|
Halo
Sept 8, 2014 22:39:19 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Sept 8, 2014 22:39:19 GMT
Evan Garthers Hoe snel Sara ook in slaap was gevallen, hij was nog altijd wakker. Het koste hem uren voordat hij echt in een goede, diepe slaap viel. En zelfs toen sliep hij niet genoeg. Hij zuchtte zachtjes en verlegde zich wat. Hoeveel uur was er voorbij gegaan? Zijn ogen openden zich vermoeid, vier uur ondertussen al. Dat betekende dat het bijna ochtend zou zijn. Hij zuchtte geërgerd en probeerde weer in slaap te komen, hij moest wat slaap vatten, al was het maar zo weinig. Als hij maar uitgerust was voor morgen, als hij maar een beetje rust had omer weer tegen aan te kunnen, dat was alles wat hij nodig had. Maar of hij het kreeg was een ander verhaal en het irriteerde hem zwaar als het niet lukte.
|
|
|
Halo
Sept 8, 2014 22:44:03 GMT
Post by Sara Gather on Sept 8, 2014 22:44:03 GMT
Sara Gather
Ze sliep nu toch aan een stuk door, rustig lijkend al gingen er veel dingen door haar gedachten heen. Ze zou ook de volgende ochtend pas weer wakker worden met barstende hoofdpijn waarschijnlijk, en een licht humeur. Hing er van af of ze wakker werd gemaakt of niet, maar dat kon ze niet voorspellen. Ze wroette wat op de vloer toen ze toch een nachtmerrie kreeg uiteindelijk, maar ze bleef slapen, weigere wakker te worden, ze ha haar rust nodig.
|
|
|
Halo
Sept 8, 2014 22:47:07 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Sept 8, 2014 22:47:07 GMT
Evan Garthers Des te meer ze begon te bewegen over de oude houten vloer, des te meer hij hoorde, het kraakte gruwelijk en het hield hem ook wakker. Hij zuchtte zachtjes, wellicht hielp het als hij probeerde aan iets rust gevend, aan iets wat bij het geluid wat zij maakte paste, waar hij zich rustig van kon maken zodat hij kon slapen. Maar hij kon niks bedenken en hij kon niks vasthouden als hij iets bedacht dus ook dat idee van slapen was aan hem voorbij gevlogen. Morgen zou hij omvallen van vermoeidheid, maar nu kon hij echt niet slapen. Dus stond hij op aan de andere kant van het bed, liep naar zijn bureau, ging zitten en begon weer te schrijven in het boek dat nog op het bureau lag.
|
|
|
Halo
Sept 8, 2014 22:54:16 GMT
Post by Sara Gather on Sept 8, 2014 22:54:16 GMT
Sara Gather
Ze lag na even wroeten toch weer stil in een bolletjes, opgekruld in haar eigen ledematen en vacht, warm in zichzelf gedoken. Ze bleef zo ook liggen tot de ochtend aanbrak en rekte zich dan uit. Ze opende haar ogen wat langzaam en knipperde een klein beetje, keek de kamer rond en zag Evan aan zijn bureau zitten. Die had dus niet lang kunnen slapen blijkbaar. Ze geeuwde waarbij ze zich nog eens uitrekte en zo nog even uitgestrekt bleef liggen, tot hij haar de kamer uit zou jagen.
|
|
|
Halo
Sept 8, 2014 22:58:43 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Sept 8, 2014 22:58:43 GMT
Evan Garthers Hij had wel gemerkt dat ze wakker was geworden, aan het geluid te horen, maar hij was teveel aan het schrijven om haar uit zijn kamer te jagen. Veel te moe om die moeite ervoor te doen. Er waren donkere wallen onder zijn ogen en het beetje licht dat in zijn ogen leek te zitten was verdwenen, zijn ogen waren dof en slaperig. Hij geeuwde zacht, verborg zijn mond in zijn arm en schreef dan weer ijverig verder. Zijn hand deed zeer en zijn lichaam protesteerde tegen elke beweging, maar zijn gedachten dachten er anders over en waren in volle gang bezig.
|
|
|
Halo
Sept 8, 2014 23:02:47 GMT
Post by Sara Gather on Sept 8, 2014 23:02:47 GMT
Sara Gather
Ze keek naar hoe hij bezig was en vond het ook gewoon erg voor hem dat hij er zo mee door moest gaan. Ze snapte nu wel waarom hij alles moest opschrijven, en dat hij sterk en slim was, maar dat hield niet weg dat zij zich niet slecht mocht voelen over hem dat hij er zoveel voor moest doen. Hij zag er beroerd uit, en ze vond het niet prettig om te zien eerlijk gezegd. Ze bleef nog steeds rustig liggen terwijl ze verder naar hem keek, naar wat hij deed en naar hoe de wallen onder zijn ogen donkerder leken te worden. Ze schudde haar hoofd even en legde zich dan weer languit neer, ze had gewoon medelijden met hem.
|
|
|
Halo
Sept 9, 2014 19:07:43 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Sept 9, 2014 19:07:43 GMT
Evan Garthers Een kloppend gevoel kwam op in zijn hoofd, een steek door zijn achterhoofd heen. Hoofdpijn, en niet zo licht ook. Hij greep abrupt naar de la naast hem en trok die open, pakte de paracetamollen en drukte vier uit het stripje waarna hij het weer weglegde en een glas water liet verschijnen. Hij nam de pillen in en werkte ze weg met een paar grote slokken water waarna het glas weer verdween en hij verder schreef, de kramp in zijn hand boeide hem niet eens zoveel, hij merkte daar weinig van, maar zijn hoofd was een gevoelige plek door alle gedachten, daar voelde hij wel pijn. Zijn ogen sloten zich waarna hij in zijn ogen wreef en een geeuw weer van zijn lippen kwam. Hij keek op het uur en schudde zijn hoofd, het was nog wat te vroeg om wat te gaan doen. Hij hoefde nog lang niet beneden te zijn en eerlijk gezegd wilde hij ook niet naar beneden. Hij wilde dagen, of eigenlijk weken in zijn bed liggen. Dus stond hij op, vermoeid, langzaam, hij rechtte zijn rug zoveel mogelijk maar zijn spieren deden zeer en het ging lastig, zelf al voelde hij er niet veel van. Hij liep naar zijn bed en plofte erop neer, zijn gezicht in zijn kussen verstopt.
|
|
|
Halo
Sept 9, 2014 19:28:22 GMT
Post by Sara Gather on Sept 9, 2014 19:28:22 GMT
Sara Gather
Ze bleef uitgestrekt op de grond liggen, haar ogen maar weer wat gesloten. Ze hoefde ook nog niet perse op te staan, ze zou toch enkel in de weg lopen beneden. Ze haalde eens diep adem waarna ze zuchtte en pas even opkeek toen hij zijn la vast nam en er paracetamol uithaalde, 4 stuks. Ze keek naar hoe hij ze binnen speelde en hoe hij uiteindelijk weer op zijn bed kwam te liggen. Ze legde haar hoofd ook weer neer en sloot haar ogen ook maar. Ze kon alle rust wel gebruiken die de stilte met zich meebracht. Zijn kamer was prettig om in te slapen, zoals toen met het kussen bij haar thuis waar zijn geur nog in zat. Ze bleef stil liggen zodat hij geen last van haar had en verminderde haar ademhaling ook wat zodat het een beetje was alsof ze zich niet in de kamer bevond. Haar ogen gleden toch even over hem heen hoe hij er bij lag en hoe zijn lichaam het maakte. Hij leek het gewoon echt niet makkelijk te hebben, en dat kon ze duidelijk in zijn houding zien.
|
|
|
Halo
Sept 9, 2014 19:49:22 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Sept 9, 2014 19:49:22 GMT
Evan Garthers Hij had nog even zo kunnen liggen, zo kalm mogelijk, zo ontspannen mogelijk, de steken negerende die door zijn gedachten schoten. Op een gegeven moment werd het hem te veel waardoor hij opkroop en zijn hoofd vast greep. Maar het waren enkele minuten die verstreken waren voordat hij weer ontspannen kon liggen omdat de paracetamollen een beetje hun werk deden. Hij zuchtte zachtjes en stond op, keek even naar Sara maar liet haar maar liggen. Hij liep naar zijn kledingkast toe en haalde een witte blouse, zwarte jeans, zwarte boxers en zwarte boxers uit en liep door naar de badkamer waar hij een snelle douche nam en zich aankleedde na zich te hebben afgedroogd. Hij schudde wild met zijn hoofd zodat zijn haar door de war ging zitten en het straks redelijk zou opdrogen, het was bijna droog doordat het niet te lang was. Hij gaf het een kwartier, daarna zou hij het wel wat in model brengen aangezien het dan droog was. Hij liep terug naar zijn kamer om zijn bed op te maken en opende de gordijnen wat. "Rise and shine, little wolf," klonk er schor van zijn lippen, al deed hij zijn best om weer zo sterk en normaal mogelijk over te komen. Hij probeerde er zo wakker en soepel mogelijk uit te zien, zijn pad vervolgde zich naar beneden. Hij was totaal vergeten zijn bureau op te ruimen, maar tegelijkertijd was het ook zijn kamer dus veel zou het niet moeten uitmaken.
|
|
|
Halo
Sept 9, 2014 20:32:41 GMT
Post by Sara Gather on Sept 9, 2014 20:32:41 GMT
Sara Gather
Ze keek weer even op toen hij weer opstond, al was ze de interesse al snel weer verloren en sloten haar ogen weer om nog wat te rusten. Ze dach een beetje na, droomde nog een beetje tot de zon op haar vacht kwam te schijnen en ze door de hitte weer wakkerder werd. Ze rekte zich nog eens uit, geeuwde nog eens waarna ze overeind kroop en even keek hoe Evan naar beneden liep. Ze zag zijn spullen nog liggen op zijn bureau, en ze wilde ergens wel gaan kijken wat er allemaal in stond, maar aan de andere kant had hij zijn privacy en moest zij die respecteren. Ze liet het dus maar links liggen en volgde hem de trappen af. Toen ze de laatste treden afwas veranderde ze weer naar haar mensenvorm en rekte zich nog even uitgebreid uit. Ze was niet echt stijf, dus had ze ook geen problemen met lopen en bewegen gelukkig. Ze had ook goed geslapen doordat Evan haar uiteindelijk toch tot zijn kamer toe had gelaten, en ze was er ook gewoon blij mee. Al moest ze toegeven dat ze het niet had verwacht en hij het waarschijnlijk alleen maar had gedaan om vandaag geen gezeur te krijgen over spierpijn. Als wolfzijnde vond ze het toch veel prettiger om rond te lopen, het voelde een stuk vrijer en dan kon ze niet zo erg tegen spreken als er tegen haar wat gezegd werd.
|
|
|
Halo
Sept 9, 2014 20:48:28 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Sept 9, 2014 20:48:28 GMT
Evan Garthers Hij was beneden begonnen aan het maken van een pot thee, zoals gewoonlijk was het in de ochtend Earl Grey, het was een gewoonte geworden doordat Ansley en hij het beide toch een fijne thee vonden om mee wakker te worden, koffie hielp toch niet voor hun tweeën. Hij zette voor de zekerheid een derde kopje en schoteltje op het dienblad, deed de suiker en melk erbij en zette dan uiteindelijk de pot en de theelepeltjes op het dienblad waarna hij naar de bank liep en het dienblad op de salontafel zette. Hij ging op de bank zitten, trok een been op en masseerde zijn schouder even. Zijn blik ging naar Sara toe die ook naar beneden was gekomen, hij gaf enkel een minuscuul knikje en keek dan naar Ansley die hem erop wees dat zijn blouse niet goed geknoopt was en zijn kraag niet netjes zat. Met een geërgerde zucht stond Evan weer op, de pijn en vermoeidheid liet het moeizaam gaan, waarna hij zijn blouse losknoopte en alles weer vastknoopte. "Much better, either way, goodmorning Sara," klonk Ansley dan kalm.
|
|
|
Halo
Sept 9, 2014 20:55:25 GMT
Post by Sara Gather on Sept 9, 2014 20:55:25 GMT
Sara Gather
Ze keek even naar Evan toen die de thee naar de woonkamer bracht en rekte zich nog even kort uit om haar schouders los te krijgen waarna ze weer aanliep en ze zich bij de twee mannen ging zetten. Ze had ook een knik gegeven naar Evan toe, vel woorden zou ze toch ook niet echt kunnen uitbrengen tegen hem momenteel. Bijna dood ervaringen had ze nou wel al vaak genoeg gehad. Ze keek even naar Evan toen die zijn blouse netjes deed en keek dan weer naar Ansley toen die wat tegen haar zei en glimlachte kleintjes. "Goodmorning to you too Ansley," klonk ze nu ook rustig tegen hem en trok haar benen rustig op de stoel waar ze nu opzat terwijl ze de thee dan maar uitschonk voor hun drieën. Ze zette de pot weer op het dienblad en nam het kopje vast. Ze werd nooit echt wakker met thee, ze had het ook eigenlijk bijna nooit gedronken om eerlijk te zijn, maar het was wel prettig om het nu zo mee te maken.
|
|
|
Halo
Sept 9, 2014 21:33:17 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Sept 9, 2014 21:33:17 GMT
Evan Garthers Hij ging weer zitten op de bank en trok een been op, zijn andere bleef op de grond staan waarna hij voorover boog om een kop thee te pakken en te knikken naar Sara als bedankje voor het inschenken. Hij deed wat suiker in zijn thee met een scheutje melk en roerde het even door waarna hij rustig een slok van zijn thee nam. Hij bleef stil terwijl Ansley aan Sara vroeg hoe ze had geslapen en of alles goed ging. Evan interesseerde zich meer in zijn thee, maar luisterde met een half oor mee om het gesprek wel te kunnen verwerken. Daarnaast kon er altijd nog een interessant iets uitkomen. Hij sloot zijn ogen terwijl hij weer van zijn thee dronk en probeerde zich zoveel mogelijk te ontspannen.
|
|
|
Halo
Sept 10, 2014 4:57:36 GMT
Post by Sara Gather on Sept 10, 2014 4:57:36 GMT
Sara Gather
Ze ging in kleermakerszit op de stoel zitten en hield de kop rustig in haar handen vast. Ze keek weer naar Ansley toen hij haar wat vroeg en knikte er rustig op, zei dat ze wel goed had geslapen uiteindelijk dankzij Evan, en dat ze toch veel liever als wolf leek te slapen dan als mens, het voelde veel prettiger. "And I'm fine, just worried," klonk ze uiteindelijk nog op zijn laatste vraag en keek weer naar Ansley met een kleine glimlach waarna ze een slok van haar thee nam.
|
|
|
Halo
Sept 10, 2014 11:50:46 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Sept 10, 2014 11:50:46 GMT
Evan Garthers De wenkbrauw van Evan was licht omhoog gegaan, degene die het verst van haar vandaan was zodat ze zijn licht verbaasde uitdrukking niet zag. Hij nam een slok van zijn thee en luisterde verder. Bezorgd? Om wat had dat mens nu weer zorgen? Een klein zuchtje kwam van zijn lippen, waarom vroeg hij het zich eigenlijk nog af? Ze was wie ze was en ze was een mens geweest, die maakten zich te snel en te veel zorgen. Ansley keek haar echter met een opgetrokken wenkbrauw aan terwijl hij een slok van zijn thee nam. "Worried? About what?"
|
|