|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 6, 2015 17:50:09 GMT
Leah/Damon/Marvin/ ? Damon keek naar Sara en knikte op haar woorden, veranderde terug naar zijn menselijke vorm en keek naar Marvin. Hij wilde hem mee als back up, je wist maar nooit. Het stikte daar binnen van de wezens en iemand moest Leah weten te beschermen. Hij stak zijn handen in zijn jaszakken. Zijn blik ging rond. "Top," Klonk hij en knikte naar de top van het gebouw waarna hij begon te lopen. Alles ging snel, demonen snelheid, Marvin had Leah beet genomen en mee genomen. Toen ze boven op het gebouw aan kwamen keek Damon vanaf een nog hoger punt even rond. Hij wees naar een deur, die Marvin op zich nam. Hij liet Leah los, liep er stug op af en beukte dan met zijn schouder keihard tegen de deur, die kapot brak, zijn blik ging dan naar de rest. "He's on the lowest floor."
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 6, 2015 18:01:12 GMT
Sara
Ze keek naar Damon en keek ook even naar boven waarna ze ook maar mee snelde naar het dak van het gebouw. Ze zuchtte even en liet het speuren verder maar aan de jongens over, zelf zou ze wel letten op het redden van Jona zelf, en niet op de bijzaken over waar hij was. Ze keek naar hoe Marvin de deur open beukte en luisterde naar hem. Dus helemaal beneden, oh geweldig. Jonathan was alles compleet verloren, zijn gedachten lagen over hoop, zijn herinneringen zaten ver weg en zijn krachten vulden de hele kamer. Hij kon hier eigenlijk al makkelijk weg raken, maar hij bleef nog wel even, gewoon zien wat ze nog allemaal in petto hadden voor hem, want nu begon het maar zielig te worden.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 6, 2015 18:25:12 GMT
Leah/Damon/Marvin/Coca Cola
De jongens snelden naar beneden, lieten de meiden eigenlijk achter, al keek Leah Sara even geschokt aan waarna ze haar meetrok en naar beneden rende, ze sprong over de trapleuningen heen om de jongens bij de te kunnen houden die haast over de treden leken te vliegen. De kracht van Jonathan drukte de jongens flink op de borst, waardoor ze buiten adem raakten. Ze kwamen dichterbij. Damon keek even om naar de twee meiden, waarna hij naar Marvin keek die stug door rende. Hij had een vastberaden, kille blik in zijn zwart met rode ogen, die nu goed zichtbaar waren doordat zijn haren uit zijn gezicht waren door de snelheid. Toen ze eenmaal bij een deur aankwamen, stopten ze. Er was niemand in de nabije omgeving, maar ze zouden vast gemerkt hebben dat er binnendringers waren. Zeker Leah viel op als mens. De jongens keken op naar de deur, hijgden uit. De kracht die op hun borstkas werd uitgedrukt was niet fijn. Damon keek om naar Sara. "Let's go."
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 6, 2015 18:49:40 GMT
Sara
Ze fronste toen de jongens al snel naar beneden spurtte en ze uiteindelijk werd meegetrokken met Leah. Ze werd veel meegetrokken momenteel, niet dat ze het erg vond, het was haast grappig dat ze zelf niet mocht kiezen waar ze heen ging. Ze rende ook de trappen af en voelde ook een lichte druk op haar borst, maar ze kon het wel hebben, het betekende wel dat Jonathan niet meer was wie hij was.. Jonathan keek op toen hij wat hoorde en schoot ook meteen in een lachje. "Who's there? Are you coming for me again? So pathetic," klonk hij en haalde diep adem. Hij rook de geur van Leah en zijn ogen werden klein en hij snoof. "Why do I smell a human?" hij focuste weer op de deur en zijn ogen vlogen meteen naar vuurrood. Hij zag er duisterder uit dan eerder, hij kon op elk gegeven moment in zijn demonen vorm veranderen en zijn ontsnapping maken, maar hij had gewoon geen zin. Sara keek naar Damon en knikte. Ze forceerde de deur en keek naar Jonathan die op de stoel zat vastgebonden en maar vuil naar hen keek. "Hmm," bracht hij enkel uit en grijnsde dan breed. Zijn wonden waren nog niet helemaal geheeld, maar dat ging nu ook veel sneller nu al zijn krachten zich los hadden gebroken.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 6, 2015 19:31:47 GMT
Damon/Leah/Marvin
Damon bleef achter Sara staan, zijn blik scherp gericht op Jonathan. Dit was absoluut niet goed, hij bekeek zijn wonden zorgvuldig, al waren ze al aan het helen. Uiteindelijk gleed zijn blik weer naar zijn gezicht, hij zag er zo duister uit.. Zonder ook maar iets te hoeven zeggen tegen Marvin, had hij Leah al teruggetrokken. Ze keek met grote ogen naar Jonathan, dit was niet de Jonathan die ze kende. Ze fronste diep en wilde wat zeggen, maar werd gedempt door Marvin, die naast de deur stond, in de kamer met Leah, aangezien hij al het nut er niet meer in zag om weg te gaan, met zijn rug leunde hij tegen de muur, terwijl hij Leah tegen zich aangedrukt hield, haar mond bedekt met zijn ene hand en zijn andere arm om haar middel geslagen. Zijn blik was op Jonathan gericht, afwachtend. Hij wist met wie hij te maken had, dat hij de nieuwe Heerser zou worden. Maar hij had er niet veel vertrouwen in, puur door dit. Puur doordat hij er zo uit zag. Hij had het geaccepteerd dat hij met een mens was, het was niet zijn ding. Mensen waren zijn voedsel, als Blood Hound had hij niet veel keuze. Dierlijk vlees en bloed was eenmaal niet zo heel lekker, in zijn ogen. Hij hield zijn hoofd ietsjes schuin, keek kort naar Damon die een hand op Sara's schouder had gelegd. "What are we gonna do?" Mompelde de jongen naar zijn vriendin.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 6, 2015 19:41:39 GMT
Jonathan/Sara
Jona keek naar de 4 die nu binnenkwamen en trok een wenkbrauw op. Hij herkende eigenlijk Sara alleen nog een beetje, de rest was maar een zwarte vlek die zich over al zijn herinneringen had gegooid. "Sara," klonk hij alleen en keek naar haar waarna hij weer grijnsde en een lachje uitstootte. "I still don't know why you were born. Father should've killed you when he had the chance. All the halfblood scum aren't good for our kind," klonk hij nu ook gewoon kil. Sara slikte even en keek naar Damon bij zijn vraag. "We have to get him out of here, and get him in a chamber where he can't use his powers." murmelde ze zacht. Jonathan schoot enkel in de lag en brak de kettingen nu met gemak. "So, you're going to rescue me, and then lock me up again? Great idea!" Hij keek nu even naar Marvin en Leah en trok een wenkbrauw op. "What's with the human?" vroeg hij nu ook gewoon emotieloos, hij wist echt niet meer wie Leah was, nou ja diep vanbinnen wel natuurlijk..
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 6, 2015 19:55:42 GMT
Damon/Leah/Marvin Damon knikte op Sara's woorden, luisterde naar Jonathan en fronste lichtjes toen hij losbrak. Zijn blik ging dan naar Leah en Marvin. Aangezien Marvin een Blood Hound was, kon hij makkelijk bloed sturen, maar of dat nu met Jonathan zou gaan lukken vroeg hij zich af. De jongen keek terug naar Damon, wiens blik steeds bezorgder werd. Echter keek Marvin nog altijd kil, zonder zorgen. Zijn blik gleed dan naar beneden, naar Leah die fronste. Waarom wist hij niet wie ze was? Ze beet op haar lip, ook al was haar mond bedekt. Uiteindelijk keek Marvin naar Jonathan op. "She's my dinner," klonk hij uiteindelijk en keek over naar Damon die geschokt keek voor een miliseconde, maar bij wie dan het lampje ging branden. "We needed a reward, a human, since he's a Blood Hound and they feed on humans," legde Damon dan uit en keek naar Jonathan. Hij kon goed liegen, op het moment dat hij moest liegen in een serieuze situatie. Anders was hij bagger, lachte te veel, lachte te snel. Maar nu, was hij een professional.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 6, 2015 20:52:36 GMT
Jonathan
Hij keek naar de 4 voor zijn neus en trok een wenkbrauw op. "Ah, well. Do what you want," klonk hij kalmpjes nu en stak zijn handen in zijn zakken. Zijn ogen schoten meteen naar wat demonen die nu op de kamer afkwamen gerend en zorgde meteen dat hun bloedvaten waren afgesloten, ondanks het demonen waren waren ze toch nog afhankelijk van het bloed dat door hen heenstroomde. Veel kracht had hij opgesloten in zichzelf, om te zorgen dat hij Leah nooit wat zou aandoen. Maar nu was het zoals de eerste keren, hij was kil en asociaal, alleen erger dan vroeger. "Idiots," hij liep de 4 nu ook gewoon straal voorbij, de kamer uit en de trappen op om hier weg te komen. Sara stond er maar wat bevroren bij eigenlijk, ze moest Jonathan stoppen voor hij naar buiten ging en ze hem niet meer te pakken kreeg. Ze keek naar Leah en schoot naar haar toe. "Leah, I need you to think, do you know anything that would make him upset or scared?" vroeg ze heel stilletjes. Jonathan merkte niet op en liep gewoon verder.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 6, 2015 21:07:22 GMT
Leah/Damon/Marvin Ze keek wat verschrokken, waar was de Jonathan nou die ze kende? Dit was erger dan toen ze hem ontmoette. Dit was vele malen erger. Haar blik ging omhoog naar Marvin die haar langzaam losliet toen Jonathan hen voorbij was gelopen, haar blik schoot naar Sara, ze fronste lichtjes. "I.." Ze beet op haar lip en dacht na, dacht diep na. Damon keek naar Sara, dan naar Marvin, waarna hij weer naar Leah opkeek. Marvin had ook het kind dat in Leah's buik groeide opgemerkt. Nieuw, demonenbloed. Dat merkte hij gelijk. Leah wist echter niks te bedenken, nou ja, ze wist enkele acties te bedenken. Maar ze betwijfelde of dat goed nieuws met zich mee bracht. Toch schraapte ze alle moed die ze had bij elkaar, voor Jonathan. Ze sprintte plotseling weg, wat Marvin en Damon verbaasd op liet kijken. En voordat ze het wist, was Marvin haar op de hielen. Hij rende stug achter haar aan, in de hoop haar in te halen, hij kon haar makkelijk in halen, maar de vastberadenheid in Leah's ogen liet hem twee keer denken. Hij fronste uiterst lichtjes voor een miliseconde. Daar had hij bewondering voor, een mens die zo vastberaden was om een demon. Dat was nieuw voor hem, en het was interessant. Echter bevonden ze zich in een gevaarlijke situatie, dus was er geen tijd voor complimentjes. Maar voordat hij het wist had Leah zich al om Jonathan geslagen, haar armen om hem heen, hem van achter omhelzend in al haar macht, met al haar kracht. Haar zwakke menselijke kracht. "Jonathan," fluisterde ze zachtjes. "Please, listen.. I'm not anyone's meal. I'm human, I'm weak. I'm yóurs," klonk ze terwijl de tranen over haar wangen stroomden. "Please, come back. Get yourself together. T-Think back, I'm Leah, remember? Please remember me, Jona, please," klonk ze zachtjes en sprong voor hem, nou ja, ze glipte meer voor hem en keek naar hem omhoog, keek hem in de ogen aan. "Jonathan, please."
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 6, 2015 21:32:22 GMT
Jonathan
Hij liep gewoon verder de trappen op om hier weg te komen, en negeerde het zooitje ook maar weer dat daar beneden stond. Sara keek naar Leah die opeens wegschoot en Marvin die er meteen achteraan ging. Dit kon niet goedkomen. Ze had gevraagd om ideeën, niet om dingen uit te gaan voeren Ze greep naar een spuit dat op het tafeltje lag in de kamer en vulde het met een sterk verddovingsmiddel dat er ook op stond. Waarschijnlijk hadden ze dat gebruikt om hem buiten westen naar hier te brengen. Jona was not amused over de aanrakingen van Leah, en dat liet hij merken ook. Hij bleef stokstijf stilstaan en keek naar Leah met vuurrode ogen. "Ifyou were an important person to me, I would've remebered you. So don't touch me," hij schopte haar tegen de trappen aan en van zich af, waardoor Sara makkelijk bij zijn nek kon en het spul meteen in spoot. Het duurde maar een paar seconden voor hij achterover viel van de verdocing. "We have to go, before he wakes up." Klonk Saramet wat haast.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 6, 2015 21:37:19 GMT
Leah Ze hapte flink naar adem, hij had haar borstkas met zijn voet geraakt en de impact was flink geweest. Alle lucht was uit haar longen geperst en het duurde even voordat ze zich weer herpakt had. In de achtergrond hoorde ze Marvin een stille opmerking plaatsen in de trant van: "Psh. Humans." Wat voor haar al weer indiceerde dat ze zwak was, dat wist ze onderhand wel. Maar dat Jonathan haar absoluut niet herinnerde, dat deed haar zeer. Ze krabbelde overeind, keek naar Marvin die Jonathan op zijn schouders had genomen en dan naar Damon, die hen allen bezorgd aan keek. "Quick, they're coming," klonk de zwartharige alleen, waarna hij Leah oppakte en haar de trappen op duwde, maar bleef wachten op Sara. Ondertussen was Marvin al naar boven geschoten, niet wachtend op de rest.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 5:35:00 GMT
Sara
Ze slikte even en keek naar Leah. Ze liep snel naar haar toe en sloeg een arm om haar heen. "Gaat het?" vroeg ze nu ook zacht en begon de trappen op te lopen en verwachtte eigenlijk wel dat ze zou volgen. Ze keek om naar Damon, en was zelf ook wel bezorgd om haar broer en om Leah, maar ze had haar gewaarschuwd dat hij misschien niet hetzelfde was. Ze zou Jonathan in zijn eigen huis moeten opsluiten in een kamer dat vrij was waarschijnlijk. Want bij hun kon het niet, gewoon voor de veiligheid van Lizzy, maar dan moest er iemand bij Leah blijven als ze in de huis was, aangezien ze niet wilde dat ze alleen was met Jonathan, haar roekeloos gedrag kon haar dood nog eens worden.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 13:31:01 GMT
Leah
Ze knikte op Sara's woorden en glimlachte klein. Ze had dit op zichzelf gebracht, dus zou ze ook niet klagen. Met enkele moeite liep ze de trappen op, aangezien Jonathan echt niet voorzichtig was geweest. Ze zuchtte zachtjes, toen ze eenmaal boven was keek ze om zich heen. Marvin wachtte ongeduldig, Damon keek alleen maar naar de twee meiden om in al zijn zorgen. Toch leek hij nu Marvin te volgen, wellicht omdat hij Jonathan om zijn schouders had hangen. Ze keek even naar Sara om. "How much time is there left before Lizzy has to get picked up?"
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 7, 2015 13:41:07 GMT
Sara
Ze keek naar Leah en knikte toen ze liet merken dat het wel ging, maar ze leek er ook wel echt last van te hebben, wat begrijpelijk was. Ze keek ook even naar de jongens toen ze boven waren en liet haar blik op Jonathan vallen die er nog altijd bewusteloos bij lag. "In about an hour," murmelde Sara zacht en keek weer naar Leah. "We just have to get Jonathan to his house and have him chained wit hspecial chaines. He told me this might happen sometime, so I prepared for it," murmelde ze nu ook zacht en glimlachte wat verdrietig en bezorgd.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 7, 2015 14:11:37 GMT
Leah
"Atleast you're prepared then," zuchtte ze zachtjes en knikte, keek op naar de beer die verscheen en sprong er maar weer op. Damon liep in zijn beren vorm weer naar Sara toe en Marvin keek hen eigenlijk strak aan. Ze moesten bewegen, door blijven gaan. Daarom sprong hij ook op de reling en keek even rond, allemaal bewakers beneden. Hij grijnsde kil en liet zijn ogen rood gloeien, waardoor de bewakers elkaar afmaakten, bloed sturen had zijn voordelen. Hij sprong van het gebouw af en landde op een knie om de impact van zijn sprong te verminderen. De beer waar Leah op zat ging er zo achteraan, waardoor ze toch wel even zich vast klemde in angst. Het was geen kleine sprong, in tegendeel.
|
|