|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 8, 2015 23:42:03 GMT
Leah Haar slaap was niet vlekkeloos. Ze had nachtmerries en lag maar te woelen. De honden hadden zich bij haar gevoegd, aangezien zij de meeste bescherming nodig leek te hebben doordat Jonathan natuurlijk niet helemaal zichzelf was. Daar droomde ze ook flink over. Ze fronste in haar slaap, haar ademhaling was versneld en ze schrok gillend wakker na een tijdje. De honden sprongen op, waardoor zij weer even schrok maar zich dan besefte dat het allemaal oké was. Nou, oké.. Haar nachtmerrie was in ieder geval niet helemaal waar.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 9, 2015 5:47:57 GMT
Jonathan
Hij bleef in zijn slaap gevangen zitten, flarden van herinneringen, dingen van vroeger. Hij schoot wakker toen hij een gil hoorde. Hij fronste en legde zich maar weer neer. Het was vast een nachtmerrie geweest. Hij wilde wel bij haar even gaan kijken, maar hij was prikkelbaar momenteel en dat was dus geen goed idee. Hij slaakte een diepe zucht en rekte zich maar uit waarna hij toch opstond. Hij moest toch even beneden om iets te halen voor zijn keel te smeren. Hij liep zacht van de trap af en liet zijn blik even vallen op Leah, zijn ogen gloeiden wat op in het donker, hij liep daarna al snel verder naar de keuken waar hij een glas water inschonk. Hij wilde haar wel ondersteunen, maar hij had geen idee tot waartoe hij instaat was momenteel.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 9, 2015 9:33:36 GMT
Leah Ze had haar hoofd even in haar handen gelegd om te kalmeren, echter toen ze Jonathan de trap af hoorde lopen keek ze eventjes op. Ze zag enkel zijn ogen en een vage schim van zijn lichaam, wat ook niet het meest vredige plaatje gaf. Uiteindelijk keek ze maar weer terug naar de honden, aaide eentje even en ging dan weer liggen. Ze wreef over haar gezicht en zuchtte zachtjes. Het geluk was dat ze klein was, waardoor ze zich helemaal kon verstoppen op de grote bank en in het deken. Haar ogen sloten zich weer, maar ze hield haar aandacht alsnog op Jonathan gericht, ze moest wel alert zijn. Ze wist niet wat hij plotseling kon doen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 9, 2015 16:33:12 GMT
Jonathan
Hij bleef nog even in de keuken staan waarna hij weer naar de woonkamer liep met het glas in zijn handen en keek naar hoe laat het was. Hij schonk voor haar ook maar even een glas in voor als ze weer wakker zou worden straks, als ze nu ook in slaap zou vallen. Hij liep rustig dichterbij en zette het glas rustig op het tafeltje aan de bank en liep dan weer rustig weg van haar, zonder nog wat te zeggen verder. Hij had zijn eigen glas meegenomen naar boven en op zijn nachtkastje gezet. Wat een irritante situatie was dit.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 9, 2015 16:39:31 GMT
Leah Ze keek even om naar het glas water waarna ze weer even naar hem keek, maar zei niks meer aangezien hij al wegliep en zij weer terugdraaide en haar ogen sloot. Een zacht zuchtje kwam van haar lippen af waarna ze weer in het deken zich verstopte. Ze wreef over haar gezicht en verborg zich in de bank en deken om zichzelf warm te houden.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 9, 2015 17:22:50 GMT
Jonathan
Hij dronk zijn glas rustig leeg waarna hij weer ging liggen en naar het plafond staarde. Hij mistte wel iets in het bed naast zich, waardoor hij ook niet meer in slaap raakte. Hij zuchtte zachtjes en keek een beetje om zich heen. Hij ging uiteindelijk toch weer naar beneden en schuifelde weer even naar de bank toe. "If you're cold you can just turn on the heater you know? just go to my bed and I'll sleep here. Please," klonk hij nu ook gewoon tegen haar en leunde op de rugleuning van de bank.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 9, 2015 17:30:57 GMT
Leah "Just go to bed, Jonathan," Klonk ze zachtjes en draaide zich meer van hem weg. "I never sleep with the heater on," Klonk ze dan toch maar, om een feitje op te halen die hij normaal gezien zou weten als hij haar nog kende. Het was raar om zo tegen hem te moeten praten, alles voelde vervreemd aan en ze wist niet goed hoe ze moest reageren. Haar blik ging dan even over haar schouder naar hem toe. "Just try to catch some sleep. You need it more than I do, so go before.." Ze keek weer terug en sloot haar ogen. "Before I mentally kick your ass cause I'm too weak as a human ofcourse."
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 9, 2015 18:00:20 GMT
Jonathan
Hij fronste toen ze zich meer van hem wegdraaide en beet zacht op zijn wang. "You never sleep with the heater on because I was your personal heater," merkte hij wat droogjes op als hij er wat goed over na dacht. Hij trok een wenkbrauw op en zuchtte wat geërgerd. "Fine." Klonk hij dan maar wat kort en liep ook weer met grote passen weg van de bank, maar in plaats van naar boven te gaan, liep hij juist naar de kelder. Hij wilde even alleen zijn, en in de kelder kon je je mooi opsluiten natuurlijk. Hij merkte niets van de kou, probeerde zich enkel te herinneren wat hij allemaal kwijt was.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 9, 2015 18:05:46 GMT
Leah Ze fronste bij zijn opmerking en verborg zich meer. Dus hij herinnerde zich weer wat, maar het betekende nog niet veel. Het deed eigenlijk zeer om het op te halen, om het aan te horen. Het ging allemaal in verleden tijd en dat hoorde niet. Ze wreef in haar ogen en probeerde alles maar even buiten te sluiten. Misschien had ze geluk en zou ze straks in slaap vallen, of zou ze opeens wakker worden vanuit deze nachtmerrie. Wie weet, misschien zou alles de volgende ochtend goed zijn. Het was toch een fijn idee.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 9, 2015 18:17:22 GMT
Jonathan
Hij sloeg alles maar weer kort en klein in de kelder. Hij was er helemaal klaar mee, en het was nog maar 1 dag bezig. "Stupid fucking life, getting tortured for having a relation with a human, not remembering anything about her. Fantastic!" hij was vooral pissig op zichzelf, dat hij alles kwijt was, en dat zij er onder leed. "Always acting like it is my fault, always blaming me for everything," murmelde hij nu. Aangezien het zo nu wel begon over te komen, dat het zijn schuld was dat hij het niet herinnerd. Hij liet zijn oog vallen op de tatoeage en de ring en klemde zijn kaken op elkaar. "Stupid.."
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 9, 2015 18:24:16 GMT
Leah Ze was maar weer gaan zitten en had het glas leeg gedronken waarna ze was opgestaan en had het deken om zich heen geslagen. Met zachte, kleine stappen liep ze naar beneden, naar de kelder. "Jonathan? Come here for a moment, please?" Ze keek wat om zich heen, hij zat iin een afgesloten ruimte van de kelder dus daar kon ze natuurlijk niet echte heen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 9, 2015 19:15:31 GMT
Jonathan
Hij was uiteindelijk in een hoek gaan zitten, zijn hoofd in zijn handen en zijn knieën opgetrokken. Hij hoorde haar de trappen afkomen in de kelder en fronste. "What do you want?" Vroeg hij nu ook gewoon aan haar en speelde met de ring die om zijn vinger zat. "Go to sleep, you'll need it," hij bleef keek naar de deur en opende het slot wel, ze moest zelf maar naar binnen komen, als ze het genoeg vertrouwde. het was allemaal al erg genoeg dat hij zich niets herinnerde.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 9, 2015 22:44:26 GMT
Leah Ze zuchtte zachtjes en schudde haar hoofd, hoorde de deur van het slot af gaan en liep naar de deur toe. Met enige twijfel opende ze de deur, keek naar hem en fronste waarna ze naar hem toe liep. "I just want you to be okay, Jonathan. That's all I want," Fluisterde ze zachtjes en ging naast hem op haar knieën zitten. "You need the sleep just as much, but we both know we can't sleep," Klonk ze zachtjes en ademde diep in. Zonder eigenlijk erbij na te denken trok ze hem in haar armen, ze streek door zijn haar en zuchtte zachtjes. "I'm not scared of you." Fluisterde ze.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 10, 2015 5:45:41 GMT
Jonathan
Hij keek niet op naar haar en bleef zitten hoe hij zat. Zijn ogen bleven ook gesloten, ook door zijn rode ogen eigenlijk. Hij bleef rustig en hoorde haar dichterbij komen en uiteindelijk naast haar zitten. "Well I'm not okay," klonk ze daar dan ook zacht op en zuchtte. "Humans can't go without sleep, demons can." hij keek naar haar en hield nog altijd zijn ogen gesloten. Hij schrok wel even toen ze hem in haar armen trok en bleef even wat stijfjes tegen haar zitten, waarna hij zich ontspande en zijn hoofd op haar schouder legde. "Yes, you are," fluisterde hij en opende zijn ogen nu een beetje. "I'm sorry," het was maar best dat er geen licht aanwas hier, aangezien alles overhoop lag en er weer eens mooie gaten in de muren zaten.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 10, 2015 10:44:59 GMT
Leah Ze schudde haar hoofd en hield hem dichter bj zich, strook door zijn haren heen en zuchtte zachtjes. "No, I'm not scared of you, Jonathan. Not anymore, not in any way," klonk ze zachtjes en drukte een kus op zijn slaap, waarna ze de kamer een beetje rond keek. Ze zag niet echt wat er gaande was, maar ze kon heus bedenken wat hij had gedaan. Haar blik ging dan weer terug naar hem, met een klein zuchtje strook ze weer door zijn haren heen. "I know you're not okay, but you're going to be. And you don't have to apologise for anything, it's not your fault, it never has been," klonk ze zachtjes.
|
|