|
Post by Johnny Powell on Sept 8, 2013 19:11:56 GMT
Johnny keek naar hem.'' Zolang de duisternis me niet insluit..'' Sprak hij op zijn eerste woorden en keek naar de hond.'' Niet speciaal iets met dieren, maar wel met die hond. Dat is bolke, Ik had hem altijd om me heen als ik aan het studeren was, en hij was echt heel trouw aan mij. Hij is nu 8.. '' vertelde hij en werd duidelijk kalm van de hond die nu ook hun kant op keek en blafte, en vrolijk kwispelde. De butler liet de hond los, en de hond kwm op hun af, en kwispelde helemaal. Hij bukte bij het beest neer, het was een friese stabij, die altijd al in de familie was, en Johnny aaide het beest even, dat nu ook nieuwsgierig naar Anakin keek.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 8, 2013 19:22:07 GMT
Anakin keek naar hem en glimlachte voorzichtig. "We slapen buiten vannacht, de duisternis kan je niets doen mijn lief." Zei hij rustig tegen hem en glimlachte weer voorzichtig en keek dan naar de hond dat nu op hen af kwam lopen, vrolijk en wel. Hij keek ook even naar het dier. Zelf had hij eigenlijk best weinig met honden en andere beesten omdat hij er nooit echt mee in aanraking was gekomen. Maar het zou vast niet zo erg zijn toch? Het leek een lief beestje op het eerste zicht.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 8, 2013 19:35:46 GMT
Hij glimlachte even en keek naar de hond.'' Met hem in de buurt kan ik alles aan.'' Sprak hij rustig en bolke liep nu door naar anakin, en ging voor hem zitten met een scheve kop, hij wou graag aandacht hebben, en blafte ook even een keer.'' HIj zal je niets doen Anakin. Hij weet dat je bij mij hoort, dat voelt hij gewoon.'' Sprak Johnny duidelijk kalm en keek even naar de butler die verderop nu liep en richting het huis ging.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 8, 2013 20:20:22 GMT
Hij keek weer even naar de hond en glimlachte nu zelf ook even voorzichtig en aaide de hond zacht over zijn kop toen die naar hem toekwam. "Ik ben nooit echt met dieren in contact gekomen tijdens ik vast zat." Zei hij zacht. "Enkel met die agressieve honden, die dat ze als waakhonden gebruiken enzo." Zei hij zachtjes en aaide het dier rustig wat verder en kriebelde hem een beetje. Hij was alsnog blij als ze konden eten en als ze eindelijk zouden kunnen slapen straks. Hij was kapot.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 9, 2013 5:52:49 GMT
johnny slikte en keek naar de hond.'' KOm we gaan eten.'' sprak hij rustg en lip naar de deur, de hond volgde hem direct kwispelend op de voet, en blafte vrolijk, duidelijk blij zijn baasje weer te zien. Hij lusiterde nog naar de woorden van Anakin en knikte.'' Hier heb ik vele dieren.. Ik ben er bekend mee, en zal je er ook wel bekend mee maken in de toekomst.'' sprak hij rustig en gaf hem zacht een kusje op zijn lippen, waarna hij weer door liep richting de grote deuren, waar een koude rilling door zijn lijf schoot, die hij even niet kon plaatsen, maar er verder niet op reageerde, en rustig door liep.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 9, 2013 13:54:45 GMT
Hij knikte even. "Laten we dat maar doen ja. Kan ik daarna wel gaan slapen, ben nog steeds kapot." Zuchtte hij en liep kalm verder naar binnen met hem. Hij keek overal even rond met zijn rode oog. Iets voelde niet pluis. Hij ontving de kus van Johnny en liet hem nu maar even rustig. Dat was misschien het beste voor nu.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 15, 2013 19:53:26 GMT
Johnny zuchtte even terwijl hij trillend verder in de richting van het huis liep. Hij voelde zich niet prettig, ondanks zijn hond hen nu volgde en vrolijk kwispelde. Hij wist niet wat het was, en dat zijn butler momenteel bezig was met een mes te slijpen om Johnny in zijn slaap te vermoorden, dat was iets wat Johnny ook niet door had. Er rustte helemaal geen vervloeking op de familie Powell, dat was een gerucht. Ze waren gewoon allemaal een beetje vreemd, niet o normaal als de meeste mensen, maar daar was n iets raars aan toch?
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 15, 2013 20:24:44 GMT
Anakin zuchtte en nam zacht de hand van Johny vast. "Doe rustig Johnny, mijn lief." Zei hij zacht tegen hem en liep naast hem mee. "Na het eten kruipen we lekker in bed, er zal je niets gebeueren mijn lief. Ik zal je beschermen." Fluisterde hij zachtjes en duwde een kusje op zijn wang waarna hij weer verder liep, een beetje achter Johnny aan omdat hij niet echt wist waarheen
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 15, 2013 20:32:54 GMT
Johnny bleef trillen ondanks alles, laten we zeggen dat het er ook een beetje in zat gebakken inmiddels bij Johnny. Hij liep naar binnen, wist heel goed waar de eetzaal was uiterraard, en liep er ook naar binnen terwijl hij een beetje rond keek en daana op een stoel ging zitten. maar hij bleef trillen, bleef zenuwachtig. Het was gewoon in het karakter van Johnny gesleten haast, en het was ook een van de zeldzame momenten die Anakin mee had gemaakt dat Johnny wel stil kon zitten en echt rustig was. Maar dat ze nu eigenlijk voorvluchtig waren, maakte het verhaal anders momenteel, en maakte het johnny helemaal niet rustig.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 15, 2013 20:38:53 GMT
Hij keek naar hem en zuchtte zachtjes. Waarom deed hij de moeite ook om hem rustig te krijgen. Één keer was het hem gelukt, dat lukte niet nogmaals zo te zien. Hij zuchtte zacht en liet ook zijn hand maar weer los, hij gaf er toch geen kick op. Hij zei ook geen ene flikker meer dus wat zou het ook. Hij ging op een stoel naast hem zitten maar deed ook geen moeite meer om hem ook nog gerust proberen te stellen. Klere duisternis van hem ook. Hij staarde wat voor zich uit en sprak geen woord, gaf zelf geen kick momenteel zodat je in de eetkamer een speld kon horen vallen.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 15, 2013 20:47:28 GMT
Johnny voeelde hoe zijn handen los werden gelaten, en voor een moment, kwam Johnny weer even helemaal in zijn eigen wereldje en gingen zijn handen ook weer omhoog, en begon hij met piano spelen. In de lucht. De butler kwam aan met de soep en zette die voor hun neer. Die van Johnny zat slaapmiddel in, zodat debutler snel kon handelen bij Johnny, terwijl die van Anakin helemaal niets in zat, die was normaal. hij knikte en keek hun even aan.'' eet u smakelijk, jonge heren.'' Sprak hij voor hij weg liep en johnny even weer stopte en terug kwam in de realiteit en naar Anakin keek.'' eet smakelijk liefje.'' Sprak hij nu ook en nam al rustig een hap van zijn soep.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 15, 2013 20:52:18 GMT
Hij bleef kalm aan tafel zitten en bleef voor zich uitstaren, hij liet hem nu maar even lekker. Hij sloot zijn ogen af en toe en keek opt oen de butler met de soep kwam. Hij knikte kort en hoor wat Johnny zei. Wauw, hij praatte. "Smakelijk." Mompelde hij enkel zachtjes en at ook rustig van de soep nu. Hij zou hem zo meteen wel naar het bed dragen, hij wist wel ongeveer waar de binnenplaats was. Hij at de soep rustig verder op tot er geen druppel meer van over was.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 15, 2013 21:02:03 GMT
Hij at rustig van de soep, maar wel sneller dan hij normaal zou eten, hij was niet echt soep meer gewend, waardoor het een stuk lekkerder smaakte dan verwacht. Hij zei niets, hij had een beetje het gevoel dat hij iets verkeerds had gezegd, maar merkte tijdens het eten van de soep wel dat hij slaperiger begon te worden, waardoor hij, ook al zat het bord soep nog half vol, zijn lepel op de grond kletterde, en johnny viel er al snel achteraan, met zijn hoofd keihard oip de koude betonnen vloer, waardoor er ook een leleijke schaafwond ontstond op het hoofd van Johnny. De butler was uiteraard allang en breed terug gelopen naar de keuken.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 16, 2013 5:00:16 GMT
Hij keek naar Johnny toen zijn lepel op de grond viel en schoot meteen overeind. Dit kon niet goed zijn. Hijcontroleerde alles, maar hij leek gewoon te slapen; of zijn voorhoofdna dan. Hij tilde Johnny voorzichtig op met ht beetje kracht dat hij nog had en liep met hem naar de binnenplaats waar hij hem voorzichtig neerlegde op de 'bedden' dat hier waren gezet. Hij dekte hem zachtjes toe en begon met wat water de schaafwonde te verzorgen. "Lijn lief toch." Zuchtte hij zachtjes en zodra hij verzorgd was kroop Anakin naast Johnny en sloeg hem voorzichtig in zijn armen.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 16, 2013 5:08:56 GMT
Johnny bleef slapen, en merkte niet hoe hij vervoerd werd naar het bed, en hoorde zijn woorden dan ook niet. De butler ruimde de spullen al op, het was tijd om zometeen zijn plan uit te voeren, en hij zou Anakin ook direct vermoorden, want tja, wat was er tragischer dan die dood? zouden de lijken weer ontdekt worden zou het weer de schuld van de zogenaamde vloek van de Powells zijn, de geesten in dit huis, zoals veel mensen het noemde. Daarom kende veel mensen dit huis waarschijnlijk ook niet. Ze wilde het niet kennen.
|
|