|
Post by Jessica Malone on Aug 27, 2013 20:34:21 GMT
Ze bleef zitten toen Frank weer tegen Abigale begon en keek even naar de twee. Ze bleef er rustig bij, bij alles wat er gebeurde, tot de kus begon met hun twee, dan keek ze weg en wilde ze niet eens weten wat er gebeurde. Ze snoof en wreef door haar haren heen, schoof nu zelf van de tafel af en liep naar het zijkamertje. Dat ze dat lekker deden als zij er niet bij was. Ze sloot de deur achter zich en ging daar zitten voor het raampje op een stoel, kijkend naar de golven die tegen de boot beukten. Ze slikte even en streek weer door haar haren heen. Jaloezie, pijn, verdriet, dat waren enkele van de emoties die door haar heen gingen. Ze sloot haar ogen eventjes. "Stop met liegen Frank." Sprak ze luid genoeg zodat hij het kon horen, dat bedoelde hij op zijn woorden van dat hij niet doodging.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 27, 2013 20:39:51 GMT
Frank werd overdonderd toen hij haar lippen weer begon te voelen en ze hem begon te zoenen. Hij zoende mee, liefdevol, en totaal niet hard. Het voelde fijn, maar waarom deed ze het nu. Toen ze hem losliet en hem een klap verkocht, en zei dat hij die niet verdiende, slikte hij even en keek even richting het raam, en een traan liep over zijn wang. Hij hoorde de woorden van Jesscia, en slikte even. Hij keek naar hun twee, en snoof even , terwijl meerdere tranen ontsotonden in de ogen van Frank. Hij was emotioneel aan het worden, hij kreeg zin om zichzelf hier ter plekke van kant te maken. Hij slikte dan ook en pakte zijn eigen pistool van de riem, en stak die in zijn mond, en haalde die van veiligheidsstand af. Hij was duidelijk veel te radeloos, veel te in de war. Hij deed enkele stappen achteruit, en sloot zijn ogen. Hij was gewoon klaar om te schieten..
|
|
|
Post by Abigale on Aug 28, 2013 7:35:28 GMT
Abigale bleef voor zich uitkijken, wilde niet naar hem kijken. De pijn die alles gaf werd haar teveel. Haar wonden, haar gedachte. Ze begon steeds meer haat te krijgen voor Frank. Wat hij haar had aangedaan, maar de verwarring van dat hij zo aardig was tegen haar, was dodelijk irritant. Ze hoorde een klik en toen ze om keek, werden haar ogen groter. Ze stond op en liep naar hem toe. Zacht legde Abigale haar hand op het geweer om deze er vervolgens langzaam uit te halen. "Wat doe je?" Vroeg ze hem rustig, ze wilde nu ook weer niet dat hij zelfmoord zou plegen. Want zo kon iedereen zijn dood uitstippelen inderdaad. Ze bleef een hand op het pistool houden, dat ze probeerde om naar beneden te laten richten. "Dat is niet iets wat een piraat doet." Zei ze vastberaden. "Die gaan de strijd aan, zonder om te kijken. Vechten waar ze het meest bang voor zijn. Jij bent een gevreesde kapitein, dus gedraag je erna." Ze zuchtte, waarna ze omdraaide en weer het dek op liep. Wanneer waren ze er? Ze wilde graag thuis zijn. Was benieuwd naar haar familie.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 28, 2013 10:26:35 GMT
Ze bleef zitten in het zijkamertje en kreeg amper iets mee van de klik van het pistool waarmee Frank zich wilde afmaken. Pas toen ze Abigale hoorde werden haar ogen groot en liep ze meteen weer de kamer in waar ze de twee zag. Ze was blij dat Abigale hem al tegen hield en die woorden tegen hem zei, zij zou niet weten wat te zeggen. Ze keek naar wat Abigale deed en naar Frank. Toen Abigale het dek weer opliep liep zij naar Frank toe en probeerde het pistool uit zijn handen te wringen, voorzichtig uiteraard hij was van de beveiliging af. "Zo wil ik je niet zien stervan Frank, zeker hier niet." Fluisterde ze en kroop tegen hem terwijl ze nog steeds het pistool probeerde weg te krijgen.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 28, 2013 12:52:42 GMT
Hij keek naar Abigale en hoorde haar woorden. hij liet haar rustig toe en liet het pistool zelfs eigenlijk Bijna vallen.'' je hebt gelijk..'' Sprak hij enkel tegen haar en keek haar na. Stil en haast bevroren bleef hij op zijn plek staan. Het schip lag hier bij port Royal al waren de mannen bnu bijna allemaal op het land inmiddels, en hielden de marine tegen. Hij zuchtte en hoorde nu ook Jessica bij hem komen. Hij voelde hoe ze het pistool wou overpakken en hij liet het gewoon vallen. Ze kroop tegen hem aan, en dat maakte hem dnog meer door de war om dit moment, en sloeg zijn handen ook om haar heen, terwijl hij nu begon te lopen, kort.'' Kom Jessica.. We gaan naar het land toe, jij ik en we zetten Abigale af.. Ik ga zelf muiterij plegen..'' Sprak hij en slikte even.'' Ze hebben een tweede Tupelo aan boord. Ze hebben een kapitein..'' Sprak hij en keek haar aan.'' We starten een nieuw leven.. Hopelijk ontsnap ik dan wel de dood..''
|
|
|
Post by Abigale on Aug 28, 2013 20:43:45 GMT
Het meisje streelde door haar blonde haren. De pijn was er nog steeds, maar een stuk minder, de haat voor Frank bleef echter. Ja, hoe graag ze ook liefde had en iemand die werkelijk om haar gaf. Frank zou ze niet zomaar kunnen vergeven. Doen alsof er niks gebeurt was, hij was degene die haar teveel pijn had gedaan. Ze streek de rode jurk goed en liep richting het hogere dek en bekeek de stad. Ze moest ergens zijn, maar waar. Ze had zoveel hoop dat haar familie ergens was, haar ook niet vergeten was. Haar misschien ergens hadden gemist. Maar nu het zo dichtbij kwam, was het ergens eng. Maar ze kon enkel op zichzelf vertrouwen. Frank was weer bezig met zijn huilende slet, iets wat zij nooit zou doen. Abigale keek naar de huizen in het dorp en kon enkel dromen welke van hen zou zijn geweest of misshien wel waren. Ze kon zich nog herinneren dat ze broers had... Of zussen. Ze liep snel naar de voorkant van het schip, hopend dat ze meer kon zien. "Misschien willen ze me niet terug..." Zei ze zacht tegen zichzelf. Ze voelde aan haar wang en een traan rolde over haar wang. Ze was verminkt, toch niemand wilde haar.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 28, 2013 21:14:25 GMT
Ze kroop dichter tegen hem aan en legde haar hand op zijn borst, luisterde naar zijn woorden en slikte eventjes. "Maar als je toch zeker weet dat Misha achter je aan gaat. Hoe kunnen wij dan een toekomst hebben later.. Hij zal je echt niet laten leven na wat je gedaan hebt." Zei ze weer zacht en legde haar gezicht in zijn nek. "Ik wil niet alleen achter gelaten worden in Port Royal. Ik wil niet dat je doodgaat." Zei ze weer zacht en snikte kort, greep hem steviger vast. "Ik wil Abigale wel afzetten samen met jou, maar alsjeblieft. Beloof me te rennen zodra we op land zijn. Ik wil niet dat Misha je vind." Fluisterde ze en keek hem aan, streek door zijn haar en langs zijn wang. Ze stapte even met hem mee maar liet hem niet los. "We zetten haar af, en we vertrekken. Ik wil niet meer zonder je." Zei ze zacht en voelde al buikpijn die opspeelde bij de 1ste maal dat ze het hadden gedaan waardoor ze zijn hand vastnam en op haar buik plaatste. "Ik weet het zeker." Fluisterde ze dan ook tegen hem omdat hij vast wist wat ze bedoelde. "En of je nu doodgaat, of niet. Al hoop ik van niet. Het word een Tupelo." Zei ze weer zacht en verstopte haar gezicht weer even in zijn nek om hem daar een kusje te geven.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 28, 2013 21:22:28 GMT
Hij slikte even en luisterde naar het verhaal van Jessica terwijl hij even glimlachte op haar woorden.'' We rennen, we rennen zo hard als we kunnen en laten alles achter. maar ik wil nog een ding doen.'' Sprak hij enkel en liet haar even los, en liep naar de tafel, schreef een brief, aan misha. Hij slikte even en schreef van alles in de brief, hoe het hem speet, dat hij hem dit nooit had mogen aan doen, en dat hij zich had laten leiden door alles wat zijn vader hem geleerd had. MEt als afsluiting, dat het schip van hem was, en hij er alles mee mocht doen. Alles, echt alles. The lost seas was van hem. En er viel direct een last van zijn schouders af,, terwijl hij de brief in een envelop deed en zegelde met zijn eigen zegel.'' Kom op, we gaan abigale halen en gaan aan land.'' Sprak hij en liep nu het dek op.'' maak een reddingsboot klaar. Nu. Ik ga met twee slaven het land op, gebruik ze als handelswaar. Iedereen is zwak voor vrouwen.'' Natuurlijk was het geen waarheid. Hij ging vluchten. Ja Frank ging vluchten. Hij liep naar abigale en keek naar haar.'' Kom, ik breng je aan land, ga op zoek naar je familie. Ze zijn groot iedereen kent ze. Ik en Jessica gaan vluchten. Dit zal de laatste aad zojn die ik als kapitein voor je doe. '' sprak hij en keek haar aan.'' kom nu Abigale.'' Sprak hij en liep naar beneden, liep naar de boot die net buiten boord ging, en stapte erin, wachtte op de twee dames.
|
|
|
Post by Abigale on Aug 29, 2013 5:59:30 GMT
Abigale keek om naar Frank, ze wilde graag op het land zijn. Weg van dit verdoemde schip, het was verschrikkelijk geweest en ze had hier teveel van haar jaren gesleten. Maar ze was bang, haar familie was bekend? Ze slikte, misschien moest ze hen dan niet lastig vallen met zichzelf? Ze knikte, ze moest het maar gewoon doen, ze knikte naar Frank en liep met hem mee. Ze zag ee niet meer zo vies uit en de jurk zat beter als dat ze had verwacht. Het was geen overdreven brede jurk, maar hijg gelukkig gewoon slap en ze had er natuurlijk geen hoepelrok onder gedaan. "Je gaat vluchten?" Vroeg ze met een frons en keek even naar Jessica en toen naar hem. Hij was werkelijk gestoord en had zeker wat opgelopen. Want anders kon het simpelweg niet. Wat onstabiel stapte ze in de boot en hoopte niet dat zij afgemaakt zou worden nu ze bij hem in de boot zat. Abigale had nog nooit zo dichtbij de vrijheid gestaan. Ze voelde enkel een pijn gevoel dat er niemand was die op haar wachtte. Niemand die haar afzette die echt aardig was. Tegelijkertijd was ze in de war over Frank. Maar ze zette het van zich af. Ze hield niet van hem, ze... Voelde ze wat voor hem? Ze wist het niet. Ze staarde voor zich uit en hoopte dat ze er snel waren. Ze voelde zich met de jurk wat mooier als normaal, maar met de wond op haar wang voelde ze zich vreselijk lelijk. Haar rug deed teveel pijn en ze probeerde er maar niet aan te denken. Ze was benieuwd hoe het was en een stille hoop was in haar ogen te zien.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 29, 2013 8:29:03 GMT
Ze keek naar hem en liet hem los toen hij nog wat wilde doen en zuchtte. Hij gaf ook weinig reactie op het feit dat ze zwanger was. Ach ja, er was blijdschap in zijn ogen te zien, dus dat was al meer als genoeg. Ze wachtte rustig tot hij klaar was en toen hij het dek op liep, volgde zij rustig. Ze hoorde wat er werd verteld aan de reddingsboot, maar ze wist al dat het gelogen was dus maakte ze er geen probleem van. Ze stapte ook in het reddingsbootje nadat Abigale was ingestapt en ging rustig zitten. Het zou voor haar ook wennen worden op het land, ze had ook al een lange tijd op die boot gezeten daar beneden in die cellen. Ze keek naar Port Royal, er was een grote heisa en natuurlijk kwam dat van de aanval, daar waren piraten voor zeker. Heisa te brengen, verdriet, pijn, verlies over diegene die ze weer zullen meenemen.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 29, 2013 8:51:46 GMT
Hij wachtte op de dames en keek eerst boos naar Abigale.'' abigale, houd je mond.'' Sprak hij even streng. Gelukkig hadden zijn mannen het niet gehoord, anders zat hij nu waarschijnlijk al met een probleem.'' laat de boor zakken!'' Sprak hij en de boot werd langzaam in het water gehesen.'' Jullie moeten wel roeien, om het niet te opvallend te laten lijken.'' Sprak hij zacht tegen hun, en hij wist dat Abigale niet veel kracht had in haar armen, waarschijnlijk door de verwondingen,maar samen met Jessica moest het vast lukken toch? Hij ging voorin de boot staan, nam zijn rol als Kapitein even helemaal in, hij moest nog wel even, al wou hij de meiden zoveel knuffelen, en zoveel vertellen.. Hij zou vluchten Met Jessica, maar het liefste zou hij Abigale ook nog ergens willen brengen. Maar dat ging niet door, en dat wist hij zeker. Hij keek weer naar de buik van Jessica, en glimlachte weer lichtjes, terwijl hij er na keek. Zijn eerste kindje kwam er al aan, maar hij wist niet of hij degene was die het mee zou maken, OF hij degene was die de geboorte van zijn eigen kindje zou gaan meemaken.
|
|
|
Post by Abigale on Aug 29, 2013 8:58:38 GMT
Ze fronste, ze moest haar mond houden? Hij was weer de Frank die ze kende in de martelkamer. Maar toen hij zei dat ze moeten roeien, keek ze hem bozer aan. "Je wil me wat laten doen?" Siste Abigale boos tussen haar lippen door. Haar rug lag geheel open, hoe verwachtte hij van haar dat ze wat deed? Iedere beweging zou teveel pijn opleveren en daarbij zou het stof langs haar rug schuren. "Het is dat ik zo graag van je af wil zijn." Want als hij zo tegen haar kon doen, dan was Abigale iemand die ook bot terug ging doen. Ze pakte het hout om te roeien. Beet haar kaken op elkaar van de pijn. Zoals ze had verwacht, haar jurk schuurde over haar rug en tranen kwamen in haar ogen van de pijn. Ze haatte hem en met iedere roeibeweging werd dat erger. Wat had ze verwacht? Belangrijk te zijn, wat was ze weer dom geweest!
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 29, 2013 20:19:36 GMT
Ze keek naar Frank toen de reddingsboot zakte en slikte eventjes. Roeien? Ze keek wat medelijdend naar Abigale. Ze voelde aan de roeispaan, hij was niet zwaar. En met het beetje kracht dat ze had kon ze vast wel zorgen dat Abigale niets hoefde te doen. Ze nam de roeispaan van Abigale zonder wat te zeggen van haar af en begon met twee tegelijkertijd te roeien. "Je hebt al meer als genoeg pijn." Murmelde ze zachtjes en roeide hen richting Port Royal. De blikken van Frank ving ze wel op, ook al waren ze op haar buik gericht. Het was wel fijn. Ze roeide zonder verder nog iets te zeggen goed verder en keek af en toe naar Abigale. Ze vond het zonder van de jurk, en van dat ze nu nog meer last had. Bij haar viel het mee, het was alleen zwaar voor haar armen aangezien ze niet veel spieren had in haar armen.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 30, 2013 19:42:46 GMT
Hij slikte even en keek naar abigale voor een moment.'' Abigale, zo wil ik zometeen niet uit elkaar gaan..'' Spral hij rustig en keek naar Jessica die het over nam.'' Ik help zo, als we voldoende uit het zicht zijn.'' HIj zag een boot langs varen, een groepje mannen met een een of andere steen in hun handen.'' Kapitein ! we hebben een diamant! een dure een! '' sprak een van hen terwijl anderen juist weer knikten.'' Duur ook, en die vrouw deed alles eraan om hem te beschermen.'' Sprak een ander en die begon te lachen.'' Breng het naar ons schip. ik heb zaken te regelen.'' Sprak hij tegen hun en ze knikte. Daarna keek hij naar de dames.'' IK breng haar zo nog weg, Jessica, richting het gouverneurs huis. Daarna zullen wij amen weg gaan, en kan ij naar haar familie vragen daar.'' PSrak hij rustig en zuchtte even voor een moment, en draaide dan zijn hoofd even weg, met zijn rug naar hen toe, en keek naar het land. waarom voelde het zo goed? waarom voesde het elke seconde dat ze dichter bij dat land kwamen goed aan?
|
|
|
Post by Abigale on Aug 30, 2013 19:50:17 GMT
Ze keek naar Jessica, die het van haar over nam, ze wilde niet zwak zijn. Maar ze kon nu niks anders. Haar armen naar voren steken zorgde ervoor dat de wonden in haar rug trokken. Haar huid die kapot was kreeg teveel spanning en de jurk hielp er ook niet echt bij. Als ze maar niet teveel met haar armen hoefde te doen was het goed. "Dankje." Zei ze dan toch zacht, ze wilde het niet, maar het deed zoveel pijn, dat ze haar liet doen. Frank wilde zo niet uit elkaar? Ze keek naar hem. "Hoe zie je het dan voor je? Hoe wil je uit elkaar gaan?" Vroeg ze hem dan toch ergens verbaasd. Terwijl ze slikte en ze keek naar haar handen. Ze opende haar vingers een stukje, maar sloot ze snel weer en drukte ze tegen elkaar. Het leek alsof er kleine doorzichtige vliesjes tussen kwamen. Maar dat kon niet, nadat ze nog eens keek, waren ze weg. Ze moest het zich vergist hebben.
|
|