|
Halo
Aug 20, 2014 22:53:42 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 20, 2014 22:53:42 GMT
Evan Garthers Hij haalde een hand door zijn haren terwijl hij voor zijn kledingkast stond in zijn zwarte boxers. Zijn kleding kast was gevuld met zwart en wit, hier en daar durfde een grijs tint of een donkere kleur. Uiteindelijk pakte hij toch maar weer een zwarte spijkerbroek en een wit blouse, hij trok zijn zwarte sneakers aan. Hij pakte zijn zwarte rugzak en liep naar beneden, gaf de Dobberman wat te eten en keek even naar het dier. "Guard," klonk hij enkel waarop de hond blafte en Evan vertrok, hij had weer zijn motor gepakt en reed snel naar school toe, letterlijk. Maar hij vond het niet erg, echter verminderde hij vaart toen hij het schoolplein opreed en richting de stalling voor scooters etc reed, hij zette het ding op de standaard, haalde de sleutel uit het contact en zette zijn helm af. Wat blikken waren op hem gericht aangezien hij toch wel snel het schoolplein op was gekomen en het toch een verschijning was, tussen alle scooters, een grijns kwam op zijn lippen te staan terwijl hij zijn hoofd schudde en een hand door zijn haren haalde, waarna hij afstapte.
Louisiana "Hunter" McKennedy Ze had nog even naar hem gekeken, met haar ogen gerold bij zijn woorden en zuchtte zachtjes terwijl ze haar haren goed legde en haar schouders ophaalde. Ze wilde vertrekken, echter verstarde ze bij zijn laatste woorden en keek over haar schouder weer naar hem, haar wenkbrauwen waren wat omhoog gegaan. Ze wilde wat zeggen maar hij leek al in slaap te zijn gevallen waardoor ze haar blik neersloeg en even fronste. Ze schudde haar hoofd en liep naar het raam toe waarna ze naar buiten sprong en naar huis rende om haar ouders voor te zijn die ze al in de verte hoorde komen.
Alexandria Devors Ze keek hem aan en haalde haar schouders op, glimlachte kleintjes. "Cause I don't know what to expect. I don't know if your kindness is real, I don't know why you asked me to come with you here, like it's all a bit blurry and I guess that kinda makes me nervous," klonk ze waarna ze opkeek doordat de bediende die net naar hun tafel was gekomen nu al terug kwam met de koffie en het biertje. Ze knikte vriendelijk en glimlachte even naar de jongen waarna ze weer terug keek.
|
|
|
Halo
Aug 20, 2014 23:18:22 GMT
Post by Sara Gather on Aug 20, 2014 23:18:22 GMT
Sara Gather
Ze las rustig verder in haar boek tot ze even opkeek van een brommend geluid die op het schoolplein kwam. Ze glimlachte even bij het zien van Evan met zijn motor en keek hem na toen hij het ding in de stalling ging zetten. Ze zag ook meerdere meiden naar hem kijken, kwijlend bijna. Ze rolde met haar ogen en begon weer gewoon te lezen waar ze was gebleven. Het was ook best sexy om hem zo te zien, maar ze probeerde er niet meer van op te kijken. Ze zou vanavond wel zien waar het rite op uit zou draaien.
Sean O'Donnel
Hij sliep rustig door, trok zich niets meer aan van dat ze nog wat had willen zeggen, hij was toch alweer diep in slaap gevallen om de pijn te verwerken die hem was ontnomen en zijn lichaam tot rust te laten komen. Zijn dromen sloegen nergens op, het ging her en der. Dan weer naar de hemel, naar de hel, de aarde en dan gingen ze naar Louisiana. Het was maar dat hij zo goed door kon blijven slapen en niet snel van iets opschrok. Hij bleef de hele tijd roerloos liggen zoals hij lag, doodstil, compleet gebroken.
Declan McCoy
Hij keek haar rustig aan en glimlachte weer even. "I asked you to come to get to know you a little better, like I told you on school. I'm not here to rape, nor kill you." Sprak hij zacht zodat enkel zij het hoorde en glimlachte hartelijk. Hij knikte naar de bediende toen die al daar was met de koffie en het bier. "Bedankt." Sprak hij de vrouw toe en nam het glas in zijn hand en nam rustig een slokje. "So, tell me about yourself. Oh wait, we had this talk already," hij haalde zijn schouders op en leunde wat achterover. "Then let's turn the things around, you ask me some questions and I shall answer them," hij glimlachte weer naar haar en wachtte gewoon af.
|
|
|
Halo
Aug 20, 2014 23:45:01 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 20, 2014 23:45:01 GMT
Evan Garthers Hij checkte zijn motor nog eens na, aangezien het ding de hele dag op school zou staan wilde hij wel ervoor zorgen dat het ding veilig stond. Niemand was te vertrouwen hier. Hij haalde nog een hand door zijn haren heen en opende zijn jas zodat hij zijn blouse netjes kon trekken. Aangezien hij eigenlijk altijd zo netjes gekleed was viel hij wat op, dat en hij wist dat hij er goed uit zag. Zijn weg vervolgde zich echter naar binnen terwijl hij zijn rugzak over een schouder nam. Zijn helm hing bij bij de kapstokken op, samen met zijn jas. Als hij zijn spullen straks verplaatst terug zou vinden, zou er iemand voor op moeten draaien. Zijn blik was nog kort op Sara gevallen, nu hij binnen stond bekeek hij haar nog eens, waarna hij zich naar zijn kluis begaf. Het leek erop dat ze zich redelijk goed voelde, het zou in ieder geval mooi zijn aangezien hij liever een wat vrolijker iemand bij hem achterop de motor had.
Louisiana "Hunter" McKennedy Ze had zich uiterst snel omkleed en klaar gemaakt voor bed, haar ouders hadden in haar ogen niks gemerkt aangezien ze al even in bed lag toen ze beneden de deur hoorde open gaan. Ze zuchtte zachtjes en draaide zich om. Vandaag was een lange dag geweest en ze wilde niks meer doen. Ze wilde alleen nog maar slapen, wat haar na enkele minuten ook stilletjes lukte.
Alexandria Devors Ze had hem rustig aangekeken terwijl hij sprak. Echter toen hij achterover ging zitten leunde zij op haar armen op de tafel en fronste even licht aangezien ze nadacht, haar hoofd hield ze ietsjes schuin terwijl ze hem aankeek. Er was maar een vraag die op haar tong brandde, ze had het meerdere keren gevraagd en daarom wist ze dat het geen nut had om het opnieuw te vragen, hij antwoordde het toch niet. Ze zuchtte zachtjes en beet even op haar lip. "Ehm.. Man, you're making it hard on me, I have no idea what to ask you," klonk ze dan toch eerlijk en haalde een wenkbrauw op. "Well.. Who are you?" Klonk ze dan uiteindelijk waarna ze pas besefte hoe het had geklonken, niet bepaald slim. "I mean, who are you like, oh God," ze lachte zachtjes en schudde haar hoofd. "Sorry, with that question I just kind of meant like, what do you see yourself like? You know, stuff like that. Who do you think you are? Does that make sense or am I being more of an idiot than when I punched that dude and well, broke my wrist."
|
|
|
Halo
Aug 21, 2014 0:03:40 GMT
Post by Sara Gather on Aug 21, 2014 0:03:40 GMT
Sara Gather
Ze was rustig blijven lezen, zo'n 3 pagina's tot ze naar het uur keek en merkte dat het tijd was om zich voor te bereiden op de volgende les. Ze stond rustig op en stak haar boek weer in haar tas waarna ze zich een weg naar de school begon te banen. Ze stapte rustig naar haar kluisje waar ze haar leesboek instak en alles wat ze voor de rest nu nog niet nodig had en straks wel even kon komen halen. Ze keek even rond, mensen keken niet zo naar meer naar haar wat ze wel fijn vond en slaakte een zucht. Dat Evan vaak om haar heen hing had een positief effect op de pesterijen in ieder geval merkte ze wel.
Sean O'Donnell
Hij werd de volgende ochtend langzaam ontwaakt door de zon die door zijn raam scheen, zijn raam had de hele tijd opengestaan, maar hij vond het niet zo'n probleem. Hij begon zich langzaam weer te herinneren wat er gisteren allemaal was gebeurd en voelde een lichte hoofdpijn opkomen, maar dat was nog het minste van zijn zorgen. Hij probeerde zijn armen te bewegen, maar die waren helemaal stijf van het opspannen en ontspannen van zijn spieren door de pijn gisteren. Nou, hij zou dus niet echt al te ver komen leek het vandaag. "Hmm," kwam er zacht van zijn lippen en ging iets beter liggen om zijn lichaam niet te erg te belasten, de pijn was weg, nu waren het enkel de stemmen in zijn hoofd die een welles nietes spel begonnen te spelen, vandaar ook de hoofdpijn waarschijnlijk.
Declan McCoy
Hij keek naar haar en wachtte rustig tot ze een vraag ging stellen, maar er kwam niet echt veel nuttigs uit tot ze toch haar mond opende. "Ask anything you want." Hij haalde zijn schouders weer op en lachte zachtjes bij haar vraag en toen ze zich begon te verbeteren in haar woorden. "It makes sense, don't worry, I get your point," hij glimlachte en dacht na over een antwoord. "It's a hard question tho. I see myself as a person with many personalities. I can swithone off and one on if it's needed. I can asure you my kindness isn't an act, but just one of the many face I have," hij glimlachte haar vriendelijk toe en streek door zijn haar. "I can't say anything more about it I think, I don't know how I would put it into other words," hij liet zijn blik weer naar haar ogen glijden en keek haar er recht in, wachtend op een reactie.
|
|
|
Halo
Aug 21, 2014 0:34:42 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 21, 2014 0:34:42 GMT
Evan Garthers Zijn blik ging eens rond, hij liep tussen de mensen door aangezien het hem irriteerde hoe langzaam iedereen liep. Een kudde schapen, in zijn ogen. Allemaal mak en saai. Hij keek echter op toen de engel die bij hem in de klas zat, met wie hij al eerder ruzie had gehad, naar hem toe kwam. Na hun laatste aanvaring was ze niet meer bij hem geweest. Dus keek hij haar aan en stopte met lopen. "If you even dáre to fuck her up, I will make sure you will think Hell is kind," klonk ze dreigend waardoor hij in de lach schoot en zijn gezicht enkele milimeters van het hare zette. "Well listen up closely then," klonk hij fluisterend, zijn stem laag. "You cannot make good references and I will not be told what to do by a little angel, now move the fuck away or I will make you burn, right here, right now," histe hij laag waardoor het meisje verschrikt opkeek en opzij stapte. Evan rechtte zijn rug, gaf haar een aai over haar hoofd en liep verder. Zijn blik scande even de omgeving af waarna hij naar zijn klas liep. Engelen en mensen, walgelijk.
Louisiana "Hunter" McKennedy Ze had niet geslapen, niet veel althans. Hooguit een uurtje, voordat ze wakker werd gemaakt. Een geërgerde zucht verliet haar lippen terwijl ze de douche uitzette en zich afdroogde, de handdoek om haar lichaam wikkelde en in de spiegel keek. De wallen onder haar ogen begonnen erger te worden waardoor ze even op haar wang beet. Ze pakte haar make-up tas en begon haar make-up vluchtig te doen aangezien ze op tijd klaar wilde zijn. Eerst foundation, dan concealer en poeder, dan blush en bronzer, huidkleurige oogschaduw, eyeliner en mascara. Haar gezicht zag er weer wakker uit en eigenlijk zag het er niet eens nep uit. Ze wist wel hoe ze make-up moest aanbrengen op haar gezicht, daarnaast ging het meeste naar haar ogen omdat ze wakker moest lijken. Echter daar zag het er gelukkig ook niet slecht uit. Tegen de tijd dat ze haar make-up had gedaan was haar lichaam opgedroogd dus deed ze de kleren aan die ze had uitgekozen voor vandaag. Zwarte, bij haar knieën gescheurde, skinny's, een witte top en een rode flannel. Ze trok haar zwarte Dr. Martens aan en föhnde haar haren. Dagelijkse routine, alles ging perfect.
Alexandria Devors Ze knikte kalm bij zijn woorden, luisterde aandachtig en lachte even zachtjes toen hij zei dat alles goed was. Ze was niet zo nerveus meer, maar speelde nog wel met haar vingers, voorzichtig aangezien ze nog altijd in het gips zat, maar het was ondertussen ook wel goed doordat ze het gips irritant vond en wat beweging het hielp. Haar blik ging van haar handen weer naar hem toe toen hij sprak en glimlachte waarbij ze knikte op zijn woorden. "Alright, I've noticed that quite a bit yeah," klonk ze waarna ze hem aankeek en oogcontact maakte doordat hij dat ook deed. Voor een moment wist ze even niks meer te zeggen. Maar ze herpakte zich gelijk weer. "So where do you come from then?"
|
|
|
Halo
Aug 21, 2014 9:14:22 GMT
Post by Sara Gather on Aug 21, 2014 9:14:22 GMT
Sara Gather
Ze stak rustig wat in haar kluisje en nam ook haar shrift er uit die ze nodig had die ze dan weer in haar tas stak en het kluisje dichtdeed. Ze begon dan rustig naar haar klas te lopen en keek even rond. Ze had Amelia en Darren nog niet gezien op school, misschien was er wat gebeurd met hen? Ze beet op har lip bij die gedachte en ging rustig op haar gewone plekje zitten. Ze hadden nog zo'n 6 minuten voor de bel zou gaan.
Sean O'Donnell
Hij bleef rustig liggen, starend naar zijn plafond en kapot van gisteren. Hij besefte nu ook wat hij gisteren nog tegen Louisiana had gezeg en fronste licht. Waarom zou hij dat ook gewoon zeggen tegen haar. Hij haalde zijn schouders wat pijnlijk op en begon zijn ledematen wat te bewegen om de stijfheid wat gewend te raken. Buiten huis zou hij zich tich niet begeven vandaag, dus voor hem maakte het niet bepaald uit hoe hij eruit zag. Hij lag namelijk nog steeds in de kleding van gisteren, dus moest hij zich maar douche en wat anders aantrekken. Hij kroop voorzichtig overeind en liep wat moeilijk naar zijn kast toe om er een boxer en een jogging uit te halen. Hij liep dan richting de badkamer waar hij warm water liet lopen en zich rustig begon te douchen wat hem nu in deze staat werkelijk 3 kwartier koste om te doen. Hij zette de douche uit, droogde zich af, deed zijn haar goed en trok de nieuwe boxer en jogging aan. Hij had geen zin om een shirt aan te doen namelijk, dat koste hem waarschijnlijk nog meer moeite..
Declan McCoy
Hij keek haar rustig aan en leunde nu ook weer een beetje voorover en legde zijn hoofd weer in zijn hand Hij hield zijn hoofd nu ook weer wat schuin en wachtte op haar volgende vraag, als ze die ook ging stellen in ieder geval. Zijn ogen ontmoette de hare en hij glimlachte haar vriendelijk toe toen ze niets wist te kunnen zeggen. Toen hij dan net zijn mond opendeed om de stilte te breken kwam ze met een vraag aan en glimlachte weer even. "I was born in Chicago, raised in London and about three years ago I came to Riverside." Hij haalde zijn schouders op en glimlachte weer. "And you? 'cause you didn't tell me that when we talked the other time, I didn't ask for it tho."
|
|
|
Halo
Aug 21, 2014 11:33:02 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 21, 2014 11:33:02 GMT
Evan Garthers Zijn blik was op de lege plek in het lokaal waar hij zat gevallen. Geen Darren, hij trok een wenkbrauw op en hield zijn hoofd wat schuin. Dat was nieuw, hij vroeg zich af wat er gebeurd kon zijn. Toen er eenmaal een ideetje in zijn gedachten kwam, verscheen een kleine duistere grijns voor een moment, echter verdween deze al snel weer. Hij opende zijn schrift en begon er wat in te krabbelen, hij had toch niks te doen. Zijn blik ging dan naar het raam toe, hij keek even naar buiten en fronste licht, dacht terug op wat de engel had gezegd en op de dingen die gebeurd waren bij hem thuis. Het was zijn bedoeling niet geweest te moeten vechten in zijn eigen huis, het verbaasde hem dat demonen daadwerkelijk ook zijn huis durfden te betreden. Dat was nog nooit gebeurd en er waren toch flink wat mensen bij hem langs geweest. Hij sloot zijn ogen voor een moment en zuchtte zacht. Demonen durfden zijn huis niet te betreden, ze zouden het nooit doen voor een makkelijke prooi als Sara, hij keek even naar de deur van het lokaal, geen Darren. Waar was hij? En waarom hadden de demonen hem aangevallen? Hij vernauwde zijn lippen iets, wellicht waren ze gestuurd. Echter bleef de vraag dan door wie.
Louisiana "Hunter" McKennedy Ze verliet haar huis en liep de straat uit, haar blik viel even op het huis van Sean, ze schudde haar hoofd. "Idiot," mompelde ze enkel waarna ze eens om zich heen keek, ze had nog maar zes minuten om in de les te komen dus schoot ze een steegje in, knipte met haar vingers en verscheen in het damestoilet. Ze deed haar haren goed, nam haar tas over haar schouder en liep naar haar lokaal toe. Veel meer kon ze niet doen, ze was en bleef een mens die haar lessen moest volgen. Ze haalde redelijke cijfers, veel hoefde ze niet te leren. Maar door sommige omstandigheden moest ze wel eens dagenlang wegblijven, waardoor ze dingen miste en dan ging ze de mist in.
Alexandria Devors Ze knikte kalm, glimlachte en legde haar hoofd in haar goede hand terwijl ze hem aankeek. "Well.. I was born in Sheffield, I moved to Riverside when I was about six years old, so it has been quite a while here for me. So yeah, that's my side of the story," klonk ze en grinnikte even waarna ze haar schouders ophaalde. "Why are you called Declan McCoy when you died thirty years ago?" Klonk ze dan, tot haar eigen verbazing aangezien ze sprak voordat ze dacht. Ze keek hem aan en beet op haar wang, de vraag had gelukkig zacht geklonken, maar het haalde het feit niet weg dat ze de mood zo had kunnen omgooien.
|
|
|
Halo
Aug 21, 2014 11:59:27 GMT
Post by Sara Gather on Aug 21, 2014 11:59:27 GMT
Darren Treaver
Hij was zoals afgesproken met Jonathan naar beneden gegaan om hem het woord te laten doen. Hij had Amelia die ochtend nog vastgehad in zijn armen om haar gedag te zeggen aangezien hij dus ook niet meekon naar school. Nadat zij het huis uit was vertrokken brandde zijn lichaam op en bleef er een hoopje as achter, waarbij hij dus getransporteerd was naar de hel waar Jonathan hem op stond te wachten. "Goedemorgen Darren, ben je er klaar voor?" Vroeg Jonathan met zijn handen in zijn zakken en een grijns rond zijn lippen. "Moet je dat zelfs vragen?" Darren trok een wenkbrauw op en begon te lopen. "Nou, opschieten die handel."
Sara Gather
Ze bleef rustig zitten en keek naar de deur van het lokaal. Nog steeds geen Amelia, echter kwam Louisiana wel al binnen. Die had ze gisteren niet gezien. Wisselden die twee elkaar af ofzo? Ze slaakte een zucht en streek door haar haar waarna ze even het lokaal rondkeek. Er waren best veel laatkomers in deze klas. Er waren er 5 die nog niet in de klas ware, waaronder Amelia.
Declan McCoy
Hij luisterde naar haar verhaal en glimlachte even. "How cute," klonk er van zijn lippen af en nam nog een slok van zijn glas. Bij haar volgende vraag viel hij even stil en keek haar wat verdwaasd aan. Dat ze het zelfs nog herinnerde. Na een minuut zo naar haar te hebben gekeken kwam er weer een glimlachje rond zijn lippen hangen en leunde weer wat achterover. "I took over the name of my nephew. Well, actually my half-brother. My father first dated with the sister of my mother. And I look a lot like him, my name was terrible, so I made it to Declan." Hij haalde zijn schouders op. "Declan was my age when he died," klonk hij nu ook gewoon. Hij moest toch iets verzinnen?
|
|
|
Halo
Aug 21, 2014 12:32:58 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 21, 2014 12:32:58 GMT
Amelia Lilly Het was wat lastig geweest om gedag te zeggen tegen Darren, niet omdat ze bang was voor wat er met haar zou gebeuren, maar omdat ze bang was voor wat er met hem zou gebeuren. Ze zuchtte zachtjes en rende verder naar het lokaal, de bel was spijtig genoeg al gegaan op het moment dat ze net de klas wilde betreden, haar blik ging hoopvol naar de leraar terwijl ze even op haar wang beet, maar het geluk werd haar niet gegund dus liep ze naar de conciërge toe om een te laat briefje te halen en dan terug te lopen, ze gaf het briefje aan de leraar, ging dan naast Sara zitten en zuchtte zachtjes van opluchting dat ze eindelijk zat. "Morning," klonk ze dan zachtjes en keek Sara even glimlachend aan. Ze zou niet toegeven aan wat Evan had gezegd, puur omdat ze zich niet in hun zaken mocht steken betekende het niet dat ze niet met haar om mocht gaan.. Daarnaast zou het raar staan.
Evan Garthers Zijn blik ging de klas door, iedereen behalve Darren was er. Zijn theorie ging uit naar dat hij problemen had. Dus sloten zijn ogen zich zodat hij in de klas van Sara, Amelia en Louisiana kon kijken. Ze zaten er allemaal, tot zijn lichte verbazing, aangezien hij Louisiana vaker niet zag zitten en Amelia zonder Darren dan naar school was gekomen. Zijn hoofd hield hij iets schuin, wellicht was hij dan naar beneden gestuurd. Hij opende zijn ogen en zuchtte, een dag zonder zijn partner in crime tegenover alle engelen in hun klas. Moest toch wel leuk worden, aangezien hij nu alle kaarten op tafel kon leggen.
Alexandria Devors Ze had een slok van haar koffie genomen en keek hem dan aan, luisterde aandachtig aangezien hij zelf ook verbaasd had geleken, daardoor vertrouwde ze het niet echt. Ze had hem dus te pakken, maar met wat? Ze volgde zijn verhaal. Eerst neefje, dan half-broer, ze knikte even. Dus zijn theorie was dat zijn vader eerst met een ander was geweest die dus als zoon de originele Declan had gekregen, dat was dan meer dan dertig jaar geleden, ze vernauwde haar blik. Dus zo'n vijftien jaar later had hij hem gekregen. Ze hield haar hoofd iets schuin en knikte kleintjes. De theorie kon kloppen, maar ze vertrouwde het gewoon niet doordat hij zo verbaasd had gekeken. Wellicht van stuk gebracht door haar vraag, maar hoe hij zich herstelde gaf haar een onrustig gevoel. Ze glimlachte echter en nam nog een slok van haar koffie. "I'm sorry for your loss. How old are your parents then?"
|
|
|
Halo
Aug 21, 2014 14:04:01 GMT
Post by Sara Gather on Aug 21, 2014 14:04:01 GMT
Darren Treaver
Zijn situatie werd uitgelegd door Jonathan, en uiteindelijk moest Darren toch zijn eigen boontjes maar doppen door er zelf nog een uitleg aan te knopen voor zijn doen met een mens. Jonathan moest weer vertrekken, maar hij wist zeker dat alles in orde zou komen. Eigenlijk moest hij terug naar Leah, maar hij kon wel even Darren bijschaven over wat er in de les was gebeurd toch? Daarbij kon hij de klas best wel aan en wist hij dat Evan in die klas zat. Met een grijns rond zijn lippen meldde hij zich bij de directeur die hij zo manipuleerde dat hij toegaf om hem de lessen op te schrijven voor Darren. Hij liep rustig richting het lokaal in en gaf de leraar het briefje meteen af zonder wat te zeggen. Hij sloot zijn ogen toen hij de geur opsnoof van de engelen en liet een afwijzende blik tonen kort erna. Hij keek kort rond en zag de plek voor Evan vrij zijn waarbij zijn mondhoek kort omhoog schoot en hij gewoon ging zitten, zonder uitleg, en er een blad bijpakte. De engelen in het lokaal waren bang, en hij voelde het aan, hij rook het. Zij wisten ook wel dat hij de opvolger was, en dat was maar goed ook.
Sara Gather
Ze keek naar de deur toen er net na de bel iemand binnenkwam, en was opgelucht om Amelia daar te zien staan, ook al moest ze een briefje gaan halen. Ze wachtte rustig tot ze terugkwam en glimlachte toen ze naast haar kwam te zitten. "Morning, what happend for you to be late?" Vroeg ze rustig en zach aan haar zodat ze de les niet verstoorde en keek rustig naar haar gezicht, afwachtend totze wat ging zeggen.
Declan McCoy
Hij keek naar haar toen hij was uitgepraat. Ze leek het niet echt te geloven, maar hij gaf geen krimp verder erover. Hij nam nog een slokje van zijn bier en keek dan weer naar haar toen ze hem condoleerde en glimlachte even. "Ik heb hem nooit gekend, ik wist niet hoe hij was maar mijn vader vertelde over hem." Sprak hij kalm enkeek haar dan weer naar haar en zuchtte bij haar vraag. "They died 10 years ago, but they should be around 60 these days, they died around 50 in a fire," en het was niet helemaal gelogen, ze waren ook gestorven in vuur..
|
|
|
Halo
Aug 21, 2014 14:16:31 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 21, 2014 14:16:31 GMT
Evan Garthers Hij had zijn klas eens rondgekeken, bedenkend wat hij vandaag kon doen nu hij de touwtjes in handen kon nemen. Echter vernauwden zijn lippen zich toen hij een geur rook die hem al te bekend was. Zijn blik schoot naar de deur toe, net als die van alle engelen en een verbitterde blik kwam op zijn gezicht te staan. Jonathan, daar had hij niet op gerekend. In feite verbaasde het hem zeer dat hij er überhaupt stond, hij woonde hier niet, ging hier niet naar school en had hier eigenlijk niks te zoeken. Dat totdat hij besefte wat er aan de hand was, Jonathan was voor hem gaan zitten en Evan liet geen schaamte blijken door zijn ogen op hem gericht te houden. Hij vernauwde zijn blik maar keerde dan naar het raam. Hier om voor Darren in te vallen, dat betekende dat er toch wat mis was. Een grijnsje kwam op zijn lippen te staan, teveel met mensen in de ban. Afkeurend schudde hij zijn hoofd even. "Out of all, I never expected you to be here," klonk hij dan zacht zodat andere hem niet hoorden, alleen Jonathan hoefde hem te horen en hij zou ervoor zorgen dat er geluisterd werd als het moet. "Helping those in need who are associated with humans again, my Lord?" Klonk er bespottend van zijn lippen, hij grinnikte zacht en opende zijn schrift, degene met de harde kaft en las zijn informatie nog eens door.
Amelia Lilly Ze glimlachte en haalde haar schouders eventjes op, keek Sara weer aan. Ze moest wel een act opzetten, maar alles ging altijd perfect. Ze had zich er op voorbereid. "Darren didn't feel too well this morning and didn't want me to leave. Nor did I want to leave anyway, so it kinda got late and I had to run," klonk ze zachtjes lachend. Het was ook niet helemaal een leugen, ze wilde ook niet van huis. Ze wilde opgerold zitten in haar bed, verborgen onder de lakens met Darren dicht tegen zich aan zodat ze zich veilig voelde.
Alexandria Devors "Oh, that sucks.. I'm sorry for your loss, again," klonk ze zachtjes en nam een slok van haar koffie. Wat veel familieleden die gestorven waren.. Dat was waarschijnlijk lastig, dat was het enige wat door haar gedachten ging omdat ze er zelf niks meer op durfde te zeggen. Ze keek hem dan weer glimlachend aan zodat ze het humeur niet omlaag haalde, niet meer dan wellicht al gebeurd was in ieder geval. "You can be proud of yourself that you manage to keep standing then, well sitting now but I guess you get the point."
|
|
|
Halo
Aug 21, 2014 14:41:20 GMT
Post by Sara Gather on Aug 21, 2014 14:41:20 GMT
Jonathan
Hij negeerde Evan ht meeste van de tijd en grijnsde breed bij de woorden die hij uiteindelijk uitbracht tegen hem en sloot zijn ogen even. "There are more things in life you never expect, isn't it Evan?" Vroeg hij nu op dezelfde toon als hem en nam een deel van de les in zijn hoofd op die hij dan, zonder ook maar te schrijven op het blad, maar gewoon met zijn ogen. "Well my pup, you should know they aren't that happy with you either. Because how you are acting now, is just the same what I did, and I can promise you, if you don't stop it sooner or later, you fall for her," Hij hield de zachte, kille toon vast en keek even via de ogen van Evan mee in het schrift en lachte dan bitter. "You hate them, yet you're interested in their doings," hij haalde zijn schouders op en zette druk op de hersenen van Evan, omdat hij hem nu wel lang genoeg had geïrriteerd en gewoon zijn klep moest houden, en de opvolger kon je nou niet makkelijk alleen aan, hoe sterk Evan ook mocht zijn op zichzelf.
Sara Gather
Ze keek naar haar toen ze begon te spreken en knikte begrijpend. "I get that, I hope he'll get better soon then." Sprak ze met een glimlach tegen Amelia. "But he should be fine when you get home I think. He's never very sick from what I noticed," ze glimlachte haar wat bemoedigend toe en lette dan weer een beetje op hun les.
Declan McCoy
Hij haalde zijn schouders op en zuchtte. "I wasn't that close to them, of course I cried for them. But it never felt like it was all worth the tears," hij speelde wat met zijn halfvolle glas en keek dan weer naar Alex. "I'm always proud of myself, of what I did at my age." Hij glimlachte en keek haar dan weer aan. "But yes, I get your point, it's funny how you explain yourself." Lachte hij zacht
|
|
|
Halo
Aug 21, 2014 14:58:07 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 21, 2014 14:58:07 GMT
Evan Garthers Zijn blik vernauwde zich waarna een kil grijnsje op zijn lippen kwam te staan. "I am not weak like you nor Darren are. I know how to finish my job instead of falling for them," klonk zijn stem zacht en laag, niet bang voor Jonathan. "Ofcourse I'm interested in their doings. We all are here on this earth, so why not bother doing some research? One is never done learning and besides, it's not like us demons are very interesting since our race keeps failing more. You are a perfect example," klonk hij dan, zijn kaken klemden zich op elkaar toen er druk op zijn hersenen kwam te staan waardoor hij zijn ogen moest sluiten. Een zacht lachje kwam van zijn lippen, hij greep het achterhoofd van Jonathan vast en ramde hem tegen de tafel. "Don't even dare," histe hij, zijn respect voor hem was verloren als sneeuw voor de zon, de tijd was stil gezet aangezien niemand dit hoefde mee te maken. "If you think that you are strong enough, being the next Lord, you are fucking wrong," histe hij verder, hij was opgestaan en legde druk op Jonathan's hoofd met zijn hand zodat hij op de tafel bleef, opvolger of niet, het betekende nooit dat iemand gelijk sterker was. Er waren titels uitgegeven in de onderwereld die mensen niet aankonden omdat ze uiteindelijk te zwak waren en Evan wist precies wat een demon zwak maakte, liefde. Pure, onschuldige, liefde. Wat een toeval dat Jonathan dan Leah had. "For the record, my Lord," klonk hij dan en ging weer goed zitten. "I wouldn't be so sure about your status either. You act so big, so tough. But we all know that if something would happen to Leah, you'd be broken and defeated. It made you weak, it made others before you weak, it made Darren weak. And I dare you to speak one word again about my project, about how I will fall for that fucking girl while I have a whole book in front of me, full with information of more than twohundred individuals that I have never fallen for. My targets are not to fall in love for, each and every single one of them is weak and you, my Lord, fit right in," zijn ogen gloeiden voor een moment op zodat de tijd weer verder ging, hij snoof zacht en stopte zijn schrift met de harde kaft weg in zijn tas aangezien hij hem toch niet meer zou gebruiken.
Amelia Lilly Ze knikte op haar woorden en glimlachte kleintjes. "I'm sure he will, it's like you said really. But thank you, dear. I'm sure he appreciates that," klonk ze glimlachend waarna ze zich ook maar weer keerde op de les, ze sloeg haar boeken open op de juiste bladzijdes en krabbelde wat dingen neer. Ze had een raar gevoel in haar buik, angst, voor wat er kon gebeuren met haar en met Darren. Maar wellicht ging ze weer uit van de ergste situaties.
Alexandria Devors Ze knikte kalm, nam weer een slok van haar koffie. Wat cafeïne, energie voor haar om op de been te kunnen staan. Het gips irriteerde haar mateloos, maar het was te begrijpen. Je liep niet elke dag met gips rond je arm en mensen keken altijd raar op. Zich afvragend naar wat er gebeurd kon zijn. Ze keek hem echter met een glimlach aan, zich niks van het gips aantrekkend want het hoefde ook niet. "Why is it funny how I explain myself?" Klonk ze dan wat nieuwsgierig.
|
|
|
Halo
Aug 21, 2014 15:36:23 GMT
Post by Sara Gather on Aug 21, 2014 15:36:23 GMT
Jonathan
Hij was zelf ook niet bang voor Evan, de jaren dat hij met Leah had doorgebracht hadden hem zwakker, en toch sterker gemaakt. Natuurlijk in het begin was hij zwak en blind door de liefde tussen hen, hij was dom en roekeloos en hij wist het ook van zichzelf, maar hij was opgegroeid en wist er positieve dingen uit te halen. Niemand zou Leah nog wat doen, anders moordde hij iedereen uit, hij zou geen tranen meer kunnen laten bij har dood, hij zou haar enkel een eervolle begrafenis kunnen geven of een poging doen haar weer tot leven te wekken, maar hij zou niet meer huilen en hij zou niet verloren raken, en dat wist ze. Hij liet zich doen toen zijn achterhoofd gegrepen werd en keek hem ongeïnteresseerd aan. Hij maakte niet zo'n beste ontmoeting, maar wat kon hem het nou werkelijk ech schelen. "Oh no, I didn't sign myself up to be the next one. If you're unagreed with it, why don't you go and say our lord, Evan? If you think you can do a better job, why don't try?" Hij grijnsde en duwde de druk makkelijk weg van zijn hoofd. "You're so naive Evan, think you can do everything about one thing, thnking you can control every little thin in your life. But you are wrong. Love comes unexpected, you can't fight against it. Yes, I know I was weak when I met her, but I've changed. If she'd die, I won't cry for her anymore. I'll kill the people who harmed her an give her a funeral, but you won't see me shred a tear on her grave. And about Sara, she's special, she does things the other didn't who you played with. And you are stunned of her actions sometimes. It'll take a while, but I see it coming, my pup." Hij grijnsde, zijn woorden deden hem werkelijk geen pijn, het maakte hem alleen maar vrolijk. Toen hij de tijd weer verder zette hield hij het weer vast en stond op om op de bank van Evan te leunen. "We all have a weakness. You may think everyone is pathetic and blind, and even dumb, but you are no other then them. If you think you are the best demon alive, why are they still alive?" hij knikte naar het groepje engelen en keek hem dan weer aan, zijn ogen diep donker rood. "Well, pup. I respect your words, and I understand your commotion about all this. But if you have a problem with my status, kill our lord and take his job, or kill me," hij haalde zijn schouders op en ging weer recht staan. Hij draaide zijn hoofd wat toen hij een gedachte doorkreeg van Darren dat alles uiteindelijk toch goed was uitgedraaid, maar hij moest oppassen met zijn doen. Hij likte zijn lippen en keek weer terug naar Evan. "You'll see for yourself, everyone is weak. Our lord himself is weak. Because you love makes you like that. He has a wife, counsils have a wife, they have kids, kid dies and there finished. Grab you chanse, it might be your last one," Hij grijnsde nog even en liep weer richting de deur van de klas toen Darren weer binnenkwam. Darren fronste toen de tijd nog stilstond en keek naar Jonathan en Evan. "Made new friends?" "Shut up and take your seat, so I can leave again. I have enough work to do," klonk Jonathan kil. Darren knikte en liep naar zijn plek waar hij ging zitten en keek naar het blad voor zijn neus, veel had hij niet gemist. Jonathan knipte in zijn vingers bij het weggaan uit de klas zodat alles weer verder liep en liep de school weer gewoon uit. De leraar keek even vreemd op. "I always been here you morron," sprak Darren de leerkracht nu ook tegen.
Declan McCoy
Hij keek weer naar haar en wreef rustg door zijn haar heen. Hij lachte zacht toen ze zich ook echt aan haar gips irriteerde en schudde zijn hoofd. "You might as well be happy that he didn't snap your ribs or a leg, 'cause that would be far more irritating then your hand and arm," hij haalde zijn schouders weer op waarna hij even de zaak rondkeek en zijn ogen weer op haar richtte toen ze weer wat zei en lachte. "Well, you say something and always explain it like I'm some of a dumbass. Just like earlier. 'Keeps you standing, well, sitting but you get the point,' things like that. It's funny," Hij lachte weer zachtjes. "It isn"t a bad thing, I'm not laughing with you if you should think that," hij had weer een vriendelijke glimlach rond zijn lippen en keek weer kort rond.
|
|
|
Halo
Aug 21, 2014 15:51:30 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 21, 2014 15:51:30 GMT
Evan Garthers De woede die door zijn lichaam begon te gieren werd erger en erger, hij klemde zijn kaken op elkaar en keek Jonathan strak aan. Zo vernederd worden, zo omlaag gedrukt worden, dat was niet wie hij was en waar hij voor stond. Hij geloofde niet dat hij de beste was, mocht het zo klinken, hij geloofde niet dat hij sterker was en hij was absoluut niet achterlijk zoals er nu tegen hem werd gesproken. Zijn vuisten werden spierwit door de spanning en hij moest zijn best doen zijn kalmte te bewaren. Net toen hij op was gesprongen, zijn stoel tegen de muur was gevlogen door zijn plotse beweging en wilde bewegen om Jonathan aan te vallen, kwam Darren binnen. Hij vernauwde zijn lippen, klemde zijn kaken nog erger op elkaar en snoof. "This isn't over yet," gromde hij enkel en ging weer zitten, hij had zijn ogen gesloten en trilde van de woede. De leraar keek raar op om Darren, maar engelen keken raar op om Evan waardoor zijn blik scherp naar hun heen ging waardoor ze wat verstard leken te zitten. Hij snoof, greep zijn spullen, gooide ze in zijn rugzak en maakte zijn weg naar de deur. Echter pakte de leraar hem bij de pols: "En wat heeft dit te betekenen, Garthers?" Een kille grijns kwam op Evan's lippen te staan waarna hij zich met een ruk omdraaide en in zijn beweging los kwam, met diezelfde hand sloeg hij de leraar met de bovenkant van zijn hand in zijn gezicht en keek hem vals aan. "I'm leaving," histe hij enkel en opende de deur, hij smeet hem dicht waardoor scharnieren los kwamen te zitten, aangezien hij het toch niet op volle kracht had gedaan en liep weg in die actie. Zijn rugzak was over zijn schouder gevlogen, hij had zijn handen in zijn zakken gestoken en liep naar buiten.
Alexandria Devors "He should've kept his hands off me in the first place. Not because I'm a girl but because he didn't have the fucking right to punch me in the first place," klonk ze enkel op zijn woorden en haalde haar schouders ophaalde en hem weer aankeek. "Well like," ze lachte zachtjes en haalde haar schouders op. "It has happened many times before that people corrected me because they weren't standing, they were sitting on a chair whatsoever and therefore I picked that habit up because it annoyed me how they always corrected me. Just because I used the verb 'standing' while you are sitting doesn't mean my words have a completely different meaning. And some people tend to think it does, apparently. So yeah, that's kinda why. I don't think you're a dumbass, in fact, I think you're highly intelligent," een vriendelijke glimlach speelde rond haar lippen terwijl ze sprak en haar schouders ophaalde waarna ze de laatste slok van haar koffie nam en even naar buiten keek.
|
|