|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 15, 2015 8:12:45 GMT
Leah Moore "And I thought I was a little shit already when I was born, the stories I've heard, man," mompelde ze en keek uiteindelijk op, haar wenkbrauwen ophalend. "Oh.. Oh fuck," fluisterde ze zachtjes en ging weer liggen, verborg haar gezicht met haar handen. "Now I know how all those new mums feel.. It sucks." Ze fronste bij de pijn en keek dan uiteindelijk weer naar hen op. "What now?"
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 15, 2015 8:24:26 GMT
Jonathan
Hij keek naar haar en lachte zachtjes. "Well, if we never get children this will never happen, so I wouldn't think about that too much," hij stopte de embryo helemaal in de handdoek en keek dan weer naar haar. "Well, now I'm going to dump this somewhere in the forest." hij drukte een kus op haar voorhoofd en stond weer op. "And I'm going to get you morphine, i'll be right back," hij liep rustig richting de deur om maar te vertrekken.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 15, 2015 8:51:36 GMT
Leah Moore Ze schoot geschrokken op bij zijn woorden en keek hem met grote ogen aan. "Dump him in the forest?" Fluisterde ze, haar snelle beweging deed haar veel pijn. "It's still a child, Jonathan. What if someone finds him? You can't just dump a child.." Ze fronste en wreef over haar gezicht. "Oh man.. Just.. Just don't do something so cruel, please."
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 15, 2015 9:30:54 GMT
Jonathan
Hij zuchtte en stond stil in de deuropening. Hij keek echter niet naar haar om, omdat hij haar gezichtsuitdrukking niet wou zien. "What do you want to do with it then? It doesn't look like a child, and the smell of blood would track wolves, so nobody would find it," hij zuchtte en bleef staan hoe hij stond. "What do you want me to do with it?" Vroeg hij nu nogmaals en wachtte op een antwoord van haar. In zijn ogen was het geen kind. Het was nog niet eens ontwikkeld, dus voor hem was het niet moeilijk om het ergens te dumpen en aan de wolven over te laten.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 15, 2015 11:19:17 GMT
Leah Moore Ze fronste, keek naar hem op. Wat wilde ze eigenlijk dat hij deer? Vermoeid zuchtte ze, wreef met een hand over haar gezicht. "I don't fucking know okay!" Fluisterde ze en haalde haar schouders op. "Bury it, burn it, I don't know. Don't let wolves get to it anyway." Ze keek naar hem op voor een tweede keer, maar haar blik was kalmer geworden. "Just don't let it get eaten."
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 15, 2015 12:32:45 GMT
Jonathan
"You are a difficult person," klonk hij dan ook toen ze zei dat ze het niet wist. "Then I'll burn it if that's less cruel to you. Because if I bury it, it will be eaten by insects, since you don't want it to get eaten," het klonk misschien wat aanvallend, maar het was gewoon een embryo, hij wilde er geen extra moeite in steken om er nog een mooi graf voor te maken en dan te rouwen om een kind dat er nooit had mogen zijn. Hij verliet de kamer nu ook en trok naar het bos richting het meer waar ze hun herinneringen hadden gehaald. Hij was ze zo goed als allemaal nog kwijt momenteel, maar het was puur symbolisch. Hij legde de embryo neer en zette het in vlam zodat er enkel assen overbleven, waarna hij weer vertrok en naar de apotheker ging om een pijnstillend middel te kopen voor haar. Hij kwam na een 20-tal minuten weer thuis en liep rustig weer naar zijn kamer naar Leah.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 15, 2015 12:44:48 GMT
Leah Toen hij weg was, ging ze met veel pijn weer liggen. Ze wist wel dat het hem niet veel boeide, maar voor haar was het toch iets. Een dier zou ze ook niet zomaar weg kunnen gooien als het half dood op straat lag. Ze wreef over haar borstkas heen, ademde oppervlakkig door te pijn en verbeet haar tranen zoveel als ze kon. Enkele tranen ontsnapten en rolden over haar wangen, eigenlijk wist ze niet eens zo goed meer welke pijn ze verbeet. Of het nou de pijn die van haar buik haar hele lichaam in schoot was, of de druk op haar borst wat eerder een verdrietig gevoel leek. Alles was vreselijk mis gegaan, als ze eerlijk was. En ze had er nog niet het moment voor gehad om het echt te verwerken. Wat ze nu ook niet zou krijgen, ze hoorde Jonathan alweer naar boven komen. Met moeite wreef ze de tranen van haar gezicht en probeerde haar gezicht nog een beetje normaal eruit te laten zien, waarna ze zachtjes uitzuchtte en zo diep mogelijk adem haalde.
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 15, 2015 13:01:06 GMT
Jonathan
Hij liep rustig de kamer binnen en keek evennaar haar. "No need to hide your tears and feelings, I can hear you loud and clear in your thoughts," zei hij rustig tegen haar en zette rustig een potje met medicijnen neer. "One capsule every three hours," zei hij rustig en nam er nu ook even uit en haalde een flesje water uit zijn ladekast waarna hij rustig de pil voor haar mond hield, wachtend tot ze haar mond zou openen. "I'm just trying to help Leah, sorry to be cruel to you and that.. thing, but I can't stand it that somebody touched you," zijn oude karakter kwam wel weer naar boven, van toen zij hem leerde kennen en hoe hij daarvoor was, het probleemkind in hem.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 15, 2015 13:11:58 GMT
Leah "Hopefully you can hear the massive 'fuck you' in my thoughts then," mompelde ze, een kleine glimlach stond strak op haar lippen, alles deed zeer. Ze zuchtte zachtjes en ging langzaam wat rechtop zitten zodat ze de pil zelf kon aan nemen en reikte haar hand iets uit naar het flesje met water. "Please don't make me feel like I'm disabled. I'm just in massive pain," fluisterde ze waarna ze naar hem opkeek. "I know you hate it. Don't you think I do too? Maybe it's again something human for me to be so caring about every living creature, I don't know. At least it didn't get slaughtered."
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 15, 2015 13:30:28 GMT
Jonathan
Hij keek naar haar, maar lachte niet om wat ze zei, al zou hij het op een ander moment wel grappig vinden. Hij gaf haar het flesje water toen ze haar hand er naar uitrekte en zuchtte diep. "Massive pain means disabled for now," zei hij er rustig op. "It was a parasite who can eat you from the inside out. It deserved to get slaughtered. Al demon children born out of humans are parasites. the host will die or get extremely sick during the proces. If I was a tad to late, that thing would've lived from you, not from what you might eat or drink, but from your blood, organs, everything." hij keek haar weer aan. Nu hij dit allemaal voor zichzelf had opgehelderd stierf hij liever zonder nakomelingen, hij wilde Leah geen kwaad doen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 15, 2015 14:16:15 GMT
Leah Moore Ze haalde haar schouders lichtjes op en nam de pil in met wat water. "Guess that's why I'm on birth control then, eh," mompelde ze zachtjes en zette langzaam het flesje op het nachtkastje. "I'm not disabled," Klonk ze koppig waarna ze haar schouders lichtjes ophaalde en naar hem op keek, maar dan weer ging liggen. "Honestly, if I ever were to get a child from you whilst I'm human, I'd do it. Without doubt. That child will have a life time ahead, it'd just be really hard if he gets to know that he or she killed their mum, I guess."
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 15, 2015 15:16:41 GMT
Jonathan
Hij ging naast haar op het bed zitten en slaakte een diepe zucht. "Don't say such a thing. I'd stop you from holding it and do as I just did. I don't want to live with a child that killed you. And I'm not going to change you into a demon for that sake." hij keek naar de grond en had zijn vingers door elkaar gevlochten en legde nu zijn hoofd ertegen aan. "Next month I'll move out for 2-3 weeks. I already told you why. You can stay with Sara and Lizzy if you want in those weeks, maybe Damon will be there too, I don't know what his plans are in that period," murmelde hij en wreef even over zijn gezicht.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 15, 2015 15:28:44 GMT
Leah Moore Ze zuchtte zachtjes en ging langzaam recht op zitten, viel uiteindelijk tegen hem aan en kreunde van de pijn, de pil moest nog inwerken. Ze sloeg moeizaam een arm om zijn nek. "If it's not too bad, just call me," mompelde ze en streek door zijn haren. "I'll miss you though," Mompelde ze en sloot haar ogen, ze was uitgeput door de pijn, maar de pijn was nu ook nog wat haar wakker hield.
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 15, 2015 15:59:17 GMT
Jonathan
Hij keek haar even aan en slaakte een diepe zucht. "I don't know if I'll call Leah, maybe Iget the feeling that I want to return right away," zei hij zacht tegen haar en drukte een kus op haar hand. "I'll miss you too, I could stay, but that wouldn't be a good idea," hij glimlachte nu toch maar en beetje en keek streek over haar hand. "Try to rest a little, the medicine will work soon," hij keek weer naar haar en drukte voorzichtig een kus op haar neus waarna hij haar van zich af haalde en haar gewoon weer neerlegde.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 15, 2015 21:29:39 GMT
Leah Moore "I can take a lot, you know that. I know it's different though.." Ze zuchtte zachtjes toen ze weer neer werd gelegd, fronste bij de pijn. "I might even call you myself, if I miss you too badly or something.." Ze keek naar hem op. "Please stay by my side for now.. I don't want to sleep alone."
|
|