|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 15:27:51 GMT
Sara
Ze keek naar Leah en knikte een beetje waarna ze naar Damon liep toen Leah op een van zijn beren zat. Ze kroop op zijn rug en greep hem stevig vast zodat ze er niet van af zou vallen, haar hoogtevrees probleem was nou niet bepaald opgelost. Ze verborg haar ogen zodat ze de diepte niet zag en wachtte tot de klap kwam die haar aangaf dat ze op de grond waren. Ze opende haar ogen even later weer en keek naar Marvin die Jonathan nog altijd op zijn schouders had liggen. Ze wist niet echt hoelang Jona bewusteloos zou blijven, hopelijk zo lang mogelijk.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 15:43:57 GMT
Leah Hoewel Marvin nu als mens met Jonathan rond rende, leek hij nog altijd sneller te zijn dan de beren, wat Damon iets verbaasde. Maar tegelijkertijd, hij kon zo makkelijker op demonen snelheid rennen dan hij met zijn beren. Met een zucht versnelde hij, de beer naast hem volgde zijn voorbeeld, waardoor ze Marvin begonnen in te halen, maar toch achter hem bleven. Ze kwamen snel aan bij het huis van Jonathan, maar Marvin leek wel wat uit te moeten hijgen, Leah keek hem eigenlijk nog licht verbaasd aan. Voor zo'n grote afstand met iemand op je schouders rennen en dan maar lichtjes uit te moeten hijgen was toch een hele prestatie. Tegelijkertijd, ze was een mens, ze zou al neer zijn gevallen na een kwart van de afstand. Het liet haar weer weten hoe zwak ze eigenlijk was, wat een zucht van haar lippen liet vallen. Ze sprong van de beer af die ook gelijk verdween, om niet in zicht van mensen te komen, evenals Damon die terug veranderde en Sara voorzichtig van zijn rug liet glijden.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 16:12:14 GMT
Sara
Ze keek naar hoe snel Marvin er vandoor schoot naar het huis van Jonathan en slaakte een zucht. Waar haalde hij die snelheid vandaan.. Zelf was ze ook snel, maar toch. Ze liet zich van Damon's rug afglijden na een kneep in zijn schouders te geven en opende de deur even. Ze liep vlotjes naar de kelder en het duurde niet lang voor ze de aparte kamer vond waar Jonathan het over had, waar ook alle spullen al klaar lagen om te gebruiken. "Just chain him up against the wall, and then we just have to try and figure something out to get him normal." murmelde ze en zuchtte.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 16:56:47 GMT
Leah Marvin was Sara achter na gelopen, net als de andere. Hij legde Jonathan tegen de muur aan, zorgde ervoor dat hij rechtop zat en deed de kettingen goed, checkte ze even, sloeg er zelfs tegen, maar ze braken niet. Ze gaven geen kik. Hij knikte goedkeurend en stond op, keek naar de rest en sloeg zijn armen over elkaar. Zijn zegje had hij wel gedaan, hij hielp alleen maar, als hij met een idee kwam zou hij wel spreken. Zijn blik gleed naar Damon die er bedenkelijk bij stond. "Okay, so he doesn't recognize Leah, but does recognize you," mompelde de zwartharige jongen en keek naar Sara. "Which means that you have the biggest chance of getting his attention, unless, something in him gets triggered if Leah were to be in danger," zijn blik gleed naar Leah toe. "For example, what if Marvin really 'uses' her as dinner? What if you put that in action?" Zijn blik gleed van Leah naar Jonathan. "What if we trigger his inner fears, by putting you two in life threatening situations? Would that get his attention? Or would it make things worse?"
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 17:12:00 GMT
Sara
Ze keek naar hoe Jonathan nu tegen de muur aanhing en wat naar voren viel omdat hij natuurlijk niet op zijn benen kon staan in deze situatie. Haar blik vloog naar Damon toen hij begon te praten en zuchtte. Ze wist het niet, ze wist niet hoe hij terug zou komen. Hoe had hij zichzelf kunnen beheersen eerst? Zij hart werd toen opgevuld en weer gebroken, dat had een impact op hem gehad. Ze fronste lichtjes en haalde haar schouders wat verloren op. "I don't know, we can try, but I cant tell if it's going to work. It won't get worse though, he is at his limit right now," zei ze zacht.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 17:46:08 GMT
Leah "Guess it's worth the try," klonk hij en keek naar Leah. "Perhaps it's better to let her try something again first, who knows, he might remember a slight bit of her too then, if we go into action then, it'll only be better," zijn blik ging naar Marvin die hem serieus aan keek. "I'm trusting you on this one, mate. Be cooperative," de jongen knikte op Damon's woorden en trok zijn lederen jack uit, gooide die naast de deur en trok zijn shirt goed, het losse ding kwam vrij laag, maar het zat als gegoten. Echt gespierd was hij niet, maar dat zicht bedrog, want hij was sterker dan dat Damon was. De lederen armbanden met spikes gaven hem een nog gevaarlijker uiterlijk, net als de ketting die aan zijn broek hing. Hij haalde zijn handen door zijn haren en keek naar Leah, die hem al aankeek. Als alles in scene zou worden gezet, moest hij ervoor zorgen dat hij geen bloed zou proeven, want op dat punt ging het meestal mis. Hij zuchtte en keek naar Jonathan, waarna hij Leah wenkte, als Leah al als eerste iets moest proberen, kon ze net zo goed hem wakker maken.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 18:10:20 GMT
Sara/Jonathan
Sara luisterde nog even naar Damon en knikte. "We'll see what happens, he can't do anything right now, so she should be safe," zei ze zacht. Haar blik ging even naar Marvin, hij zag er niets mis uit, maar ze hield het wel bij Damon. Damon was lief en zorgzaam, en ze hadden natuurlijk Lizzy, en dat was onbetaalbaar voor haar. Ze leunde zacht tegen Damon aan en nam zijn hand zacht vast waarbij ze haar vingers tussen de zijne vlocht. Ze vertrouwde Damon er op dat zijn vrienden te vertrouwen waren, dat hij niet Leah opeens echt zou aanvallen en begon op te vreten. Jonathan begon al lichtelijk bij te komen, maar het was zoals een slaap, als een hele diepe slaap waar hij langzaam uit ontwaakte. Als hij zelf wakker moest worden duurde het nog een uurtje.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 19:08:26 GMT
Leah/Damon/Marvin Damon nam de hand van Sara stevig vast, drukte nog een kus op haar knokkels en keek dan vanuit zijn ooghoeken naar Marvin die zijn ogen kort rolde bij het zien van de twee. Niet een al te klef persoon, dat was duidelijk. Maar hij was niet gemeen, in een zekere zin. Hij had iets van een goed hart. Zijn blik ging dan weer naar Leah, die bij Jonathan was gaan zitten en hem wakker probeerde te schudden. "Jona, hey, Jonathan," klonk ze zaachtjes en schudde hem wat meer, drukte zachtjes een kus op zijn wang. "Dear, wake up, come on," klonk ze verder, werd goed in de gaten gehouden door Marvin, zijn blik leek haar niet te verlaten en ze kon hem geen ongelijk geven. Het was gevaarlijk.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 19:21:40 GMT
Jonathan/Sara
Ze had nog even gekeken naar Damon en glimlachte voorzichtig naar hem bij de kus op haar knokkels. Het kwam wel goed, Jonathan kwam er weer bovenop en Leah en Jona zouden weer gelukkig kunnen zijn. Jonathan werd langzaam aan meer wakker toen hij werd wakker geschud en fronste meteen lichtjes toen er een kus op zijn wang werd gedrukt. Met zijn schouder veegde hij zijn wang meteen af en opende zijn ogen langzaam die nog altijd rood waren, en zo keek hij haar meteen strak aan. Het was dat zijn lichaam nog niet veel zin had om mee te werken, anders had hij haar al bij de keel gegrepen. Zijn ogen gleden over de kettingen waar hij aan vast zat en door de kamer heen naar Damon en Sara, en Marvin. Hij snoof en leunde meer tegen de muur aan waarna zijn blik weer viel op Leah. Hij zei even niets, wist niet echt wat uit te brengen momenteel, en dat was waarschijnlijk ook niet echt nodig.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 19:43:04 GMT
Leah "There we go," fluisterde ze zachtjes en ging op haar knieën naast hem zitten, hij kon toch niet veel doen en ze was onder streng toezicht. "Jonathan, I need you to listen to me," klonk ze dan ook, vastberadener dan ooit. Marvin trok voor een miliseconde zijn wenkbrauw op, het verbaasde hem nog altijd dat een mens zo vastberaden kon klinken. "I need you to think back deeply," sprak ze verder, in de hoop iets te kunnen bereiken. Ze moest iets proberen. "Please, remember me, before he eats me, Jonathan," fluisterde ze wanhopig, keek even naar Marvin en dan weer naar Jonathan. "Remember me, Jona. I'm Leah, Leah Moore, I'm your f- girlfriend, I've been with you for what? Three years? It has been so long, we've had so many good and bad times, Jonathan, please remember those.."
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 20:28:13 GMT
Jonathan
Hij bleef haar nu ook gewoon aankijken en sloot zijn ogen weer half, aangezien deze best pijn deden van de ruwe ontwaking. "Why should I listen?" Hij was duidelijk nog onder invloed van het product, aangezien zijn stem wat hees klonk en hij er niet helemaal bij was met zijn gedachten. Hij luisterde naar alles wat ze zei terwijl hij zijn ogen weer had gesloten en slaakte een diepe zucht. "Why would I, the next lord, go with a freakin' annoying human?" sprak hij nu ook weer, op dezelfde hese toon. Hij stootte een zacht lachje uit en opende zijn ogen weer. "Let him eat you, I couldn't care less. Like I said, I would remember you if you really were important to me. Now, tell me. If you really are my girlfriend, why do you have a child growing, wich is not with my DNA. And what was that 'f' word you wanted to say?" hij was nog altijd wat wazig, maar hij was er al wat beter bij waardoor hij ook meer kon verwerken momenteel, voor nu leek alles wat ze zei op bullshit.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 20:52:18 GMT
Leah Ze fronste. Een kind? Was ze zwanger? Ze keek naar haar buik. Maar het was niet zijn DNA? Ze fronste meer en wist haar tranen niet meer te bedwingen. "That's due Lionell! He r-raped me, remember?" Fluisterde ze zachtjes. "You were there the very moment he disappeared, y-you saw him," klonk ze en keek naar hem op. "The f-word.." Verdrietig glimlachte ze en hief haar hand. "I'm sorry for Damon and Sara to find out like this.. But a few weeks ago, you proposed to me," fluisterde ze zachtjes en keek naar haar hand. "At first you didn't want to, marriage was bullshit.. It still is.. But suddenly you did propose at the lake and it was so amazing," fluisterde ze zachtjes en keek weer naar hem omhoog. "I'm human. And indeed, you'll be the next lord. I'm weak, you're strong. I'll get old and you'll live on.." Ze keek naar Marvin op die zijn hand ruw op haar schouder had gelegd, zijn ogen bloedrood gloeiend. "J-J-Jona, please, h-help," klonk ze zachtjes en greep zijn pols, maar werd weg getrokken op een ruwe manier, ze knalde tegen de muur aan en hapte naar adem. "H-Help, Jona.." Fluisterde ze dan zachtjes, Marvin kwam op haar afgelopen en trok haar omhoog bij haar armen, zodat haar nek vrij lag en zijn gezicht daar zich verborg, echter deed hij nog niks, hij beet nog niet, hij nam haar geur in zich op en wachtte af op de reactie van Jonathan. Uiteindelijk kwam een kleine grijns op zijn lippen, zijn blik gleed omhoog en hij keek Jonathan afwachtend aan, wachtend op goedkeuring van degene die boven hem stond om aan te vallen, zijn maal naar binnen te mogen halen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 21:11:40 GMT
Jonathan
Sara keek verbaasd op toen Leah zei dat Jonathan haar had gevraagd om met hem te trouwen, dat was nieuw.. maar nu was niet de tijd om het te vieren.. Jonathan fronste enkel om alle informatie die hij te horen kreeg en keek even naar haar hand en naar de zijne. De ringen pasten wel bij elkaar. Was alles dan waar wat ze zei? Zijn blik verzachtte voor een moment, al fronste hij meteen weer na die twijfel. Nee, hij kon niet gezegd hebben aan een mens dat hij met haar wou trouwen. Hij was de volgende heerser in de onderwereld, dan kon hij niets met een mens hebben. "Lionell," murmelde hij enkel, daar herinnerde hij zich inderdaad wel wat van, maar alles was veel te wazig om er echt iets nuttigs op te plakken. Hij schrok kort op uit zijn gedachten toen Marvin Leah weg begon te trekken en ze zijn pols even vast had gegrepen. Hij had haar niet vast genomen, puur omdat hij wat in de knoop zat met alles wat ze zei en alles wat hij herinnerde, aangezien hij er totaal niets meer van wist. Hij keek naar Marvin en Leah en wachtte maar even voor hij werkelijk wat zou zeggen. Als wat ze zei waar was, dan kon hij haar niet laten vermoorden. Maar het leek hem onwaarschijnlijk dat hij voor een mens kon vallen, zeker een dat een kind droeg dat niet van hem was. Hij slaakte een zucht en sloot zijn ogen voor een paar tellen waarna hij deze maar weer opende. "Wait," kwam er uiteindelijk toch van zijn lippen naar Marvin gericht, om te zeggen dat hij Leah niet kon opvreten. maar veel verder in zijn woorden kwam hij toch ook niet, het was allemaal gewoon veel te vaag nu. Sara keek op haar mobiel om te kijken hoe laat het was en slikte even. "I need to pick up Lizzy," fluisterde ze in het oor van Damon en liet hem zachtjes los. Jonathan liet zijn ogen naar hen glijden en fronste. "Who's Lizzy?" Vroeg hij nu ook meteen maar.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 21:55:41 GMT
Leah/Damon/Marvin
De jongen liet zijn greep rond Leah iets verslappen, maar hield haar nog tegen de muur gedrukt. Damon keek naar Sara en knikte, gaf haar een klein duwtje. "Keep her safe," Mompelde hij tegen haar waarna hij naar Jonathan keek. "You'll remember her soon, for now let's not focus on that. But rather on your fiancée who is about to get eaten. What's more important? Knowing who someone is or regretting for the rest of your miserable life that you did not choose the right thing and therefore lost the love of your life? You fell for a human, Jonathan. You fell for her cause she's smart and beautiful and strong for a human. God, she's stronger than most of them. But she's breaking inside now, mate. You're my brother-in-law, sort of, and I'm Leah's best mate. I'm torn for you two. This is sad, man. You don't know who your dear girl is. You need to remember her, before Marvin loses his temper!" Hij keek hem strak aan,waarna hij naar Marvin wees de het als een teken had genomen, de jongen verborg zijn gezicht in Leah's nek, likte over haar zachte huid met zijn scherpe tong en zette zijn vlijmscherpe snijtanden zachtjes tegen haar huid zodat er uiterst lichtjes bloed ontsnapte.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 22:11:49 GMT
Jonathan
Sara knikte en liep rustig weg om Lizzy op te gaan halen. Jonathan fronste weer bij de woorden. "Why can't you just answer my fucking questions if I ask them," kwam er nu als laag gegrom van zijn lippen af. "If I never remember, I will never regret," klonk hij daar nu ook gewoon op en keek weer naar Leah en Marvin. "You can say a lot of things to me, but she's pathetic and weak. If this wasn't a play she would've struggled at least. Well then, if she's your best friend go fucking save her al ready from him instead of talking shit to me." merkte hij droogjes op. "So you're my sisters friend, then that Lizzy person has to be your daughter." hij lachte zachtjes en rekte zich wat uit toen hij zich weer wat normaal kon bewegen. "Don't tell me what i should do." gromde hij nu ook weer en rook de scherpte geur van bloed zijn neus binnendringen. Zijn ogen gleden naar Leah en Marvin toe, maar hij deed er verder niets op uit. Zijn blik gleed naar de ring om zijn vinger die hij maar even uitdeed en keek naar wat er in gegraveerd stond. Een datum, en haar naam, het kon altijd vervalst zijn natuurlijk. Hij deed de ring maar weer om en keek naar Marvin en Leah. "Don't touch her," kwam er nu ook van zijn lippen af. Hij herinnerde zich nog altijd niets, maar wilde hij iets herinneren had hij toch Leah nodig.
|
|