|
Post by Frank Tupelo on May 29, 2013 19:48:56 GMT
The twins
Ze stonden beide op in hun witte pyjamas en keken naar hun vader." Papa, waarom schreeuwde mama gisteren? En was papa boos op mama?" Vroeg Larissa nieuwsgierig en Serena volgde haar gewoon en bleef een beetje tegen haar zusje aan lopen. Ze was een beetje verlegen. Vooral doordat ze nu in een hele nieuwe situatie zat.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 29, 2013 20:02:36 GMT
Jonathan Zenker
Hij liep rustig met zijn twee dochters mee en luisterde naar Larissa. "Mama had zichzelf wat pijn gedaan door te veel krachten te gebruiken. En ik was dan een beetje boos dat ze zichzelf zoveel pijn deed." Zei hij zacht tegen de twee en liep de kamer uit, richting ergens waar ze wat te drinken konden halen. Hij keek naar de tweeling. "Maar alles is weer goed. Mama moet nu vooral veel rusten."
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 29, 2013 20:14:22 GMT
The Twin
Larissa knikte even en keek naar hem." Mama mag niet au!" Sprak Larissa en wou eigenlijk ook al direct terug lopen, omdat ze wat bang was darm haar moeder nog steeds pijn had en beide meiden waren de dorst al een beetje vergeten." Mama!" Sprak Serena en die liep al vooruit, en Larissa begon haar al achteraan lopen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 29, 2013 20:16:26 GMT
Jonathan Zenker
Hij zuchtte zachtjes en hield de twee goed in het oog tot ze in de kamer waren en haalde dan snel een plateau met water en glazen voor in de kamer. Hij zette die neer op het nachttafeltje. "Larissa, Serena. Laat mama slapen, ze is heel moe." Zei hij tegen de tweeling en liep nar hen toe. "Mama heeft nu geen au meer." Zei hij zacht tegen de twee en keek naar Quenya. Dat hoopte hij althans.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 29, 2013 20:20:14 GMT
The Twin
Ze knikte even en zuchtte even voor een moment en gingen zitten waarna ze allebei dankbaar een glas drinken van het plateau pakte en naar hun vader keken." We laten mama slapen." Knikte het meisje en keek even naar haar zusje voor een moment, en kroop een beetje bij haar. De twee hadden duidelijk heel veel steun aan elkaar.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 5:06:11 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek naar de twee meiden en glimlachte kleintjes. Hij was blij met zijn dochters en zonenen. Hij keek naar de wieg waar de nog naamloze jongen en Hope in lagen en liep er even naartoe. Nu hoefde Quenya niet perse weer zwanger te worden. Nu was alles compleet. Larissa, Serena, Quinten, Dennis, Galleus, Hope en dan de jongen. Hij glimlachte klein. Hij vond het allemaal geweldig
|
|
|
Post by Matt smith on May 30, 2013 5:12:10 GMT
Quenya
Ze kreunde even in haar slaap en werd nu langzaam wakker. Ze zuchtte even en keek om zich heen, terwijl ze nu langzaam aan wakker werd en jonathan toen opmerkte." goedemorgen.." sprak ze en haar blonde haren, die nu onder de dekens vandaan kwamen waren toch witter, Alsof Arda haar weer te pakken probeerde te krijgen. Ze had nu ook alles om gelukkig te zijn tenslotte
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 5:45:31 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek om toen hij haar kreun hoorde en glimlachte kleintjes. "Goedemorgen " sprak hij met een glimlach al verdween die meteen toen hij haar haar zag. Hij nam een lok in zijn hand en hield het wat in haar gezichtsveld. "Het wordt witter." Zei hij zachtjes en keek haar in de ogen en slikte. Ging het weer even goed sloeg het meteen weer om. Typisch. Bestonden er geen rustige dagen?
|
|
|
Post by Matt smith on May 30, 2013 5:50:38 GMT
Quenya
Ze was eigenlijk te slaperig nog om te beseffen dat haar haar witter was geworden " Dat valt wel mee toch?" Zei ze nog duidelijk behoorlijk slaperig, en moest nog helemaal wakker worden, ze had echt teveel kracht gebruikt gisteren. Ze stond op en keek even naar haar kleding en zuchtte even voor een moment, maar dat betekende niets. Als een halve zombie liep ze ook naar het raam toe, en loerde wat naar buiten.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 6:00:54 GMT
Jonathan Zenker
Hij zuchtte zachtjes en schudde zijn hoofd. Je zag duidelijk dat het een stuk lichter was geworden. Hij drukte een kus in haar nek en streek over haar heupen. "Wordt maar goed wakker voor je naar buiten gaat hm." Zei hij zacht en ging even bij Mathrandir kijken. Hopelijk had hij het overleefd zoals hij had gezegd. Hij slaakte een zucht en keek nog even naar Quenya. Als hij niet oppaste was hij haar weer kwijt.
|
|
|
Post by Matt smith on May 30, 2013 7:06:51 GMT
Quenya
Ze keek even naar hem en glimlachte vrolijk." Ik word ook eerst wel wakker, en ik blijf hier tot mijn broer wakker is." Sprak ze en keek even naar haar broer die nog lag te slapen op het bed, maar wel leefde, en steeds sterker werd. Ze draaide zich naar Jonathan toe, en gaf hem zachtjes een kusje op zijn lippen en legde daarna haar hoofd tegen zijn borst aan, waardoor ze even haar gezicht voelde branden en achteruit schoot. Haar wang, die van hout was nu, voelde voor haar raar, maar nu ze jonathan los had begon het weer huid te worden " Jonathan, wat gebeurt er met me?" Vroeg ze iets wat angstig in zijn richting, en die angst was duidelijk terug te zien in haar ogen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 15:00:17 GMT
Jonathan Zenker
Hij glimlachte kleintjes en ontving haar zoen en streek over haar wang en merkte hoe ze al snel wegtrok en had haar houten wang nog gezien. Nu werd hij ook bang. Wat nou als hij haar nooit meer kon aanraken? "Arda probeert je terug te krijgen. Ik denk dat je me niet meer kan aanraken.." dat laatste bracht hij pijnlijk uit. Dat was een hel voor hem, om zijn vriendin niet meer aan te kunnen raken. En wat dan met de kinderen?
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 30, 2013 15:44:53 GMT
Quenya
Een traan druppelde uit haar ooghoek naar beneden.'' Maar..'' sprak ze en keek hem aan, terwijl ze nu zachtjes begon te huilen, en op het bed neer stortte. Dit wou ze niet, ze wou bij hem blijven.. voor goed. Ze snoof even en sloeg haar handen voor haar gezicht, en haar haren werden momenteel spierwit, doordat ze nog steeds in het contract stond eigenlijk.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 16:14:33 GMT
Jonathan Zenker
Hij slikte en liep haar achterna en ging naast haar zitten op het bed. Hij wilde zo graag haar lichaam aanraken om haar te troosten, maar hij kon niet. "Lieverd, we vinden er wel wat op. Je blijft bij me, en bij de kinderen." Zei hij zachtjes tegen haar en glimlachte voorzichtig. Dat hoopte hij in ieder geval, hij wilde zijn vriendin niet nogmaals kwijt. Haar witte haar vertelde niet veel goeds. "We vinden heus wel wat."
|
|
|
Post by Matt smith on May 30, 2013 16:24:22 GMT
Quenya
Ze keek naar hem en slikte even." Lieverd..." Sprak hem aan." Het kan me niet meer schelen, ik wil jou zo graag aan raken.." Sprak hij en keek haar aan." Ik houd zoveel van je, en de pijn jou niet eens een kusje te kunnen geven wil ik niet, dat wil ik gewoon niet... Ze kroop ook tegen hem aan en sloeg haar handen gewoon om hem heen, die hard begonnen te worden en al spoedig nu de rest van haar lichaam begon te volgen. Ze wou voor hem sterven, want ze wilde bij hem zijn...
|
|