Post by Katherine on May 26, 2013 20:30:53 GMT
Ze glimlachte om zijn woorden.
"Ik meen het, een goed idee." Zei ze hem beleefd, als zij mee mocht dan..... Ze luisterde naar hoeveel hij had en keek naar de mannen met de geweren. Ze slikte, ja, dit was anders. Ze keek naar de man die het geweer op haar richtte en ze stapte dan ook uit en pakte de buidel die ze bij had en toen de deze los had, keek ze de man met haar bruine ogen aan.
"Zo jammer..." Zei ze rustig en de man keek haar niet begrijpend aan, maar werd er enkel bozer van en rukte de buidel uit haar handen.
"Wat?" Bromde hij dan toch maar uit nieuwsgierigheid.
"Je gaat nu weg met dit kleine beetje geld, terwijl je voor mij zoveel meer kunt krijgen." Ze deed een stap vooruit en stond nu haast tegen het geweer aan. "Mijn vader en moeder zijn rijk... " Zei ze zacht en de man keek haar niet gelovend aan. Maar in plaats dat hij haar schoot, zag je hem nadenken en dit was een teken voor Katherine. Ze was echt geen dom blondje en ze was ook druk aan het nadenken over wat ze moest doen. Maar ze kon maar een ding doen. Met een ruk trok ze aan het geweer van de man, deze dan ook afging, de kogel raakte Katherine op een haar na niet. Ze had enkel een klein schrammetje, maar dat zorgde ervoor dat ze kwader werd en nu echt het pistool uit zijn handen rukte en het tegen zijn hoofd aan sloeg. De geldbuidel rukte ze uit zijn andere hand.
"Weg." Zei ze boos en richtte het geweer op de andere. Ze had werkelijk geen idee of er meer kogels in zaten of hoe het precies werkte. Maar het maakte haar niks uit. De mannen leken het enkel niet prettig te vinden en deinsde toch wat achteruit. Ze haalde een goudstuk uit haar buidel en gooide deze weg.
"Het enige wat jullie krijgen." Zei ze en snel bij David terug op de kar ging zitten.
"Snel." Zei ze dan ook, misschien iets minder blij, maar ze had geen zin om nog meer onzin te krijgen. De mannen waren naar het goudstuk gelopen, waarom, dat wist ze niet eens. Maar het was blijkbaar dat ze dat veiliger vonden. Het geweer had ze nog in haar hand, haar handen trilde iets, maar ze had geen idee of dat van de angst of van de boosheid kwam.
"Ik meen het, een goed idee." Zei ze hem beleefd, als zij mee mocht dan..... Ze luisterde naar hoeveel hij had en keek naar de mannen met de geweren. Ze slikte, ja, dit was anders. Ze keek naar de man die het geweer op haar richtte en ze stapte dan ook uit en pakte de buidel die ze bij had en toen de deze los had, keek ze de man met haar bruine ogen aan.
"Zo jammer..." Zei ze rustig en de man keek haar niet begrijpend aan, maar werd er enkel bozer van en rukte de buidel uit haar handen.
"Wat?" Bromde hij dan toch maar uit nieuwsgierigheid.
"Je gaat nu weg met dit kleine beetje geld, terwijl je voor mij zoveel meer kunt krijgen." Ze deed een stap vooruit en stond nu haast tegen het geweer aan. "Mijn vader en moeder zijn rijk... " Zei ze zacht en de man keek haar niet gelovend aan. Maar in plaats dat hij haar schoot, zag je hem nadenken en dit was een teken voor Katherine. Ze was echt geen dom blondje en ze was ook druk aan het nadenken over wat ze moest doen. Maar ze kon maar een ding doen. Met een ruk trok ze aan het geweer van de man, deze dan ook afging, de kogel raakte Katherine op een haar na niet. Ze had enkel een klein schrammetje, maar dat zorgde ervoor dat ze kwader werd en nu echt het pistool uit zijn handen rukte en het tegen zijn hoofd aan sloeg. De geldbuidel rukte ze uit zijn andere hand.
"Weg." Zei ze boos en richtte het geweer op de andere. Ze had werkelijk geen idee of er meer kogels in zaten of hoe het precies werkte. Maar het maakte haar niks uit. De mannen leken het enkel niet prettig te vinden en deinsde toch wat achteruit. Ze haalde een goudstuk uit haar buidel en gooide deze weg.
"Het enige wat jullie krijgen." Zei ze en snel bij David terug op de kar ging zitten.
"Snel." Zei ze dan ook, misschien iets minder blij, maar ze had geen zin om nog meer onzin te krijgen. De mannen waren naar het goudstuk gelopen, waarom, dat wist ze niet eens. Maar het was blijkbaar dat ze dat veiliger vonden. Het geweer had ze nog in haar hand, haar handen trilde iets, maar ze had geen idee of dat van de angst of van de boosheid kwam.