|
Post by Sara Gather on Feb 8, 2015 0:37:59 GMT
Jonathan
Hij luisterde naar wat ze antwoordde op zijn vraag en sloot zijn ogen weer. Wat een onderwerp om over te beginnen als je vriendin net verkracht was. Was hij dan echt zo'n idioot geweest? Hij luisterde verder naar haar en zuchtte diep. "If only I'd remember," murmelde hij zacht en voelde de kneep in zijn hand, maar deed er verder niets op uit. "Yes, you are very annoying." hij keek even over zijn schouder heen naar haar. "But you're still holding on," voegde hij er aan toe en keek weer naar buiten. "This isn't really the moment to talk about sex anyway, so let's forget that," klonk hij ook nog even op wat ze allemaal gezegd had. Hij bouwde zijn muren langzaam weer op die waren afgebroken. Zijn ogen gleden naar de ringen die ze om hadden en hij zuchtte zacht. Hij voelde wel wat warmte binnen in zich, dus dat moest wel iets betekenen. "We need to try to get rid f that child," murmelde hij nu ook weer toen hij het zich weer herinnerde en haalde diep adem. Demon kinderen bij een menselijke vrouw waren moeilijk weg te krijgen, zeg maar dat het een parasiet was in een menselijk lichaam die je niet bestreden kreeg.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 8, 2015 0:44:53 GMT
Leah Ze knikte kleintjes en hield zich weer stil voor de rest. Ze zuchtte uiteindelijk zachtjes en knikte weer op zijn woorden. "I know," Mompelde ze er enkel op en legde haar oor tegen zijn rug aan, zodat ze de kamer even rond kon kijken, maar legde haar voorhoofd dan weer tegen zijn rug. Ze wist niet meer wat te doen, wat te zeggen. Dus wachtte ze af, op een actie van hem. Ze wilde gewoon dat dit alles over was, deze onzin. Maar ze was buiten ideeën geraakt en had eigenlijk de kracht niet meer om zich groot te houden. Ze wilde als een klein kind aan zijn shirt trekken, smeken dat hij zich alles weer herinnerde. Maar ze was geen klein kind meer en zelfs toen deed ze dat niet. Nu zou ze het ook niet doen, hoewel het zwaar op haar hart drukte, hield ze zich groot. Voor hem, voor zichzelf.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 8, 2015 8:12:20 GMT
Jonathan
Hij hield haar hand zacht vast en haalde een paar seconden weer diep adem. "You got three options, I can try to tak it away, but demon children are like parasites in humans, so there's no guarantee dat I get it away. The second option is that I inject it with my own DNA so that it's my child. But I don't want a kid, yet," hij keek weer over zijn schouder heen en keek haar aan. "Or I have to make you a demon." dat zou hij ook veel liever niet doen, aangezien ze had gezegd dat ze al 3 jaar samen waren ondertussen, en hij haar altijd mens had laten blijven. "Or you give birth to it and kill it," het laatste trok hij zijn schouders op en keek weer naar haar. "So there are 4 options," Hij maakte haar nu even los van zichzelf en tilde haar op om haar op de vensterbank te plaatsen voor zich. Hij zorgde wel dat ze niet zou vallen, zo slecht was hij momenteel ook niet meer namelijk. "It's your choise," hij streek met zijn duim over haar wang en keek haar afwachtend aan.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 8, 2015 12:17:51 GMT
Leah Ze luisterde naar de opties die ze had. Hij had altijd geweigerd om haar een demon te maken, dus zou ze daar zeker niet mee instemmen. Hij wilde ook nog geen kind, en zij eerlijk gezegd ook nog niet. Zeker niet als het zo zou gaan. Toen ze plotseling werd opgetild schrok ze op uit haar gedachten. Ze werd op de vensterbank geplaatst, waardoor ze wat meer op ooghoogte kwam te zitten. Met een verdrietige maar toch verbaasde blik keek ze hem aan, en sloot haar ogen voor enkele seconden toen hij over haar wang streek. Ze zuchtte zachtjes en zette haar handen op de vensterbank, tussen haar benen. Haar blik ging even naar de grond toe, ze haalde haar schouders lichtjes op. "It's not in me to have a child killed," Klonk ze zachtjes en keek naar hem. "I'd do anything to keep a child alive, so.. That's not an option. The second and third options sound like a no-go too, so I'm guessing I'll have to go with the first option and hope that it works," ze haalde haar schouders weer lichtjes op na haar woorden.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 8, 2015 13:11:00 GMT
Jonathan
Hij luisterde rustig naar haar en keek haar in de ogen. Zijn ogen bleven nog wel een tijd rood, dus moest hij maar kleurlenzen gaan aandoen als hij buitenshuis kwam. Hij wachtte op een antwoord van haar en knikte eventjes. "I understand that," zei hij zacht tegen haar, voor zover hij kon, aangezien het harde nog wel in zijn stem bleef zitten. Hij knikte lichtjes op haar besluit en keek even over haar schouder heen naar buiten. "I'll try to figure something out tomorrow, while it's still small enough," zei hij zacht en zuchtte. "But now, I want you to tell me everything you know about me. Even if it takes houres, I don't care," hij keek in haar ogen en hield een van haar handen vast.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 8, 2015 14:36:58 GMT
Leah Ze keek naar hem en fronste lichtjes. Haar gedachten waren gigantisch overhoop gehaald en ze kon niet alles ophalen, maar ze wilde zoveel mogelijk zeggen om te bewijzen dat ze hem kende. Uiteindelijk beet ze zachtjes op haar lip, keek naar hun handen en verborg haar gezicht even met haar hand, hield haar tranen tegen. "Let's start at the easiest things.." Mompelde ze en haalde eens diep adem. "You're Jonathan McCoy, Dark Lord to be. You're 20 years old, psychically. But originally you're a bit over 200 years old. Your birthday is on the 6th of June, but we never really celebrate it cause you don't like your birthday. You have a sister, Sara. She's a halfblood. You have a Husky, named Lady. She got pups from my old dog, Devil. A rottweiler, but he passed away. There are three pups you still have.. Cause they looked most like Devil and Lady, they're called Storm, Rex and Zora.." Ze zuchtte zachtjes en fronste lichtjes. "You have tried to commit suicide multiple times because you got really close each time to hurting me. You can bend blood, control thoughts and manipulate them, you can change into a wolf, don't need to breathe to survive, you're a massive dog person, you love to sport, you're not too open to people and don't trust anyone just like that, you can bend water and basically fly if you're in this other demon form.." Ze haalde haar schouders lichtjes op en keek hem weer aan.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 8, 2015 17:10:15 GMT
Jonathan
Hij keek rustig naar haar en glimlachte even toen ze zei dat ze met het simpelste zou beginnen. Hij luisterde naar wat ze over hem vertelde, en merkte op dat alles wat ze zei klopte, dingen die iemand enkel kon weten als hij het had verteld aan die persoon. Alleen het zelfmoord gebeuren kon hij zich niet echt herinneren, aangezien dat natuurlijk met haar te maken had. Hij keek naar haar toen ze stopte met praten en grijnsde lichtjes. "Good," klonk hij zacht. "I'm trying to remember, I can see that it's hurting you," zijn blik gleed naar het bed waar nog bloed op lag en hij zuchtte. Hij liet haar voorzichtig los en haalde alle lakens van het bed af om deze te laten wassen zodat de bloedplek er uit zou gaan. Hij slaakte een zucht en streek door zijn haar. "Can you start thinking back about the day we met?" Vroeg hij nu ook zacht aan haar, hij wilde toch weten wat hij allemaal mistte.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 8, 2015 19:14:45 GMT
Leah Ze keek op naar hem toen hij opeens naar het bed liep om de lakens te verschonen, ze ging wat beter op de vensterbank zitten en keek even over haar schouder naar buiten, waarna ze weer terug keek aangezien hij een vraag stelde. "The day we met?" Klonk ze zachtjes en glimlachte eventjes voor een seconde, fronste dan lichtjes en keek naar de grond. "The day we met.. It was a sunny day, God, but they said it'd rain later on that day.. I remember my heels making sounds on the concrete.. I remember feeling watched, I immediately have that, I've always had that," ze zuchtte zachtjes. "I looked at you, because something about you was different. You were dark and.. Dangerous, I guess. You still are. I slowed down and came closer, but you sped up and crossed the street. For some Godforsaken reason I thought it was a good idea to say hi, to which you responded. I introduced myself.. You did the same.. We.. Were awkward, ofcourse we were, a random human suddenly introduced herself and I still don't know to this day why I ever did that," ze lachte zachtjes en schudde haar hoofd. "But.. I had to run, people called out for me. I wanted to leave but this guy hit me before I could get out of his grip and you just turned around and pushed him back.. It all got a bit heated, yelling at each other and things like that. Things got worse, you started fighting with Nick.. We went to the woods for some reason.. God, I realise now how stupidly things went. I explained that Nick was just the bully of the school. Nothing special.. You laughed.. We eventually went to your place, you offered me a drink, we had a bit of a chat.. Eventually I just left, cause it got a tad late and I needed to go to my friend, since I was sleeping over at her place cause my stepdad was being a dick. Ah.. But that's basically how we met.."
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 8, 2015 19:51:52 GMT
Jonathan
Hij luisterde naar haar en legde ondertussen al nieuwe lakens op het bed en keek zo af en toe naar haar, terwijl hij het zich voor probeerde te stellen. Hij bedacht het allemaal eens in zijn hoofd, en wist sommige stukken eruit te halen die hij zich wel herinnerde, en andere dingen die hij totaal kwijt was. Hij lachte zachtjes op haar opmerkingen tussen het gesprek door. "I don't know why you did that, I don't know why I responded," hij zuchtte en rekte zich nu even uit. Hij keek nu weer om naar haar en wenkte haar lichtjes om op het bed te gaan zitten nu het toch eer netjes was. "I can remember some things about it now," murmelde hij zacht en zuchtte. Hij keek weer naar zijn vinger waar de ring om zat. "But I still don't know what to believe, I can be dangerous at all times. So I don't want you in this house tonight. Just to be sure," klonk hij nu ook en keek haar wat serieus aan.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 8, 2015 20:01:32 GMT
Leah Toen ze gewenkt werd om naar het bed te komen sprong ze van de vensterbank af en deed haar kleding goed, ze liep naar hem toe, luisterde eerst naar wat hij te zeggen had. "I'll have to disagree." Klonk ze dan ook serieus. "I don't care how dangerous you are, how dangerous it is for me to stay here. I really couldn't care less, Jonathan. I'm not running away from you. People have done that way too many times and I know the exact fucking way it feels. I'm staying, I'll sleep on the couch for all I care, but I'm staying here," ze keek naar hem op, keek hem recht in de ogen aan om haar vastberadenheid te tonen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 8, 2015 21:36:45 GMT
Jonathan
Hij keek naar haar toen ze het weigerde en hij zuchtte diep. "Fine, but I'll sleep on the couch, You can sleep here." klonk hij dan ook maar tegen haar en vroeg zich nu eigenlijk af hoe het met Damon en Marvin was. Sara was meteen naar huis getrokken met Lizzy, om haar veilig te stellen van dit alles. Lizzy vroeg zich natuurlijk wel wat dingen af waarom haar papa niet thuis was, waarom haar mama zo gestressed was. Hij sloot zijn ogen weer en liet zich achterover vallen op het bed. "But please, leave me be when I'm sleepy.." hij keek weer even naar haar en liet zijn ogen op haar buik vallen. "I'll try to remove it," murmelde hij nu ook weer. Hij hoefde geen kind hier, en als hij alles zou herinneren, zou hij er alles aan doen om Lionell te vermoorden en te zorgen dat hij niet meer wegkwam. Hij wilde Leah niet langer laten lijden. Het was vroeger al zo vaak in hem opgekomen om haar te verlaten zodat ze veilig was van hem. Maar zij hield hem tegen, of hij bedacht zich het laatste moment omdat hij haar niet kon missen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 8, 2015 21:56:01 GMT
Leah "I always leave you be when you're sleepy, it's adorable and I know how grumpy you get when I annoy you when you're sleepy," klonk ze en haalde haar schouders lichtjes op, waarna ze op de rand van het bed ging zitten. "I know you'll try to remove it," klonk ze zachtjes, keek op haar buik neer en legde haar handen op haar buik, sloot haar ogen en zuchtte zachtjes. "And you need to rest properly, so don't argue with me on who is sleeping where. I claimed the couch first, it's still your home so you get to sleep in your bed," klonk ze koppig, al bleef haar blik op de grond gericht. Ze wreef over haar gezicht en zuchtte zachtjes. Ze was er een beetje klaar mee voor vandaag, ze was uitgeput. De laatste tijd was ze dat vaak, wellicht kwam het wel door de baby die in haar buik groeide, of het was gewoon alles bij elkaar. Alle stress, alle omstandigheden.. Ze keek over haar schouder om naar hem. "I'll make sure that the dogs are quiet and all that," klonk ze dan weer zacht, aangezien ze te moe was om haar stem normaal te gebruiken. Ze stond op en haalde haar schouders lichtjes op. "Goodnight, Jonathan," klonk ze dan en keek nog even naar hem, glimlachte kleintjes, haast verdrietig en liep dan zijn slaapkamer uit.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 8, 2015 22:21:59 GMT
Jonathan
"I can't lt you sleep on the couch, then at least use another room or something," murmelde hij zacht tegen haar en zuchtte weer even. "You're so stubborn, why?" hij sloot zijn ogen maar weer even en haalde diep adem. Hij had het niet echt nodig, maar het was een gewoonte geworden om toch te ademen zodat hij er niet raar uitzag als hij over de straten liep. "Okay fine," hij opende zijn ogen nu weer een paar seconden om haar aan te kijken en glimlachte wat flauw. "Goodnight, Leah.." klonk hij nog zacht tegen haar en hoorde haar dan de kamer uit lopen. Hij kroop het bed nu verder op en sloot zijn ogen vrijwel meteen weer. Hij was nog gesloopt door het serum dat door hem heen ging, en door de krachten die hij had gebruikt bij de martelingen en om Marvin van Leah af te krijgen. Zijn lichaam kon soms zijn eigen kracht niet aan, wat alles veel moeilijker maakte.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 8, 2015 22:31:48 GMT
Leah Ze was naar beneden gelopen, had de honden nog even geaaid en sloot dan de deuren, draaide ze op slot en sms'te Damon even snel om te kijken waar hij was. Hij had zich weer bij Sara aangesloten, maar Marvin leek op een kleine afstand bij het huis te blijven, voor de zekerheid. Ze zuchtte zachtjes en pakte een deken, ging op de bank liggen en kroop in het deken, vandaag had haar echt gesloopt. Voorzichtig taste ze met haar vingertoppen het verband om haar nek af, het zat strak zoals het hoorde, maar het idee dat daar een wond zat liet het oncomfortabel aanvoelen. Zeker omdat het ook nog pijn deed. Ze zuchtte, sloot haar ogen opnieuw en probeerde dan maar slaap te vatten, veel meer kon ze niet doen. Ze zou alles maar moeten verwerken en moeten zien hoe ze hem helemaal terug kon krijgen, al zou het maanden of jaren duren, al zou ze alles opnieuw moeten meemaken, het zou haar niet uitmaken.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 8, 2015 23:16:04 GMT
Jonathan
Hij was ver in slaap gezakt en zou ook niet zomaar wakker worden. Hij was gesloopt en hij zou ook de komende dagen zo gesloopt blijven. Hij zou ook niet zo snel alles terug krijgen, maar hij zou zijn best doen om haar te herinneren, om alles mee te maken wat zij nu nog wist. Zijn slaap werd na een paar uur onrustig, tot hij in een nachtmerrie zakte, maar bleef slapen en werd niet wakker verder, alles eiste een tol van zijn lichaam en hij wist niet hoelang hij dit ging volhouden
|
|