|
Post by Sara Gather on May 1, 2015 14:27:43 GMT
Jonathan
Hij keek nog altijd om zich heen en zette zich schrap toen er beweging in de bossen was en daarna Damon's gedachten hoorde. What is it? Vroeg hij nu ook en legde zich neer op de grond. Sara was ook oplettend, vooral om Lizzy te kunnen beschermen. Het was hier niet veilig, en ze wist ook niet waarom het net nu weer moest gebeuren. Ze keek naar haar dochtertje die overal doorheen sliep en zuchtte zachtjes. "This is great," murmelde ze zacht en keek naar Leah.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 1, 2015 14:41:37 GMT
Damon I can't tell, it's too fast, klonk hij weer gehaast, ontweek door te duiken en keek dan weer scherp naar het zwarte geval. Hij snoof opnieuw, hij kon ook snel zijn. Zijn ogen kleurden zwart, zijn huid trok bleek en zijn vingers kleurden blauw. Hij schoot weg, wat de schim leek te verbazen, maar daar maakte hij gebruik van. Hij tackelde het geval neer, maar ontweek toen een zwaard zijn richting uit kwam. It's a fucking child with a sword? Hij fronste diep, wat was dit voor onzin? Hij stopte abrupt, het zwaard kwam vast te zitten tussen zijn handen, de ogen van de jongen werden groot, maar Damon greens breed. Got him. Klonk hij dan weer naar Jonathan, de jongen probeerde zijn zwaard los te krijgen, het zwaard leek zelfs mee te bewegen, maar stug hield hij vast, zijn nagels in het zwaard gezet.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 1, 2015 17:40:31 GMT
Jonathan
Hij luisterde naar Damon en veranderde weer in zijn mensen vorm omdat dat nu toch iets gemakkelijker begon te worden. Wat was er toch aan de hand hier. Hij wachtte op verdere reactie van Damon en toen hij die kreeg stootte hij een lachje uit. "A child with a sword?" Vroeg hij zichzelf zacht en rende die richting uit toen Damon zei dat hij hem had. Hij zag Damon staan met het zwaard tussen zijn handen en het kind het vast houdend. Hij trok een wenkbrauw op en zette de jongen vast zodat hij niet kon bewegen. "So, what has a child for business in the forest with angels?" Vroeg hij nu ook gewoon en keek naar de jongen. Was dit een grap?
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 2, 2015 9:21:00 GMT
Damon Hij keek naar het zwaard tussen zijn handen, de scherpe punt die op zijn neus gericht stond. Hij liet rustig los en zette een stap achteruit, waarna hij zijn handen weer in zijn jaszakken stook en keek naar hem op. "No fucking idea, it's odd. We'd be noticing it if he was human, demon or angel. But even standing this close I can't figure it out." Hij keek weer naar het kind met de zwaard, hij wist niet goed wat hij ervan moest vinden. Het kind zag er onschuldig uit, op het grote zwaard na. Maar hij bewoog zo snel en soepel..
|
|
|
Post by Sara Gather on May 3, 2015 21:22:18 GMT
Jonathan
Hij keek naar hoe hij nu los liet en liet zijn blik dan weer glijden naar het kind met het zwaard. "That's strange," hij hield zijn hoofd wat schuin nu en beet op de binnenkant van zijn wang. "Hey kid, who are you?" Hij keek hem serieus aan en wachtte op een reactie van hem. Hij zou niet weglopen, hij kon ook niet echt omdat Jonathan zijn bloed en zenuwen in zijn controle had. Zijn bloed was anders dan dat van een ander wezen, het voelde vreemder aan en was moeilijker onder controle te krijgen, alsof het een eigen leven leidde.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2015 8:51:55 GMT
Damon Hij stak zijn handen in zijn jaszakken, keek naar Jonathan, maar hield zich stil en richtte dan zijn blik op de jongen die nerveus zijn ogen ronddraaide. Hij fronste licht, wat had dat joch nu weer? Waarom zorgde zo'n raar kind voor zo'n spanning? En wat hadden die engelen met hem te maken? Engelen zouden toch niet samen werken met zo'n persoon? Anders schatte hij ze wel te hoog in, want dit was beneden het niveau, dacht hij in ieder geval. De jongen keek nerveus naar hem, het zwaard in zijn handen leek licht te trillen, maar hij kon zelf niet veel doen doordat hij onder controle van Jonathan was. Hij keek uiteindelijk naar Jonathan, maar antwoordde niet, zijn mond opende zich licht, om te spreken, maar geen woord of geluid verliet zijn lippen.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2015 17:10:30 GMT
Jonathan
Hij keek naar de jongen die er nog altijd maar stond en zag, maar voelde ook het zwaard trillen. Hij fronste lichtjes en liep naar de jongen toe, liep even een rondje om hem heen en richtte zijn ogen dan op het zwaard. Hij focuste er op en merkte nu dat het voelde als een deel van zijn lichaam. "Come on kid, I'm asking you nicely to talk, so talk," Murmelde hij tegen de jongen en keek even op naar Damon. "The angels are gone," hij voelde niets van engelen om hen heen, en ook niet in de verte. "Only him," hij keek weer naar de jongen en zuchtte zacht. "So what's with our blood, it's hard to control,"
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2015 17:17:01 GMT
Damon Hij haalde zijn schouders lichtjes op bij zijn woorden. Het was wel fijn om te weten dat de engelen weg waren, het bracht toch weer wat veiligheid. Zijn blik ging naar een van de beren die weer verscheen, hij knikte klein als bevestiging voor het dier, zodat deze naar het groepje dat achter was gebleven ging. Niet echt voor de veiligheid, althans, grotendeels wel, maar ook om hen op de hoogte te brengen. Zodra het mis ging was het wel aan het dier te merken. Hij keek weer terug naar de jongen die over zijn woorden leek te struikelen, nerveus om zich heen keek. "Is he having some break down or something?" Lachte Damon zacht, het was een geval apart, dat kind met zijn zwaard. Hij vernauwde zijn blik even, waar was de jongen op uit? Hij leek te bang om ook maar wat te proberen. "I-I-I can't tell! She'll get mad and then she'll put me into that room again and I don't want to be alone, he'll bully me! I just have to do good, I'll do good," een grijns wist op de lippen van de jongen te verschijnen, het baarde Damon zorgen aangezien het er niet bepaald humaan meer uit zag.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2015 17:50:10 GMT
Jonathan
Hij keek weer naar de jongen en keek even op naar Damon toen hij wat vroeg en lachte zelf ook even zachtjes. "Guess so," zijn blik gleed naar het kind dat eindelijk begon te praten en hield zijn hoofd wat schuin. "Oh, so you can talk," hij keek nep verbaasd en luisterde naar wat hij zei, zag de grijns uiteindelijk op zijn lippen. "Well, if you need to do good, why don't you do it?" Vroeg hij en schopte hem nu in zijn buik en liet hem los. "Come on,you're to little for this kind of shit," klonk hij met een lachje. Leah zou hem wel afmaken als ze van dit zou weten, maar het kon hem momenteel niet bepaald veel schelen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2015 18:57:50 GMT
Damon Hij stak zijn handen weer in zijn jaszakken en greens om Jonathan, dit was niet wat hij normaal deed. Men vergeleek Damon meer met een engel dan een demon, maar dit soort momenten waren geweldig. Hij genoot nog altijd van pure leed, wraak.. Zijn blik schoot naar de jongen die voorover gebogen stond, zwart bloed ophoestte. Uiteindelijk ging hij weer recht op staan, zijn vingers waren bedekt met bloed, hij keek er even naar en hield zijn hand op naar hen. "My blood is black, you know?" Klonk hij kalm, hief zijn zwaard langzaam en hield zijn arm met het zwaard vast. "Ragnarok.." Klonk hij alleen zacht, Damon keek op naar het zwaard en fronste, maar zijn ogen werden groot toen er een mond verscheen op het zwaard en er plotseling een oorverdovend gegil tot hem doordrong. Hij bedekte zijn oren pijnlijk en dook weg.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2015 19:05:05 GMT
Jonathan
Hij bleef er nog vrij rustig bij eigenlijk en wachtte tot de jongen wat terug zou doen eigenlijk. Hij stak zijn handen dieper in zijn broekzakken en keek vrij ongeïnteresseerd. Was dit alles? Toen hij een hand naar hen ophield en dat zei stootte hij enkel een lachje uit. "Yeah, we can see that. Do we look like morons to you, stupid kid," klonk er nu laag van toon uit zijn keel. Hij hoorde hem tegen het zwaard praten en zag de mond er op verschijnen. Al wetend wat er misschien aan zou komen zette hij ook alles van zijn geluid af zodat hij er geen last van had en enkel de trillingen van het gegil hoorde. "Is that all that you can do?" Hij greens breed en schoot weer naar de jongen toe. "Don't fuck with me, I'm not in the mood for this shit." Hij schopte hem tegen een boom aan en zijn ogen schoten nu weer naar rood. Het was irritant dat hij ziczelf niet hoorde praten momenteel, als iemand hem nodig had kon hij nog altijd gedachten lezen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2015 19:42:43 GMT
Damon "Ow.." Klonk de jongen enkel zacht, Damon keek op toen het geluid verdween, hij hief zijn wenkbrauwen tot het uiterste toen het zwaard verdween en hij uiteindelijk gilde, de jongen gilde luid en plotseling schoot iets uit zijn rug. "What the fuck is thát?!" Klonk hij dan, zijn blik ging naar Jonathan. What the HELL are we dealing with?! Klonk hij woest naar Jonathan, zijn blik schoot weer naar de jongen, hij stond plotseling weer rechtop, trok een wenkbrauw op. Was dat wezen nou serieus het jochie aan het pesten? Hij sloeg zijn armen even over elkaar. Wat was dit nou weer? Uiteindelijk lachte hij zachtjes, dit was te gek voor woorden. Hij schoot vooruit en sloeg beide keihard neer, het wezen verdween woedend en kwam terug als een zwaard, de jongen sloeg toe, maar Damon ontweek meerdere keren. Hij sprong uiteindelijk een boom in, en keek even naar de jongen. Hij was erg snel, hij betwijfelde of hij sneller kon blijven, of Jonathan sneller zou zijn. Hij zou er snel achterkomen, de jongen richtte zich weer op Jonathan, het gegil klonk weer luid, Damon zijn ogen werden groot, de jongen bewoog nog sneller en hij begon moeite te hebben met het bij te houden. Het leek haast demonen snelheid, nee, verder, het was te gek voor woorden.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2015 20:05:53 GMT
Jonathan
Hij bleef op een afstand, volgde even wat er allemaal gebeurde, maar bleef op zijn hoede. Zijn ogen gleden naar Damon toe toen hij de gedachte hoorde en haalde zijn schouders lichtjes op. I don't know. klonk hij nog naar Damon en bleef een beetje toekijken naar hoe Damon beide neersloeg en ontweek toen de jongen hem wou raken. Jonathan volgde de snelle bewegingen , maar had geen moeite om ze bij te houden. "Come at me," hij greens breed en ontweek elke afwijking met gemak. Hij sprong tegen een boom op om even uit een hoek weg te komen en viel van boven aan door zijn voet in zijn gezicht te schoppen. "Stop playing around," klonk hij en kwam terug op de grond neer.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2015 20:19:54 GMT
Damon Hij bleef toekijken, het was wellicht beter om degene met de meeste ervaring dit uit te laten vechten, hij wilde weten waar ze mee te maken hadden en Jonathan mocht het vuile werk doen voor hem. De jongen vloog achterover bij de trap, bloed kwam van zijn mond vandaan. Het viel wat om hem heen, Damon bleef scherp toekijken. Wat er daarna gebeurde liet hem weer een wenkbrauw optrokken. Het bloed schoot omhoog, een klein bolletje. Daarna vlogen er heel de tijd lange spikes uit, hij hief zijn andere wenkbrauw ook. Wat was dit een raar iets om te zien, maar hij wachtte rustig af. De jongen begon weer wild toe te slaan, steeds sneller.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2015 20:43:03 GMT
Jonathan
Hij zuchtte diep toen de jongen neerviel en zag het bloed dat nu omhoog kwam en in spikes uitspreidde. Hij was net te laat waardoor hij wat wondes overhield aan de nieuwe aanval, maar hij trok zich er niets van aan verder. Hij begon weer controle te nemen over zijn bloed, waaronder ook het gene uit zijn lichaam. "I'm sick and tired of this, you're boring and annoying me. If you want to kill me then do so, quit playing around like a little school girl," klonk hij. Hij was echt geïrriteerd, en hieraan kon je ook merken dat hij nog niet helemaal zichzelf was.
|
|