|
Post by Éowyn Margo on May 28, 2013 5:53:41 GMT
Quenya
Ze keek naar hen." Het zal nu veel beter gaan." Sprak ze tegen Silvana nog en keek toen naar Jonathan en liep rustig mee." Ik wil onze kinderen nader. Dus bij ons op de kamer. Ik.wil niet nog een van onze kinderen kwijt.." Sprak ze eerlijk en keek haar aan, waarna ze even zuchtte voor een moment en daarna even glimlachte. " Ik houd van je." Sprak ze en gaf hem rustig ren kus op zijn lippen, en ging toen zitten voor een moment en keek naar hem, om Hope nu over te nemen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 28, 2013 6:03:26 GMT
Jonathan Zenker
Hij glimlachte even en knikte. "Is goed." Zei hij zacht en gaf hope nu aan haar en bracht de kinderen de kamer in. "Kies jullie maar een bed uit." Zei hij rustig tegen de kinderen. "En ga slapen als je moe bent." Zei hij met een zachte zucht
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 28, 2013 6:19:30 GMT
Quenya
Ze pakte haar van hem over en was direct eigenlijk opgelucht haar eigen meisje weer in de hand te hebben." Lieverdje ." Sprak ze tegen de kleine meid, en legde haar rustig aan haar borst, waarna ze begon te drinken. Ze glimlachte en keek toen naar de andere kinderen, die nu een bed uit zochten en zich omkleedde en in bed gingen liggen, en Quinten en Kakiri gingen ook rustig bij elkaar liggen nadat ze twee bedden tegen elkaar hadden aangeschoven.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 28, 2013 15:33:05 GMT
Jonathan Zenker
Hij liet Quinten en Kakiri doen, zou hij ook gedaan hebben met zijn vriendin, Quenya dus. Hij ging zacht naast Quenya zitten en sloeg zijn arm voorzichtig om haar heen en keek naar Hope. "We hebben een stel prachtige kinderen." Zei hij zachtjes tegen haar en gaf haar een liefdevolle zoen op haar wang en streek in haar nek.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 28, 2013 17:37:42 GMT
Quenya
Ze knikte even en keek hem aan, waarna ze glimlachte naar hem.'' Ze zijn inderdaad prachtig, en ze hebben een geweldige vader.'' Sprak ze rustig en er werd op de deur geklopt, waarna Pallodor binnen kwam, maar ook Allatar.. PAllador keek naar hen, en toen naar allatar.'' Dat zijn je ouders.'' Sprak hij direct, en Allatar keek naar hen, verbaasd uiteraard, hij had geleerd dat de goden zijn ouders waren.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 28, 2013 17:45:03 GMT
Jonathan Zenker
Hij glimlachte bij haar woorden en keek naar Hope die ze aan het voeden was. Ze streek even over haar wangetje en keek op toen er op de deur geklopt werd enzag Pallador, Mathrandir, en Allatar binnen zag komen, zijn zoon. Hij keek naar Pallador toen hij meteen tegen zijn zoon zei dat ze zijn ouders waren. Iets wat hij hem al eerder had gezegd maar hij het niet had geloofd. Hij hield zich wel stil, veel kon hij hier niet op inbrengen toch?
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 28, 2013 17:57:00 GMT
Quenya
Ze keek naar Allatar, die een beetje slikte.'' nee dat kan niet..'' Sprak hij direct.'' Zij is die bedrieger.. die Arda in de steek liet...'' Sprak hij en keek naar hem.'' Die 'bedrieger is mijn zus, en jou moeder.'' Sprak hij, nu ook zichzelf verradend maar dat kon hem dus echt werkelijk niets schelen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 28, 2013 17:59:22 GMT
Jonathan Zenker
Hij bleef rustig zitten. "En jij bent normaal gezien een baby van 3 dagen oud." Murmelde hij meer tegen zichzelf dan tegen Allatar. Hope normaal gezien ook, maar die was nu al 7 maand oud. Hij zuchtte zachtjes. Hij wilde gewoon zijn twee jonge kinderen toch dat ze echt helemaal vanaf het begin konden zien opgroeien. Hij keek weer even naar Pallador en Allatar. "En 'die bedrieger' heeft Arda enkel in de steek gelaten omdat ze mij en de kinderen terug wilde." Sprak hij zacht.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 28, 2013 18:05:12 GMT
Allatar
Hij keek naar hen en toen naar Pallador.'' Ik kan het niet geloven.'' Sprak hij en keek naar hen.'' Ik wil het niet geloven misschien ook wel.'' Sprak hij en keek naar Jonathan. Ja, daar leek hij extreem veel op, al had hij dan nu die baard, en leek hij werkelijk 40 ipv dat hij 18 was. Quenya haar tranen kwamen weer op en die begon zich een beetje te verstoppen bij Jonathan.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 28, 2013 18:08:13 GMT
Jonathan Zenker
Fijn, hij wilde het niet geloven. Dan geloofde hij het ook maar niet. Dan zag hij die goden maar als zijn ouders, hij kon er toch niets op inbrengen. Hij trok Quenya zachtjes tegen zich aan om haar wat te troosten. De woorden deden hem wel pijn. Waren ze niet goed genoeg dan om zijn ouders te zijn? Wat zou het ook. Hij verstopte zijn gezicht zachtjes in het zachte haar van Quenya en hield haar goed vast ook al hield hij rekening met Hope dat die niet geplet werd. Dan hoefde hij zich ook niet telkens voor te houden dat ze goede ouders waren, dan konden ze even goed al hun kinderen nu weg doen.. Hij slikte en sloot zijn ogen.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 28, 2013 18:38:28 GMT
Quenya
Ze kroop helemaal tegen hemn aan, al hield zij natuurlijk ook wel reking met de kleine meid die nog steeds aan haar borst zat te sabbelen.'' Goedenavond.'' Sprak allatar, en hij verliet de kamer. pallador bleef, en keek naar hen.'' Het spijt mij.'' sprak hij en slikte even.'' Ik moet dit verdrag ook nog zien te breken, maar om dat te doen, moet ik mijn dood vinden. Ik kan heleaas niet meer anders dan mijn dood te gaan vinden. Ik vind het verscherikkelijk mijn zus nu ongelukkig te zien.'' Sprak hij en hij bedacht zich ineens iets. Ik ga wat doen. Ook al kost het mijn dood, jullie moeten jullie zoontje terug.'' Sprak hij en verdween, en kwam niet veel later strompelend binnen weer, met een klein kindje in zijn armen, ongeveer 7 maanden, in een veel te grote blauwe mantel en die huilde. Hij kek hen aan, en blies nu zijn laatste adem uit, en de oude wonden trokken al;lemaal weer iopen, terwijl het jongetje van 7 maanden ongeveer op de grond lag te huilen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 28, 2013 18:44:26 GMT
Jonathan Zenker
Hij kneep zijn ogen wat dicht om tranen te verbijten en het voelde alsof er een mes door zijn hart heen stak. ze hadden nooit wat verkeerd gedaan naar hun kinderen toch? Ze hadden nooit wat gedaan. Hij hoorde de woorden van Mathrandir en keek pas op toen hij weer binnenstrompelde met een jongen in zijn armen. Hij kroop voorzichtig overeind en liep naar hem toe. "Mathrandir.." Zei hij nog zacht voor hij zijn laatste adem uitblies. Hij slikte en nam het jongetje nu in zijn armen en keek er naar. Hij zuchtte en keek weer naar het lichaam van Mathrandir en vroeg of ze hem even kon verwijderen en om morgen een begrafenis te regelen voor hem, dat verdiende hij natuurlijk wel. Hij liep met het jongetje in zijn armen nu weer naar Quenya toe en ging naast haar zitten. Hij zuchtte zachtjes. "Hopelijk gaat hij zich hier nooit meer wat over herinneren.." Murmelde hij zachtjes en keek Quenya aan.
|
|
|
Post by David Tennant on May 28, 2013 18:56:08 GMT
Quenya
Ze slikte en keek nu naar haar broer.'' wacht..'' Sprak ze en stond op en gaf hope snel over aan Jonathan, en begon met het helen van de wonden van Mathrandir, terwijl ze begon te mompelen. Het zou haar levenskracht kosten, maar dat zou ze er wel weer aan slapen.. Ze wou haar broer gewoon aan haar zijnde hebben, op welke manier ook. Een gouden lucht trok van Mathrandir weg, oftewel Arda, eigenlijk was het niet meer dan een vervloeking. Ze slikte en begon hem weer tot leven te wekken. HEt koste haar overduidelijk behorlijk wat energie.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 28, 2013 19:03:01 GMT
Jonathan Zenker
Hij nam Hope over van haar en hield de twee kinderen nu weer vast. Ze waren nu gelukkig weer even oud, ongeveer. Daar was hij blij mee. Hij keek naar Quenya en wist dat hij haar straks in haar bed moest leggen om te rusten. Mathrandir kon hier een nacht blijven als hij zou willen als het Quenya lukte om hem tot leven te wekken. Er waren toch nog 3 bedden vrij. Hij haalde diep adem en hield de tweeling nu zachtjes vast en keek naar het jongetje. Hij moest nog een naam krijgen..
|
|
|
Post by David Tennant on May 28, 2013 19:13:10 GMT
Quenya
Ze deed verschrikkelijk haar best, maar MAthrandir begon wel weer te ademen, al wist ze dat ze hem niet bij bewustzijn ging krijgen,. ze was nu al veel te veel kracht kwijt. Mathrandir lag op de grond, was levend, maar ook nog maar net, aangezien Quenya niet veel kracht meer kon zetten, het lukte haar niet meer. Ze kreunde al en gilde even,aangezien ze nu meer kracht begon te zetten en dat veroorzaakte bij haarzelf wonden op haar rug, die nu begonnen te bloeden.
|
|