zeker dat dit niet gewoon een nachtmerrie is of ik een hallucinatie ben?" Vroeg hij nu rustig en snuffelde ondertussen rond in haar kast.
|
|
|
Halo
Apr 27, 2014 17:53:09 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 27, 2014 17:53:09 GMT
Alexandria Devors Ze ging er eens goed voor zitten, dit zou nog even duren. Een zacht lachje kwam van haar lippen en ze schudde haar hoofd. "Vals spelen? Jij bent degene die zich niet meer laat zien," klonk ze er op en trok een wenkbrauw op toen hij in haar kast begon te snuffelen, was dat voor hem om te zien dan? Ze liet hem maar doen, het was haar kast maar en veel interessants zat er niet in. "Lijkt me logisch, ik ben klaarwakker en ik hallicuneer niet. Ik voel me helder en daarbij was je vanmiddag nog duidelijk te zien en aan te raken. Daarnaast, zei je dat ik zelf moest uitzoeken wat je was. Het lijkt me dan logisch dat je geen hallicunatie of nachtmerrie bent. Maar dat kan mijn logica zijn. Echter.. Wat ben je dan wel? En waarom zou je mij storen? Zijn er geen interessantere mensen die je de stuipen op het lijf jagen. Daarbij klonk je niet verbaasd of raar bij mijn woorden over mythische wezens. En hoewel het onzin zou zijn zal het mij ergens niet verbazen."
|
|