|
Post by Jessica Malone on May 28, 2013 19:20:34 GMT
Jonathan Zenker
Hij legde de kinderen even in één wieg en schoot meteenop Quenya af en trok haar wat van Mathrandir weg. "Ben je nou helemaal op je kop gevallen?!" Siste hij en greep naar haar rug om haar wonden te helen. "Stop het Quenya, hij leeft weer. Jij moet niet meer moeite doen nu. Je bent zelf nog zwak." Sprak hij tegen haar en keek haar doordringend aan. Ze moest eens minder aan anderen denken en meer aan zichzelf. Hij hield zijn handen op haar rug zodat het bloeden zou stoppen en haalde langzaam adem om te kalmeren. Hij tilde haar uiteindelijk op en legde haar op hun bed. "Ga rusten Quenya." Sprak hij tegen haar en tilde nu Mathrandir op en legde hem op een leeg bed. Hij was zelf ook kapot en hij had nu ook al te veel krachten gebruikt, maar hij wilde wel dat Mathrandir het zou overleven, maar bij bewustzijn krijgen zou hem niet meer lukken. Daar was hij nu even te zwak voor. Hij dekte Mathrandir toe en liep dan weer naar hun bed toe.
|
|
|
Post by David Tennant on May 28, 2013 19:32:39 GMT
Quenya
Ze voelode wat hij deed en mompelde een beetje, al waren de woorden niet verstaanbaar.'' Ik kan het wel..'' sprak ze en kreunde nog een beetje door dat ze veel te veel energie kwijt was, maar ze wou door.'' Ik moet door.'' sprak ze dus ook koppig. anders gaat hij weer dood..'' Sprak ze en wou weer overeind komen, maar dat wou geen eens meer, zo uitgeput was ze, mede door de reis, en de kinderen dronken haar energie ook weg, vooral door de kleine baby, wat nu er twee zouden worden.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 29, 2013 4:53:03 GMT
Jonathan Zenker
Hij schudde zijn hoofd en duwde haar zacht neer op het bed en trok de lakens over haar lichaam heen. "Je moet rusten Quenya." Zei hij zacht tegen haar en streek over haar wang. "Hij red het wel." Zei hij rustig en liep weer even naar Mathrandir toe en hield zich er zelf mee bezig. Hij zorgde dat zijn hart meewerkte en zijn longen ook. De grote open wonden waren nu littekens. Hij keek naar het gezicht van Mathrandir en zuchtte. Morgen zou hij proberen hem bij bewustzijn te brengen. Hij liep weer naar het bed van hem en Quenya en keek haar aan.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 29, 2013 5:24:42 GMT
Quenya
Ze zuchtte en keek naar hem." Lieverd .." Sprak ze en kreunde even voor een moment. Quinten , die wakker was geworden door de eerdere gil van hun moeder stond nu op." Mam, nee." Sprak hij nu en keek naar haar." Ik wil niet dat wij nu onze moeder voorgoed kwijt raken. Als klein jongetje was ik al bang, toen je ons achterliet bij Aragorn. Ik wil niet weer bang zijn, Mam. We houden teveel van jou en papa, jullie zijn werkelijk de beste ouders die we kunnen treffen." Sprak hij en keek naar zijn vader, en ook zijn moeder, die door zijn woorden iets dr tranen in de ogen had gekregen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 29, 2013 5:53:40 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek naar Quinten en glimlachte nu voorzichtig. Kinderwoorden deden meer. "Blijf gewoon liggen en rust uit lieverd, dat heb je nodig." Zei hij zacht tegen haar en wist dat Mathrandir nu de nacht wel overleefde. Hij liep naar haar en Quinten toe en streek met zijn hand door het haar van zijn zoon. Hij glimlachte klein. "Je zult nog lang niet van ons af zijn." Zei hij zacht en keek weer naar Quenya.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 29, 2013 6:18:26 GMT
Quenya
Ze keek naar hem en naar hun zoon." Je bent geweldig Quinten. En geloof me, je moeder is niet door een slijk stof te halen." Sprak ze tegen hem en glimlachte even waarna ze rustig haar ogen sloot." Weltrusten Quinten., Lieverd." Sprak ze nog en ze viel al weg, en Quinten keek naar haar, en glimlachte toen naar zijn vader." Mama moet niet zoveel doen." Sprak hij en keek naar zijn vader en knuffelde hem even." Ik houd van je, pap."
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 29, 2013 6:41:35 GMT
Jonathan Zenker
Hij glimlachte. "welterusten." Fluisterde hij. Hij keek dan weer naar de jongen en glimlachte naar hem. "Ik weet het Quinten." Zei hij zacht tegen hem en knuffelde hem terug. "Ik ook van jou. Ik ben blij dat jij mijn zoon bent." Zei hij zacht en drukte een kus op zijn wang en liet hem dan los. "Ga maar naar je vriendin." Glimlachte hij nu
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 29, 2013 10:49:41 GMT
Quinten
Hij keek naar hem en glimlachte even." Papa, Kakiri vroeg of ze bij ons mocht wonen." Sprak hij direct nu." Haar moeder komt vrij, maar ze wil niet terug, ze wil niet uitgehuwelijkd worden aan die andere jongen, ze wil bij mij blijven. En ik bij haar."
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 29, 2013 10:56:49 GMT
Jonathan Zenker
Hij ging even op het bed zitten en luisterde naar Quinten. Hij knikte glimlachend. "Natuurlijk mag ze bij ons blijven wonen. Ik maak binnenkort de papieren klaar dat haar moeder haar niet mag meenemen." Zei hij zacht en keek naar Kakiri. "Ze past perfect bij je Quinten. Vecht ook voor haar." Zei hij zacht en streek door zijn haar.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 29, 2013 11:53:16 GMT
Quinten
Hij keek naar haar en toen weer naar zijn vader." Zal ik doen pap. Ik wil haar niet kwijt " sprak hij rustig en haalde even een hand door zijn blonde haren, die hij echt van zijn moeder had, want zijn haren waren niet bepaald stijl, maar zaten flinke krullen in. Hij zuchtte en keek nog even naar zijn vader." Weltrusten papa." Sprak hij nog rustig en ging toen weer in het bed naast Kakiri liggen en gaf haar zachtjes een kus voor hij weer in slaap viel.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 29, 2013 13:02:03 GMT
Jonathan Zenker
Hij glimlachte en liet hem rustig los nu. "Welterusten Quinten." Zei hij tegen zijn zoon en ging nu zelf ook weer in bed liggen naast Quenya en trok haar tegen zich aan. "Mijn schat." Zei hij zacht tegen haar en gaf haar even een kus op haar wang, ook al sliep ze. Zijn haar begon langer te worden zoals hij had gezegd. Hij zou het laten groeien, anders zag hij er zo vreemd uit tussen al die kerels met hun lange haren.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 29, 2013 17:56:38 GMT
Quenya
Ze sliep rustig door en keek zo af en toe eens op, maar dat was meer schijn dan dat ze echt wakker werd. De kinderen sliepen verder de hele nacht door, dat was nu wel een voordeel aangezien Quenya helemaal kapot was.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 29, 2013 18:45:45 GMT
Jonathan Zenker
Hij was diegene die eerst wakker werd dit keer. De kinderen sliepen nog, wat hij meer dan fijn vond zodat Quenya haar rust kon houden. Hij merkte dat Silvana net de kamer in was gekomen en hij daarom wakker was geworden. Hij glimlachte. "He." Zei hij tegen zijn zus en ze glimlachte terug. "Moet jij niet voor Legolas zorgen?" Vroeg hij zacht. Ze schudde haar hoofd. "Die slaapt nog." Zei ze zacht en had Alatáriël in haar armen. "Bedank om haar terug te brengen." Zei ze zachtjes en keek even naar de jongste tweeling van hen en glimlachte. "Je hebt prachtige kinderen Jonathan, stuk voor stuk." Zei ze zacht. Jonathan glimlachte ook weer even. "En jij hebt een prachtige dochter gekregen Silvana." Fluisterde hij om Quenya niet wakker te maken. "Ik ga maar weer naar Legolas voor die wakker word in paniek omdat ik en Alatáriël er niet zijn." Zuchtte ze en drukte een kus op het voorhoofd van haar broer en liep dan de kamer weer stilletjes uit naar Legolas. Jonathan glimlachte nog even en kroop weer wat dichter tegen Quenya aan en hield haar goed vast. Hij dommelde zelf weer wat in en zuchtte. "Alles gaat toch zo snel." Zei hij zachtjes.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 29, 2013 19:34:15 GMT
Quenya
Ze had niet doordat hij al wakker was en dat silvana binnen was gekomen. Ze was kapot, en als eerst werden nu larissa en Serena wakker." Papa? mama?" Sprak Serena rustig en wreef in haar oogjes terwijl ze rustig wakker aan het worden was." Papa?" Vroeg ze nu aangezien ze nu zag dat hij wakker was." Papa ik heb dorst .."
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 29, 2013 19:37:03 GMT
Jonathan Zenker
Hij streek zacht over de rug van Quenya en keek rustig op toen hij de stem van Serena hoorde en stond nu rustig op. Hij legde het deken weer goed over Quenya heen en liep naar Serena toe. "Kom, dan halen we wat om te drinken voor je." Zei hij zacht en keek naar Larissa. "Kom je ook mee Larissa?" Vroeg hij rustig aan zijn dochter en glimlachte naar haar. Hij was blij dat het nu weer even rustiger was. Hij zou ook meteen een kan water meevragen zodat ze hier ook konden drinken in plaats van telkens heen en weer te lopen.
|
|