|
Post by Sara Gather on Aug 18, 2014 11:52:41 GMT
~intro~ (mens) Je loopt door de straten en je hoort iets vreemds. Langzaam liep je naar het geluid toe en keek wat egaande was. Je zag Angels en Demons( in nederlands engelen en demonen). Ze vechten met elkaar en jij staat er midden in. Voorzichtig kijk je van achter een hoekje toe. Ze hebben niets in de gaten en vechten gewoon verder. Goed, je kunt dus een Dmon,Angel of mens zijn. Angels en Demons kunnen nooit op elkaar verliefd worden, maar mensen en Demons of Mensen an Angels wel. Die zijn dan beschermd.(Hangt wel van de Angel/demon af.) Mensen kunnen ook gewoon verliefd worden op andere mensen invullijstje: HT-Naam: Naam personage: Soort(Demon,Angel,Mens): leeftijd: Geslacht: Kracht(telt niet voor mens): Karakter: Uiterlijk(foto*): * is niet verplicht.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 21, 2014 19:42:28 GMT
(fuck character sheets, you know who she is) Leah Moore Zo'n twee jaar waren verstreken, met veel bloed, zweet en tranen. Ze was heen en weer geweest, dan bij haar tante, dan weer bij Jonathan, dan moesten ze vechten voor hun leven, dan was alles prima voor een tijdje. Een zuchtje verliet haar lippen. Het waren twee lange jaren geweest, maar het was het waard. Ze woonde eindelijk bij Jonathan, haar tante had ingegeven. Ze was oud genoeg, in haar ogen. En dat was ze ook. Ze was nu negentien, oud genoeg om zelf een huis te kunnen kopen. Echter woonde ze gewoon bij Jonathan en eerlijk gezegd was dat het beste dat er was. Eindelijk was de rust teruggekeerd, eindelijk kon ze weer ademhalen zonder dat er een druk op haar borst lag. Haar blik gleed het bos rond, over het heldere meer. Een glimlach kwam op haar lippen te staan, het was lang geleden geweest, ze was hier veel te lang niet geweest en ergens had ze het gemist. Haar blik bleef bij het water hangen, ze stond aan de voet van het water en keek neer op haar eigen spiegelbeeld. In die twee jaar was ze volwassener geworden, haar gezicht gaf tekeningen van veroudering. Meer dan zou moeten bij een negentien-jarige. Maar ze kon er niks aan doen, met alle stress en eigenlijk alles wat er gebeurd was bracht dit het met zich mee. Een kleine glimlach bleef op haar lippen hangen, zij verouderde, maar Jonathan bleef jong. Ze zag het al voor zich, over dertig jaar was zij bijna vijftig en hij nog jong. Dat zou een geweldig gezicht opleveren. Ze sloot haar ogen, grinnikte zachtjes en keek dan even naar Jonathan. Ze was wel gelukkig met hem, zonder hem was ze hier niet. Zonder hem had ze nooit de touwtjes in eigen handen kunnen nemen, de touwtjes van haar leven dan. Ze had veel aan hem te danken en zou het moeilijk hebben als er iets zou gebeuren. Haar gedachten gingen terug naar wat hij een tijd geleden gezegd had. Mocht je ooit te komen overlijden, ik zal geen traan meer laten vallen. Ik zal je begraven in alle eer begraven en ervoor zorgen dat je lijk in rust zal vergaan. Wat niet echt geruststellend zou klinken voor andermans oren, maar voor haar klonk het nu als een pak van haar hart. Ze zou hem dankbaar zijn. Haar blik ging dan omhoog, ze glimlachte breed toen ze Damon en Sara in aantocht zag komen, gevolgd door hun vrienden die van een andere kant kwamen. De picknick zou snel beginnen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 21, 2014 20:07:14 GMT
Jonathan
De twee jaren waren voor hem best traag verlopen telkens als ze niet bij hem was geweest, de dagen gingen dan telkens trager en hij was er nooit gelukkig mee geweest. Hij keek er enkel wel altijd naar uit als ze weer langs kwam, of als hij even naar haar ging, maar die dagen waren ook wel weer zo snel verstreken. Hij was gelukkig dat hij Leah nu voor goed in zijn armen kon sluiten, tot de dag kwam dat ze haar laatste adem uit zou blazen en hem van deze wereld zou verlaten. Zijn leven ging dan verder, zonder haar, maar hij zou niet meer afwijken van zijn demon taken. Zijn blik gleed over het bos heen waar hij al veel te lang niet meer was geweest met de hele groep, met haar vrienden vooral, maar in de loop der jaren waren het ook zijn vrienden geworden. Hij liet zijn ogen weer op Leah rusten die aan het meer stond en stak een hand in zijn broekzak terwijl hij zo rustig naar haar bleef kijken. Met zijn rug tegen een boom bleef hij naar haar kijken, naar hoe gelukkig ze was en dat bracht hem tot rust, ook al heeft ze veel moeten doorstaan, nu zou het allemaal anders worden. Hij dacht nog niet over de toekomst, over hoe zij zou verouderen, dat waren zaken voor later, en daar maakte hij zich nu niet druk over. Hij keek wat beter op toen haar ogen de zijne ontmoette en gaf een klein glimlachje terug naar haar. Met rustige stappen liep hij op haar af en sloeg zijn armen langs haar rug heen om haar in zijn armen te sluiten, haar rug tegen zijn borstkas, en zo keek hij naar het water. Woorden zou hij momenteel niet gebruiken voor dit moment te verbreken, al zou het zo meteen toch moeten aangezien hij de anderen voelde aankomen, en een kleine jonge geest zich gevoegd had bij Damon en Sara. Hun dochter zou nu ook al 2 en half moeten zijn, en hij had haar eigenlijk nog nooit echt gezien. Enkel toen ze nog een baby was, en toen kwam hij in die dip te zitten. Zijn lippen drukte zich in de nek van Leah en zijn ogen sloten zich voor een moment. "Hmm," kwam er uiteindelijk toch zacht van zijn lippen toen hij ze weer opende en Damon en Sara nu ook zag aankomen met het kleine zwart harige meisje dat de hand van Damon vasthield. Ze leek erg veel op Sara toen zij klein was, maar had het haar en de ogen van Damon overgenomen, wat een prachtige verschijning gaf. Damon had met Sara hetzelfde verhaal. Sara zou ook verouderen en op een dag ook sterven aan ouderdom aangezien ze half demon was, al zou het trager gaan dan bij Leah. Zijn ogen gleden naar de andere kant waar de rest van hun vrienden kwamen en glimlachte weer even. Hij stond weer rustig wat rechtop tegen haar aan en keek naar de lucht, het bleef mooi weer zo te zien, dus dat was enkel een voordeel voor hun. De trainingen had hij een jaar geleden al afgemaakt en nu was hij een ware opvolger van hun heer, hun leider en hij nam de taak ook zeer serieus.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 21, 2014 20:22:15 GMT
Leah Moore Ze had zijn armen vastgenomen, streek zachtjes over zijn armen heen en had haar rug tegen hem aangedrukt om een beetje tegen hem te kunnen leunen. Een zacht zuchtje verliet haar lippen, een kleine glimlach bleef nog altijd op haar lippen hangen. Het leek allemaal zo anders. Ze was geen normaal mens meer, terwijl ze geen demon of engelen bloed in zich had. Ze was een mens met geheimen groter dan een ander mens zich ooit kon voorstellen en stond in de armen van de opvolger van hem die mensen het meeste vreesden, geloofden zij in hun religie. De duivel, wie had dat ooit gedacht. De opvolger van de heer waarvan zij verhaaltjes had gehoord, hoe ze zich moest aansluiten tot God. Haar blik ging naar de lucht. Ze moest wel geloven in God, er waren engelen hier, dus had ze eigenlijk geen keuze. Echter droeg ze geen kruisje meer aan haar ketting, ze had al tijden geen gebed meer uitgesproken, was al jaren niet bij de kerk komen opdagen. Puur omdat ze zelf het nut er niet van in zag en het nu ook in haar ogen niet kon. Haar blik ging van Damon, Sara en hun dochtertje, waar ze even vertederd naar keek, naar haar vrienden. Een glimlach bleef op haar gezicht staan, het was een lange tijd geleden geweest en nu kon ze ook eindelijk het dochtertje van Sara en Damon ontmoeten. Ze wurmde zich uit Jona's greep en rende eerst naar haar vrienden toe aangezien ze het jonge meisje niet wilde laten schrikken met haar enthousiasme, ze kende haar overigens niet. Dus werd ze eerst in de armen genomen van de zes die haar dierbaar waren.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 21, 2014 20:58:13 GMT
Jonathan
Hij bleef staan achter haar en glimlachte toen ze zijn armen streelde en tegen hem aanleunde. Hij volgde haar gedachten nog steeds een beetje en sloot zijn ogen terwijl hij zijn hoofd tegen het hare liet rusten. Hij wist dat alles was veranderd nu, maar er was een ding wat nooit zou veranderen en dat was zijn diepe liefde voor haar, het vuur dat in zijn hart brandde. Hij keek rond zo af en toe en ging dan weer staan zoals eerder met haar. Hij had eigenlijk nooit een probleem gehad dat ze een kruis om haar nek had gedragen, natuurlijk had hij zich er wel eens aan verbrand toen hij het niet had opgemerkt, maar dat was alweer een jaar geleden. Hij had haar ook nooit tegen gehouden om naar de kerk te gaan, of toen ze naar die school moest waar haar tante haar heen stuurde. Hij liet haar los toen ze zich uit zijn omhelzing wurmde en lachte stilletjes. Hij liep daarentegen rustig op het gezinnetje af en sloeg zijn armen om zijn zus heen en gaf Damon een klopje op zijn schouder. Hij hurkte voor het kleine meisje heen die hem nieuwsgierig aankeek en dan glimlachte. "Uncle Jonathan!" Zei ze nu ook enthousiast en liet de hand van haar vader los en knuffelde hem. "Hey there little girl, you've grown." Hij glimlachte naar het meisje en knuffelde haar ook even waarna hij haar terug overhandigde aan haar vader en even omkeek naar het groepje aan de overkant. "Come." hij wenkte de twee rustig naar het meer toe en wachtte tot de enthousiaste jongens en meiden tot hier zouden komen. Het was fijn om te zien dat ze zo opgewekt was om hen terug te zien. En toch bleef hij op zijn hoede hier, je wist nooit dat er wat fout liep. Sara nam de andere hand van Damon vast aangezien Elizabeth de andere hand van hem weer had vastgenomen
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 21, 2014 21:25:21 GMT
Leah Moore Ze had al haar vrienden omhelsd en was uiteindelijk op de rug van een van haar vrienden gesprongen terwijl hij haar naar de rest bracht. Ze lachte en sprong van hem af waarna ze Damon omhelsde. "Hey there, lil' blondie," klonk de jongen grijnzend en haalde haar haren door de war waardoor ze pruilde en haar haren goed legde waarna ze knielde en het meisje in de armen sloot. "Hey there, Lizzy," klonk ze waarop het meisje glimlachte en haar terug begroette maar dan toch weer tussen Damon en Sara kroop. Ze grinnikte zachtjes en ging weer rechtop staan en keek naar hoe Damon haar optilde. "Look at you, all mature and fatherish," ze glimlachte en sloeg een arm om Jona heen, drukte een kus op zijn wang. Het was leuk om hier weer met iedereen te staan, het was te lang geleden geweest in haar ogen. Dit was fijn, daarnaast kon ze nu eindelijk eens goed horen en zien hoe het met iedereen was. Haar blik gleed over haar vrienden heen, ze zagen er allemaal prima uit, geen wonder, vier van de zes waren demonen, twee waren mens, Damon was een demon, Sara was een half demon en hun dochtertje was dan driekwart demon. Haar blik gleed even over iedereen heen, het was raar eigenlijk om hier als mens te staan tussen wezens die hen eigenlijk zouden moeten vermoorden. "You know, standing here with you guys again just proves how odd we all are."
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 21, 2014 21:45:27 GMT
Jonathan
Hij wachtte rustig tot de 6 tot hen kwamen en moest weer zacht lachen toen ze op de rug van een van de jongens sprong. Het was typisch Leah eigenlijk, dus hij zat er totaal niet mee in. Jaloezie had hij nu ook al lang niet meer, aangezien hij wist dat Leah hem niet zou bedriegen of verlaten voor wie dan ook. Hij liet haar rustig Damon begroeten en ging zelf nu de grotere groep begroeten, aangezien het toch alweer lang geleden was dat hij hen gezien had. Hij had de eerste keren wel moeten zeggen dat ze niet moesten buigen voor hem, want dat vond hij irritant. Het was niet dat hij een opvolger was dat al dat gedoe nodig was voor hem. Sara keek naar Elizabeth die terug tussen hen in kroop en lachte zachtjes. "I trained him well didn't I?" Klonk Sara nu met een glimlach en keek naar Damon op voor een moment. "Well well Liz, I never thought you would be so shy," zei ze nu ook tegen het meisje die wat bloosde. Jonathan keek weer naar Leah toen ze een arm om hem heen sloeg en de kus op zijn wang drukte, wat weer een glimlach om zijn lippen legde. Hij trok een wenkbrauw op bij de gedachte en keek dan ook zo naar Leah. "Well actually it's not a demon's purpose to kill humans ya know?" Klonk hij waarna hij weer grijnsde. "Nor to fall in love with them though," hij haalde zijn schouders op en wreef over de arm van Leah. "The only thing odd about this whole happening is that Damon didn't push you into the lake already," klonk hij en keek haar wat droogjes aan. "And that the others didn't do so as well," Hij bleef haar met dezelfde blik aankijken en Sara lachte zachtjes. Die sloeg ook weer een arm om Damon heen en drukte nu ook een kus op zijn wang door op haar tippen te gaan staan.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 21, 2014 22:15:19 GMT
Leah Moore "That's not what I've noticed, nor heard though," klonk ze er droogjes op en keek hem even met een opgetrokken wenkbrauw aan waarna ze naar Sara keek met Elizabeth en grinnikte. "You surely did though," klonk ze dan toch. Uiteindelijk keek ze uiterst langzaam naar Jonathan, haar lippen vernauwden zich door zijn woorden. Haar blik ging daarna naar iedereen. Ze haalde diep adem, hief haar vinger en wilde nog "Nope," zeggen al zag ze iedereens blik al. Damon overhandigde Lizzy rustig aan Sara waarna hij een knik naar de andere gaf waardoor Leah het al op rennen had gezegd, zo hard als ze kon, zo snel mogelijk tussen de bomen, stil en vlug, maar tegenover vijf demonen was ze niks. Uiteindelijk was het Damon, wat eigenlijk geen verrassing was, die haar te pakken had gekregen en rende naar het meer toe. Ze gilde voor haar leven, probeerde zich uit zijn greep te wringen. "Jona! You will pay for this!" Gilde ze en greep Damon zo strak mogelijk vast zodat toen hij haar der in gooide, hij mee werd getrokken. Lachend kwam ze boven water en haalde haar haren uit haar gezicht. "You're all mean!" Klonk ze dan en duwde Damon verder het water in waarna ze het meer uitzwom totdat ze er uit kon lopen en zuchtte. "Yep, we're definitely all back together."
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 21, 2014 22:28:10 GMT
Jonathan
Hij keek naar haar en Sara en hield een glimlach op zijn gezicht, zeker toen ze zo langzaam naar hem keek en haar vinger opstak. Sara nam Lizzy rustig over en Jonathan liet Leah los toen ze naar de bossen vluchtte. Sara lachte zachtjes en schudde haar hoofd, terwijl Lizzy een beetje vreemd keek en zich afvroeg waarom iedereen opeens achter Leah was aan gaan rennen. Nu was het enkel een kwestie van wachten tot een van hen haar vast had, en dat leek niet lang te duren voor Damon haar in zijn armen had en naar het meer rende. "Love you too, Leah!" Klonk hij naar haar nog voor ze in het water werd gegooid en Damon meetrok. "Look what you did to poor Damon!" Klonk hij dan dramatisch en grijnsde breed. "You began over odd things, and I just said my thought. You can't blame me for that, Leah," hij keek haar vrij onschuldig aan nu en stak weer een hand in zijn zakken. Lizzy keek bevreemd naar haar vader met haar blauwe ogen. "Daddy, you are all wet.." Sprak Lizzy nu ook gewoon zacht en begon dan zachtjes te lachen met haar vader.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 21, 2014 22:52:00 GMT
Leah Moore "No it's your fault!" Lachte ze en wees naar Jonathan, ze rende naar hem toe en wrong haar haren over hem uit. "Poor Damon?" Lachte ze en gaf hem een duwtje. "He definitely deserved it too," klonk ze onschuldig en keek naar Damon op toen hij aankwam, ze glimlachte onschuldig. "I definitely deserved that too, but you knooow meeee," klonk hij onschuldig waarna hij zijn hoofd schudde en zijn handen door zijn haren haalde. Zijn blik gleed dan naar Lizzy waardoor hij zachtjes grinnikte. "Yeaaaahh, daddy is all wet, daddy has been naughty and pulled a joke on poor little Leah," hij omhelsde Leah met een arm waardoor zij hem porde, hij lachte en sprong opzij waarna hij haar verontwaardigd aankeek, dan naar Sara, dan naar Jonathan en dan naar de rest. Leah keek hem echter aan met haar armen over elkaar geslagen, waarop hij enkel de woorden: "Hey, it's the momma's look again," sprak waardoor zij in de lach schoot en haar hoofd schudde. "Oh God, Sara I feel so sorry for you."
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 21, 2014 23:09:51 GMT
Jonathan
"But you started it!" Klonk hij daar nog op maar liet zich gewoon nat maken door haar. "Poor Damon sounds a little better then poor Leah." Grijnsde hij en keek naar Damon toen die tot hen kwam. Hij liet de twee en glimlachte weer even. Hij wist dat Damon verliefd was geweest op Leah en dat hij haar eigenlijk voor zijn neus weg had gehaald, maar hij hoopte dat het nu weg was nu hij van Sara hield, of toch van leek te houden. Als hij zijn zus ooit pijn zou doen zou hij Damon ook gewoon de nek omdraaien. Sara leek wel gelukkig, al was er iets in haar ogen wat hij niet kon plaatsen waardoor hij zich zorgen maakte om haar. Hij keek weer naar Leah en Damon toen die wat zaten te klooien en Sara glimlachte een beetje. "Yeah, it's a whole task." Lachte ze zachtjes en hield Lizzy rustig vast in haar armen. "Daddy may not be naughty to aunt Leah!" Klonk kleine lizzy nu die een beetje giechelde, ze zag er de leut er wel van in. Jonathan keek weer rustig om zich heen en glimlachte. "Well, I think we might as well start the picnick, no?"
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 21, 2014 23:20:21 GMT
Leah Moore Ze lachte zachtjes en knikte vrolijk door Lizzy. "See? Even your daughter and your niece is agreeing with me," ze wees naar Damon en Jonathan en keek dan naar Sara en Lizzy. Ze glimlachte om het gezicht, het was leuk om haar zo te zien, zo moederlijk. Al was Jonathan niet de enige die zag dat er iets niet pluis was. Damon nam Lizzy weer over aangezien het meisje al haar armen naar hem had uitgestrekt. "You're getting all wet now though," klonk Damon met een pruillipje waarna hij grinnikte en naar Sara keek, hij omhelsde haar met zijn vrije arm en drukte een kus op haar wang. "I love you, babe," fluisterde hij zachtjes in haar oor, in de hoop haar toch iets op te vrolijken. Zijn blik gleed naar haar ogen toe, waarbij hij een grijnsje op zijn lippen liet zien. Echter liet hij de vrijheid aan Jonathan, aangezien de gedachte bij hem rondging dat hij wellicht voor nu beter kon helpen. Zijn blik gleed daarom naar hem toe, aangezien hij zijn gedachten wel had gehoord, waarna hij naar Lizzy keek en haar neus zachtjes aantikte. "Wanna meet the others, princess?" Klonk hij waarna hij knikte op Jonathan's woorden, net als de andere. "Let's start with an intro first, right, Jona?" Klonk Louis waardoor Damon knikte en zachtjes lachte. "Yeaaahh.. Sorry, mate, they haven't met our lil' girl yet either," klonk de jongen waardoor hij zich even bij het groepje voegde, maar de rest hielp ondertussen wel, waaronder Leah, met het uitstallen van de picknick.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 21, 2014 23:45:20 GMT
Jonathan
Hij keek naar Leah toen ze wat zei en lachte zachtjes. "She's a kid though. And she finds it rather funny to see you both all wet," Jonathan grijnsde weer naar haar en wreef even over haar rug. "You might even be happy that I cleaned the whole lake out after that action of Typhos though." Sprak hij haar nu toe. Sara gaf Lizzy rustig weer over aan Damon na haar een kus op haar wang te geven. Ze leunde wat tegen Damon aan toen zijn arm om haar heen werd geslagen en een kus op haar wang werd gedrukt. Een kleine glimlach kwam rond haar lippen bij het gefluister en keek naar hem op. "I love you too," fluisterde ze zacht terug tegen hem en legde haar hoofd tegen zijn natte schouder, maar ze vond het niet erg. Jonathan ving de gedachte van Damon op waardoor hij even hun richting inkeek en licht in zichzelf knikte. Hij zou haar straks wel even alleen nemen, en anders vroeg hij aan Leah wel even om met haar te praten, onder meiden was het toch altijd makkelijker merkte hij wel. Jonathan keek om naar Louis en keek dan naar Damon. "That's a pity. All these time you haven't had any contact?" Hij trok een wenkbrauw op en lachte dan kort. "Go on then." Hij hielp ook maar even met het uithalen van de picknick, en ook Sara kwam hen rustig helpen zodat alles netjes was uitgepakt en mooi stond. Jonathan plofte dan al snel op zijn luie kont neer, en Sara nam langs de ene kant plaats naast hem. "I'm happy to see you again Jonathan, it's been zo long ago." Fluisterde Sara en Jonathan knik. "I know Sara, Sorry it took me so long." Hij sloeg een arm om zijn zus heen om haar nog even te omhelzen en glimlachte dan. "You brought a lovely daugther to this world, I'm glad she made it trough after all the problems."
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 22, 2014 0:01:34 GMT
Leah Moore "Yeah well, we've been quite busy too these past years, mate," had Louis geklonken terwijl hij zijn schouders ophaalde en zich liet vallen op de grond, hij landde op zijn kont en ging in kleermakerszit zitten, de rest volgde zijn voorbeeld en als snel werden wat drankjes uitgedeeld en kwam het eten te voorschijn. Leah amuseerde zich wat met haar vrienden en Damon speelde met Lizzy, maar hield alles ondertussen scherp in de gaten. Net als de andere demonen, zelfs Leah's zintuigen stonden op scherp. Het was haar opgevallen dat iedere keer dat ze bij elkaar kwamen, ze op scherp stonden. Bang dat er iets zou gebeuren, dat ze weer moesten vechten voor hun leven. Haar blik gleed daarom eens kort rond. Maar dit keer hadden ze geen vijanden, dit keer deden ze gewoon hun ding in hun vrije tijd. Dit was niet de kalmte voor de storm, dit was gewoon een zonnige dag, een picknick met haar vrienden, haar vriendje en haar naja, haar nichtje. Een glimlach kwam op haar lippen te staan. Het was raar om te denken, mocht zij ooit Jonathan trouwen en mocht Damon ooit Sara trouwen, zouden ze familie zijn. Ze zou dan aangetrouwde familie zijn met haar beste vriend, een grappige gedachte eigenlijk. Haar blik gleed over iedereen heen, echter maakte het haar niet uit of er een ring om haar vinger zat of niet, aangetrouwd of niet, iedereen die bij haar nu zat was familie en ze vond het fijn om weer bij elkaar te zijn.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 22, 2014 0:20:59 GMT
Jonathan
Hij keek naar Louis en knikte weer. "I get that," klonk hij daar rustig op en ging aan de praat met Sara. Hij merkte ook dat iedereen op scherp stond en meteen klaar zou staan om een gevecht aan te gaan, maar ze hadden allemaal wel wat te verduren gehad, en dat allemaal door Jonathan's stomheid van die jaren geleden. Sara leunde uiteindelijk zachtjes tegen Damon aan en legde haar hoofd op zijn schouder toen ze haar zegje tegen Jonathan wel had gedaan over wat er allemaal scheelde momenteel. Jonathan en Sara keken echt meteen op toen Leah iets dacht over trouwen. "Who said anything about gettin married?" Klonken de twee in koor waardoor ze even elkaar aankeken en dan weer naar Leah. Daarbij was trouwens niet zo populair bij demonen, meer en deels omdat het nog steeds iets was dat bij God samenhing. Er waren er wel die het deden, maar dan niet in de kerk, maar ergens buiten, of beneden. Maar als hij ooit zou trouwen met Leah, zou het in zijn eigen achtertuin zijn, of hier aan het meer. Hier had hij zijn liefde aan haar verklaard en hadden ze heel veel meegemaakt. Sara leunde toch weer rustig tegen Damon aan en nam zijn arm zacht vast. Sara vond het best hoe het nu was, ze hoefde niet op papier te zetten dat ze van Damon hield, dat wist hij goed genoeg.
|
|