|
Post by Jessica Malone on Sept 28, 2013 11:24:02 GMT
Ze keek naar Frank en hield hem nog steeds zo goed mogelijk vast, ook al wilden ze haar van hem af hebben. Het lukte hun uiteindelijk ook wel, maar ze had het niet gewild. Ze wist dat als hij nu wegging, hij niet meer terug zou komen. Ze slikte en luisterde naar Frank's woorden over het kind. Het kind zou niet geboren worden als zij stierf, zo simpel was het. Naar de mariniers had ze niet eens geluisterd. Dan schoten ze hem toch lekker voor haar ogen neer. Dan stierf hij tenminste ergens waar zij het kon zien. Dan was ze bij hem als hij zijn laatste adem uitblies. Ze snoof even en knikte maar naar Frank. "Ik zorg voor ons kindje." Zei ze nog zachtjes en trok hem nog even terug om haar lippen nog een laatste maal op de zijne te drukken. Ze liet hem dan weer zachtjes los en deed een stapje naar achter. "Vaarwel Frank.. Ik hou van je." Fluisterde ze nu nog net hoorbaar en probeerde wat klein en waterig te glimlachen. Het liefst zakte ze op de grond neer. Maar ze moest vanaf nu sterk zijn, voor hun kind. Ze haalde langzaam adem en probeerde geen traan meer te laten vallen. Ze moest vanaf nu maar aan de toekomst leren denken.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Sept 29, 2013 10:45:01 GMT
Frank keek van Misha naar Jessica, zijn blik duidelijk anders dan hij altijd op het schip had gehad. Zeg maar gersut dat zijn blik op droevig stond, en niet meer hard.'' Hou op Misha.'' Sprak hij rustig, en niet schreeuwend of wat dan ook. De deuren werden gesloten, en hij zei niets meer tegen Jessica, terwijl een traan ontsnapte uit zijn ooghoek, en op zijn schoot viel.'' Als je me wil vermoorden, graag. Ik heb je pijn gedaan, heel erg veel.'' Sprak hij nu tegen misha.'' meer dan ik eigenlijk had moeten doen. Het schip was van jou, maar nu zitten we beide in deze bende.'' Sprak hij haast sentimenteel.'' ik was geen Frank meer, en dat weet ik.'' Sprak hij al zijn excusen uit, al had het geen nut, en dat wist Frank. Ze zouden ten alle tijden naar de gevangenis gaan, en Frank zou daar nooit ontsnappen. Daar was hij te berucht voor. Hij zou dood gaan, en die toeomst zag hij ook in. Hij zou nooit zijn kindje kunnen zien opgroeien. Hij hoopte alleen maar dat Jessica aan zichzelf dacht, en het kindje. Zijn kindje. JAy bleef enkel staan, keek de koets na, en keeek toen naar hun twee voor een moment.'' vermaakt je beide even in Port royal. Het kan mij niet schelen welke kant jullie op willen of gaan, moet ik jullie ergens heen brengen?'' vroeg hij nog best vriendelijk voor zijn doen, al moesten ze hem nu niet gaan tegen spreken, daar kon Jay gewoon simpelweg niet over.'' En oh, Om antwoord te geven op jou vraag, Ik denk dat als de vrouwen eerlijk behandeld gaan worden, en ze opleiden, wat trucjes leren, zoals vechten ze prima soldaten kunnen worden. Niemand verdient het leven al slaaf.'' Sprak hij, en zijn woorden die hij nu sprak waren jusit de woorden die Jay behoorlijk apart zette van zijn broer Frank.
|
|
|
Post by Abigale on Sept 29, 2013 15:09:12 GMT
Het blonde meisje wist niet wat ze had gedacht, dat ze blij zou zijn of dat er iemand naar haar uit keek hier? Ze wist het niet, maar nu stond ze hier en had ze geen idee wat ze nu moest doen. Misha ging ze niet achterna, al had ze misschien ergens gehoopt dat hij iets tegen haar had gezegd. Maar zoals gewoonlijk was ze niet echt meer als een slaaf geweest. Het meisje zuchtte om vervolgens de koets na te kijken, ze was in de war over Frank. Hoe hij was en wat hij in de laatste paar uur had gedaan. Maar ze was blij dat hij nu weg was, al gunde ze niemand om dood te gaan. Haar lichaam deed pijn en nu ze stil stond viel het op dit moment wel even mee. De jurk die ze aan had was nog steeds mooi en het leek haast alsof er niks aan de hand was, misschien had ze gehoopt dat haar ouders er waren. Ze schrok op toen ze de stem van Jay hoorde, hij vond dat niemand het leven als een slaaf verdiende? Toch haalde ze even haar schouders op. "Ik weet niet waar ik naartoe moet, dus ik denk niet dat u me kunt helpen." Zei ze rustig tegen hem, wilde niet onbeleefd over komen. Maar ze had geen idee wie haar familie was. "Tenzij u weet wie de gouverneur is?" Zei ze twijfelend, wist niet of ze wilde weten wie het was. Haar tanden deden opnieuw pijn en ze zuchtte dan ook en keek hem even aan.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Sept 29, 2013 18:24:07 GMT
Ze keek de koets na, had wel gemerkt dat Frank niets meer naar haar uit had gedaan. Een vaarwel zou wel op zijn plaats geweest zijn, maar ja. Wie was zij om daar over te oordelen. Ze moest enkel klein glimlachen nu. Het kind zou het goed krijgen later, ze zou verhalen vertellen over zijn of haar vader ook al waren ze niet al te best. Ze keek even naar Jay nu toen de koets uit haar zicht was en luisterde nu pas goed naar hem. "Ik ga dat schip terug op." Sprak ze nu enkel tegen Jay. Ze was niet van plan ergens te blijven waar ze niet eens echt thuis hoorde. Ze had geen familie nergens meer. Hooguit een verloren zus, maar het zegt het zelf al. Verloren. Ze wist dat ze een zus had, maar waar en wie? En haar ouders waren gestorven, dat wist ze zeker. Dus van familie had ze eigenlijk alleen het kind dat ze droeg. Ze keek naar Jay en Abigale en luisterde naar hun woorden, maar bemoeide zich er niet mee. Abigale zou haar familie wel terug vinden als ze zo bekend waren zoals Frank had gezegd. Ze keek weer naar het piratenschip en haalde rustig adem. Ze zou het schip niet meer verlaten, de kajuit ook niet. Jay zou pech hebben om haar daar uit te halen of ook maar van het schip te verbannen. Ze zou er hoe dan ook terug op gaan. Dan was ze misschien wat spiritueel, maar ze geloofde dat ze dan alsnog Frank wat bij zich had, ook met het kind dan. Ze streek door haar haren heen en wachtte enkel tot Jay wat zou doen voor Abigale, was dat ook al gedaan. Zodra Jay het schip op zou gaan, volgde zij.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Sept 30, 2013 5:34:22 GMT
Toen de koets uit het zicht was, was het jay die nu over de meiden begon te bekommeren.'' De gouverneur? pas gewissel, ene Niklaus ofzo, samen met een een of andere Irene ofzo..'' sprak hij rustig en slikte even.'' Ben niet helemaal zeker over de namen.'' sprak hij rustig en keek ook even naar Jessica voor een moment.'' Je mag straks mee naar het schip, als je dat zo graag hebt, maar maak niets alsjeblieft, en ik weet nietwaar je sliep, maar de grote kajuit van mijn broer zal van mij en Misha zijn.'' sprak hij nu al rustig, en veegde even een paar stofjes van zijn oude marine pak wat hij momenteel aan had, daar kon hij nu eenmaal goed in vechten. Hij keek even om zich heen, en toen weer naar Abigale. Dan ga ik eerst jou naar huis brengen, en jij,'' zei hij terwijl hij naar Jessica wees.'' Gaat met mij mee tot het plan van mij en misha geslaagd is, voor je weer met mij naar het schip. Ik kan je voor jullie beide voorspellen, jullie zijn vrij van frank, die word straks gedood door niemand minder dan mijn beste vrend.'' prak hij, misschien iets te recht voor zijn raap, maar denk je echt dat Jay daar enig iets voor voelde?
|
|