|
Halo
Aug 27, 2014 20:37:16 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 27, 2014 20:37:16 GMT
Evan Garthers Het kostte hem nog een kwartier om te kalmeren, maar het was hem gelukt. Hij zat boven, in zijn slaapkamer aan zijn zwarte bureau en keek even rond. De boeken voor hem lagen er zoals altijd om informatie op te zoeken en dat over te schrijven in een schrift. Toen zijn blik terugkeerde naar het schrift ging het ook weer zo verder, wat info die hij nodig had, opschrijven en weer verder. Zijn handschrift was precies en netjes, het zat tussen een dokter's handschrift en een of ander sierlijk iets in, hing er net van af hoe snel hij schreef. Nu nam hij zijn tijd, om rustig te blijven en zijn hoofd helder te houden.
|
|
|
Halo
Aug 28, 2014 5:22:26 GMT
Post by Sara Gather on Aug 28, 2014 5:22:26 GMT
Sara Gather
Ze draaide even een rondje en rekte zich dan even uit. Ze ging even al het bloed opruimen dat in de badkamer en kuiste haar nek ook een beetje af aangezien er bloed was vrijgekomen van haar nek. Ze waste haar gezicht ook een beetje om de kenmerken van tranen te verwijderen en slaakte nu een zucht. Ze was veel liever mens gebleven, of doodgegaan, maar dit was ook best. Nu kon ze Evan voor altijd lastig vallen. Ze liep rustig naar buiten toen ze er wat beter uitzag en liep rustig in de richting van zijn huis, gewoon op mensen tempo. Ze kwam er een kwartier later aan en belde nu ook gewoon aan, in plaats van vrolijk in zijn raam te verschijnen, al zou ze dat toch wel doen als hij niet kwam opendoen.
|
|
|
Halo
Aug 28, 2014 12:32:51 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 28, 2014 12:32:51 GMT
Evan Garthers Zijn blik gleed langzaam omhoog toen de bel ging, hij sloot zijn ogen en snoof, schudde zijn hoofd even en plaatste zijn hand op zijn voorhoofd met een geërgerde zucht die zijn lippen verliet. Ze was er veel te snel, hij wilde ook rust hebben. Echter stond hij op, knipte met zijn vingers zodat zijn spullen waren opgeborgen en liep naar beneden. Hij deed de deur open en leunde tegen de deurpost aan terwijl hij op haar neerkeek. "I truly hope you aren't as dumb as you're acting now by coming here," klonk er zacht van zijn lippen. Hij hoefde niet hard te praten om zijn woorden duidelijk te laten zijn. De Dobberman liep naar de deur toe en ging naast hem zitten om de weg helemaal af te sluiten, ze hoefde zijn huis niet meer te betreden en al deed ze het, wist hij ook met een knip van zijn vingers haar weer buiten te zetten.
|
|
|
Halo
Aug 28, 2014 14:52:34 GMT
Post by Sara Gather on Aug 28, 2014 14:52:34 GMT
Sara Gather
Ze wachtte rustig af en tikte wat met haar vingers op de brandplekken die nog steeds op haar huid zaten, en waar ze ook niet zo snel van af zou raken waarschijnlijk aangezien ze met die plekken was gestorven. Ze merkte aan zijn gevoelens dat hij niet zo blij was, maar het was niet haar fout dat ze werd vermoord. Ze keek op toen de deur openging en keek zo naar hem omhoog. "I don't know. Sorry that I've been killed," klonk ze nu ook zacht en bleef naar hem kijken. Haar ogen gleden even naar de dobberman, oh dus hij was er ook een? Naja waarom niet. Ze was ook niet van plan zijn huis binnen te komen, ze zo zou niet weten waar dat nu voor nodig was.
|
|
|
Halo
Aug 28, 2014 15:21:59 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 28, 2014 15:21:59 GMT
Evan Garthers "'Sorry that I've been killed,'" hij rolde met zijn ogen en schudde zijn hoofd, zijn blik gleed naar de Dobberman waarna hij knikte, waardoor de hond in zwarte, dikke, rook op ging en dat zich langzaam vormde tot een man die tegen de andere kant van de deurpost leunde. De man was iets langer dan Evan, vooral breder en had de nodige littekens om te bewijzen dat hij een gevaarlijk iemand was geweest en eigenlijk nog altijd was. Zijn blik gleed over Sara heen waarna hij naar Evan keek en zijn schouders ophaalde. "Mhm. Ah well, whatever, fuck off. I'm not becoming partners with you as well, having one person by my side is enough, goodnight," hij stapte weg van de deurpost, de man liet een kille grijns zien die zelfs bij Evan de rillingen over zijn rug kon laten lopen waarna Evan de deur dicht smeet en met zijn vingers knipte om alle lichten uit te doen, zijn zicht was toch beter 's nachts.
|
|
|
Halo
Aug 28, 2014 16:22:58 GMT
Post by Sara Gather on Aug 28, 2014 16:22:58 GMT
Sara Gather
Ze slaakte een zucht toen hij met zijn ogen rolde en keek ook even naar de dobberman toen die in rook opging en als man terug kwam. Ze keek er niet echt verbaasd van op, en bang was ze ook zeker niet, zelfs niet met die grijns keek ze hem ongeïnteresseerd aan. Hij mocht er dan wel helemaal eng en bangelijk uit zien, maar ze voelde er niets meer bij. De andere Sara zou weg zijn gekropen, maar haar karakter was helemaal veranderd. "You're still stuck to it. So am I. And I didn't know you had a babysitter." Ze glimlachte onschuldig en rolde met haar ogen toen hij de deur dicht smeet. "Little child," murmelde ze en liep rustig weer naar huis, ze zou morgen wel weer eens komen kijken.
|
|
|
Halo
Aug 28, 2014 16:50:17 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 28, 2014 16:50:17 GMT
Evan Garthers Hij keek over zijn schouder heen, richting de deur bij haar woorden en vernauwde zijn blik waarna hij naar de man keek en knikte. Evan liep naar boven toe, richting de badkamer om te douchen en dan een joggingsbroek aan te doen en de man sloop naar buiten, liep rustig achter Sara aan. Voor hem waren geen woorden nodig. De enige tegen wie hij sprak was Evan en de hoge ranken tegen wie hij wel móest spreken. Zelf was hij ook van een van de hoogste rangen waardoor het toch wel een intimiderend idee was. Evan stond al niet laag maar met de man erbij als bewaker was het een mooi stel. Het beeld dat Evan niet verstoord wilde hebben ondanks dat hij niet vrijwillig partners was geworden met de man. Doordat zijn naam genoemd was, was hij gedoemd om ook met Sara partners te zijn en beide waren er niet blij mee. Hoe wijs de bewaker ook sprak, hij haatte het idee om nog een kind onder zijn hoede te houden. Maar een babysitter was hij niet, zo wilde hij niet genoemd worden. Hij wilde met respect behandeld worden en verdiende dat zeker, dus zo'n klein meisje, een nieuwe demon, bracht hem niet van zijn pad. Hij sloop rustig voor haar, draaide zich om en keek haar aan met een opgetrokken wenkbrauw. Respect verdiende je, in de onderwereld eiste je die meestal. In ieder geval bij de nieuwelingen, de andere wisten negen van de tien keer tegen wie ze normaal moesten doen. De man stak zijn handen in zijn zakken en wachtte rustig op een reactie af.
|
|
|
Halo
Aug 28, 2014 18:16:00 GMT
Post by Sara Gather on Aug 28, 2014 18:16:00 GMT
Sara Gather
Ze liep rustig verder, merkte wel dat ze achtervolgd werd door de man, maar het kon haar niet bepaald veel schelen, hij mocht haar best volgen, ze verwachtte dan ook wel dat hij zo meteen voor haar kwam te staan, en dat gebeurde ook. Ze keek op naar hem en zag zijn blik waardoor ze zuchtte en zelf ook een hand in haar broekzak stak. "I'm sorry for calling you a babysitter, but I don't quite get why he needs a guard or something," sprak ze nu ook gewoon haar gedachten uit en haalde haar schouders op, ze liet zich nu echt niet meer bang maken door de man of door Evan, ze kon het nu wel hebben, ze was beter en sterker geworden, in haar geest en in haar lichaam. Ze was nog laag van rang, maar nu werd ze toch ook al wat opgetrokken door de demonen die haar hadden gebruikt, en door Evan die nu aan haar vast zat samen met die man.
|
|
|
Halo
Aug 28, 2014 18:50:59 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 28, 2014 18:50:59 GMT
Evan Garthers De man lachte zachtjes en schudde zijn hoofd. Ze was naïef, hij sloeg zijn armen over elkaar en keek haar even goed aan. Bedacht zich hoe en wat alles nou zou gaan, nu zij ook op zijn pad was gekomen moest hij op twee kinderen passen, niet iets wat hij echt gepland had en zeker niet bij een vrouwelijk iemand. Die hielden hem alleen maar op. Hij schudde zijn hoofd opnieuw, maar zuchtte er dit keer bij. Zijn blik ging eens rond, dit zou erg vervelend worden. Haar rang was laag, bleef laag en zou altijd lager zijn dan dat van de man. Evan was van belangrijk bloed dus betwijfelde hij of zij hoog aan de rang zou komen aangezien ze tot demon was gemaakt en daarin tegen Evan en de man volbloeden waren. Hij streek met zijn duim over zijn kin voor een moment terwijl hij nadacht. Dit zou wat worden, waarschijnlijk speelde ze alle kaarten op tafel en zou het blijken dat ze het spel zou winnen. Zijn blik gleed weer naar haar toe, aangezien de straat leeg was verscheen er uit het niets een poster, de randen waren wat afgebrand, een groot portret van Evan was erop getekend met eronder zijn zondes. "You're messing with the wrong kind," histe hij enkel, rolde het papier op en drukte het in haar handen waarna hij vertrok.
|
|
|
Halo
Aug 28, 2014 18:57:20 GMT
Post by Sara Gather on Aug 28, 2014 18:57:20 GMT
Sara Gather
Ze wachtte gewoon af tot er ooit een reactie uit zou komen en keek een beetje om zich heen, het was zo vreemd allemaal. Gewoon het demon gedoe sowieso al. Ze keek weer op naar de man en wachtte nog steeds, hij was ook niet zo spraakzaam, maar dat kon aan haar liggen natuurlijk.. Ze beet zacht op haar wang en keek naar het papier dat hij opeens in zijn handen had. Ze fronste en nam het vast toen het in haar handen werd gedrukt. Ze las de zonden en fronste. Was het voor demon's juist niet de bedoeling om zonden te begaan? Ze schudde haar hoof, stak het papier in haar zaken liep weer rustig verder naar huis.
|
|
|
Halo
Aug 28, 2014 20:31:05 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 28, 2014 20:31:05 GMT
Evan Garthers Toen de man weer in het huis was liep hij naar boven, naar de kamer van Evan waar de jongen alweer aan zijn bureau zat en aan het schrijven was. Hij trok enkel een wenkbrauw op, waarop de man sprak: "I had to speak atleast some words, she's blind, what do you expect? As if she knows the rules in Hell. Be happy I atleast gave her some information and a warning. But she's probably stupid and naïve so I wonder how she'll act," hij grinnikte zachtjes en ging op de rand van het bed zitten. "Yeah, but am I up to see how we can play even more? Not really, I'm suffering already," hij zuchtte en legde zijn hoofd op tafel, sloot zijn ogen en haalde zijn schouders op. "I'm just done, I really am done. I have suffered for fucking centuries, when will this end?"
|
|
|
Halo
Aug 28, 2014 20:51:28 GMT
Post by Sara Gather on Aug 28, 2014 20:51:28 GMT
Sara Gather
Ze liep haar huis in en liep meteen door naar haar kamer waar ze het papier weer vastnam en alles begon te lezen, ze had wel iets over regels gehoord, en ze zou ze vast ook wel naleven waarschijnlijk, als ze al wist wat ze waren. ALles wat onder Evan's naam stond moest ze dus al niet doen. Ze sloot haar ogen en zuchtte diep voor een moment. Ze verwachtte niet dat Evan haar ooit zou accepteren, maar ze hoopte hem te laten zien dat ze wel degelijk wat waard kon zijn. Ze plofte op haar bed neer en sloot haar ogen nu weer langzaam, ze had barstende hoofdpijn en wilde enkel slapen momenteel, de rest kkon haar gestolen worden.
|
|
|
Halo
Aug 28, 2014 21:47:06 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 28, 2014 21:47:06 GMT
Evan Garthers Zoals vele nachten werkte hij de hele tijd door, werkend aan zijn project, zijn ontsnappingsplan, zijn opdrachten. Alles wat veel schrijven met zich mee bracht, maar zijn handschrift bleef netjes en zijn geduld bleef ergens in de lucht hangen. Hoe het hem elke nacht opnieuw lukte wist hij zelf ook niet, maar hij wist veel papierwerk af te krijgen als hij ervoor ging zitten. Zijn blik gleed dan uiteindelijk rond toen er een zacht licht net door wist te schemeren tussen zijn gordijnen. Hij had inderdaad de hele nacht doorgewerkt. Een zacht zuchtje verliet zijn lippen terwijl hij in zijn ogen wreef. Vandaag zou hij zijn spullen uit zijn kluis halen, zijn sleutel inleveren en vertrekken van school aangezien hij zou verhuizen. Nu Sara echter zijn partner was vroeg hij zich af wat er ging gebeuren.
|
|
|
Halo
Aug 29, 2014 0:56:58 GMT
Post by Sara Gather on Aug 29, 2014 0:56:58 GMT
Sara Gather
Ze was ook wel benieuwd hoe het zou aflopen met dat verhuizen, ze wilde hier namelijk niet weg. Ze was hier geboren en opgegroeid tot de dag van vandaag. Ze fronste diep in haar slaap en keerde zich wat in haar slaap om een beter houding te vinden om te slapen, tot ze weer in phoetushouding lag. Zo lag ze nou eenmaal goed. Ze wist niet hoe ze het ging doen met het verhuizen, want zij wilde hier blijven. Ze kon heen en weer rennen tussen de twee adressen, maar hij ging vast heel ver wonen dat het zelfs niet meer mogelijk was.
|
|
|
Halo
Aug 29, 2014 7:17:12 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 29, 2014 7:17:12 GMT
Evan Garthers Hij rekte zich uit, stond op en maakte zich klaar voor de dag door een douche te nemen, zich om te kleden in donkere jeans en een wit shirt, hij trok zijn zwarte sneakers aan en haalde een hand door zijn haren waarna hij zuchtte en naar de Dobberman op zijn bed keek. Het zou lastig worden, met Sara nu er ook bij. Maar hij moest er maar voor zorgen dat het zou werken, hopelijk zou het helpen bij zijn straf. Hoelang moest hij dit nog uitzitten? Hij sloot zijn ogen voor een moment en zuchtte zachtjes voor een tweede keer terwijl hij nadacht, als het zo door ging had hij nog vele jaren te gaan. Anders zou het meevallen, maar ze moesten zo nodig elk dingetje dat hij fout had gedaan opschrijven en dat was veel.
|
|