|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2015 21:04:27 GMT
Damon Hij sprong weer uit de boom, leunde er tegen aan, het leek wel bijna over te zijn, dus was er voor hem geen reden meer om uit zich te blijven. "Oh no, oh no, oh no.. No, she'll get angry," klonk de jongen snel, zijn aanvallen werden sneller, Damon keek naar Jonathan, aangezien hij zich meer zorgen maakte om wat er met hem aan de hand was dan wat er gebeurd voor zijn ogen. Uiteindelijk keek hij op, het gevoel dat iets naar hen keek was sterk, maar hij kon niks vinden, dus zuchtte hij zacht. "Jonathan, quit this fucking shit and lets get out of here," klonk hij streng.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2015 21:18:41 GMT
Jonathan
Hij keek naar Damon die weer uit de boom was gesprongen maar keek dan weer nar de jongen voor hen en gromde wat woorden. Hij hoorde nog altijd niets van wat er gezegd werd, en aangezien hij bezig was met het liplezen van het kind voor hem, keek hij ook niet echt om naar Damon. Toen de aanvallen nog sneller werden schoot hij ook sneller opzij en werd enkele keren geraakt, maar het maakte hem niets uit, de adrenaline haalde de pijn weg. "I'm done with you, you stupid bastard! Die already piece of shit," gromde hij en schoot nu zelf in de aanval en mikte op alle fatale plekken die hij maar kon bereiken, hij was hier wel klaar mee. "Die, die, die, die, die, die," bij elke stoot dat hij uitdeelde herhaalde hij het, telkens lager en dreigender, hij begon zichzelf weer lanzaam te verliezen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2015 21:28:26 GMT
Damon De jongen blokte alles, het zwaard vloog naar elke aanval die Jonathan gaf en blokkeerde hem snel, alles werd tegen gehouden. Daarna schoot de jongen zelf in de aanval, Damon zuchtte geërgerd. Dit begon irritant te worden voor hem, hij wilde gewoon terug gaan. Een nog redelijke middag hebben. Woest sprak hij Jonathan toe: Quit. It. NOW! Zijn blik ging scherp naar Jonathan, maar dan naar de jongen die hem aanviel, hij schoot weg en viel Damon aan, hij wist niet uit te wijken, maar kon het zwaard net tegenhouden met zijn arm. Furieus snoof hij zijn frustratie weg. Go back!
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2015 22:00:50 GMT
Jonathan
Hij snoof toen al zijn aanvallen werden geblokkeerd en hij weer een schram te verduren kreeg. Hij hoorde Damon waardoor hij zijn concentratie even verloor en in zijn zij geraakt werd. Hij snoof en dook even weg. No, you go back. Hij keek pissig naar Damon en schoot weer op de jongen af om hem weg te halen bij Damon. Hij moest weg en wel nu, hij wilde niet dat hij een dreiging zou vormen voor de meiden, dus wilde hij zeker zijn dat hij weg was. Damon moest hem niet commanderen, hij was zijn baas niet.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2015 22:23:38 GMT
Damon Hij gromde wild uit frustratie en schudde zijn hoofd, irritant joch was het soms ook! Hij snoof, zijn blik ging naar de jongen met het zwaard. Dan maar snel afhandelen, hij schoot op de jongen af en trapte hem krachtig neer. Het was tijd om dit te stoppen. De jongen sloeg om zich heen, het zwaard werd naar Jonathan gericht en er werd weer heftig aangevallen.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2015 22:28:27 GMT
Jonathan
Een lage dierlijke grom ontsnapte aan zijn keel en hij dook meteen terug naar de jongen toe toen er werd aangevallen. "Just freaking die!" Gromde hij pissig en greep zijn gezicht vast en knalde het tegen de boom aan. "Just go away, is it that hard to understand that I don't want you here. Are you stupid?" gromde hij nog altijd opdezelfde toon en gooide hem nu weg. "I'm going to kill your sorry ass!" Hij vloog meteen weer op hem af en probeerde zoveel mogelijk schade aan te richting, hij wou ook dat dit klaar was, maar het zou zo nog wel even duren.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2015 23:06:04 GMT
Damon
Het bloed verspreidde zich, het begon Jonathan steeds meer te omcirkelen, alsof zijn controle geen kracht meer had. Damon fronste en nam afstand. Wat was er met die gast aan de hand? Normaal deed Jonathan echt niet zo vechten. De jongen schreeuwde het uit, het zwaard sprak weer geërgerd en plotseling gebeurde het, het bloed schoot omhoog, allemaal naar Jonathan gericht en hef zwaard ging abrupt mee.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2015 23:13:55 GMT
Jonathan
Hij was helemaal gefocust op de jongen voor zich, sloeg zijn vuisten op alle mogelijke plaatsen op zijn lijf, zorgde er voor dat hij de omgeving nog wel in de gaten hield, merkte het bloed om zich heen. Dit werd gevaarlijk. Hij voelde het bloed nu zijn kant opschieten en hij kon toch niet snel genoeg wegraken, dus bleef hij staan, liet het zijn lijf doorboren en hoestte bloed op, maar bleef staande. Hij richtte zijn hoofd op de naar de jonge en greep nu zijn keel vast. "Is this all you can do? I'm still alive bastard," hij grijnsde breed en voelde nu warmte vloeistof over zijn huid lopen op alle plaatsen waar hij doorboord was. "I'll kill you!" schreeuwde hij nu in het gezicht van de jongen en sloeg hem met zijn hoofd weer tegen een boom aan.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2015 23:32:03 GMT
Damon
Hij wreef over zijn gezicht, dit ging te ver. Moest hij Leah halen? Zou dat slim zijn? Hij fronste diep en keek naar het hele gebeuren. Dit zou mis gaan. De jongen hief zijn zwaard met moeite. "Ragnarok.. Go.." Klonk de jongen moeizaam, het zwaard blerde het weer uit, echter begon het opeens licht te geven en groeide, het zwaard sloeg toe, Damon zijn ogen werden groot. Hij sprong ertussen en stopte het zwaard met arm en hand. Het doorboorde flink in zijn vlees, hij klemde zijn kaken op elkaar en ademde diep in. GET US THE HELL OUT OF HERE!
|
|
|
Post by Sara Gather on May 5, 2015 0:12:56 GMT
Jonathan
Hij keek naar de jongen en hield zijn handen rond de nek van de jongen. Hij was echt lastig geworden, ze moesten hier gewoon weggaan, zo moeilijk kon het niet zijn. Bij de bewegingen van de jongen keek hij meteen op en zag het zwaard ook op hem gericht nu, maar Damon hield het tegen met zijn arm. Hij slikte, hij moest stoppen hiermee. FINE Hij greep Damon nu vast en teleporteerde hen nu weg van de jongen. "I'll kill him next time I'll see him," klonk hij pissed en zakte vrijwel meteen neer op de grond toen alle wonden tot hem door begonnen te dringen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 5, 2015 1:03:31 GMT
Damon "I'll be sure to kill you if you dare to get to that kid again. Didn't you fucking see it, Jonathan?! He doesn't fucking die! He keeps going and you will die because look at your goddamn wounds!" Schreeuwde hij woest en stak zijn handen in zijn jaszakken, zijn arm deed ongelofelijk veel pijn, maar hij hield zijn mond erover dicht. Hij zuchtte zacht en legde zijn handen op zijn schouders waarna ze opgloeiden.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 5, 2015 1:18:40 GMT
Jonathan
Hij keek naar Damon op en kroop ook gewoon weer overeind. "I don't care, I'll find a way to kill him," klonk hij en keek naar alle wonden die gewoon dwars door hem heen gingen. "And if you want to kill I'm not stopping you, why did you stay there anyways, you could've gone back to Leah and the group. I couldn't care less," mompelde hij nog altijd vrij pissed, duidelijk dat de effecten van de marteling er nog inzaten, en hij zou er ook niet meer van af komen uiteindelijk, hij werd niet meer hetzelfde. "I'm done with this shit." Hij veranderde weer in zijn wolvenvorm en vertrok een andere kant uit dan naar Leah en de groep, wilde zo snel mogelijk weg bij al ht gedoe. Hij kwam wel terug als hij alles weer wist en alles kon verwerken. Hij raakte niet goed vooruit door de pijnen de wonden, maar het moest maar.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 5, 2015 12:18:47 GMT
Damon Hij keek naar Jonathan en gromde even pissig. Het zou maar eens zo zijn dat hij zou luisteren. Hij schudde zijn hoofd even en veranderde ook van vorm, volgde hem rustig. Hij liet hem doen ook, dan maar niet helen. Dat zouden Leah en Sara vast leuk vinden. Hij had de beer die bij hem was al op de hoogte gesteld, zodat hij er zeker van was dat Lizzy niks zag. Het kleine meisje hoefde geen bloed en verdelg te zien. Daar was ze nog veel te jong voor en hij wilde haar jonge ziel niet gelijk schaden met zoiets. Met een oom die niet zichzelf onder controle had. Leah kwam hen al tegemoet lopen, wetende dat er iets mis was, maar het maakte haar niet veel meer uit. Alles ging op autopilot tegenwoordig, in ieder geval met zulk soort dingen. Het boeide haar ook niet meer of ze in gevaar kwam of niet, ze wilde gewoon dat Jonathan veilig was en alles weer rustig verder kon, of in ieder geval alles wat beter ging. Uiteindelijk kwam ze hen halverwege tegen, haar blik ging naar Jonathan, dan naar Damon. "Jona, let him heal you."
|
|
|
Post by Sara Gather on May 5, 2015 16:49:43 GMT
Jonathan
Hij liep gewoon verder weg van de groep en was even verbaasd toen Leah voor hen kwam te staan. Wat kwam zou nou weer hier doen? In plaats van gewoon bij de groep te blijven. Hij gromde lichtjes op haar woorden en legde zijn oren in zijn nek. Ze had het recht niet hem te commanderen, iedereen moest hemgewoon met rust laten. Hij liep ook gewoon om haar heen nu en begon te rennen, weg van Damon en Leah, hij wilde gewoon alleen zijn, en dat moesten ze maar begrijpen nu.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 5, 2015 18:09:37 GMT
Leah Ze keek naar hem, over haar schouder heen en schudde haar hoofd licht. Haar blik ging naar Damon die haar wenkte op zijn rug te klimmen, ze gehoorzaamde en zuchtte zacht. "I hope for you that it won't always be like that," Klonk de beer terwijl hij rustig begon te lopen. "Afraid he'll hurt me?" Klonk ze zachtjes tegen Damon, die knikte en zijn pas iets versnelde, anders duurde het zo lang. "But it'll turn out okay, right? That's what you always tell me," mompelde hij terug, waarop zij haar schouders op haalde en ging liggen, haar armen om zijn nek sloeg. "Ofcourse it'll turn out okay, it's Jonathan. He's an idiot but worth loving."
|
|