|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 7, 2015 12:57:23 GMT
Damon "She's at work," klonk hij dan en leunde met zijn rug tegen de voordeur en zuchtte zacht, wreef over zijn gezicht met beide handen. "Just.. She's home at five," hij stond op en zuchtte diep, keek naar hem. "She'll be at your place at five past five. Trust me," klonk hij en haalde zijn schouders op. "So, go home. Take care of Leah and all that stuff and you'll hear from her."
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 7, 2015 13:43:26 GMT
Jonathan
Hij keek naar hem en knikte dan even licht. "Okay," zei hij rustig tegen hem en streek door zijn haar. "Well I know that she'll be there not long after work," zuchtte hij en stak zijn handen nu in zijn zakken. "I'll see you later," hij maakte weer aanstalte om te vertrekken naar huis, naar Leah aangezien die ondertussen wel weer had gehuild. "Next time, don't hit my face," had hij nog geklonken voor hij in een lichte looppas begon weg te lopen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 7, 2015 14:29:15 GMT
Damon "I'll make sure to castrate you," klonk Damon alleen nog naar Jonathan toe waarna hij zich weer naar binnen gaf, de beer verdween en Damon pakte Lizzy met een glimlach op. Het meisje vroeg wie het was geweest, en dat het bekend voelde, maar Damon liet het maar zitten, hij veranderde van onderwerp door weer verder te gaan met koken, aangezien ze ook nog het avond eten zouden maken voor Sara en hun tweeën.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 7, 2015 19:04:58 GMT
Jonathan
Hij had een kort lachje uitgestoot bij wat hij had gezegd wat hij volgende keer ging doen in plaats van in zijn gezicht slaan en was dan verder gegaan, de snelle weg deze keer. Hij opende de voordeur rustig toen hij thuis kwam en keek even rond. "Leah, I'm back," sprak hij nu ook rustig door het huis en zag de honden in ieder geval al op hem af spurten. "Yes yes, I missed you too," murmelde hij en zuchtte zachtjes.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 7, 2015 21:23:30 GMT
Leah
Ze zuchtte en wreef over haar gezicht, ondertussen zat ze alweer gewoon op de bank, met haar hoofd in haar handen. Ze had flink gehuild en zag er niet veel beter uit dan eerst. Maar ondertussen voelde ze zich nog vermoeider. Flink zuchtte ze opnieuw en keek op toen ze de deur open hoorde gaan en Jonathan opmerkte dat hij weer thuis was. "In here."
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 8, 2015 9:56:53 GMT
Jonathan
Hij wachtte op een reactie van haar en liep dan rustig naar de woonkamer waar hij haar op de bank zag zitten nu. Hij knikte lichtjes naar haar en wreef even over zijn wang die behoorlijk begon op te zwellen door de slag in zijn gezicht. De kleine wond was ondertussen al wel dicht gegaan, er bleef alleen nog een kleine snee achter. Hij zuchtte en ging naast haar zitten op de bank waarna hij in zijn ogen wreef. "Well, I'm not leaving anymore, Damon made sure of that because he'll castrate me when I do that again." zei hij zacht en keek weer naar Leah nu met een korte glimlach.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 8, 2015 12:50:29 GMT
Leah Ze keek naar hem op en fronste lichtjes toen ze zijn wang op merkte. Zachtjes zuchtte ze en glimlachte klein bij zijn woorden. "You don't want that to happen for sure," Klonk ze zachtjes en trok haar benen op de bank.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 8, 2015 17:01:20 GMT
Jonathan
Hij keek naar har en knikte lichtjes op haar woorden. "Indeed, that would be troublesome," zei hij zacht tegen haar en sloeg nu voorzichtig een arm om haar heen en legde zijn hoofd zacht tegen de hare aan nu. "Shall we go outfor dinner? Or do you wanna stay home? Then I'll make something for us," hij keek haar rustig aan en drukte even een kus op haar wang.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 16, 2015 19:59:13 GMT
Leah
Ze keek even naar hem op en haalde haar schouders lichtjes op. "I don't really care. It's not like I'll eat much anyway." Klonk ze zachtjes en rustte haar hoofd op zijn schouder, sloot haar ogen en zuchtte zachtjes. Ze voelde zich vermoeid, maar dat was niks nieuws het laatste jaar.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 16, 2015 20:54:11 GMT
Jonathan
Hij keek haar rustig aan en slaakte een zucht bij wat ze zei. "You have to eat a bit though," hij drukte een kus in haar haar en trok haar een klein beetje tegen zich aan. "I have to make you healty again, Damon kills me otherwise," murmelde hij en streek met zijn vingers zacht over haar wang. "Or sleep if you want to, I'm not going to stop you." hij glimlachte lichtjes en keek nu rustig even naar de honden.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 16, 2015 20:59:01 GMT
Leah "I don't want to be knocked out for the rest of the day though... I'm already being useless as hell since I'm not doing much and well, I look terrible." Ze grinnikte zachtjes en nestelde zich wat meer tegen hem aan.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 16, 2015 21:17:02 GMT
Jonathan
Hij keek naar haar en gimlachte flauwtjes. "Sara is coming over after her work though," zei hij zacht tegen haar en streek weer zacht over haar arm nu. "the doggies are in good healt, so you didn't do nothing," hij prikte in haar zij en verstopte zijn gezicht dan wat in haar haar.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 3, 2015 22:12:54 GMT
Leah ".. Oh dear, you're fucked," klonk ze zachtjes en sloot haar ogen weer, zachtjes zuchtend. "Well.. I can't let them starve to death.. They wouldn't let me anyway. I mean, they probably would just beg and be annoying and whatever."
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 3, 2015 22:55:06 GMT
Jonathan
Hij keek naar haar en trok een wenkbrauw op. "Maybe you're the one who's getting fucked," hij hoestte tijdens het praten en keek dan weer naar het plafond. Hij keek naar de honden toen ze wat zei over de honden. "Yeah probaply, our little babies, loving food." zei hij zacht en aaide Lady eventjes over haar hoofd.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 3, 2015 23:23:23 GMT
Leah Ze keek langzaam naar hem, trok een wenkbrauw op en sloeg met haar vuist op zijn arm, maar moest zacht grinniken aangezien ze het wel door de vingers kon zien. Ze keek dan weer naar Lady en haalde haar schouders lichtjes op. "Man, they surely do," klonk ze zacht en krabde even over haar slaap, bedenkende hoe de dieren veel konden eten en hoe ze veel hadden gegeten in de tijd dat Jonathan er niet was.
|
|