|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 22:17:25 GMT
Damon/Leah/Marvin "I can't stop Marvin, Lord. I'm too weak of a demon," Klonk Damon ook eerlijk. Als de geur van bloed uiteindelijk Marvin's gedachten overnam, was er geen stoppen meer aan. Leah was te stevig tegen de muur gedrukt om tegen te kunnen spartelen, haar ademhaling was oppervlakkig en de angst schreeuwde zich uit via haar blik. Marvin grijnsde op Jonathan's woorden maar bleef staan zoals hij stand, zijn grip stevig op Leah gezet. "But Lord.. She's weak and pathetic, why keep a soul like her alive when her blood smells so delightful?" Klonk de jongen dan uit het niets. De angst gierde door het lichaam van Leah. Zijn stem klonk zo gevaarlijk, zo bloeddorstig. Het was zo'n diepe, maar ruwe stem en ze wist niet meer wat ze moest geloven. Haar blik ging naar Jonathan toe, voor zover ze hem kon zien. "Please help me.. I love you.."
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 22:25:52 GMT
Jonathan
Hij keek naar Damon. "Well then you should be executed with my little sister. Stupid and worthless." sprak hij daar dan ook op en keek naar Marvin die haar bloed nu ook had geroken. Bij zijn vraag grijnsde hij lichtjes. "Because I need her to answer my questions, now like I said; don't touch her." klonk hij en snoof lichtjes. "Shut up you," klonk hij scherp naar Leah en keek haar ook waarschuwend aan. Hij focuste zich op het bloed dat door Marving stroomde en sloot langzaam stukje per stukje zijn bloedbaan af. "Let her go," ondertussen onderdrukte hij de bloeddorst in zijn gedachten ook. Hij mocht dan wel sterk zijn, maar Jonathan zou niet iets laten gebeuren waar hij tegen was en waar zijn bevelen niet van werden opgevolgd.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 22:31:21 GMT
Leah/Famon/Marvin De jongen grijnsde toen hij merkte dat zijn bloedbaan werd afgesloten. "Lord.. Are you really this ignorant? You should know your demons better," Klonk de jongen en likte het bloed van Leah's nek weg. "Try to cut my blood off. Go on, it won't work. You can't control a Blood Hound," sprak de jongen waarna hij zichzelf en Leah omdraaide, waardoor hij met zijn rug tegen de muur kwam zijn armen om Leah heen sloeg, zijn gezicht weer in haar nek verborg. "She needed to answer questions, right? Here she is," hij zou Leah onder geen omstandigheid los laten, dat zat er gewoon niet in. Hij grijnsde even bij de rillingen die over Leah's rug gingen. "So weak and pathetic.." Leah keek op en fronste bij die woorden. Ze wist het ondertussen echt wel. "For fuck's sake, come up with something new!" Haar ogen schoten wijder open toen er wat meer in haar nek werd gebeten, ze beet op haar lip en sloot haar ogen Weer pijnlijk.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 22:43:42 GMT
Jonathan
Hij wist dat het niet veel nut had, maar wat kon hij doen in deze situatie? Hij zat nogal vast geketend en er was niet echt wat in de buurt waar hij werkelijk mee kon aanvallen ofzo. "I could try," hij keek naar Leah die nu werd omgedraaid door Marvin. "She's right though, one time saying that should make it clear al ready," klonk hij opeens weer als de kalmte zichzelf. "But would you just let har fucking go al ready." gromde hij nu weer. Toen hij dieper in de nek van Leah beet was dat ook wel weer de druppel voor hem en veranderde in zijn demon vorm, want daar waren de kettingen niet bestand tegen. Hij schoot in volle vaart op Marvin af en greep meteen naar zijn nek om hem van Leah af te rukken. Let her go Hij zette zijn tanden nu ook weer dieper in zijn nek en krabde zijn armen open zodat hij Leah zou los laten. And you, do someting! richtte hij op Damon. Hij kon op zen minste Leah uit Marvin's armen trekken.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 22:48:43 GMT
Leah/Damon/Marvin De jongen grijnsde toen hij werd aangevallen, sloot kalm zijn ogen en hield Leah in zijn grip. Het bloed dat hij verloor hoopte zich op, waardoor een pin omhoog scoot, Leah net niet raakte. De pin groeide een 'tentakel' en rukte Jonathan weg, Damon vloog erop af maar het bloed mepte hem letterlijk weg. Leah stond er verstard bij, keek naar iedereen waarna ze haar ogen sloot en diep inademde. Ze moest kalm blijven. Haar blik ging naar de grote spike voor haar, ze keek dan omhoog naar Marvin, waardoor de spike lichtjes haar gezicht en nek schraapte. De spike werd gebroken, het bloed werd weer vloeibaar en ze werd uit zijn armen getrokken door Damon. Marvin veranderde van vorm, de wonden heelden zich en het bloed verdween waarna hij laag gromde, maar op zijn plek bleef staan.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 22:57:46 GMT
Jonathan
Hij liet zich eerst wegrukken en verdween voor hij de muur raakte en verscheen weer voor Marvin toen Damon Leah uit zijn armen had weten te halen. Jonathan bleef in zijn demonvorm en gromde ook laag en toonde zijn tanden. Hij bleef voor Leah en Damon staan nu en bleef laag en diep grommen. Je kont het eigenlijk zowat bekijken als in een roedel, twee mannetjes die probeerde wat op te eisen. Voor Marvin was het dan zijn eten, en voor Jonathan was het dan zeg maar zijn 'vrouwtje'. Hij wist nog altijd niets, maar hij stond er op dat hij haar zou beschermen tot hij al zijn antwoorden had. Alle wonden die hij had opgelopen bij de marteling waren allemaal dicht geschroeid en lieten kleine littekens achter, maar voor de rest was er niets meer van te zien.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 23:03:27 GMT
Marvin/Leah/Damon De Hound gromde laag, zijn hoorns stonden recht op terwijl het bloed uit zijn bek en ban zijn grote tanden druipte. Hij snoof, maakte zichzelf groter om de dominantie op te eisen en schoot op Jonathan af, hij greep hem in zijn nek, beet door en gooide hem weg waarna hij ervoor wilde zorgen dat het bloed zich zou afstoten, maar werd tot een halt geroepen Door Leah en Damon. De twee keken hem nijdig aan. "Dáre to touch him once again and I will end you," Klonk Damon laag, demonisch. Marvin grinnikte en wilde op Jonathan af sprinten, maar werd tegen de vloer gegooid door een beer. De beer ademde een ijskoude lucht uit waardoor hij Door ijs vast kwam te zitten tegen de grond. "Speak, then," Klonk Damon kwaad tegen Jonathan.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 23:15:26 GMT
Jonathan
Hij gromde luider toen hij dichterbij kwam. Hij verharde zijn huid in zijn nek zodat zijn bloedvaten niet werden geraakt en deed weer hetzelfde als eerder, verdwijnen voor hij iets raakte en weer verschijnen alsof er niets gebeurd was. Hij gromde weer laag en keek nu ook wat nijdig naar Damon. Hij was toch niet sterk genoeg? Waar bemoeide hij zich opeens mee? Hij snoof en keek naar Leah wenkte haar met zijn kop en schoot dan de trappen van de kelder op, verwachtend dat dan wel zou volgen. Hij nam geen bevelen op van anderen, dat kon hij echt niet hebben. Hij keek naar de honden die buiten waren, weggekropen achter het tuinhuis, maar deed er verder ook gewoon niets op uit en rende verder naar boven, naar hun kamer waar hij op het bed sprong en wachtte tot Leah zou binnen komen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 23:23:52 GMT
Leah Ze keek naar Jonathan, werd meegewenkt maar wist niet precies of het wel zo'n goed idee was. Toch liep ze naar boven, ze wilde hem terug. Ze rende zo snel als ze kon de trappen op om hem bij te houden en liep dan hun slaapkamer binnen, haar blik ging even rond. Spullen van haar waren netjes gestald in de kamer. Ze hield alles altijd netjes in een klein deel van de kamer, puur omdat ze niet de ruimte wilde in pakken. Haar blik ging dan naar Jonathan, ondertussen was haar ademhaling ook weet wat gekalmeerd. Ze sloeg haar armen over elkaar en wachtte af. Ondertussen waren Damon en Marvin nog beneden, echter had hij Marvin weer vrijgelaten, maar hield hem in de gaten.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 23:38:25 GMT
Jonathan
Hij veranderde weer in zijn mensenvorm en sloot de deur achter haar. "Don't be so fucking reckless in these things! You could've been killed!" vloog hij eerst uit tegen haar en sloeg met zijn vuist hard tegen de muur aan om ergens zijn frustratie op uit te werken. Hij verwerkte even wat hij had gezegd tegen haar en slikte even. Waar kwam dat opeens vandaan, wat kon hem het schelen dat ze werd vermoord? Hij opende een van zijn kasten waar hij een doosje uit haalde met verband. Hij tilde haar kin op en zorgde dat hij aan haar nek kon. Hij desinfecteerde de wonde in haar nek en verbond het dan ook. "Such an idiot you are," murmelde hij en legde het doosje weer weg. Hij opende het raam in de kamer zodat deze verlucht werd en keek dan de kamer even rond. Zijn bed leek beslapen door 2 mensen, en er stonden spullen die van haar leken te zijn. Een frons bleef ten alle tijden op zijn gezicht aanwezig, hij wist niet wat hij moest geloven, en hij irriteerde zich er dood aan. Alle vragen die hij wou stellen was hij nu ook gewoon kwijt door net, maar ze zouden vast niet belangrijk zijn geweest verder.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 23:46:21 GMT
Leah Ze keek verbaasd op toen hij opeens tegen haar uitvloog, vervolgens met zijn vuist tegen de muur sloeg en daarna opeens haar wond verzorgde. Ze sloot haar ogen en ademde diep in, haar lichaam werkte haar gedachten tegen. Ze wilde hem omhelzen, maar haar lichaam protesteerde. "I know I'm an idiot," Mompelde ze en keek naar hem op. "You've always called me out to be an idiot. Either for things I did or for loving you. But I do love you. I do. I'm yóur idiot. But you probably don't remember that either, do you? I'm just talking bullshit, right? We just moved all my stuff in here, got fake dogs and rings, faked your tattoo.. Be real, Jonathan.. Why would I fake my love for a demon?" Ze liep naar hem toe, maar bleef achter hem staan. "Why would I spent years of my life fighting for you? What good does a human give that? I'm only in danger. I'm just weak and pathetic, right? I'm no good. I'm the weakest kind." Haar stem had zich gedempt, ze was gaan fluisteren terwijl ze kleintjes glimlachte maar die glimlach verdween al snel weer. Ze fronste lichtjes en sloeg haar armen om hem heen, legde haar handen op zijn borstkas en ging tegen hem aan staan, legde haar voorhoofd tegen zijn rug. "Please don't throw me away, please remember things.. We need you back, Jonathan.."
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 23:57:29 GMT
Jonathan
Hij bleef aan het raam staan en keek naar buiten, probeerde alles te verwerken, maar terwijl zij aan het praten was, was het moeilijk om zich te concentreren. Hij plaatste zijn ellebogen op de vensterbank en legde zijn hoofd in zijn handen, probeerde te volgen wat ze zei, maar het was moeilijk. Waar had ze het toch allemaal over, waarom zou hij zich zoiets belangrijks niet meer kunnen herinneren? "Shut up," fluisterde hij zacht eerst, en toen ze verder ging opende hij zijn ogen weer. "Shut up, shut up, SHUT UP!" Schreeuwde hij uiteindelijk tegen haar, maar bleef staan hoe hij stond. Zijn ogen vielen op de tatoeage op zijn arm en hij slikte. Waarom herinnerde hij zich hier niets van? Zijn lichaam verstijfde toen hij werd omhelsd door haar en zijn eigen handen schoten meteen naar de hare om die weg te drukken, maar hij liet ze dan maar liggen en leunde weer op de vensterbank. Wat een rotzooi.. Hij sloot zijn ogen en dacht diep na, dit ging er niet makkelijker op worden.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 8, 2015 0:06:11 GMT
Leah Aangezien hij haar niet wegduwde klemde ze haar handen aan zijn shirt,ze kneep haar ogen dicht en fronste. Hij wilde dat ze stopte met praten, dus hield ze zich ook maar stil, maar ze zou hem blijven vasthouden. Hoe vaak hij haar ook mocht wegduwen of gooien, ze zou terug komen. Ze moest hem terug hebben, zeker nu er blijkbaar een kind in haar groeide. Ze wilde niet alleen een moeder worden, ze wilde niet een kind van Lionel krijgen. Uiteindelijk kon ze een grinnik niet onderdrukken. Dat alles liet haar terugdenken aan toen ze bij hem op schoot zat, vlak nadat ze verkracht was door Lionell. Jonathan bleef maar door ratelen over het 'paringseizoen' zoals ze voor gewaarschuwd werd. Zachtjes zuchtte ze, ze wilde gewoon alles terug hebben. Wilde Jonathan terug hebben. Hoewel ze hem zo stevig vast hield, hoewel ze tegen hem aan stond, voelde ze zich niet dicht bij hem. Het voelde alsof hij zo ver weg was. Ze reikte zoveel als ze kon naar hem uit, maar het leek gewoon niet te helpen. Hij gooide haar in ieder geval nog niet weg..
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 8, 2015 0:14:59 GMT
Jonathan
Hij sloot zijn ogen weer om na te kunnen denken en voelde hoe ze hem stevig vast hield. Hij kalmeerde langzaam weer een beetje en probeerde zijn gedachten op een rij te zetten. Alles was veel te wazig voor hem momenteel. Hij begon op maar een arm te steunen op de vensterbank en met zijn andere hand zocht hij even die van haar op die het dichtst bij zijn hart lag en vlocht zijn vingers door de hare heen. Hij wilde haar wel geloven momenteel, maar het was moeilijk te vatten voor hem. Hij was als demon geboren, hoe kon hij voor een mens vallen? Hoe kon hij zijn soort verraden? Hij hoorde haar grinnik waardoor hij zijn ogen weer opende. "What's so funny?" Vroeg hij nu ook met een schorre stem aan haar, maar hij keek niet om naar haar, bleef naar buiten staren en wachtte op een antwoord van haar nu.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 8, 2015 0:24:04 GMT
Leah Ze opende haar ogen kleintjes toen hij zijn vingers tussen de haren vlocht, sloot haar ogen weer en glimlachte kleintjes for as miliseconde. Dus ze kwam wel dichterbij? Ze wist het niet zeker, maar die reactie van hem was fijn. Toen hij uiteindelijk wat vroeg haalde ze haar schouders lichtjes op, niet dat hij het zag. "I remembered something from a few weeks ago.. When.. When Lionell raped me.. The day after you pulled me on your lap and somehow you got to the subject of breeding season, for demons.. And how I should watch out because you'd basically be unable to control yourself. I said I'd just flee and take Sara with me, cause of Damon. But.. Eventually it did get annoying cause I felt pressured. To have sex with you," Mompelde ze zachtjes. "You basically had to wait a year for our first time, way back. Cause I have been raped so much that it scared me.. As comforting as your touch was, I got too scared in the end. I still feel guilty for that." Ze kneep even zachtjes in zijn hand. "I'm sorry if I annoy you now.. I just need you back. I can't live without you. So.. If you won't change back, I still will stay.. I'll stay by your side. I promised to never leave you and I meant that. I always will."
|
|