|
Post by Sara Gather on Feb 10, 2015 11:20:57 GMT
Jonathan
Hij keek naar haar op voor een moment en slikte weer even. "I can hear you think Leah, you can't hide it from me. Everything you thought is stuck in my memory. I know everything about you. Everything that happend to you, and you know that. I know that you think that's scary, and it hurts me to see all those memories through your eyes, wich I can't remember through mine. It's so unfair," fluisterde hij en haalde diep adem. "It is.. If I never let myself get caught then..." hij zweeg daarna. Hij wist eerst niet hoe hij daar bij die martelingen was gekomen, hij begon het zich weer te herinneren. "They stabbed me, you were still sleeping.." fluisterde hij nu zacht en sloot zijn ogen nu langzaam omdat de slaap hem over begon te nemen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 10, 2015 11:29:02 GMT
Leah "You're wrong, Jonathan," fluisterde ze zachtjes en ging tegen de muur aan zitten, ze trok hem dichterbij en streek door zijn haar heen, fronste lichtjes bij wat hij allemaal zei. "It just happened, we can't do anything about it," fluisterde ze zachtjes en sloot haar ogen nu ook maar. "But I'm not scared of you," mompelde ze dan. "I'm scared of what you're capable of," mompelde ze dan en zuchtte, ze liet het maar zitten. Hij moest rust hebben en hij leek wat weg te doezelen, dus hield ze zich maar stil.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 10, 2015 12:24:13 GMT
Jonathan
Hij keek onder zijn oogleden nog even naar haar en leunde wat erger tegen haar aan omdat hij zijn lichaam niet meer voelde. "if I only were stronger.." fluisterde hij nog zacht tegen haar en glimlachte flauwtjes. "Please forgive me for everything.." het was het laatste wat hij zei voor hij helemaal wegzakte en zij arm flauwtjes om haar heen sloeg. Hij was gesloopt, en hij wilde enkel bij haar zijn nu, herinneren hoe en wat, weten hoe hij zich voelde bij haar, want hij wist niets, helemaal niets.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 10, 2015 14:54:32 GMT
Leah Ze schudde haar hoofd lichtjes op zijn woorden en sloeg haar armen beter om hem heen. "I already forgave you a long time ago," mompelde ze zachtjes en verborg haar gezicht in zijn haren, ze zuchtte zachtjes, ademde oppervlakkig om hem niet te wekken, maar haar hart voelde zwaar en haar longen moesten meer lucht krijgen. Desondanks bleef ze zo stil mogelijk zitten en doezelde uiteindelijk ook weg.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 10, 2015 20:42:49 GMT
Jonathan
Hij werd pas wakker toen het weer ochtend was, en moest zich even bedenken waar hij was.. Hij voelde hoe hij zowat opgekruld lag tegen iemand aan, waardoor zijn ogen ook meteen openschoten, om te zien dat Leah het was. Hij zuchtte even zacht van opluchting en tilde haar voorzichtig op in zijn armen. "You'll catch a cold.." murmelde hij zacht en droeg haar rustig naar boven waar hij haar neerlegde op de bank, en nu begon terug te denken aan gisteren, wat hij allemaal gezegd had. Hij zuchtte diep en keek naar Leah. Hij ging maar ontbijt maken voor haar, ze zou het wel nodig hebben. Hij maakte een bescheiden ontbijt klaar voor haar, aangezien hij geen trek had.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 10, 2015 20:49:29 GMT
Leah Het duurde even voordat ze wakker werd, ze was uitgeput. Zachtjes zuchtte ze en draaide zich om, alleen om te merken dat ze niet meer in de kelder lag, ze keek op een wreef in haar ogen. "Jonathan.." Mompelde ze zachtjes toen ze hem zag en ging langzaam rechtop zitten, aangezien ze toch wat stijf was.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 10, 2015 20:58:17 GMT
Jonathan
Hij merkte hoe ze later wakker werd en bracht dan rustig het bord naar haar. "Hmm?" hij hoorde zijn naam van haar lippen komen, dus reagerde hij er ook zo maar op. "Let me guess, you have sore muscles," zei hij rustig tegen haar en zuchtte. "Why the idea of falling asleep in the cellar? hij glimlache klein en rekte zich uit. "I fugerd some manner out for the child. But it isn't really painless," jkonk hij ook wat voorzichtig.
|
|
|
Post by hi on Feb 10, 2015 22:47:37 GMT
Leah "Oh.. Yeah, I do." Ze keek even naar het bord voor zich, maar had geen honger. Ze wreef even in haar ogen en keek dan maar hem op. "I've been through enough pain. If the female human body can survive giving birth to a child then I can survive this too." Ze haalde haar schouders lichtjes op.
-fuck inloggen
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 11, 2015 8:12:11 GMT
Jonathan
Hij keek naar Leah en trok een wenkbrauw op. "You need to eat something, Leah," Hij ging naast haar op de bank zitten en keek even naar het plafond toen ze uitlegde dat ze het wel aan zou kunnen. Hij bedacht zich nu ook opeens iets. Als een mens van een demon kind was de kans groot dat de moeder meteen sterft. Sara had nu geluk dat ze zelf half demon was, maar de moeder van Sara was meteen dood na de geboorte. Hij keek naar haar en zuchtte. "Well, let's say we won't have children till you're a demon," murmelde hij nu ook gewoon zacht en keek naar haar buik. "Ifyou're ready then you can come to my room and lie on the bed," hij stond nu weer rustig op en begon rustig richting de trappen te lopen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 14, 2015 11:28:29 GMT
Leah Moore Ze luisterde naar wat hij te zeggen had, keek vanuit haar ooghoeken even naar hem en haalde haar schouders lichtjes op. Toen hij naar boven was gelopen, bleef ze nog even zitten, starend naar het ontbijt dat voor haar was klaar gemaakt. Ze had geen honger, totaal niet. Er zat een grote brok in haar keel. Een zacht zuchtje kwam van haar lippen. Dus ze moest een demon worden om dit te overleven? Zo ver ze zich kon herinneren, had hij dat nooit gewild, dus voelde ze zich ergens schuldig. Zij was degene die weer misbruikt was. Met een lichte frons op haar geicht, stond ze op. Wat wankel, wat stijf. Ze wreef in haar ogen en liep dan maar naar boven toe, naar zijn kamer.
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 14, 2015 14:39:04 GMT
Jonathan
Hij had het bed even leeg gemaakt van de dikke dekens zodat ze makkelijker kon gaan liggen zo meteen. Ze had nu geluk dat het kind niet ver ontwikkeld was, anders had hij haar wel moeten veranderen, nu kon hij het nog doen zonder dat ze hoefde te veranderen. Hij hoorde haar voetstappen op de trap en wachtte rustig op haar. "Lay down," zei hij rustig toen ze er uiteindelijk was en wees naar het bed. "The pain wil be hard and long. It can continue for a day or two, it depends. You're keeping your humanity though," Hij wilde haar geruststellen eigenlijk, maar hij zou geen leugens vertellen die alles koek en ei zouden maken.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 15, 2015 6:37:25 GMT
Leah Moore Ze had haar armen over elkaar geslagen en keek naar hem op toen hij sprak. Kleintjes knikte ze op zijn woorden. "Might as well knock me out for those days then, or give me morphine. Maybe I'll keep functioning properly then," ze haalde haar schouders op en liep naar het bed, ging voorzichtig liggen en zuchtte. "Let's do this then."
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 15, 2015 6:57:34 GMT
Jonathan
Hij keek naar haar en stootte een lachje uit. "Oh please, I'll get some morphine after I'm done with this. I'll let you sleep for the whole two days if you want." hij wachtte rustig tot ze neerleg en legde dan zijn handen rustig op haar buik en sloot zijn ogen. Hij zocht alle bloedvaten op in haar lichaam die naar het kind gingen en sloot deze ten eerst allemaal al af, zodat het kind geen zuurstof kreeg. Het zou voor nu nog niet zo veel pijn moeten doen, enkel een lichte ongemak in haar onderbuik zou het moeten veroorzaken. Toen alles eenmaal was afgesloten en dichtgeschroeid was, zodat ze geen inwendige bloeding kreeg, begon hij de opening naar buiten te maken, wat wel behoorlijk pijn moest doen. "Sorry for this," hij trok har broek nu omlaag en legde een paar handdoeken onder haar kont zodat er geen vlekken op de lakens kwamen als het kind er uit kwam.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 15, 2015 7:08:43 GMT
Leah Moore Wellicht was het haar koppigheid, of nieuwsgierigheid, die haar wat liet recht op liet zitten, maar hem zo min mogelijk stoorde. Ze leunde op haar onderarmen, maar niet teveel zodat ze niet haar buik anders legde. Haar blik viel op wat ze kon zien van haar buik, haar wenkbrauwen opgetrokken bij het lichte ongemakkelijke gevoel, maar een diepe frons toen de pijn erger werd. Ze haalde eens diep adem, klemde haar kaken op elkaar. "Being human fucking sucks," histe ze moeizaam. Uiteindelijk legde ze zich maar weer voorzichtig neer, echter deed dat de pijn niet veel goeds, dus ging ze moeizaam weer terug naar hoe ze eerst lag. "Just be quick."
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 15, 2015 7:29:00 GMT
Jonathan
Hij keek even naar haar gezicht en dan weer naar waar hij mee bezig was. "Well, if you would actually give birth with your human body to a demon child, the pain will be worse, this is just a little piece of that," hij probeerde nu nog druk te zetten dat de embryo loskwam van de bloedvaten en van de baardmoederwand zodat hij mee kon gevoerd worden met het bloed van haar spoeling. "I'm working as quick as I can sweetheart," murmelde hij en zag nu het eerste bloed al op de handdoeken komen. "Just a little more," hij merkte meer bloed en hoe de embryo er uiteindelijk ook bij uitkwam. "Perfect," Hij legde nieuwe verse handdoeken onder haar en ook een over haar, zodat ze zich er niet ongemakkelijk over hoefde te voelen en liet haar de embryo zien. "Well here is your child,"
|
|