|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 16:32:50 GMT
Jonathan Zenker
Hij hoorde haar woorden aan en schudde zijn hoofd lichtjes. "Lieverd toe." Zei hij zacht tegen haar en voelde hoe ze tegen hem aankroop en haar armen om hem heen sloeg. Hij wilde niet dat ze dood ging, hij kon niet alleen voor de 7 kinderen zorgen die hier nu waren. Hij wilde haar niet nogmaals missen. Hij duwde haar zacht van zich af toen ze harder werd. "Lieverd neen. Ik wil je ook gewoon kunnen aanraken, maar ik beloof je dat het snel is opgelost, alsjeblieft. ik wil je niet nogmaals missen."
|
|
|
Post by Matt smith on May 30, 2013 19:32:03 GMT
Quenya
De tranen stroomden alleen maar harder over haar wangen." Ik wil normaal bij jou leven... Ik kan dit niet liefje .." Sprak ze terwijl het hout nu niet leek terug te trekken als zo straks, maar door bleef trekken, doordat ze de liefde voor hem uitte, en haar gezicht nu langzaam van hout begon te worden, ze kon het nu niet meer uit schakelen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 19:36:57 GMT
Jonathan Zenker
Hij schudde zijn hoofd weer hevig. "Shh, niets meer zeggen alsjeblieft.." Zei hij zacht toen hij zag dat ze nog van hout veranderde. "Lieverd toe." Zei hij zachtjes en keek haar wat paniekerig aan en zijn hart begon in zijn keel te kloppen. Tranen stonden hem nader toe dan lachen, ze mocht niet van hem afgepakt worden. "Shh.." Fluisterde hij zachtjes en keek naar haar lichaam. "Je mag niet gaan."
|
|
|
Post by Matt smith on May 30, 2013 19:44:15 GMT
Quenya
Ze bevroor nu en haar tranen liepen niet meer en haar hele lichaam was van hout, behalve haar ogen, die je nog zag bewegen en naar hem kijken. Maar in deze staat zou ze waarschijnlijk niet lang kunnen leven. De ogen die ze zag waren nog nat van de tranen, maar ze kon niets zeggen, niet bewegen, helemaal niets. Op haar ogen en kleding na was alles van hout geworden en kon ze niets meer. Enkel de godin kon haar nu nog helpen, geen enkele magie zou helpen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 19:49:56 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek haar in de ogen en slikte even. Hij wilde haar zacht strelen en zeggen dat het goed kwam, maar dat kon hij niet. Hij legde haar voorzichtig neer met een laken over zijn handen dat hij haar niet rechtstreeks aanraakte. "Ik vind er snel wat op lieverd. Geloof me." Fluisterde hij en stond meteen op en rende de kamer uit. Wat moest hij nou doen? Hoe moest hij haar nu redden? Hij haalde haperend adem en keek paniekerig om zich heen, waar moest hij naartoe?
|
|
|
Post by Matt smith on May 30, 2013 19:56:34 GMT
Mathrandir
Hij werd nu langzaam wakker en keek om zich heen, afvragend waar hij was. Hij kreunde even en keek allereerst naar het houten beeld, en schrok er van." Quenya..." Sprak hij geschrokken en wou overeind komen, maar voelde de pijn in zijn rug schieten waardoor hij even kreunde. Quenya haar ogen schoten alle kanten op, terwijl ze eigenlijk wat wou zeggen, maar ze kon het niet.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 19:59:14 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek terug de kamer in en liep ook weer naar binnen toen hij Matrandir hoorde. "Nope, jij moet ook blijven liggen." Zei hij tegen hem en drukte hem voorzichtig weer neer. "Jij moet blijven liggen, en ik moet iets vinden om dat te verhelpen." Murmelde hij doelend op Quenya. Hij slaakte een zucht en keek hem aan. "In ieder geval, blijf."
|
|
|
Post by Matt smith on May 30, 2013 20:09:32 GMT
Mathrandir
Hij keek naar hem." Ik moet mijn zus helpen.." Sprak hij maar ging wel weer liggen." Ik kan mijn zus toch nu niet zo achterlaten of wel?" Sprak hij en wou nu toch weer overeind komen en keek even om zich heen." We moeten nu Arda hebben.. We moeten tot arda bidden voor haar herstel.. dat de engel komt. We moeten, Jonathan. In de naam van mijn zuster. Anders heb je haar binnen 2 uur niet meer en kun je haar als beeld in de tuin zetten. En ik weet zeker dat jij dat niet wilt en ik ook niet."
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 20:15:14 GMT
Jonathan Zenker
"Dat de engel komt." Murmelde hij hem na. "De engel die de tweeling heeft gestolen en die Quenya weer gewond en halfdood achterliet. Goed plan." Murmelde hij tegen hem. Hij wilde het zeker niet. Arda had hem al meer problemen bezorgd dan hem geholpen. Waarom konden ze haar gewoon niet met rust laten. "Het ís de schuld van Arda dat ze er nu zo bijligt."
|
|
|
Post by Matt smith on May 30, 2013 20:21:31 GMT
Mathrandir
Hij keek naar hem." Wil je haar terug of niet?" Sprak hij en zag haar ogen langzaam van hout worden. Ze hadden niet veel tijd meer, om haar te redden en Mathrandir sloot zijn ogen en begon te bidden, direct tot Arda, en dat was nu ook degene die verscheen, arda haar zelf. Een vrouw met een lange witte toga, haar haar zo blond als het graan bij oogsttijd , en zij keek naar hen." Pallador , ik hoorde je roeping." Sprak de vrouw en ze keek ook naar Jonathan." Goedenmiddag ." Sprak ze netjes en keek naar Quenya." Ze had haar schuld voldaan." Sprak ze nu en keek naar Quenya." Kunnen jullie mij vertellen wie dit deed. Met de eerste jongen had ze haar schuld voldaan. De jongen is weer naar aarde gebracht om de opvoeding verder van de moeder te krijgen, en op op.midden aarde verder te leven." Vertelde ze rustig, afwachtend van welke engel dit was al veranderde ze Quenya nu wel langzaam terug.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 20:33:18 GMT
Jonathan Zenker
Hij zuchtte zachtjes en hield zich nu maar stil toen Mathrandir bezig was en keek op naar de vrouw die nu voor hun stond. Oh, zo zag die er dus uit. Niet slecht. Hij keek haar niet lang aan en keek haast meteen weer naar Quenya. Dus Galleus zou uiteindelijk toch van hun gescheiden worden? Maar hij kon in ieder geval met zijn broers en zussen toch een normaal leven leiden. Hij wist niet hoe die engel heette, en hoe die er ook nog maar uitzag. Dat leek uit zijn geheugen gewist te zijn. Enkele tellen geleden wist hij het nog, nu niet meer. Hij keek langzaam op naar een hoek van de kamer waar niets te zien was, zijn ogen werden iets lichter, wat witter dan zijn normaal gezien zo helder blauwe ogen. En dat voor hij zelf nu door zijn benen zakte met zijn ogen gesloten. Hij had de hele tijd naar de engel gekeken in de hoek van de kamer, maar voor Mathrandir zou dat een lege plek zijn geweest, hij wist niet of Arda het had gezien, maar echt nadenken kon hij nu ook niet omdat het voelde alsof hij tegen de grond werd gehouden en hem allemaal vreselijke dingen werden toegeschreeuwd in zijn hoofd.
|
|
|
Post by Matt smith on May 30, 2013 20:40:56 GMT
Arda
Ze keek naar Quenya die nu weer normaal was en haalde haar hele vervloeking eraf. " Nu moet het goed komen. Je staat onder mijn bescherming, jou hele gezin, voor altijd." Sprak ze haar toe en daarna keek ze naar Jonathan." Jonathan." Sprak ze ebay kwam nu dichterbij." Jonathan kijk maar mij, ik ga je helpen." Sprak ze en zag zelf de engel niet, maar wist wel dat ze haar bediendes moest na kijken, ze waren dus niet langer meer betrouwbaar, zeker omdat Quenya haar schuld had betaald. Het was in orde. Quenya stond nu op en keek naar Arda omdat ze Jonathan wou aanraken." Jullie liefde is gezegend, Quenya. Raak hem aan, er gebeurt niets." Sprak ze al wel maar legde zelf ook haar handen op zijn hoofd." Jonathan concentreer je op mijn stem. Ik ga je bevrijde., je zult onder mijn bescherming staan, en je krijgt mijn zegen. Quenya is en blijft van jou."
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 20:47:16 GMT
Jonathan Zenker
Hij voelde een koude vlaag over zich heen stromen en zijn ogen schoten van links naar rechts terwijl die nu dof blauw waren geworden, hij zag niets meer. Hij hoorde de stem van Arda wel en kon daar aan merken dat Quenya weer normaal was. Hij had vreselijk veel hoofdpijn, en daarom was het hem ook moeilijk om haar stem goed te kunnen horen. Zijn ogen stonden richting het geluid gericht ook al had hij dat niet meteen door. Hij wist dat hij zijn ogen open had, en dat hij gewoon niets meer zag dan zwart. Hij slikte en voelde weer een koude vlaag door zich heen gaan. Hij slikte en keek weer even rond met zijn blinde ogen
|
|
|
Post by Matt smith on May 30, 2013 20:56:32 GMT
Quenya
Ze zag dat hij blind werd en begon weer te huilen. Dan had hij haar voor het laatst gezien als hout.. Als niks meer dus. Ze begon harder te huilen en pakte hem nu beet en kroop helemaal tegen hem aan." Niet jij lieverd.." Sprak ze en huilde nu echt, en zou ook niet meer stoppen. Hij voelde nu een beetje dood voor haar, Hij zou haar nooit meer kunnen aan kijken, en haar een schoonheid kunnen noemen, want hij zag haar niet meer. Arda mompelde een aantal woorden, woorden die hem zijn zicht langzaam en met tijd terug zou geven.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 30, 2013 21:02:03 GMT
Jonathan Zenker
Hij hoorde zacht gehuil van Quenya komen en keek die richting even uit ook al zag hij niets, zijn gehoor was scherp genoeg. Hij slikte even legde voorzichtig een arm om haar heen toen hij haar contouren wat had afgetast omdat hij niet meteen had gevoelde hoe ze tegen hem aan lag. Hij streek zacht over haar rug toen hij die gevonden had. Hij kon zijn mond ook niet gebruiken, het wilde niet. Hij wist dat de engel er nog steeds zat, die werkte de krachten van Arda goed tegen want telkens als hij weer wat licht zag verdween dat meteen. Hij hield Quenya vast en haalde langzaam adem. Hij wist hoe ze er uit zag, en ze zou beeldschoon blijven. Hij bleef stil en hoopte nu toch een beetje dat zijn ogen nog te redden waren. Hij wilde haar graag weer zien, zijn kinderen zien opgroeien..
|
|