|
Post by Jessica Malone on Aug 30, 2013 20:05:09 GMT
Ze keek nog even naar Abigale die het toch accepteerde door haar pijn. Ze gaf enkel een klein knikje en roeide rustig verder, met zoveel mogelijk kracht als ze kon zodat ze er sneller zouden zijn. "Is goed Frank." Zei ze zachtjes, al wist ze toch wel dat er van rennen geen spraken meer was. Maar waar zou ze heen gaan als Frank sneuvelde? Wie zou ooit een Tupelo willen laten opgroeien later? Ze slikte en roeide rustig verder. Haar ogen sloten af en toe bij een lichte steek in haar buik, maar die waren al snel ook weer over. 9 maanden. Het leek zo lang, dat was het waarschijnlijk ook. Ze zuchtte eventjes en voelde langzaam de pijn in har armen opkomen, maar weigerde zich nu zwak te gedragen en ze moest doorzetten. Het was genoeg met dat zwakke gedoe.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 30, 2013 20:24:12 GMT
Hij keek naar beide dames, maar allereerst naar abigale.'' Stop maar even met roeien Jessica.'' Sprak hij rustig en knikte even voor een moment. '' Ik help je zo met roeien, maar ik moet eerst dit even doen, voor we aan land gaan.'' Sprak hij rustig en keek even naar Abigale voor een momnet.'' Abigale, je moet weten dat ik van jullie beide houd, dat ik niet op maar 1 vrouw tegelijk van vallen, en ik vind jullie allebeide echt geweldige meiden, en zou met jullie ook mijn leven willen delen, als ik dat nog heb, als ik met deze zet de dood weet te ontlopen, en dat kan ik niet zeggen.'' Sprak hij eerlijk en keek naar beide voor een moment, en ook even naar de buik van Jessica, maar besloot het kind erbuiten te laten.'' Abigale, jij hebt gezegd mij niet te willen, en ik moet daar respect voor hebben als ik een beetje gezond verstand heb. Ik breng jou naar je familie, daar waar jij thuis hoort, daar waar ik jou ooit vandaan heb getrokken, of nou ja, mijn vader nog. Ikwas ook nog jong, toen ik mijn vader met een klein meisje het schip op zag komen. Ik moest voor jou zorgen. Ik weet niet of je je daar nog iets van kan herrineren.'' sprak hij rustig en keek haar aan. '' Ik was trorts als jonge jongen, tot mijn vader overleed, en alles drastisch veranderde. Ik kreeg zoveel taken, behandelde je als slaaf, iets wat mijn vader nooit gewild had, maar ik deed het door stress en woede. Ik dacht dat mijn vader meer om jou gaf, dan zijn eigen zoon.'' Hij stond op en zuchtte even en draaide zich om. En misschien had hij gelijk. Ik ben een klootzak geweest. Voor iedereen.'' Beëindigde hij al duidelijk zijn verhaal, maar bleef nog even zo staan en keek over de zee.
|
|
|
Post by Abigale on Aug 30, 2013 20:34:34 GMT
Ze keek hem toch verbaasd aan, hij kon niet van haar houden. Hij had Jessica, oke, twee vrouwen. Maar zij was niet van plan om iemand te gaan delen met een ander. Geweldige meiden? Dat was meer iets uit een stom boek, niet dat ze kon lezen, maar ze had er veel over gehoord. Weer zei hij haar naam en ze keek naar hem op, haar ogen waren nog iets waterig en toen hij het verhaal vertelde van hem, die voor haar moest zorgen. Ze had gedacht dat alles goed kwam, dat er niks ging gebeuren doordat hij er was. Ook al gebeurde er dingen op het schip en ze kon zich niet eens meer herinneren of ze werd verkracht of dat zoiets helemaal niet aan de orde kwam. Ze had enkel het idee dat ze met haar twaalf met iemand naar bed ging, of bed... Ze had geen idee waar het was en met wie. Met hem? Nee, ze schudde haar hoofd. Dat kon hij niet zijn, degene die aardig tegen haar was, die was overleden. "Dat kan niet, degene die zo aardig was is dood. Hij gaf me zweepslagen... Het moest van iemand." Haar hele gedachte waren nu door de war door wat hij haar had verteld. Haar geheugen was dan ook nogal slecht toen ze jong was en kon ze zijn gezicht niet meer helemaal herinneren. Ze wist enkel dat het op een moment anders was. Dat hij er niet meer was, dat zij als een vies ding behandeld werd. "Als jij het bent die altijd aardig tegen me was, dan geloof ik dat niet. Je hebt me nooit een blik waardig gegund, behandelde me als vuil.... Je ruilde me in." Bij de laatste woorden keek ze even naar Jessica en Abigale voelde hoe haar kaken pijn deden, meerminnen hadden scherpe tanden, ze moesten natuurlijk vis kunnen eten. Daarna keek ze naar Frank, het kon niet hij zijn die aardig was geweest tegen haar. Ze zuchtte dan ook en sloeg haar ogen neer.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 30, 2013 21:05:23 GMT
Ze bleef roeien tot Frank zei om te stoppen, ze schudde haar hoofd lichtjes en probeerde nog door te zetten tot ze geen kracht meer had in haar armen en ze toch even stopte, luisterde naar wat hij te zeggen had. Al was het duidelijk meer op Abigale gericht dus hield ze zich er ook gewoon buiten. Ze bleef zitten, voelde de pijn in haar armen weer langzaam wegtrekken en de laatste woorden van Abigale, daar keek ze bij op en merkte dat ze haar blik even op haar had gericht waardoor ze weer wegkeek en slikte. Hoezo ingeruild? Was het nu haar fout opeens dat ze zo behandeld werd? Ze zei er niets over en begon weer te roeien. Hoe sneller ze daar waren hoe beter, hoe minder ze dit allemaal moest aanhoren. Ze bleef door roeien, voelde door de inspanning haar buik weer lastig doen maar het kon haar even niet schelen. Het kind was nog niet oud. Nog maar enkele daagjes oud zelfs dus het zou niet meteen sterven door dit.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 30, 2013 21:15:41 GMT
Hij slikte.'' Diegene is dood, ja a heel lang geleden is die lieve frank in mij gestorven.'' Sprak hij en voelde weer een traan. Verdomde tranen waarom was hij vandaag toch zo over emtioneel.'' Jessica, stoppen met roeien..'' Sprak hij nog weer tegen haar, want hij merkte dat het bootje nog over de golven verder ging. Hij keek naar boven, naar de kucht voor een moment, en het leek voor een moment of hij zijn vader in zijn hoofd hoorde praten, dat hij niet zo moest doen, en zijn vrouwen als slaven behandelen. Zo hoorde het. Hij draaide zich weer om en keek naar hun.'' Schuif allebei eens een bank naar achteren. Ik roei.'' Sprak hij nu en keek naar hun. '' Ik kan al die jaren dat ik jullie pijnigde niet meer goedmaken. Al die jaren dat ik jullie twee heb vernederd, al zou ik het maar al te graag doen.'' Sluitte hij echt de boel af. HEt was lastig voor hem om over te praten.
|
|
|
Post by Abigale on Aug 30, 2013 21:34:54 GMT
"Dan hoop ik voor je dat je er plezier in hebt gehad om me pijn te doen. Iedere keer dat ik het niet met een ander wilde doen omdat ik geloofde dat hij terug kwam. De piraten gingen zeuren en jij die me dan klappen gaf" Zei ze boos en toen hij zei dat ze naar achteren moesten, deed ze dat ook. Ze had gehuild omdat hij weg was, dat ze zweepslagen had gekregen. Dat alles goed kwam, dat wist ze toen wel. Ze zei niks meer, wist niet wat ze tegen hem moest zeggen. Ze voelde zich nu meer als eens rot. Ze had het verbannen, het gevoel en de jongen. Hoe ze het geweldig vond om bij hem te zijn. Dat ze het niet zo verschrikkelijk had gevonden om op het schip te zitten. Zolang hij erbij was. Maar dit alles was verpest en nu zat ze hier. Onder de littekens en wonden. Met pijn in haar lichaam, ze bleef naar de grond kijken. Wilde hem niet meer horen of zien.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 30, 2013 22:28:08 GMT
Ze snoof eventjes toen hij herhaalde te stoppen waardoor ze dat nu ook maar deed om hem een plezier te doen. Ze schoof ook naar achteren op en vouwde haar armen in elkaar, zuchtte zachtjes. Ze was nog steeds moe, maar ze wilde wakker blijven om zo meteen te rennen. Samen met Frank alles achter hen laten en opnieuw beginnen. Ze kregen een kindje. Ze glimlachte flauwtjes bij die gedachte en sloeg haar armen nu een beetje om haar buik heen. Ze sloot aar ogen weer, hoorde het geroep engegil van Port Royal, het gelach en gegier van de bemanning, en het water dat zich onder het bootje voortbewoog. Ze haalde eens diep adem, keek weer op naar Frank. Wat moest ze daar nou op zeggen? "Als je toch zo zeker bent dat je sterft vandaag, heeft het geen zin om te rennen." Zei ze nu toch zacht, dat kaartte ze weer even aan bij hem. Wat zou zij moeten zonder hem? Ze kon wel lezen en schrijven, niet goed maar ze kon het wel. Maar wat zou ze moeten met een kind als het op straat werd geboren?
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 31, 2013 9:27:59 GMT
Hij keek naar hen, aar besloot maar niets meer te zeggen tegen Abigale, het was een verloren zaak, hij kon wel proberen en proberen, maar het leek nog noch toe helemaal niet te werken dus waarom nu wel? Hij ging zitten en vaarde het bootje richting de kade. Niet de haven, dat zou gewoon simpelweg te veel opvallen waarschijnlijk. Hij legde het op het strand en keek naar hun. Hier begon een nieuw leven. Hij was er zeker van dat hij niet lang meer te leven had, maar daar zei hij maar niets over. Hij keek naar de dames en stapte op het land, terwijl hij nu zich helemaal omdraaide.'" gaan jullie mee? Dan zetten we haar af, en gaan wij met zijn twee weg. Excuus is hopeloos, en dat snap ik ook.'' sprak hij enkel en begon ook al te lopen, terwijl hij de omgeving in de gaten hield. Hij wist dat het moeilijk ging worden. Zeker als ze geld nodig hadden. Zijn gezicht was echt niet een gezicht die heel erg onbekend was. Zeker niet bij de marine. En het was dan ook de marine die hen nu hier aan zag meren, en hun begonnen te omsingelen.'' Halt!'' riepen de mannen en begonnen hem te omsingelen.'' Het is Tupelo!'' sprak de leider van hun, en hij slikte. De geweren werden ook alleen op hem gericht eigenlijk, omdat de dames in veiligheid moesten gebracht woorden, en twee liepen ook naar hun toe, terwijl ze Frank onder schot hielden.'' Dames, heeft deze man jullie pijn gedaan?'' werd er gevraagd.'' Breng tupelo naar de gevangenis! '' Sprak de leider nu, en frank wou zich verzetten, maar al snel werd hij overmeesterd. Zo geweldig was hij ook weer niet dat hij tegen 7 man op kon. Hij werd ontwapend, en meegenomen, en zijn blik richtte hij ten alle tijden op Jessica en Abigale. Hier eindigde ijn leven, en hij fluisterde ook onhoorbaar naar hun;'' ik houd van jullie.'' waarna hij zijn hoofd omdraaide en zwijgzaam mee werd genomen.
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Aug 31, 2013 15:54:21 GMT
Misha had met Jay al plannen bedacht in hoe ze de dingen zouden gaan aanpakken, nou moesten ze er wel wat aanpassingen aan maken, toen ze zagen dat Frank ineens gearresteerd werd door een stel marines, dus het was gewoon een kwestie van even vlugge improvisatie. 'He loves you' zei Misha alsof hij daadwerkelijk diep ontroerd was door de laatste woorden van Frank die hij prima mee kreeg. De marine bende keken hem even nogal vreemd aan doordat hij er gewoon zo bij kwam te staan. 'Het is Krushnic' zei een van de marine eerst verschrikt om het te vervolgen met 'dit is onze geluksdag' Misha klapt daarbij nogal heel flauw in zijn handen. 'You've guessed it, you're the most cleverest person on the planet' zei hij 'is he being sarcastic' vroeg de ene aan de ander 'me, ofcourse not' zei Misha weer. Ja Misha's andere persoonlijkheid had het weer overgenomen. De marinier die als eerste sprak wou zijn hand op de rug van Misha leggen om hem ook vooruit te krijgen. 'Touch my back and you die' zei Misha en de marinier neer sloeg, hey het moest toch lijken dat hij het niet had gepland. Het was dan ook even voor Misha werd overmeestert, het was eigenlijk heel vlot, maar de reden is omdat ze met veel man zijn, wink wink. Misha word gearresteerd.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Aug 31, 2013 16:02:47 GMT
Hij was miha in feite gevolgd, gewoon om meerdere redens, om te kijken of het plan zou slagen. Hij keek even naar Frank, waarom leek die kerel werkelijk op hem. Oke hij was ook een Tupelo, daar kon het wel eens aan liggen. HIj keek naar Misha en merkte meer dan goed dat zijn andere persoonlijkheid het weer over nam, maar daar deed hij niets op uit, en keek even naar de twee dames en grijnste kort naar hen, maar verder deed hij ook weinig op hun uit, en stierf de glimlach ook al snel weg. HIj keek naar misha en snoof even voor een moment.'' laat hem los!'' speelde hij even meer, maar door enkele mariniers werd hij tegen gehouden voor een moment.'' meneer, dit is een gevaarlijk iemand die kunnen we niet laten gaan.'' sprak een van hen en probeerde hem te kalmeren, op zijn manier. Pas toen hij een waarschuwing kreeg hield hij op.'' Stelletje sukkels.'' Sprak hij enkel en keek naar de dames, terwijl hij zijn broer, en zijn vriend weg gebracht zag worden, al kon zijn broer hem toch bar weinig schelen. Hij keek wel even naar de dames voor een moment, en schraapte zijn keel even.'' Slaven van Tupelo?'' sprak hij en wees even naar hun. al was het ook daadwerkelijk een vraag aan hun.'' this is your Lucky day.'' sprak hij tegen hen.
|
|
|
Post by Abigale on Sept 1, 2013 15:37:11 GMT
Abigale keek de marine strak aan. Ze had hier geen zin in en wilde gewoon weg, ze vroegen of hij hen pijn had gedaan. "Wat had je verwacht?" Vroeg ze hen met een frons en was blij dat Frank weggehaald werd. Maar het maakte gelukkig niet veel uit, ook al zei hij dat hij van hen hield. Ze keek dan ook enkel weg, toen ze Misha zag, wilde ze echter naar hem toe lopen, maar zag wat er gebeurde. Ze zuchtte, had ze gedacht dat hij werkelijk naar haar om zou kijken? Ergens had ze het gehoopt, ze keek dan ook met haar lichte ogen voor zich uit. Vroeg zich af wat ze moest doen. Maar hoorde een stem, slaven van Tupelo? Abigale knikte. "Ik wel. Zij was het lievelingetje van hem." Ze keek naar Jessica en daarna weer naar Jay. "Wat maakt het jou trouwens uit?" Vroeg ze dan ook serieuzer.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Sept 1, 2013 16:05:59 GMT
Ze keek naar Frank toen de marine opeens op hen kwam afgerend en slikte. Ze hoorde de vraag van de man en schudde meteen haar hoofd. "neen!" Gilde ze haast en dook tegen Frank aan. Het kon haar niets doen toen Misha en blijkbaar de broer van Frank er ook nog eens bijkwamen. Misha werd ook gearresteerd, maar ook dat kon haar niet schelen. Mooi zo. Ze hoorde Jay nog wat zeggen en snoof. "Nee." Sprak ze enkel en dook weer tegen Frank aan terwijl ze haar probeerde weg te halen van hem. "Als hij gaat ga ik verdomme ook! Of jullie het nou willen of niet." Siste ze en greep Frank met al haar kracht vast, weigerde hem alleen te laten vertrekken. Dit was geen afscheid, zeker niet. Dat wilde ze gewoon niet.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Sept 1, 2013 18:25:18 GMT
doe Jay & frank nu ff in een post, is makkelijker Jay keek naar hen en zuchtte even toen hij zag wat Jessica deed. Lekker, nu liep hun plan ook nog volledig in de soep, gelukkig deden de mariniers er al wat aan.'' Mevrouw, laat hwm los, of we exucuteren hem nu ter plekke.'' Sprak een van hen. Frank keek naar haar en keek naar haar buik voor een moment.'' Jess, alsjeblieft, ik red me wel, denk aan ons kindje, wat moet die zonder jou?'' vroeg hij aan haar, en slikte even voor een moment.'' Asljeblieft..'' Sprak hij en Jay glimlachte even voor een moment, terwijl hij zag hoe sentimenteel zijn broer eigenlijk deed.'' Jeetje, ben ik daar Familie van?'' vroeg hij zich hardop af, maar alleen abigale zou het waarschijnlijk kunnen horen, doordat die dichtbij genoeg stond. Hij slikte even en keek naar Abigale nu.'' het maakt mij heel veel uit, aangezien ik zijn broertje schijnbaar ben.. En ik moet dat schip daar zo in de zee gaan leiden, en ik weet dat direct wat voor vlees hij in de kuip had. Maar wees gerust, ik ben niet geinterresseerd in slaven. Alle slaven gaan van dat schip af, en we nemen gewoon bemanning voor dat soort klusjes. Net zoals bij de marine.'' Sprak hij enkel en frank richtte een blik op hem, en toen op Jessica. Maar hij werd al meegesleept, en de mariniers trokken Jessica gewoon van hem af, om Frank vervolgens in een koets te douwen.
|
|
|
Post by Abigale on Sept 1, 2013 18:49:57 GMT
Ze gaf geen antwoord op Jay, ze wist niet wat ze moest doen. Geen idee hoe ze bij haar familie kwam en of iemand wist dat er een meisje was ontvoert toen ze twee was. Maar ze was ook geen meisje die dat meteen ging vragen. Ze voelde hoe haar kaken weer een pijnscheut gaven en de wond op haar wang genas al een klein beetje. Er was een traan die het blijkbaar had geraakt. De genezende tranen van een meermin werkte dus ook voor zichzelf. Je zou het kunnen opdrinken, maar als je het erop deed, werkte het dus ook. Ze keek dan naar Jay, die het had over dat hij geen slaven wilde. "Waar ga je die slaven laten? De meeste zijn als klein meisje weggehaald bij hun familie en hebben geen idee wie hun familie is of waar ze naartoe moeten." Misschien verraadde ze zichzelf al, maar wat kon ze anders zeggen tegen hem? Hij kon ze inderdaad zomaar in Port Royal gooien, maar wat als ze daar niet vandaan kwamen?
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Sept 28, 2013 10:57:49 GMT
Misha had misschien teveel gehoopt dat het plan van Jay en hem vlekkeloos zou lopen, zijn uitdrukking werd dan voor een aantal seconde misschien iets minder neutraal dan dat hij daarvoor was door de actie van Jessica. Maar hij had zich al vrij vlot weer herpakt en zijn blik gaat dan meteen naar Jessica en weer terug naar de marine. 'Oh why don't you just shoot her right here, saves you a lot of trouble' zei hij droog tegen hun en daarbij even zijn hoofd schuin hield. Ja ok het werd dan misschien niet op zijn manier opgelost, maar het werd opgelost, Jessica werd van Frank afgetrokken en Frank werd de koets ingestopt en Misha volgde al gauw daarna waarbij een klein subtiel glimlachje op zijn gezicht verschijnt. 'Isn't this much fun, me and you, here together' zei hij vermakelijk alsof hij echt van dit specefieke moment genoot. Oh maar dat deed Misha ook wel, Frank wist alleen nog niet waarom, maar dat hoefde hij nog niet te weten toch.
|
|