James Norrington
landrot
That is, without doubt, the worst pirate I've ever seen.
Posts: 29
|
Post by James Norrington on May 26, 2013 14:27:48 GMT
Hij keek even naar haar, en de hand op zijn schouder deed hem goed, meer dan goed zelfs. Hij was dan een beetje serieus, door zijn vak, en was ook eigenlijk nooit kind geweest, door zijn ambities. Dus enig spatje plezierigheid moest je ook echt daadwerkelijk uit hem trekken. Hij keek naar haar en luisterde rustig.'' Ze is nu al 5 jaar weg. Mijn hoop is allang vervlogen sprak de man en stelde zich nu duidelijk hard op, om niet van de zwakte te laten zien. Dat mocht niet, niet tijdens zijn werk, en tijdens zijn dienst.'' En nu houd ik er over op.'' Sprak hij dan ook, en luisterde verder naar haar woorden.'' Geen vechter he?'' sprak hij rustig en lachte even voor een moment. Nou, als je geen vechter bent, had jij je net ook niet af gebeten van die man. Meiden die niet vechten vind ik meiden die iedere man toe laten tot hun hart, en hun plezieren omdat het toevallig moet van die man.'' Sprak hij en keek haar aan.'' maar dat is misschien mijn mening daarin, dat kan natuurlijk ook.''
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on May 26, 2013 14:47:25 GMT
Ze knikte beleefd toen hij zei dat hij erover op hield. Dat leek haar een slim idee, want het verhaal begon haar te vervelen. Hoe hij zijn vrouw verloren was en dat ze vijf jaar weg was. Het maakte haar weinig uit, het enige waarom ze nog met deze man sprak, was dat ze misschien mee kon op een schip. Het was een kleine kans, maar ze kon het altijd proberen. "Als u dat inderdaad een vechter vind, dan kloppen uw woorden." Haar bruine ogen vonden de zee weer even en daarna keek ze weer terug. Het was onbeleefd om de man in het water te duwen, maar ze liet zich niet door een lelijkerd betasten. "Ikzelf word niet zo graag ongewild betast. Dan kan ik inderdaad tegenstribbelen." Ze bleef beleefd en ze liep een stukje langs hem af en draaide zich naar hem om. "Laat me door uw verhalen verassen, ik ben zeer benieuwd namelijk." Zei ze hem en ergens hoopte ze dat hij weer aan het werk moest. Dat hij het aanbod af zou wijzen. Maar ze was natuurlijk ook benieuwd naar de verhalen, al kon ze die vast ook van een ander krijgen.
|
|
James Norrington
landrot
That is, without doubt, the worst pirate I've ever seen.
Posts: 29
|
Post by James Norrington on May 26, 2013 14:56:41 GMT
Hij knikte even.'' Dat vind ik inderdaad een vechter.'' Sprak hij rustig en keek haar een, terwijl hij verder luisterde. En gelijk heb je.'' Sprak hij en knikte even voor een moment, en ze vroeg hem over zijn reizen, en avonturen.'' Daar vertel ik dolgraag over, maar ik moet weer terug naar mijn post.'' sprak de man rustig en keek haar aan.'' Kom vanavond naar het cafe. Dan vertel ik je alles, voor ik morgen op mijn schip zal stappen.'' Sprak hij rustig en gaf even een knip oog naar haar, niet flirtend bedoeld of wat dan ook, dat deed hij vaker.'' Misschien tot vanavond, ik zaql er sowieso zitten.'' Sprak hij rustig en boog nog even naar de gouverneur en zijn dochter die voorbij kwamen en liep terug naar het puntje van de pier, zijn wacht post. Hij draaide het wapen van zijn rug af, en liet het weer langs zijn lichaam gaan terwijl hij rustig weer de haven rond keek. Hij was vreselijk serieus, dat zag je nu in heel zijn houding. Maar diep van binnen schreeuwde het kind binnen in hem om er uit te kunnen.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on May 26, 2013 15:15:31 GMT
Ze knikte naar hem en glimlachte. "Alsdan zal ik het als een compliment zien, mijn dank daarvoor." Zei ze rustig en toen hij vertelde dat hij weer naar zijn post moest, slikte ze enkel. Het leek nu alsof ze het jammer vond in haar ogen. Maar ze was ergens ook wel blij dat ze niet te lang met deze man opgescheept zat. Toen hij haar uitnodigde dat om vanavond naar het café te komen, knikte ze ook. "Dan bestendigen we het gesprek vanavond." Zei ze met een glimlach en de knipoog zorgde ervoor dat ze als wijze van groet even boog en haar weg langs het water verder ging. Ze had haar plicht goed vervult, al had ze ook weer eens zin in plezier. Ze liep dan ook verder, totdat ze weer ver genoeg weg was en stopte toen toch even om over het water te kijken. Ze ging met een hand door haar haren heen en zoals gewoonlijk, sprongen deze weer meteen in de krul gingen, die ze van naturen hadden. Een meisje kwam naar haar toe, het was een vriendin van haar. Zogenaamd dan, zij kon het ding niet uitstaan met alles wat ze zei. "Dus je kiest voor hem?" Vroeg ze afkeurend aan Kathrine, maar zij keek het meisje hooghartig aan. "Volgens mij ben jij degeen die er wat moeite mee heeft?" katherine zuchtte verveeld. "Nee, hij is niet bepaald mijn type, als je me wil excuseren." Ze liep weg van de vriendin, die dan ook verbaasd bleef staan en toen toch snel weg liep. Ze wisten dat je haar niet moest vervelen als ze dat niet wilde.
|
|
|
Post by David Tennant on May 26, 2013 15:23:42 GMT
Hij had vandaag een goede vangst gedaan, zijn boot lag momenteel flink vol met vis, hier kon hij weer een week van leven. Hij zuchtte, en vaarde terug naar de haven, en legde de boot weer aan op de plek waar hij altijd aanlegde. Zijn boot was niet groot, hij was ook eigenlijk niet echt van het vissen, hij wou avontuur en spanning, maar met zijn boot ging dat niet gemakkelijk, en hij moest toch geld verdienen voor een grotere boot. Hij knoopte de boot vast en haalde even een hand langs zijn hoofd, en keek even rondom zich heen. Hij zag verschillende mensen uit de haven vertrekken maar schonk er weinig aandacht aan, iedere keer als hij iemand toe liet tot zijn hart, ging het weer mis. Hij ging even zitten op een ton, en keek even naar zijn vangst, die hij straks direct naar de markt moest brenegen, en verkopen, als hij tenminste verse vis wou garanderen. Dan moest hij nog vier weken, en had hij eindelijk een groter schip, als de prijzen niet weer gestegen waren, voor de bouw van een schip, die precies naar de wensen van David waren. Hij richtte zijn blik even op een meisje dat verderop stond, maar al snel was de blik weer tot zichzelf. Vooral dames liet hij niet snel meer toe, hij had te vaak zijn hart gebroken.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on May 26, 2013 16:15:09 GMT
Ze liep langs het water, op zoek naar een andere 'prooi' zoals zij het wel eens noemde. Vooral mannen moest zij hebben, die vielen natuurlijk eerder voor haar en de meeste hadden meer geld en ze waren veel leuker om mee om te gaan. Langzaam liep ze dan ook verder en haar jurk wiegde wat mee door de bewegingen. In de verte dacht ze iemand te zien kijken, dat was natuurlijk al een eerste 'ontmoeting' ze wilde eropaf gaan, maar ze voelde een hand op haar pols. "Wat ga je doen?" Ze deed het toch? Het gezicht van Katherine was dan ook alles behalve gezellig. "Ik ga een man opzoeken." Zei ze wel erg arrogant en het meisje slikte. "Je gaat naar die vieze visser? Ik zag je kijken." Probeerde het meisje haar te overtreffen, maar Katherine greep meteen de donkerblonde haren van het meisje vast en trok haar wat naar beneden. "Ik ga naar wie ik wil, alsmede jij je daar niet mee hoeft te bemoeien." Een extra ruk zorgde voor wat gekreun van het meisje en daarna liet ze haar los. Het meisje probeerde zich sterk te houden en ze draaide zich nu dan ook om naar het vissersbootje om er naar toe te lopen. Ze kwam langs het vissersboot en wilde er eigenlijk geen aandacht aan besteden, maar ze dacht net toch echt dat hij naar haar keek. Vooral omdat haar vriendin had gezegd het niet te doen, wilde ze het nu al helemaal doen. "Goedemiddag." Zei ze vriendelijk en keek met een lach naar hem. "Is er een mogelijkheid dat ik een vis van u kan kopen?" Ja, het was nogal vreemd om een wildvreemde aan te spreken zonder doel.
|
|
|
Post by David Tennant on May 26, 2013 17:51:46 GMT
Hij stond op van de box en begon zijn vissen te verzamelen. Ja hij stonk iedere dag weer naar vis, niet bepaald een geur die de meeste echt aanspraken, maar hij deed het voor een goed doel, ooit zou hij die zeeën bevaren, en nieuwe werelden ontdekken. Dat was de man zijn ambitie, en hij moest daar nog genoeg voor sparen, wou hij ook de mannen kunnen betalen, want tsja, niet veel deden het gratis, helaas. En iedereen moest onderhouden worden. en bij de marine wou hij niet, en piraat worden, nee dat zag de man ook niet zitten. Hij hoorde een stem, die hem deed op kijken, en hij keek even naar de vrouw, die hem een vraag stelde over zijn vis.'' nou, normaal doe ik geen directe handel van de boot af, maar als het om meerdere gaat ben ik bereid het eens door de vingers te zien.'' Sprak hij rustig en zette de laatste box net aan wal. Hij zuchtte even en wreef het zweet even van zijn voorhoofd.'' Om hoeveel vissen gaat het? vroeg hij even zakelijk op dit moment, en snoof even wat lucht in en ademde het daarna uit. De man was bekaf, en was blij als hij klaar was met zijn werk.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on May 26, 2013 18:11:26 GMT
Ze wachtte geduldig op haar antwoord en glimlachte toen hij vroeg om hoeveel vis het ging. Ze had er echt niet meer als een nodig, ze ging niet met vijf vissen over straat lopen. Een vis was al vies genoeg. "Ik zal er voor tien betalen, echter heb ik er maar een nodig." Zei ze beleefd, ze wilde best meer betalen. Het zorgde ervoor dat ze dachten dat ze gul was. Zij kon het makkelijk betalen en ergens was het ook te zien dat ze dat kon. Maar niet iedereen zou zomaar geld weggeven, zijzelf hoefde het ook niet te verdienen, zij mocht het uitgeven. Maar ze vroeg ook om geld en anders werd ze behoorlijk vervelend. Ze wilde meer kleding, meer geurtjes en vooral, meer mannen. Hoe veer mannen, hoe beter dat het dan ook voor haar was. Ze wilde graag mooi gevonden worden en ze keek dan ook met een glimlach naar hem. "Maar ik neem aan dat het geen probleem is?" Vroeg ze en in het buideltje genoeg geld pakte en dit met een speelse glimlach in haar handen hield. Morgen kreeg ze gewoon weer evenveel geld en de vis zou ze in de keuken afleveren. Ook al hadden ze deze waarschijnlijk niet nodig, het was vast geen probleem. Zij vond werkende mannen ergens er goed uitzien, moe, hijgend, sexy... het zweet was misschien een vervelende bijkomstigheid, maar ergens onder haar nette uiterlijk, zat een minder net meisje en wilde ze liever op avontuur en vond het niet erg om zichzelf 'vuil' te maken.
|
|
|
Post by David Tennant on May 26, 2013 18:30:08 GMT
Hij luisterde naar haar en slikte even voor een moment. Hij kon het geld zeker goed gebruiken, maar hij wou haar niet bedriegen, dan gaf hem een slechte naam. Hij kwam aan wal met de laatste box en keek haar aan.'' Nee, dat kan ik niet aannemen. Uw krijgt er een en betaald ook voor een.'' Zei hij nu vast besloten en knikte even.'' ik wil geen slechte naam, al is uw gulheid zeer welkom, ik kan het niet doen.'' Sprak hij en keek haar aan.'' ik ben een eerlijk handelsman.'' hij knikte even en glimlachte ook even naar haar, haar glimlach was leuk, maar hij zou haar toch niet al te snel in zijn hart toe laten, en zeker niet met zijn zus in de buurt, dat mesn was anders zo vreselijk jaloers soms. Dat had ook al voor enorme problemen gezorgd in sommige van zijn relaties.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on May 26, 2013 18:49:43 GMT
Toen hij vertelde dat hij geen slechte naam wilde moest ze enkel even grinniken. "Natuurlijk, u denkt dat ik het rond zal bazelen." Zei ze, nog steeds wat lachend. Maar ze schudde haar hoofd. "Nee, zo ben ik dan weer net niet." Zei ze tegen hem en toen hij zei dat hij een eerlijke handelsman was, haalde ze haar schouders op. Waarom moesten mensen soms zo moeilijk doen? Geld was geld en het aannemen leek soms zo moeilijk te zijn voor sommige. "Maar je verkocht er enkel meerdere. Ik kan u het geld geven, maar de vis kan ik niet meenemen." Ze dacht even na en liet haar handen op de jurk rusten en keek dan ook even naar haar handen en toen naar de man. "Tenzij u natuurlijk meeloopt." Ze keek hem lief aan, met de onschuldige blik die ze altijd op haar gezicht droeg. Ze was getraind in het lief doen en het onschuldig zijn en het was zo makkelijk voor haar geworden. Natuurlijk had ze veel arrogantie in haar doen en laten, als je tegen haar rot deed dan. Of als ze wist dat ze totaal niks meer aan je had. Dat je gewoon nutteloos was en meer voor problemen zorgde als dat je haar kon helpen. "Ik was niet echt van plan om deze jurk heel vies te maken namelijk." Zei ze hem toen.
|
|
|
Post by David Tennant on May 26, 2013 18:59:38 GMT
Hij keek naar haar en zuchtte even voor een moment, Hij kon natuurlijk mee lopen, maar dan was de vis niet meer vers.'' Ik moet echt door naar de markt, anders had ik dat graag gedaan.'' sprak hij rustig.'' De vis is nu nog vers.'' sprak hij rustig en keek naar haar terwijl hij werkelijk een beetje schuldig keek naar haar, al was dat schijn. Hij wou geld verdienen, een boot kopen en wegwezen van Port royal. Zijn doel. Zijn boot, getiteld met de naam: The dream, was eigenlijk heel toepasselijk voor de man. Hij droomde ook van een leven op de zee, nieuwe werelden ontdekken.'' ik zou graag mee willen lopen uiteraard, maar ik zal eerst mijn andere vissen moeten afleveren bij de koopmannen op de markt, voor ik mee kan gaan om uw vissen af te leveren. Ik moet mijn paarden nog inspannen, ophalen, en naar de markt, als ik dat nu doe, kan ik eventueel met een urutje de vissen bij u thuis afleveren. Anders gaat het mij mijn reputatie kosten, en dat is niet iets wat ik kan veroorloven, vooral niet met het doel wat ik voor ogen heb.''
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on May 26, 2013 19:15:01 GMT
De vis was nu nog vers? Ze keek met een zucht naar hem, vooral toen hij het had over de reputatie en dat hij die niet wilde verliezen. "Mensen vrezen zo voor hun reputatie..." Zei ze wat bedenkelijk. "Zo jammer." Vervolgde ze en keek weer over de zee. Ze had vast niks aan deze man, maar om onaardig te doen, dat hoefde nog niet. Ze wist nog niks van hem en hij was leuk om naar te kijken, dus het kon geen kwaad om hem de vissen inderdaad te laten bezorgen. Maar misschien was het gewoon een beter idee als ze meeging? Al was het dan handiger als ze natuurlijk een andere jurk aan had gehad. "Ik kan met u meegaan." Zei ze dan ook met een vrolijke glimlach op haar gezicht. Ja, ze had wel zin om eens mee te gaan en te zien hoe alles in zijn werk ging. Ze werd haast te oud om straks op een boot te zitten en ze wist niet eens hoe duur vis was... Of was dat niet eens belangrijk? Haar bruine ogen keken hem hoopvol aan. "Ik beloof je dat het met mij rondlopen, totaal niet slecht werkt voor je reputatie." Zei ze en even de ketting om haar hals, speels door haar vingers liet gaan. De ketting die ze altijd droeg, ze had hem ooit gehad toen ze klein was. Ze had zo van het jongetje gehouden en hij had haar de ketting gegeven. Ze had geen idee hoe hij heette en hoe hij eruit zag, zij was nog maar zeven jaar oud toen ze de ketting kreeg. Snel liet ze haar handen weer zakken en schudde de gedachte van zich af. De tijd was een stuk moeilijker voor haar om eens gezellig met mensen te 'spelen'. Het ging nu enkel over lust en aan jezelf denken.
|
|
|
Post by David Tennant on May 26, 2013 19:28:37 GMT
Hij zuchtte en keek haar aan." Sorry dat ik misschien onaardig doe, ik ben nogal chagrijnig doordat ik gisteren bij de scheepsbouw ben geweest, en ik had net het geld bij elkaar en nu op is de prijs weer verhoogd. Ik heb namelijk een droom, om dit schuine te verkopen en met een groot schip de zee op te gaan en port Royal ver achter me te laten. Ik weet het, het klinkt maf, vooral uit de mond van een vissersman ." sprak hij rustig." Daarom wil ik die reputatie behouden, anders kan ik er naar fluiten." Legde hij nog even extra uit. Ze stelde hem voor mee taal gaan en hij knikte." Dat zou fijn zijn, en g kwam op hen af." Meneer Tennant , uw paarden staan klaar." Sprak de jongen die duidelijk een knechtje was van de man." Bedankt Alfred." Sprak hij naar hem en keek naar haar." Ik ben Trouwens David." Stelde hij zich even aan haar voor." Ik geef nu even geen hand, zoals u ziet zijn mijn handen op dit moment niet al te fris." Hij glimlachte even voor een moment en begon de dozen op de kar te laden, samen met de jongen die hij daarna een goudstuk gaf." Gaat u mee, vrouwe?" Vroeg hij dan en ging op de kar zitten, en pakte de teugels beet.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on May 26, 2013 19:52:12 GMT
Ze keek hem met een glimlach aan, hij wilde weg? Ze had niet verwacht dat hij zoiets wilde en ergens was ze blij hem niet meteen te hebben afgesnauwd. Ze schudde haar hoofd. "Het klinkt niet maf, alles behalve zelfs." Zei ze eerlijk en glimlachte naar hem. "Evenzeer zou ik ook willen gaan, iets wat waarschijnlijk veel vreemder klinkt als dat u het wilt." Zei ze rustig en haar ogen waren al afgedwaald naar de zee. Ja, dat was misschien een kleine zwakte van haar en toen ze dat ook merkte, keek ze weer snel haar hem. Blij dat ze mee mocht, toen hij zichzelf voorstelde knikte ze en opnieuw boog ze even naar hem. "Katherine Pierce." Pierce was een naam die sommige kenden. Het was niet zo dat haar vader een hele hoge rang had. Hij werkte gewoon hard en had een goede baan als architect. Toen hij vroeg of ze mee ging, knikte ze blij en ging bij hem op de kar zitten. "Dus David, hoe zit dat met het vissen en je droom?" Vroeg ze hem meteen, ja, ze wilde weten hoe ver hij was met de bemanning en of er ergens een plaats zou zijn om mee te gaan en wanneer hij natuurlijk genoeg geld zou hebben.
|
|
|
Post by David Tennant on May 26, 2013 20:09:17 GMT
Hij keek naar haar en zij was de eerste die het wel een goed idee vond." Je bent de eerste." Sprak hij naar haar uit en lachte even voor een moment, waarna hij even zuchtte. " Je bent werkelijk de eerste die dat zegt tegen mij." Hij liet de paarden rustig stappen en ze gingen langzaam de haven uit. Ze vroeg hem ondertussen hoe ver hij al was en hij zuchtte."? niet ver ben ik bang . Ik ben nu al 16 jaar aan het sparen voor het schip, en dat heb ik nu bijna bij elkaar. " Sprak hij en enkele mannen schoten uit de stegen en richtte geweren op hem." Geef mij al je geld!" Sprak de man en David slikte en aan de andere kant kwam nu ook iemand die het geweer op Katherine richtte. " Geef ons jullie geld! Of we schieten jullie ter plekke neer. David keek naar hen, nu vrij angstig, hij had zijn buidel achterin.. Een kist bijna vol met goudstukken , die hij had gespaard.. Al zijn geld om het schip te bouwen.. Al het geld waar hij in 16 jaar keihard voor gewerkt had, zou hij.nu verliezen waarschijnlijk...
|
|