|
Halo
Aug 26, 2014 0:52:04 GMT
Post by Sara Gather on Aug 26, 2014 0:52:04 GMT
Sara Gather
Ze schreeuwde de longen uit haar lijf, smeet met alles wat ze te pakken kreeg, haar wekker, haar lamp, alles, alles behalve haar kussen, en het deken wat haar warm hield. Ze rolde zich weer helemaal op in een bolletje, vervloekte haar ouders die haar op deze wereld hadden gezet, vervleokte haar tweelingzus die nog ergens over de planeet rond liep. Wie waren haar ouders, waarom waren ze hier niet, leefden ze nog wel, had ze eigenliijk wel ouders? Ze vervloekte het allemaal, schreeuwde dat alles moest verdwijnen en ze haar met rust moesten laten. Uiteindelijk had ze amper nog stem en kon niet meer schreeuwen, har stem was op, gedaan. Echter toen haar raam werd geopend sperde er haar ogen, ze ving een vleug sigarettenrook op en klemde haar kaken op elkaar bij het horen van zijn stem. "No, fuck off, I said my goodbyes alreaddy so go away," klonk ze hees en gebroken. Wat had ze nou gedacht, dat hij haar gewoon ging laten lijden in alle rust? nee, natuurlijk moest hij het een tandje hoger spelen en zorgen dat ze zich werkelijk miserabel zou voelen. Ze drukte har gezicht in haar kussen en sloot haar ogen weer, ze wilde hem niet meer zien, haar herinneringen aan hem waren goed genoeg. ook al wilde ze hem het liefst in de armen slaan en smeken om niet te vertrekken, om bij haar te blijven.. Ze wist toch al wat hij was, dus hij hoefde het niet langer te verbergen.
|
|
|
Halo
Aug 26, 2014 0:58:45 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 26, 2014 0:58:45 GMT
Evan Garthers Hij lachte zachtjes en schudde zijn hoofd, rookte zijn sigaret eerst in alle rust op, zo'n tien minuten gingen voorbij, voordat hij een actie maakte. Hij sprong uit het raamkozijn, haar kamer in en keek eens rond. "You don't want me to go away," klonk hij dan, zijn stem eindelijk op de normale toon. De toon die verschrikkelijk klonk, niet op zich door zijn stem zelf, maar de toon, angstaanjagend en duister, zwaar en schor. Zijn blik gleed naar haar toe. Hij sloot de gordijnen zonder ook maar een vinger ernaar uit te steken, zijn al bleke huid leek nog bleker te worden terwijl zijn ogen rood gloeiden. "You've grown to like me," klonk hij dan, zijn handen gleden in zijn broekzakken. "Me, the one feared by most," hij lachte zachtjes, duivels en schudde zijn hoofd. "Humans are so naïve.." Klonk hij dan, zijn blik gleed naar de grond. Ze wist toch wie ze was, waarom zou hij nog moeite doen om alles te verbergen. "But.. You see..." Klonk hij dan weer, liep naar haar toe met slome passen, elke pas leek zwaarder te klinken terwijl zwarte schaduwen van zijn stappen vlogen. "I can't leave you.." Klonk hij bij haar oor en grinnikte. "Oh, no.. Not when you know what I am now.. I can't just leave you here.. Hoping you'll keep everything a secret," klonk hij, des te verder zijn zin vorderde, des te dreigender en gevaarlijker zijn stem leek te worden. "Looks like you're damned after all, pretty little human."
|
|
|
Halo
Aug 26, 2014 1:14:15 GMT
Post by Sara Gather on Aug 26, 2014 1:14:15 GMT
Sara Gather
Ze hoorde hem lachen en een stilte viel weer. Waarom? Waarom moest hij zo gemeen zijn? Ze hoorde voetstappen op haar vloer ten hij uit het raamkozijn sprong en bedekte haar gehele gezicht met haar laken om niet naar hem te hoeven kijken. Ze vond de toon waarop hij sprak niet leuk en ze dook steeds dichter ineen, ze vond het gisteren al niet leuk laat staan dit dan. Waarom trok ze altijd de verkeerde mannen aan, en kon nooit iemand serieus met haar zijn zonder met haar te spelen voor welk doel dan ook. Was ze dan echt zo weinig waard? Ze werd vroeger altijd geprezen door haar schoonheid, maar was ze nu opeens een monster? Zijn duivels lachje liet zich weer in het laken rollen tot een perfect cocon om zich te beschermen van de buitenwereld. Ze trok het laken nog strakker over haar hoofd heen toen ze zijn stem dichterbij hoorde en liet weer tranen vallen, niet zichtbaar. Ze kreeg amper adem door hoe strak ze zich had ingerold, maar het kon haar niet schelen, dan ging ze maar dood, hij zou haar toch ook wel een einde opleggen binnenkort om het te verzwijgen. "Kill me already," klonk ze hees van haar lippen af, wat nog gedempt werd door het laken om haar mond heen, maar hij had het vast wel gehoord..
|
|
|
Halo
Aug 26, 2014 1:21:54 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 26, 2014 1:21:54 GMT
Evan Garthers En weer was ze weer een klein meisje, opgerold in lakens zo diep dat ze haar zuurstof wegnam. Hij rolde met zijn ogen en zuchtte zachtjes waarna hij met een ruk de dekens van haar afgooide, de lakens kwamen ergens achter hem op de vloer te liggen, zijn blik ging naar het kleinzielige persoon voor hem. Hij liet zijn blik eens over haar heen gaan. "Where is that feisty girl from yesterday? Have you grown so small again?" Klonk hij, waarop hij geen eens een antwoord zocht. Hij rolde met zijn ogen voor een tweede keer en stak een nieuwe sigaret op, drukte die op haar huid uit, en stak hem dan weer aan, dat een paar keer, gewoon, voor de gein, voor haar reactie, waarna hij maar begon met roken. Zijn blik ging over de plekjes die waren gebrand met zijn sigaret. "You know what, I'll spare you," klonk hij dan en haalde de sigaret van zijn lippen, sloeg zijn armen over elkaar terwijl hij de rook uitblies en bedenkelijk naar haar keek. "Yeah, exactly. I'll spare you," zijn hoofd hield hij iets schuin. "I'll set you up with that angel, since she already had her eyes on you," hij wreef even over zijn kin. "And I'll set you up with Amelia and Darren, since they thought it was necessary to mess with my project.. Eventhough that's over now, such a waste. You were interesting for how long it lasted. But then those layers came peeling off and you showed me how many had already fucked with your brain, such a pity really. You had potential.. Ah well."
|
|
|
Halo
Aug 26, 2014 7:37:34 GMT
Post by Sara Gather on Aug 26, 2014 7:37:34 GMT
Sara Gather
Ze gromde wat woorden toen hij de lakens van haar aftrok en keek hem wat nijdig aan. Ze legde zich toch weer neer en sloot har ogen, ze lette eigenlijk niet op zijn huidskleur of zijn oogkleur, ze had al wel engere dingen gezien. Ze klemde haar kaken op elkaar toen hij de eerste keer zijn sigaret op haar huid uit drukte, maar daarna ontspande ze en liet het over zich heen komen. De tweede keer deed het al geen pijn meer, en ze voelde ook niet hoe vaak hij het daarna nog deed. Toen hij klaar leek te zijn gleed ze met haar vingers over de plek waar zijn sigaret had gebrand en slaakte een zucht. "It's your own fault my memories came back, with your actions you screwed your own project." Klonk er hees van haar lippen. Ze stond nu ook op zonder wat te zeggen, legde haar lakens weer op het bed, en liep richting de badkamer. Ze liet wat koud water over de brandplekken stromen en keek er rustig naar, hij mocht haar wel gewoon vermoorden, dat had ze waarschijnlijk ook veel liever gehad.
|
|
|
Halo
Aug 26, 2014 22:14:18 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 26, 2014 22:14:18 GMT
Evan Garthers "It's not my fault your brain set those emotions free again," klonk hij en haalde zijn schouders rustig op terwijl hij met haar meeliep, gezien zijn gesprek met haar nog niet af was in zijn ogen. Hij liet zijn blik eens rond gaan, grimaste voor een moment. Binnenkort zou dit allemaal achter hem liggen, hij keek dan weer naar haar toen ze in de badkamer stond en haar brandwonden afkoelde. "Since you already know us demons exist.. Yeah, that angel will do you good. Since she wanted to mess with my project as well, she seems keen on you anyway. Maybe you two will be good friends. You should be glad, you know," hij grinnikte zachtjes en haalde zijn schouders op, de rook verliet zijn lichaam weer via zijn neus. "I know you want me to kill you, but it's not that easy," murmelde hij dan uiteindelijk, na een lange stilte. "But you humans would never understand that, I'll make sure that angel visits you as soon as you're at school again," hij doofde zijn sigaret onder het water en mikte hem dan in de prullenbak. Zijn handen gleden in zijn broekzakken, hij stond er wat nonchalant bij, nadenkend over wat het beste was. "I'd rather have you dead, would've been more interesting, but I don't have the chance to kill you, so my bad," hij haalde zijn schouders op, ergens geïrriteerd, waarna hij zich omdraaide. "Goodnight, darling," klonk er enkel van zijn lippen, hij wierp een blik over zijn schouder heen naar haar en verliet haar badkamer om zijn weg naar buiten te kunnen maken.
|
|
|
Halo
Aug 26, 2014 22:41:04 GMT
Post by Sara Gather on Aug 26, 2014 22:41:04 GMT
Sara Gather
Ze haalde haar schouders op en zei ook gewoon niets meer tegen hem. Ze had liever dat hij zijn act weer opzette, maar dat zou nu niet meer gebeuren nu ze wist wie en wat hij was. Ze sloot haar ogen langzaam en keek weer even naar de brandwonden. Ze zei niets meer tegen hem, keek hem niet meer aan en luisterde ook niet eens meer naar wat hij te zeggen had. Morgen zou ze weer alsof doen dat er niets gebeurd was en dat Evan nooit had bestaan. Maar het zou moeilijker worden dit keer, aangezien ze zich meer aangetrokken tot hem vond, en ht zou haar verscheuren moest ze hem nooit meer zien, maar dan zou ze weer een masker opzetten zoals altijd. Ze keek op toen er een vreemde stem haar badkamer kwam in gedrongen en slikte. "If you can't, then I will," sprak een onbekende jongen voor haar, die haar buik der hoofd greep en haar nek brak waardoor ze ineenzakte op de grond. Ze zou over enkele uren weer wakker worden, tenzij de demon besloot haar ziel met rust te laten. Ze stond nu in een stand-by mode eigenlijk, wachtte tot haar lichaam zich weer had hersteld om weer te kunnen leven, maar voor nu leek ze ook gewoon echt dood.
|
|
|
Halo
Aug 26, 2014 22:49:32 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 26, 2014 22:49:32 GMT
Evan Garthers Een wenkbrauw vloog omhoog toen hij een stem hoorde, hij verstarde en fronste waarna hij zich met een ruk omdraaide en nog net zag hoe ze inzakte. Woest keek hij naar de andere demon en gromde: "You know I'm not fucking allowed to anymore," histe hij enkel en keek dan naar Sara die op de grond lag. Hij schudde zijn hoofd en zuchtte. "You're adding a soul to our kind for what?" Mompelde hij enkel en stak een sigaret op, hij leunde in de deurleuning en bekeek de scene even. "Lets see.. If nothing happens, she'll be a demon, if we take her soul away, it's another one added. But since I'm not allowed to do shit, it'll be on your watch since you already thought it was fun to kill her, apparently. I don't see why, just because the damn kid is suicidal doesn't mean she's a good soul to take. That angel could've had fun with her, I wanted to see that since she's always whining against my head but no, sir here suddenly had to twist her neck," een geërgerde zucht verliet Evan's lippen terwijl hij verder nadacht, zijn duim tegen zijn lip aan terwijl de rook via zijn neus weer weg waasde. "Whatever, she's on your watch," mompelde hij enkel en draaide zich om zodat hij weg kon lopen.
|
|
|
Halo
Aug 26, 2014 23:07:46 GMT
Post by Sara Gather on Aug 26, 2014 23:07:46 GMT
Sara Gather
Ze bleef er levenloos bijliggen en staarde met haar dode ogen in het niets. Het was irritant om te beseffen dat ze eigenlijk dood was, terwijl ze wist dat ze nog leefde en terug zou komen. Zo zou ze hier dan ook weer wakker worden. Maar de demon kon enkel lachen met wat Evan zei en schudde zijn hoofd. "Since it was your project, and you didn't leave yet, this is your mess. Besides, she was so strongly bonded to you, you're stuck with her for as longas you live." De demon grijnsde vals en draaide zich zelf nu ook om. "Have fun with your partner," had er nog geklonken voor hij verdween. Sara kon niet anders dan te blijven liggen, ze was blind en doof op dit moment, was afgesloten van al haar zenuwen tot haar lichaam het weer zou herstellen, en het voelde vreselijk om vast te zitten met enkel je eigen gedachten.
|
|
|
Halo
Aug 26, 2014 23:18:49 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 26, 2014 23:18:49 GMT
Evan Garthers "Do I have a contract with her? No. Do I have a deal with her? No. Am I interested in her? No. Not my business," klonk hij geïrriteerd en verliet het huis, keek naar de Dobberman die op de stoep op hem zat te wachten. "Didn't I tell you to watch the house?" Evan keek hem kwaad aan en liep langs hem heen, de hond liep met hem mee. "You know that demon probably is right," een lachje verliet zijn lippen. "You said it yourself; probably. She won't be my partner, fuck off," weer lachte de jongen en schudde zijn hoofd. Hij zag er weer normaal uit, aangezien hij over straat liep. Richting zijn huis, waar hij alles zou inpakken en klaarmaken voor vertrek. Zijn blik gleed dan uiteindelijk weer naar de Dobberman. "What made you leave the house?" Klonk hij scherp, vernauwde zijn blik en lippen. "You were getting angry at a low rank demon, I had to clear your mind," klonk de Dobberman waarbij Evan zachtjes lachte. "Thanks for the reminder, it's funny though. She'll be tossed around. She wás my project, I decided to stop it yesterday, so therefore her being killed today makes it bullshit what the guy said. I had made that decision before midnight so. Besides that, as one of the higher ranks I can decide, I say that she's bound to the person who killed her," klonk hij rustig en haalde zijn schouders op terwijl hij zijn huis betrad en de deur achter hen sloot. "Yet you are still being punished, I think they'll set you up with her because of that," klonk de Dobberman waarop Evan zijn lippen vernauwde. "They better not."
|
|
|
Halo
Aug 27, 2014 6:49:22 GMT
Post by Sara Gather on Aug 27, 2014 6:49:22 GMT
Sara Gather
Ze kwam er wel normaal doorheen, het kwam goed. Het brandde wel, maar ze vond ht niet erg, aangezien ze op de koude vloer lag was ht al een stuk minder. Haar botten repareerden zichzelf weer en al haar bloedvaten kwamen ook weer samen zodat ze straks zou wakker worden. Haar hersenen moesten zich aanpassen, door alle manipulatie moest ze weer uitzoeken wie ze was, wat uiteindelijk toch lukte. Ze was Sara, had een fijn verleden, is vaak verliefd geweest, werd telkens gemanipuleerd door alle demonen. Ze snoof in haar toestand en kon voor de rest niets. Haar ziel werd al naar de hel getrokken, maar zij vond het nou niet bepaald erg. Ze kreeg vreemde vragen en uiteindelijk iets over partners en grijnsde. "Evan. Evan Garthers." Klonk ze dan ook vrijwel meteen met een grijns, ze zou het hem betaald zetten. Ook Evan werd nu gewaarschuwd over het partnerschap, dit ging leuk worden..
|
|
|
Halo
Aug 27, 2014 19:55:45 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 27, 2014 19:55:45 GMT
Evan Garthers Hij was op de bank gaan liggen, had een leeg whiskey glas in zijn hand en een halve fles whiskey op de tafel staan. Zijn ogen waren gesloten, hij dacht diep na en probeerde ondertussen kalm te blijven. Op een gegeven moment schoten zijn ogen open, vuurrood. Hij klemde zijn kaken op elkaar en luisterde naar wat hem verteld werd waarna hij woest gromde, uiterst woest, zijn woede begon simpelweg de overhand te nemen en de Dobberman school onder een stoel terwijl hij naar het schouwspel keek. Evan gooide zijn whiskey glas met een flinke slag door de ruit heen, schreeuwde het uit in een simpel woord: "FUCK!" De whiskey fles vloog, maar werd halverwege tegen gehouden door de Dobberman die het stilzette in de lucht en dan op tafel zette, de tafel vloog echter gelijk erna, waardoor hij dat ook stilzette. Zo ging het een tijd door, Evan zat in zijn woede uitbarsting en de Dobberman zorgde ervoor dat hij gelijk alles weer netjes terug zou zien wanneer hij gekalmeerd was. De woede van Evan was in zijn ogen niet onterecht, hij was al partners met de Dobberman, zijn lijfwacht, zijn bewaker, zijn partner, zijn vijand, zijn vriend, maar Sara, die kon hij er niet bij hebben. Dat zou pure woede blijven, naar elkaar toe, naar hemzelf toe, naar de onderwereld. Hij was furieus om alles en iedereen.
|
|
|
Halo
Aug 27, 2014 20:00:03 GMT
Post by Sara Gather on Aug 27, 2014 20:00:03 GMT
Sara Gather
Ze werd weer naar haar eigen lichaam gezonden na een tijd en haar ogen schoten open terwijl ze naar adem hapte. Ze keek in de spiegel die aan de kast hing en slikte even, haar ogen waren paarsachtig met wat rood in en dunne irissen, het was haast eng om te zien. Ze keek naar de rest van haar lichaam, bleek, bleker dan voorheen. Ze voelde zich nog altijd slecht vanbinnen om Evan, maar aan de andere kant zou hij nu eens haar wraak mogen verduren. Ze stond langzaam op en moest even haar evenwicht vinden waarna ze vlotjes naar haar kast liep en nieuwe kleren aantrok. Ze voelde niet veel meer eigenlijk, alles was in een grote waas aan haar voorbij gegaan en al haar karakters en lagen waren samengesmolten tot één, een wandelende productie van alle demonen die met haar gespeeld hadden.
|
|
|
Halo
Aug 27, 2014 20:06:14 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 27, 2014 20:06:14 GMT
Evan Garthers Na een lange tijd was hij klaar, hij was op, alle woede had hij uit zich gegooid, geschreeuwd en geslagen. Zijn spullen stonden overal weer keurig netjes, zijn handen waren echter bebloed, kapot en vies. De hond veranderde van vorm en werd weer de man naar wie Evan zou spugen, had hij de kans ervoor. Echter was het nu niet mogelijk, het was vreselijk. Hij keek naar hoe de man zijn handen verbond nadat hij ze flink had schoongemaakt. Evan had zijn ogen gesloten, trilde nog altijd na en wist zijn kalmte niet meer te herpakken. Dit was vreselijk, achterlijk, dit kon gewoon niet. Wat moest hij met nog een partner? Waarom moest hij nog erger boeten? Hij wreef over zijn gezicht met zijn hand die al verbonden was, terwijl de man de andere hand afmaakte. "Oh cheer up, she's a newbie, your rank is way too high to suddenly pass by, it'll be fine," klonk de man uiteindelijk waarop Evan op hem neer keek. "I bet my soul on it that they'll find a way to make it even worse."
|
|
|
Halo
Aug 27, 2014 20:18:02 GMT
Post by Sara Gather on Aug 27, 2014 20:18:02 GMT
Sara Gather
Ze glimlachte een klein beetje. Ze voelde zich toch losser, ook al was ze niet veel veranderd in haar uiterlijk. Ze veranderde weer langzaam naar haar mensenvorm toen ze dat onder de knie had en rook nu pas hoe sterk de geur van Evan hier rondhing. Ze snoof de geur even op en hield haar hoofd schuin. Ze kon naar hem toe gaan, maar dat was niet slim dacht ze aangezien ze aanvoelde dat hij niet bepaald blij was, dus hield ze het wel zo, en zou ze later eens binnen springen, als hij misschien toch weer gekalmeerd was. Hij zat in ieder geval vast aan haar, en het was ergens ook zijn eigen fout.
|
|