|
Post by Sara Gather on Feb 5, 2015 22:36:03 GMT
Sara
Ze keek naar Leah toen ze begon te praten en fronste lichtjes. Ze luisterde wel netjes nar wat ze te zeggen had en telkens gingen haar ogen iets wijder open tot ze Leah uiteindelijk weer in haar armen sloot en haar tegen zich aan drukte. "That's not true, it's not your fault. It'll be fine. We will find Jonathan and he will be okay. Just forget what I asked, all right?" Zei ze zachtjes. Ze mocht alleen hopen dat Lionell haar niet bezwangerd had, anders was Jonathan echt wel een verloren zaak zeg maar. Hij zou alles afmaken wat op zijn pad kwam dan, en waarschijnlijk kon hij Leah ook wel wat aandoen als hij in een zware bui zat. Gelukkig is dat nog nooit echt gebeurd tot nu toe. Nu was hij gewoon te zwak om ook maar iets te doen op wat er met hem werd gedaan, en zat hij met een zware knoop in zijn hoofd, niet wetend wat hij kon doen om dit alles op te laten houden.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 5, 2015 22:49:26 GMT
Leah Ze wist zich niet meer te bedwingen toen Sara haar weer in haar armen had genomen, ze had haar gezicht verborgen in haar handen en snikte uiterst stil, terwijl de tranen woest over haar wangen stroomden. "I'm scared, Sara, I don't want him to get hurt, he has been hurt so many times already. You all have been, it's so unfair," fluisterde ze gedempt door haar eigen handen. Damon had zijn armen om de twee heen geslagen, in de hoop hen beide iets te kunnen troosten terwijl hij naar hen neer keek, niet wetend wat te zeggen en zeker niet wetend wat te doen. Hij zuchtte zachtjes en drukte een kus op de hoofden van de meiden, waarna zijn blik eens rond ging. Om even de beren te checken. Leah was ondertussen iets stiller geworden, iets kalmer, nu alles van haar hart was gelucht.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 5, 2015 23:06:47 GMT
Sara
"I know you are, it doesn't matter," zei ze zacgt tegen haar en keek haar aan. "Jonathan is strong, he'll fight untill he can't anymore, don't worry too much. We'll find him and take him here, with you, all right?" Vroeg hij zacht aan Leah en vond het wel fijn dat Damon zijn armen ook om hen heen sloeg. Sara wreef over de rug van Leah en zuchtte. "Well, we need to find some demons to help us locate him, do you know anyone who can find tracks?" Vroeg ze nu ook aan Damon en keek hem wat hoopvol aan.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 5, 2015 23:23:31 GMT
Leah Ze had kleintjes op de woorden van Sara geknikt en was door de rest maar stil gebleven, aangezien ze niet echt wist wat ze moest zeggen of doen. Damon keek Sara rustig aan, de hoopvolle blik deed hem doen knikken als bevestiging. "I know a BloodHound, he'll be able to trace him down by the scent of his blood. It should be fine like that, hopefully. It's the only thing we can do, really." Klonk de jongen plotseling serieus, wat niks voor hem was. Hij was niet het serieuze type, totdat dat van hem werd gevraagd, zoals nu.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 6, 2015 6:21:58 GMT
Sara
Ze glimlachte flauwtjes toen hij iemand wist en drukte een kus op zijn wang. "That's great," zei ze zacht en keek dan weer naar Leah en zuchtte. "I don't know how we'll find him, you can choose yourself if you want te come. But I can't promise you that there's nothing wrong with him," fluisterde ze zacht en keek haar wat verdrietig aan. Jonathan was ondertussen alle muren die hij had opgebouwd aan het afbreken, of eerder deden de martelaars dat en deed Jonathan het onbewust. Hij zou dan alle controle verliezen die hij eerst had over zijn lichaam en gedachten, het deel dat hij nog had voor wat menselijkheid zou compleet verdwijnen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 6, 2015 8:28:36 GMT
Leah Ze keek naar Sara op echt schudde stug haar hoofd. Ze zou mee gaan, haar vriend was in gevaar, of eigenlijk, haar verloofde. Dus zou ze meegaan. Door dik en dun hadden ze elkaar toch beloofd te steunen? Dan zou ze hierover niet breken. Ze wilde niet thuis zitten, moeten afwachten. "I'm going with you guys." Klonk ze dan ook vastberaden en keek op naar Damon die een twijfelachtige blik op zijn gezicht geplakt had. "I mean it. You know it, Damon, I'm coming too." Bevestigde ze zichzelf opnieuw, waardoor de jongen zijn twijfelachtige blik verloor en knikte naar het meisje. Hij liet hen beide los en liep naar de hal om zijn combat boots aan te trekken, toch beter dan sneakers op dit soort momenten. Hij keek op zijn horloge, Lizzy zat nog even op school. Ze moesten dit snel afhandelen, dus lichtten zijn ogen op om de jongen te traceren die hen hopelijk naar Jonathan zou leiden.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 6, 2015 11:27:47 GMT
Sara
Ze keek naar Leah toen ze haar hoofd schudde en slaakte een zucht. Ze wist niet hoe hij eruit zou zien of wat ze met hem gedaan hadden tegen dat ze daar waren. Of ze haar broer zou moeten tegen houden als er wat gebeurde. Ze keek naar Damon toen Leah het ook aan hem bevestigde dat ze meeging en ze knikte dan. "Let's go." Murmelde ze dan maar. Ze trok haar schoenen aan en keek naar Damon die zijn schoenen omwisselde. "Let's hope that he can trace Jonathan because I'm afraid that he will lose his humanness" murmelde ze eigenlijk meer tegen zichzelf dan tegen leah en Damon, want ze was echt bang dat hij zijn familie en vriendin wat zou aandoen, ze wist niet dat Jona en Leah verloofd waren namelijk. Ze keek nog even naar Leah en zocht haar lichaam even af inwendig en trok haar ogen wat open bij wat ze vond. Als Jonathan dat ontdekte... Ze liep naar Damon en trok hem even omlaag om wast in zijn oor te fluisteren. "We have more problems" klonk ze stil zodat leah het niet hoorde.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 6, 2015 11:57:54 GMT
Leah/Damon De jongen hd zijn lange zwarte jas aangetrokken en boog wat naar Sara toe toen hij omlaag werd getrokken, hij keek vanuit zijn ooghoeken naar haar en trok een wenkbrauw op terwijl hij z'n jas dichtdeed. "'Sup then?" Mompelde hij zachtjes en keek even naar Leah die maar even op hen wachtte, ondertussen haar gezicht fatsoeneerde Door haar tranen weg te vegen. De jongen ging weer recht op staan en keek Sara serieus aan.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 6, 2015 16:37:06 GMT
Sara
Ze keek naar Damon en streek even zacht over zijn wang en drukte een kus in zijn nek, zodat Leah er niets anders over dacht dan dat ze gewoon even lief deed bij hem. "She's pregnant from Lionell," fluisterde ze zacht en drukte een kleine kus op zijn lippen waarna ze ook een jas aantrok en naar Leah keek. Ze glimlachte bemoedigend naar haar en opende de voordeur nu ook maar. "We need to make this quick, because in about 4 houres we need to pick up Lizzy from school," zei ze nu ook zachtjes
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 6, 2015 16:46:58 GMT
Damon/Leah Hoewel Sara liefjes teven hem deed, kon hij zijn angst en verbazing niet onderdrukken. De vragen, de stress, de zorgen, het schoot hem allemaal gelijk in het hoofd. Zijn beste vriendin, beste maatje, degene die niet bang was om door hem getackeld te worden, was zwanger van zo'n cru beest? Hij fronste lichtjes, maar had zich al van Leah afgewend zodat ze niks merkte. Dit was niet goed, zeker niet als Jonathan erachter zou komen. Hij baarde zich flink zorgen om de gehele situatie, maar dit sloeg alles. Toen iedereen klaar was, liep hij mee naar buiten. Leah had geknikt op Sara's woorden, maar was voor de rest stil gebleven. Ze had zich wel netjes bij de groep aangesloten zodat ze in het zicht was, zoals Damon altijd wilde. De jongen keek omhoog toen een jongen rond zijn eigen leeftijd hen tegemoet kwam. Hij hief zijn hand en wenkte hem gelijk mee, geen tijd om te stoppen. Zijn blik gleed vanuit zijn ooghoeken naar de jongen, Marvin genaamd. "You need to be fast." Klonk Damon enkel, waarop de jongen knikte. Met zijn leren jack, zwarte jeans en t-shirt en zwarte, lederen combat boots zag hij er nogal gevaarlijk uit. Zijn haren waren matig lang en warrig, donker van kleur. Bijna zwart. Hij had een kille blik in zijn ogen staan en bleef recht vooruit kijken, terwijl hij zich bij de groep had aangesloten, hoewel een kleine afstand tussen hen had genomen. Uiteindelijk was Leah naast hem gaan lopen, aangezien het makkelijker was door de stoep. De duistere houding en de kille blik deden haar niet veel, maar het feit dat zijn haren zwarte ogen bedekten, met rode irissen, vond ze wat.. Anders.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 6, 2015 17:01:16 GMT
Sara
Ze slikte even toen hij er behoorlijk slecht op reageerde en gaf een kneep in zijn arm. "It will be okay," zei ze nog zacht tegen hem en begon te lopen met Damon en Leah. Ze keek naar de jongen die hen tegemoet kwam en slikte even. Hij zag er echt wel gevaarlijk uit, erger dan Jonathan soms. Maar de laatste keer dat ze Jonathan als echt gevaarlijk had gezien was toen ze nog jonger waren, toen ze nog maar in haar eerste levensjaren zat. Sara stak haar handen in haar zakken en bleef naast Damon lopen, volgde Marvin maar. Jonatan was ondertussen zo goed als alles compleet verloren. Hij schoot bij alles in de lag, trok zich niets meer aan van de pijn en was Leah en zijn familie eigenlijk, alles zat nu in een ver hoekje en moest herontdekt worden, wat lang kon gaan duren. En als hij alles terugkreeg, zou hij alsnog niet naar Leah trekken door het kind wat in haar groeide waarschijnlijk.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 6, 2015 17:08:16 GMT
Damon/Leah/Marvin/Pikachu
Damon keek op naar het huis van Jonathan, Marvin keek de straat even rond en verdween daarna in zwarte rook, wat Leah even deed opkijken. Enkele seconden later kwam hij terug, keek naar Damon en knikte, waarna hij stug wegliep, zijn passen flink en snel, Leah moest even rennen om hem in te kunnen halen, Damon trok Sara mee en beende flink door. Marvin had een flink spoor kunnen vinden, het maakte niet uit hoe weinig bloed hij kreeg, als hij eenmaal wist wie hij moest vinden, lukte dat op elke afstand. Hij snoof, de geur versterkte zich, zijn blik vernauwde zich lichtjes, zin brede schouders verstijfden lichtjes bij de spanning die door zijn lichaam heen ging. Toen ze eenmaal door de bossen omringd waren veranderde hij van een 'gewone' jongen naar een Hound. Het slijm, wat gevaarlijk veel op bloed leek, druipte van wat zijn mond moest voorstellen af. Hij keek naar Damon en wenkte hem mee, wat voor Damon een teken was dat hij moest veranderen in een beer, echter kwam een tweede beer tevoorschijn die Leah met gemak op zijn rug gooide, waardoor ze even stond te kijken. Hij keek naar Sara, terwijl de beer en Marvin al verder waren gerend. "Wanna ride or solo?"
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 6, 2015 17:18:21 GMT
Sara
Ze bleef rustig bij Damon staan toen Marvin opeens in zwarte rook verdween en niet veel later al weer terug was. Sara keek kort hoe hij wegliep en Leah die er achter rende, keek op toen ze opeens mee werd getrokken en moest zelf ook even een looppas in zetten om niet te vallen. Ze liep vlotjes mee uiteindelijk en keek even rond toen ze in het bos terecht kwamen en Marvin veranderde. Het was niet echt charmant om naar te kijken, maar ze negeerde het maar en keek naar Damon bij zijn vraag. "I'll ride," klonk ze nu ook maar, aangezien ze geen zin had om er snel achteraan te rennen, ze had haar krachten straks misschien nog nodig als ze bij Jonathan aankwamen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Feb 6, 2015 17:25:45 GMT
Damon/Leah/Marvin/Pikachu/Kaneki
Damon hielp haar voorzichtig op zijn rug waarna hij wegsprintte. Mensen mochten zeggen wat ze wilden, hij was een geweldig snelle beer. Beren waren überhaupt snel, ze leken het alleen niet door hun grote pens. Leah had haar balans weten te vinden, een beer was toch wat anders dan een paard. Haar blik ging naar de verafschuwing die Marvin was. Hij zag er angstaanjagend en sterk uit, maar vooral het bloed rond zijn bek deed het hem. Hij nam de definitie van Blood Hound wel erg letterlijk. Echter was hij snel, de beren leken hem niet eens bij te kunnen houden. Marvin sprintte flink om de geur bij te blijven, bij gromde eens flink, waardoor dieren in de omgeving wegsprintten, wat gunstig was. Hun bloed rook hij daardoor minder, zo kon hij zich beter focussen. Uiteindelijk stopte hij zo abrupt dat hij wat doorleefd, zijn blik ging snel rond waarna hij richting het Westen ging. Enkele meters maar, totdat ze op een grote open plek kwamen met een uiterst groot gebouw voor hen, hij stopte met rennen, keek omhoog naar het gebouw terwijl hij terug veranderde, het bloed van zijn lippen veegde waarna het in zijn huid wegzakte en weer verdwenen was.
|
|
|
Post by Sara Gather on Feb 6, 2015 17:37:26 GMT
Sara
Ze kroop rustig op Damons rug en greep hem ook stevig beet toen hij er vandoor sprinte. Ze maakte zich zo klein mogelijk zodat ze wat sneller konden gaan om Marvin bij te kunnen houden, maar hij was echt wel snel. Ze sloot haar ogen en wachtte tot ze uiteindelijk op hun bestemming zou komen. Ze opende haar ogen weer een klein beetje en zag het gebouw waar ze dichterbij kwamen en slikte. Marvin stopte daar, dus nam ze aan dat Jonathan hier was. Ze sprong van de rug van Damon af en keek naar het gebouw dat voor hen stond. Ze voelde wel meerdere demonen aanwezig hier, zelfs een paar engelen, maar die geur was gewoon zwak, dus of ze nog echt leefden.. "Sooo.." murmelde ze en keek even rond. "Let's save the idiot," ze keek even naar Damon en dan op haar horloge om de tijd gewoon in het oog te kunnen houden voor Lizzy.
|
|