|
Post by Jessica Malone on Jun 12, 2013 13:05:15 GMT
Ze kroop helemaal tegen zijn gespierde borst aan in zijn armen en gaf hem nog een zacht kusje op zijn borst. Ze zou het niet eens erg vinden moest er momenteel nog wat gebeuren, liever met haar dan dan dat ze hem weer bij een ander hoorde. Ze merkte wel dat hij dit allemaal onwennig vond, en dat was voor haar hetzelfde. Ze vond het vreemd om tegen iemand aan te liggen. Ze zat meestal alleen in een cel, dus had ze dat amper gevoeld. Ze glimlachte weer een klein beetje. "Welterusten Frank." Zei ze zacht en gaf hem nog even een zoentje van een paar seconden voor ze weer helemaal tegen hem aan kroop.
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Jun 12, 2013 17:13:31 GMT
Wanneer ze ineens bij hem bij het bad gaat zitten is het eerste wat Misha doet, zijn geslachtsdeel met zijn hand bedekken en verder is hij niet preuts hoor. 'Goh ben je daar helemaal zelf achter gekomen' vroeg hij haar ook vrij bot. Bij haar volgende vraag beet hij achter zachtjes en twijfelachtig op zijn onderlip, want het was zeker wel makkelijk. Het was alleen zo dat Misha er nogal moeite mee had wanneer iemand in de buurt van zijn naakte lichaam kwam, man of vrouw, aangezien die van alle mishandelingen van zijn ouders en deze mishanding van Frank zijn lichaam behoorlijk kapot was en hij was dan heus geen ijdeltuit maar je kan je vast wel indenken waarom hij zich er onprettig bij voelde. 'Ik weet hoe het voelt' zei hij dan ook over het ontsteken en Misha werd ineens daarbij wel een stuk kalmer, dat betekent ook dat zijn andere persona het overneemt. Echter met dit wisselen van persona betekende niet automatisch dat hij met deze persona er ineens minder moeite mee had nee dat veranderde dan niet hij was gewoon kalmer. Misha legde dan uiteindelijk het potje toch weer in Abigail haar handen en leunde wat naar voren zodat ze beter bij zijn rug kon.
|
|
|
Post by Abigale on Jun 12, 2013 17:43:27 GMT
Ze slikte toen hij haar vertelde dat hij wist hoe het voelde. Dat was nooit een goed teken, maar ze bleef dan ook zitten. Ze had niet echt in de gaten dat hij zichzelf misschien ongemakkelijk voelde doordat hij naakt was. Ze dacht dat mannen dat sowieso niet hadden en ze bleef hem dan ook wat vragend aankijken. Totdat ze het potje in haar handen voelde en ze dan ook achter hem neer hurkte. Toen hij voorover leunde, zodat ze er beter bij kon. Zei ze een zacht bedankje. "Het zal wel prikken." Meldde ze hem even en slikte nu toch even. Misschien had ze dit niet moeten vragen. Ze wilde helpen, maar met het helpen zou ze hem pijn doen. Maar ze begon er toch aan, want het was belangrijk dat het schoon zou zijn. Ze deed wat op haar vinger en zo zacht als ze kon, smeerde ze het op de wonden. Maar zij zag de andere littekens ook en slikte, maar ging er niks over vragen. Het was ongepast en ze had geen zin om verkracht te worden. Niet dat ze dacht dat hij dat ging doen, want ze kon zichzelf tegen hem makkelijk verdedigen. Ze hoefde maar een hand in zijn rug te drukken en het zal vast wel pijn doen. Het ging niet snel, maar de wonden waren ook niet klein te noemen en omdat ze zo zachtjes wilde doen, ging het ook wat sloom. Ze had het gevoel dat ze iets moest zeggen, maar wat kon ze tegen hem zeggen? Ze was maar een slaaf en had nergens recht op. "Sorry dat ik terug kwam." Zei ze toen zacht terwijl ze weer wat uit het potje haalde. "Ik wilde enkel helpen." Abigale was eerlijk tegen hem, maar hield daarna snel weer haar mond. Waarna ze haar vinger weer over de wond liet gaan met het goedje.
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Jun 13, 2013 11:13:20 GMT
Misha knikt even kort wanneer Abigale het aangeeft dat het wel zal gaan prikken. 'Daar was ik zonet al even achter gekomen' zei hij rustig. Hij mag dan misschien over zijn geswitch naar zijn andere persona zulk soort dingen blijven altijd wel hangen. Zo gauw het zalf op zijn wonden komen kreunt Misha vanwege de pijn, waarop hij zijn handen stevig om de randen van de badkuip klemt. Nee dit was absoluut geen fijn gevoel, toch was hij blij dat Abigale het voorzichtig deed, het was misschien wat langzamer. Maar Misha was er van overtuigd dat als ze als een bezetene over zijn wonden deze zalf zou uitsmeren dat Misha dan veel meer zou doen dan alleen maar kreunen vanwege de pijn. 'Het is prima, maak je er maar niet meer verder druk om' zei hij, wel wat moeizaam uiteraard. Ja hij hoefde Abigale niet meer te zeggen dat hij het niet bepaald prettig vond dat men hem in feite zo zag, wonden uit zijn verleden. Maar nu Abigale bezig was was het prima.
|
|
|
Post by Abigale on Jun 13, 2013 11:56:00 GMT
"Sorry." Zei ze zacht toen hij kreunde van de pijn. Abigale wisr dat ze hem niet had moeten helpen. Maar zelf wilde ze ook graag hulp. Iets wat ze vaak niet kreeg, maar dat wilde niet zeggen dat zijzelf dat ook niet moest doen. Een enkeling zou ze niet helpen, die haar al meerdere malen verkracht hadden bijvoorbeeld. Bij die gedachte keek ze toch even naar de grond, maar ze had nu even afleiding. Ze hoefde hier niet bang te zijn en ergens was ze daar blij om. Ook de zin die hij erna zei, toverde een glimlah op haar lippen. Ze kreeg vaak zoveel slechte dingen te horen, dat dit voor haar haast een compliment was. Al was het enkel dat hij zei dat het prima was. Toen he eindelijk klaar was, deed ze het potje dicht. "Het is klaar. Hopelijk gaat het. Zal ik iets voor je halen? Rum misschien?" Ze bleef achter hem staan toen ze het vroeg. De man kende ze eigenlijk niet echt en ze wist ook niet precies wat voor karakter hij had. Nu hij geholpen was, kon hij misschien opeens weer boos zijn. Ze durfde dan ook niet te zeggen dat het slim was om het insmeren van de wonden, te herhalen.
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Jun 16, 2013 8:42:31 GMT
Misha hield zijn ogen gesloten alsof hij daar daadwerkelijk de pijn mee kon weghalen, maar dat was natuurlijk complete onzin. Als ze stopt met het insmeren keek hij even om om te zien of het echt klaar was maar haar antwoord die daarop volgde bevestigde dat al. 'Graag, misschien slaap ik dan nog ergens goed als ik me bewusteloos drink' zei hij met een flauw lachje. Misha stapte het bad uit en dat deed hij zonder zijn geslachtadeel te verbergen met zijn handen, alsof zijn preutsheid zoals het leek ineens was verdwenen. Maar hey nieuwe persoonlijkheid dus nieuwe regels he. Misha droogde zich met een stuk lap af, echter sloeg hij zijn rug over die wou hij liever nog niet aanraken. Hij trok zijn kleren verder aan wel schone uiteraard aangezien zijn anderen onder het bloed zit. Misha gaat in zijn hangmat zitten en wacht tot Abigail de rum zal brengen.
|
|
|
Post by Abigale on Jun 17, 2013 9:29:52 GMT
"Dat zal altijd werken." Glimlachte ze flauwen draaide zich om. Ze liep richting de flessen rum, al was die weg niet altijd zonder gevaren. Er waren vele piraten op het schip en deze waren dan ook vaak niets goeds van plan. Toch liep ze stevig door en nam twee flessen om zichzelf daarna weer naar Misha te gaan. Totdat ze een arm op haar hand voelde, rustig draaide ze om. "Kan ik helpen?" Probeerde ze nog vriendelijk, maar de man gaf een ruk aan haar lichaam en ze stond nu dicht tegen hem aan. "Plat liggen." Grijnsde hij en stonk naar de alcohol. Ze zuchtte en probeerde zichzelf los te trekken. "Ik heb een taak te vervullen, daarna zal ik bij u terug zijn." Natuurlijk een grote leugen en de man vond het blijkbaar ook niet al te leuk. Want hij drukte zijn lippen op die van haar en zij haalde uit met haar voet. Hij klapte dubbel om zijn kruis vast te houden en ze liep snel weer naar boven en zette de flessen hijgend bij Misha neer. "Het is slim om de wonden nog eens in te smeren." Zei ze haastig en het potje bij hem in de hangmat legde. Ieder moment konden de piraten namelijk ook hier zijn en wist ze dat hetzelfde lot als hem haar te wachten stond. "Je kunt altijd een slaaf vinden die je zou willen helpen." Ze glimlachte vriendelijk naar hem, niet wetend hoe lang het ging duren.
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Jun 18, 2013 15:37:56 GMT
Misha wachtte tot Abigale weer terug zou keren met een fles rum, wanneer ze dat doet is het haast net alsof ze zojuist het schip een aantal keer op en neer is gerend. 'Gaat het wel met je' is het eerste wat Misha vroeg en het potje in zijn hand hield. Misha wou echter geen andere slaaf die zijn wonden in smeerde, hij vond het al sowieso niet leuk en dan heeft hij er al helemaal geen zin in dat iedereen straks aan de beurt komt om zijn rug in te smeren, nee Abigale is nu meer dan prima. 'Waarom blijf je niet hier, het is net zo makkelijk' glimlachte hij lichtjes en de piraten als een stel olifanten de ruimte binnen kwamen stormen. 'Vind je het erg' zei Misha zeer cynisch tegen zijn mede piraten 'ja eigenlijk wel...Zij moet gestraft worden' zei degene die Abigale wou aanranden om het maar zo te noemen. 'Ja omdat ze mijn wensen nog moest vervullen' zei hij 'dus rot op of je eindigt net zoals je grote vriend en ik denk dat onze kapitein z'n bemanning in levend wil houden. Het zou zonde zijn als hij in zijn eentje verder moest, dan is hij een behoorlijk waardeloze kapitein' vervolgde hij.
|
|
|
Post by Abigale on Jun 19, 2013 16:46:09 GMT
Toen hij vroeg of het ging, knikte ze. Natuurlijk was dat niet helemaal waar, maar zij had het recht niet om te zeggen dat het slecht ging. Want dan konden ze het makkelijk nog wat slechter maken. Hij hoefde niet te weten wat er aan de hand was, al was het niet moeilijk te weten wat er aan de hand was. Toen hij vroeg of ze hier bleef, keek ze hem wat vragend aan. "U heeft me nog voor wat anders nodig?" Vroeg ze wat verbaasd en keek toch geschrokken om toen de piraten binnen kwamen en was zelf al bijna bij de andere deur om weg te gaan. Ze gin hier niet blijven om verkracht te worden. Gestraft worden, dat moes ze altijd, simpelweg omdat ze geen seks wilde met de piraten. Maar straf was dan ook niet enkel zweepslagen, vaak was het dat ze haar daarna ook gewoon zouden verkrachten. Ze was al vaak de aandacht geweest omdat ze tegen stribbelde. Maar het zorgde er wel voor dat sommige dan ook geen zin hadden om wat te proberen bij haar en pakte liever een makkelijker doelwit. "Het is de slaaf die altijd problemen maakt. Probeerde de piraat nog, maar de woorden waren blijkbaar serieus. Want sommige liepen langs haar af de deur door en de man die ze had geschopt, pakte haar kleding vast en trok haar naar zich toe. "Als je maar niet denkt ervan af te zijn." Daarna keek hij naar Misha. "Verkracht jij haar maar, de volgende keer ben ik." Ze slikte en toen hij haar los liet en weg ging, durfde ze niet naar Misha te kijken. "Dankje." Nu keek ze toch naar hem, ze moest namelijk degene die ze bedankte aankijken. Anders was er straf, alles zorgde voor straf en ook al wilde zo goed luisteren, ze kon niet zomaar plat gaan liggen voor iedereen. Degene die het verdiende zou ze gewoon helpen en naar luisteren. Die dat niet verdiende, zal ze niet snel gehoorzamen. "Hoe kan ik u bedanken?" Ze wist van de meeste wat ze zouden zeggen. Dus ergens dacht ze ook dat hij het zou willen doen met haar als bedankje.
|
|
|
Post by Ashley Tupelo on Jul 7, 2013 9:43:02 GMT
Ze zag dat het steeds donkerder in de cel werd, en dat de andere slaven weer verschenen en opgesloten werden voor de nacht. Ze zuchtte even. Dacht dat vrouwen hiervoor gemaakt waren, ze moesten alleen kinderen dragen, en daarbij hard werken voor de mannen. Plezier speeltjes , zo had zij het in haar hoofd genoemd. Mannen keken hebberig naar haar en kwamen bij haar tralies staan." Kom hier lekker ding, laat ons die borsten eens aanraken.. " Sprak een van hen. Het waren woorden die ze dagelijks hoorde, en ze wist dat ze moest gehoorzamen, want als haar broer erachter kwam, dat ze niet luisterde, kwam hij haar persoonlijk straf geven, en kreeg ze weer 3 dagen geen eten, een standaard straf. Ze stond op en liep naar de tralies, stil geluidsloos , en de mannen zaten aan haar borsten. Fijn vond ze het dus echt absoluut niet. Maar dit was haar leven. Ze droomde soms van de wereld buiten deze cel, hoe mooi het was. Zelfs een man die haar lief behandelde, maar dat was een sprookje voor haar. Ze kon geen eens goed praten. Dat had ze niet geleerd, maar kon veel verstaan. Misschien was dat beter ook. Ze was een mooie meid onder al het vuil, en haar haren die volop in de klitten zaten, zouden golven in de wind. Maar dat was haar in haar droom eigenlijk. Was het wel echt#
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Jul 7, 2013 10:05:15 GMT
Natuurlijk was Misha sowieso niet iemand van het verkrachten in tegenstelling tot de andere piraten. Zelfs zijn andere persona deed dat niet, waarom niet vraag je, euh misschien omdat hij homo is en tenzij een van de slaven stiekem mannelijk zijn zal Misha ze op dat gebied altijd met rust laten. 'Nou ik heb iemand nodig die dat zalf over mijn rug heen kan smeren en ik wil gewoon niet hebben dat het door iemand anders gedaan zal worden' zei Misha en Abigail daarbij aankijkt. Misha geeft haar dan een van zijn dekens en iets zacht waar ze haar hoofd op kan leggen om te kunnen slapen. 'Ik wil je wel aanbieden om bij me in de hangmat te komen liggen maar dat word dan ook zo krap' zei hij haar met een flauw glimlachje. Uiteraard kon Misha aanbieden dat Abigail in zijn hangmat kon gaan liggen, maar dat doet hij om twee redenen niet. Een omdat hij gewond is en het dan sowieso niet prettig is om op een harde grond te liggen en twee... Nou laten we het maar gewoon meteen zeggen, denken jullie nou werkelijk dat Misha op de grond gaat liggen slapen, gewond of niet, nee dat zal niet echt niet gebeuren. Nee kijk me niet zo aan, ga buiten spelen ofzo.
|
|
|
Post by Abigale on Jul 8, 2013 10:50:20 GMT
Abigail knikte, ze moest zijn rug insmeren en ergens was ze blij met die woorden. Dat ze niet hoefde te liggen en hij het maar lekker met haar mocht doen. Nee, dat was iets wat ze totaal niet wilde. Maar waarom hij niet wilde dat het door iemand anders gedaan werd, dat snapte ze niet goed. Ze stond er dan als verdwaasd bij en dat werd enkel erger toen Misha een deken in haar handen duwde. Ze moest hem instoppen? Dat was haar eerste gedachte, misschien wilde hij dat ze de deken over hem heen legde omdat hij zoveel pijn had? Het was een vreemde gedachte, maar ze vond het moeilijk te begrijpen wat hij nu eenmaal wilde. Ze wilde haar mond wat twijfelend openen, want wat wilde hij nu eigenlijk? Totdat ze zijn woorden hoorde. Over het aanbieden om in de hangmat te komen liggen en ze schudde dan haar hoofd. Ze moest hier zelf mee slapen? Het meisje was al zo gewend om in de cel te slapen of in het ruim. Dat ze dit ergens eng vond. Ze trilde dan ook een beetje, ze moest hem gehoorzamen, maar ze kon dit niet aannemen. "Ik.. Dit mag ik niet aannemen." Zei ze en de degen naar hem terug aanreikte. "Morgen kan ik u weer helpen met de wonden, als daar behoefte aan is natuurlijk." Ze hadden haar geslagen als ze niet netjes zou praten, iedere keer als ze zich versprak en niet netjes was.
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Jul 13, 2013 11:32:20 GMT
Terwijl Misha Abigail bleef aankijken merkte hij dat haar houding steeds meer veranderde voor ze haar woorden uitsprak en Misha de deken dat hij aanbood weer aangereikt krijgt. Misha nam de deken wel terug aan want ondanks dat hij misschien een piraat is, nee hij is nooit iemand geweest van het dwingen, zelfs niet in zijn andere persona. Misha is ook in feite piraat geworden om zijn verleden te ontsnappen, en toen was daar Frank en is hij meegegaan. 'Ok als je dat echt zeker weet dat je hier niet wil blijven slapen is dat prima, ik dacht dat het misschien wel wat makkelijker zou zijn, hoef je niet eerst weer helemaal terug te lopen om mijn rug in te smeren' zei hij met een flauw glimlachje en zijn deken even goed legt. 'Maar dan wens ik je welterusten en maar hopen dat je een keer wat slaap krijgt, slaap lekker' zei hijj en voorzichtig wat meer op zij gaat liggen omdat op zijn rug liggen uiteraard te pijnlijk zou zijn.
|
|
|
Post by Abigale on Jul 17, 2013 21:24:06 GMT
Ze was blij dat Misha de dekens aan nam en een klein glimlachje tekende haar lippen dan ook weer. Ze lachte niet veel, vaak omdat de meeste piraten nu niet bepaald gezellig waren. "Het is geen probleem, mijn rang is niet zo hoog dat ik de bevoegdheid heb om met een deken te slapen." Abigale was een slim meisje, luisterde naar woorden en onthield ze dan ook. Ze kon niet schrijven en lezen, maar praten kon ze wel goed. "Ik zal morgen vroeg terug komen om je wonden in te smeren." Ze draaide zich om en rende weg. Ergens vond ze het eng dat hij aardig deed, niemand deed aardig tegen haar. Rennen, hopend dat niemand haar zag en het lukte haar. Ze kwam in de cellen terecht en daar ging ze tegen de muur aan zitten. Haar hoofd legde ze tegen de muur aan, zo viel ze langzaam in slaap.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Jul 19, 2013 7:16:28 GMT
De volgende morgen was Frank al vrij vroeg wakker zoals altijd eigenlijk. Hij keek even naar Jessica die naast hem lag en glimlachte even naar haar terwijl hij haar rustig een beetje voorzichtig van zich af en kwam overeind, terwijl hij haar zijn kleding aan begon te trekken en daarna het dek op liep en even naar zijn mannen keek die aan het roddelen waren." Wat is er aan de hand?" Vroeg hij en hoorde het verhaal over Misha en de slaaf. Hij zuchtte." Haal die verdomde slaaf hier, en Misha erbij! " Commandeerde hij vrijwel direct en keek naar zijn mannen die zich begonnen te haasten om Abigale rn Misha te halen. Jessica zou vast nog wel even slapen, en zijn humeur was momenteel ook behoorlijk vergalt.
|
|