|
Post by Anakin Blackwood on Sept 8, 2013 7:50:56 GMT
Hij bleef rustig zitten op zijn schoot voor een moment en bleef nog eventjes van Johnny genieten terwijl hij hem nog een beetje aanraakte. Hij knikte zelf ook even naar Jeeves, als bedankje. Hij ontving het kusje van Johnny nog even en ging dan rustig naast hem zitten toen hij hem helemaal los liet en nam nu ook rustig zijn thee vast en nam er een klein slokje van. Het was lang geleden dat hij nog thee gedronken had, en daarom vond hij het ook geweldig die smaak weer te kunnen proeven. Hij opende zijn ogen nu weer rustig en voelde hoe hij vanbinnen weer helemaal werd opgewarmd door de thee en door het feit dat Johnny naast hem zat.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 8, 2013 8:07:09 GMT
Hij glimlachte terwijl hij toch beefde van de zenuwen momenteel terwijl hij rustig zijn thee begon te drinken. Ook voor Johnny was thee echt een hele lange tijd geleden, want hij at altijd het afval van de mensen, want heel simpel, Johnny had geen geld in al die jaren, en werken deed hij niet, want hij wou niet dat de duisternis hem greep. Hij keek even naar de thee voor een moment, en zette het kopje weer op de tafel, en keek even naar Jeeves.'' Jeeves.. Wil-Wil-wil.. '' Hakkelde hij even.'' Wil je een maaltijd klaarmaken voor mij en anakin?'' vroeg hij snel maar Jeeves knikte.'' Ik zal zorgen dat het eten met een uurtje op tafel zal staat, jonge heer Powell.'' Sprak hij en de butler vertrok.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 8, 2013 8:11:53 GMT
Hij bleef rustig zitten met het kopje thee aan zijn lippen en nam er af en toe een klein slokje van tot zijn kopje leeg was en zette het dan op de tafel weer terug. Goed gegeten had hij eigenlijk ook al niet meer, sinds hij van dat schip af was had hij enkel een appel gegeten die hij had gekregen van een oudere vrouw. Hij keek weer naar Johnny toen de butler wegwas en kroop weer ietsjes tegen hem aan, slaakte een zuchtje. "Ik hoop dat ze ons hier niet vinde." Zei hij zacht tegen hem en keek naar zijn lege kopje op de tafel. Hij sloot zijn ogen weer eventjes, hopelijk kon hij deze nacht wat slapen in ieder geval.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 8, 2013 8:21:06 GMT
Hij keek naar Anakin, en toen weer naar het grote raam voor een moment.'' De kans dat ze ons her vinden liefje, is best wel klein. Zee weinig mensen weten dat dit huis hier staat, en daarnast durft niemand hier vaak in de buurt te komen, sinds mijn ouders overleden zijn, zijn hier wat rare dingen gebeurt. Alsof mijn ouders hier nog spoken..'' Sprak hij en slikte even, terwijl hij weer wat begon te trillen. Hij had die woorden beter niet kunnen uitspreken, want het waren woorden uit de duisternis.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 8, 2013 8:24:46 GMT
Hij keek naar Johnny toen hij begon te praten en gaf een knikje op zijn woorden. "Ik hoop het." Fluisterde hij en trok hem weer wat dichter tegen zich aan toen hij weer begon te trillen. "Rustig maar mijn lief." Fluisterde hij en kroop weer wat voorzichtig op zijn schoot. "Ik bescherm je, weet je nog?" Zei hij zacht en duwde enkele zachte kusjes in zijn hals, alsof het niets was, alsof alles doodnormaal was. Zijn ene hand gleed zacht over zijn rug en de andere lag op Johnny's wang te rusten. "Komt wel goed mijn lief."
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 8, 2013 8:39:35 GMT
Hij slikte even en keek naar Anakin voor een moment, terwijl hij naar zijn halfvolle theekopje staarde dat op de tafel stond. '' ik weet dat jij mij altijd beschermt lief, maar de duisternis is misschien dichterbij dan we denken.. De duisternis grijpt misschien ons ook wel, en ik wil jou niet verliezen aan de duisternis. Jij mag niet naar Hell toe.'' Sprak hij rustig en slikte even en voelde de kusjes in zijn nek. Voor het eerst deed het Johnny even niets, maar dat kwam meer doordat hij even in zijn patroon was gevallen. Zijn zenuwachtige, angstige persoonlijkheid.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 8, 2013 8:42:56 GMT
Hij zuchtte toen hij er op verderging en schudde zijn hoofd. "Het grijpt ons niet, niet zolang ik bij jou ben. Stop maar met dat, het niet nodig zo te denken." Zei hij zacht tegen hem in zijn hals en duwde weer enkele kleine kusjes in zijn hals. En zijn ene been verplaatste hij ietsjes zodat die op zijn geslacht een beetje drukte om hem misschien weer wat terug te brengen naar het hier en nu. Zijn hand gleed door zijn haren heen en hij herhaalde de kusjes zo af en toe liefjes in zijn hals.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 8, 2013 8:54:02 GMT
Hij keek naar hem en voelde de druk bij zijn geslachtsdeel. Het maakte hem wel eens waar niet echt helder, en liet hem iets achteruit deinzen en hij maakte even een geluid, alsof hij schrok, terwijl zijn ogen groot begonnen te worden en hij hier weg wou, hij wou weg uit dit huis, het huis dat hem momenteel helemaal deed flippen en hij ademde dan ook vrij snel en begon haast te hyperventileren. Hij wou weg, hij wou weg rennen, maar dat ging niet door Anakin die op zijn schoot zat.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 8, 2013 8:57:32 GMT
Hij zuchtte toen het enkel erger werd en deed dan ook niets meer en bleef gewoon op zijn schoot zitten, staarde een beetje naar de bank waar ze op zaten en tekende er wat figuurtjes op. Had hij zo zijn best gedaan hem te kalmeren flipte hij weer. Hij deed echt niets meer, maakte geen enkel geluid meer gewoon omdat het toch geen zin had. Hij wilde zelf nu opstaan en hem laten gaan als hij dan toch zo graag weg wou rennen nu, maar hij wilde hem niet verliezen. "Mijn lief alsjeblieft." Smeekte hij nu haast zelf zacht.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 8, 2013 9:17:50 GMT
Johnny zou nog even niet kalmeren waarschijnlijk, dat zou nog wel even duren, maar hem nu laten gaan, nee dat was nu niet een slim idee om te doen.'' Mijn lief,, alsjeblieft.. de duisternis..'' Sprak hij zenuwachtig, angstig en hij trilde als een rietje momenteel. Hij zei niets verder tegen anakin, en op zijn aanrakingen deed hij momenteel helemaal niets op uit eigenlijk. Hij slikte en keek met grote ogen naar Anakin. Zijn rode oog vond hij geen eens erg momenteel, daar lette hij geen eens meer op, maar rustig worden? dat kon zeker nog wel even duren.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 8, 2013 9:21:51 GMT
Anakin bleef gewoon zitten en sloeg zijn armen weer voorzichtig om hem heen, hij weigerde op te staan. "De duisternis zal je niet te pakken nemen Johnny, alsjeblieft luister nou naar me." Zei hij zacht. "Je bent veilig zolang ik er ben, en ik ben bij je. Er zal niets met jou gebeuren. En ook niets met mij." Fluisterde hij zachtjes en knuffelde hem voorzichtig een beetje, sloot zijn ogen. "Kom nou mijn lief. Doe rustig, je bent veilig." Herhaalde hij weer zorgde dat hij op de bank bleef zitten. Als Johnny ook maar dacht aan opstaan zou hij achterovervallen, tegen de tafel aan, en dat zou hem niet goed bekomen. Dus hoopte hij ook dat hij dat niet deed en klampte hem daarom ook alleen steviger vast.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 8, 2013 10:37:32 GMT
Johnny wou inderdaad op staan, maar door hem op zijn schoot deed hij dat niet, want dan kon het niet. zijn ademhaling ging nog net een slagje sneller, haast hyperventilatie, en daardoor liep zijn hele gezicht ook steeds roder aan, tot hij werkelijk met een hyperventilatie begon en hij angstig het huis rond keek. Hij ademde veel te snel, echt veel te snel, en zijn zenuwen kon hij niet meer onder bedwang houden. Hij keek naar anakin, en zijn ogen schoten daarna angstig overal en nergens heen terwijl zijn ademhaling zeer maar dan ook zeer regelmatig ging, en zijn borstkas als een gek op en neer vloog. Zijn gezicht liep nu zelfs wat blauw aan..
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 8, 2013 10:40:15 GMT
Hij keek naar Johnny en slikte, wat moest hij doen? Hem even naar buiten brengen? Hem een frisse neus laten halen? Hij sprong op en greep de pols van Johnny vast. "Kom mee." Fluisterde hij en trok hem mee het huis uit zodat ze dan nog wel in de tuin stonden, maar nietmeer gevangen tussen die 4 muren. "Rustig mijn lief, de duisternis is hier buiten niet, het is hier veilig. Het zal je niet grijpen." Zei hij zachtjes tegen hem en hield zijn hand nu wat steviger vast dat hij niet wegkon.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 8, 2013 18:46:49 GMT
Hij voelde hoe hij mee getrokken werd naar buiten en voelde zich direct geruster op zijn manier, fijner ook. Hij zuchtte even en sloot zijn ogen terwijl hij rustig even door ademde. Hij probeerde zijn ademhaling nu weer onder controle te krijgen en zijn gezicht liep langzaam weer terug naar de blanke kleur van Johnny zelf, voor hij pas na een tijdje weer reageerde, en keek hem even aan voor een moment, en knikte even.'' Bedankt liefje.. Ik weet niet wat mij bezielde...'' Sprak hij rustig en zag verderop zijn butler lopen met een grote hond, duidelijk de hond die hier altijd had gewoont, maar die was nu oud, en dat zag Johnny maar al te goed. Hij hield altijd van die hond.. Hij slikte even en drukte zijn lippen even op die van Anakin, om hem te bedanken voor een moment. Maar een klein kusje overigens, voor hij weer naar de butler en de hond keek.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 8, 2013 19:00:42 GMT
Hij keek naar hem toen hij toch langzaam aan leek te kalmeren en was er wel blij mee. "Hmm, doe dit alsjeblieft niet vaker. Je jaagt me angst aan op die manier." Fluisterde hij zachtjes en ontving zijn kusje waarna ze zijn blik volgde naar de butler en de hond en glimlachte daarom even kortjes. "Heb jij iets met dieren Johnny?" Vroeg hij nu zacht aangezien hij zelf nog vrij weinig van hem wist eigenlijk. En Anakin had weinig te vertellen over zijn leven, het was eigenlijk nog maar pas echt begonnen als je het zo wilde zien.
|
|