|
Post by Éowyn Margo on May 27, 2013 15:41:05 GMT
Ze4 keek op en veegde verwoet de tranen uit haar gezicht, al lukte dat niet zo goed, en stond op. Niemand mocht haar zien huilen, dat mocht niet. Ze hoorde de woorden van RAfe aan en slikte even, terwijl ze even haar blik probeerde af te richten. Ze stond hoger in Rang. Ze mocht niet huilen, enkel alleen en op haar zelf, zei haar vader altijd toen ze klein was. Hoe vaak had ze wel niet opde donder gehad erom, als klein meisje.'' Bedankt voor je kans, Rafe. Maar ik wil wel, ondanks ik gast ben, en niet thuis, dat je me vrouwe noemt, zoals het hoort.'' sprak ze rustig, aangezien ze wel haar ang aan wou duiden. In haar woorden klonk duidelijk het droevige door, al probeerde ze zich aners op te stellen.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 27, 2013 15:46:21 GMT
Hij zag hoe je je tranen driftig weg veegde en voelde in zijn zakken naar een zakdoek. Hij viste er één uit en zag dat die nog schoon was en rijke hem naar haar uit en hoorde je woorden. Hij keek je even aan " mijn excuses vrouwe Éowyn " hij stond op. Hij snapte wel dat ze er mee aangesproken wilde worden. maar naar zijn gevoel hadden zulke mensen altijd ene te hoog beeld van zich zelf. Hij had er zoon hekel aan. Oke zelf was die commandant maar daar had die zich met veel moeite naar toe gewerkt. Hij keek je aan en zette een stap bij je weg
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 27, 2013 16:28:23 GMT
Hij begon nergens over dat ze had gehuild, maar de zakdoek sloeg ze af, en begon weer te lopen, naar een andere plek, gewoon omdat ze even zin had om haar leven over te denken. 1 man had ze van gehouden, een man die op de straten leefde, maar die mocht ze niet hebben van haar vader, want die was te arm. Ze moest een man van status trouwen, maar niemand met een status vond zij leuk, om mee om gaan, en dat was misschien spijtig. Maar ze wou gewoon geen sukkel. Mensen van adel zaten vaak vol van zichzelf, en durfde zichzelf niet te laten zien, en zij wou juist wel iemand die zichzelf aan haar kon laten zien, hoe degene was, en niet het opgedirkte karakter.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 27, 2013 16:38:34 GMT
Hij had gemerkt hoe je zijn zakdoek af had geslagen en streek even over zijn gezicht en hoorde hoe je ook weg liep. Hij gaf het op. Hij had zich vriendelijk tegen je opgesteld maar jij wimpelde alles af. Jij zag het als een versier truck maar dat was alles behalve dat. Hij wilde de mensen op zijn schip niet zoen als werknemers. Kijk ze hoefde ook geen vrienden te zijn. Maar er tussen in was het prima. Vrienden hoefde hij niet maar vijanden wilde hij ook niet maken. Hij keek nog even om en liep toen terug het trappetje op naar buiten waar hij naar de lucht keek. Zoals het er nu uit zag zou het de komende tijd niet gaan regenen
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 27, 2013 17:03:57 GMT
Toen ze eindelijk alleen zat, kroop ze in elkaar, en de tranen begonnen nu flink te stromen over haar wangen. Over alles, maar nu vooral over haar liefde, de enige liefde waar ze ooit van gehouden had. Maar de man was vorig jaar overleden. Hij was er niet meer. Gestorven van de honger en dorst, want zij mocht hem geen eten meer brengen zoals ze altijd deed. tot haar vader erachter kwam. Toen mocht ze niet meer weg als hij of de wachters er niet bij was, en nu, na een jaar was ze eidnelijk ontsnapt, maar de man wist genoeg in haar los te breken momenteel.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 27, 2013 17:10:06 GMT
Hij leunde met zijn armen op de reling van het schip en keek naar de golven die tegen de boot klotste. Hij sloot even zijn ogen en dacht aan zijn vorige vrouw. Nou vrouw. ze waren verloofd. Waarom deed zij hem zo aan haar denken. Hij zag zoveel terug van haar in dit meisje nu. Maar hij had trouw gezworen nooit meer lief te hebben en had zijn hart er ook voor afgesloten. De trouwring droeg hij nog altijd. De mannen op het schip dachten ook allemaal dat hij getrouwd was. Alleen Éowyn wist nu dus dat het niet zo was.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 27, 2013 17:18:22 GMT
Ze huilde nog even door, tot enkele mannen haar opmerkte en op haar af kwamen.'' Zo, meisje.. jij bent ver van huis, nhier kan papa je niet helpen he?'' spraken ze en ze stond op.'' Zout op..'' Sprak ze , maar zelfs in een zwaardgevecht zou ze nu verliezen, hun waren met drie, zij alleen.'' Doe eens lief, en vermaak de mannen eens even.''sprak een van hem en alledrie trokken ze hun zwaard, en zij trok hem ook, waardoor er beneden een zwaardgevecht begon, maar ze verloor al vrij snel van de mannen, en zat ze op de grond. Ja hun waren getraind, maar zij had verneidige trucjes in haar vingers, en zelfs nu ze hald op de grond lag, en hun haar zwaard weg schopte, en hun zwaarden ook wegdeden, kwamen de mannen hebberig op haar af, en een paar trappen, die ze had geleerd van haar vader, leerden toch haar uitweg, en met een soort ratlsag had ze haar zwaard weer te pakken.'' oeh katje is niet om zonder handschoenen aan te pakken.. '' sprak weer een van de mannen.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 27, 2013 17:24:18 GMT
Hij keek verbaast op toen hij niet veel later zwaarde hoorde. Het gebeurde wel eens vaker dat er beneden oefen gevechte waren. Maar dit klonk anders. Dit hield langer aan. Hij stapte bij de reling weg en liep richting de deur. Hij keek er door heen maar er was weinig te zien nog. Hij stapte de trap af en zag wat er inde verte gebeurde. Dit kon hij niet geloven. Hoe erg waren die mannen.Ze kwamen net 3 maanden van land en ze waren nog geen 2 uur weg of ze stonden nu al te geilen op een wijf. Hij bromde kwaad wat en zag hoe jij weer aan je zwaard kwam en stond achter 1 van de jongens die hij even gemeen bij zijn haar greep en weg trok bij haar. Dan maar zijn mannen tegen hem op maar dit pikte hij niet en keek de jongens kwaad aan " jullie zijn echt ongelofelijk !" Sprak ide kwaad tegen ze. en keek de jongens aan en drukte zich tussen jullie 4e in en ging voor je staan en keek de jongens kwaad aan "als ik jullie nog 1 keer bij haar in de buurt zie oke kunnen jullie zwemmen "Sprak ide kwaad en keek ze alle drie woest aan
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 27, 2013 17:28:43 GMT
ze keek naar Rafe, en haar blonde haar wat verwilderd voor haar gezicht hing, haalde ze nu aan de kant, doordat de mannen werkelijk maakte dat ze weg kwamen. Ze deed het zwaard terug in de houder, en haalde haar hand even een aantal keer door haar blonde haar, en veegde nu de laatste tranen uit haar ogen. Het was goed zo, ze had genoeg gehuild.'' bedankt Rafe.'' Sprak ze nu ook en legde even een hand op zijn schouder voor een moment.'' Ik denk dat ik maar boven moet blijven en niet langer naar beneden moet gaan, want volgens mij vinden die mannen, ondanks ze waarschijnlijk getorouwd zijn, mij iets te leuk. Heb je wel gezegd wie ik ben? tegen je mannen? want volgens mij denken de meeste dat ik een of andere hoer ben ofzo.''
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 27, 2013 17:35:01 GMT
Hij keek ze na en voelde hoe je je hand even op zijn schouder legde en draaide zich rustig terug naar je om " Dat lijkt me verstandig je "sprak die rustig " je kamer is naast de mijne dus daar zal je ook geen last van ze hebben aangezien bijna alle mannen toch hier beneden hun slaap plek hebben "S prak die en keek je even aan " nee dat weten ze nog niet maar zo zie je er ook echt niet uit dus ik snap niet dat ze niet gewoon hun ogen openen "Sprak die " maar stel hier zou een vrouw hebben gestaan die getrouwd was met hun beste vriend zouden ze zich nog zo gedragen, varkens dat het zijn " bromde hij er achter aan en keek je aan " ga je mee naar boven dan laat ik je je slaap plaats zien "Sprak die rustig tegen haar
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 27, 2013 17:51:07 GMT
ze knikte even en glimlachte nu toch even naar hem, al was de glimlach een beetje waterig door de tranen die hij zo straks had gelaten.'' Nou de meeste hoeren zijn blond, en ik ben harstikke blond. Ik denk gewoon da ze niet verder denken dan hun neus lang is.'' sprak hij en lachte even voor een moment. Haar arrogantie viel nu een beetje weg, en maakte plaats voor de werkelijke Éowyn, de meid die eigenlijk helemaal niet arrogant of aanvallend was, maar mensen wel wou vermaken, en lief zijn, ja dat kon ze ook als ze wat meer op haar gemak was. En ze droeg geen korset, en geen jurk, dus dat was voor haar ook zeer bevrijdend. Ze liep de trap op het dek op en de mannen die haar eerder te pakken wouden nemen, keken haar nu even aan, en slikte even, en een vuile blik van haar, en ze waren weg, en ze grinnikte toch even.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 27, 2013 17:55:05 GMT
Hij keek haar aan " Jij kan er toch niks aan doen dat je blond bent "Sprak die rustig en liep op zijn gemak richting je slaap vertrek " Je bent een mooie vrouw om te zien. "Sprak die rustig en keek je even aan " je bent anders dan de andere vrouwen en ik denk dat ze daarom achter je aan zitten. Je bent pittig en dat willen ze "S prak die en liep rustig verder en zag hoe je de jongens en vuile blik schonk en hoe ze haastig weg liepen "Als er wat is roep mij alsjeblieft dan lijk je maar even zwak maar je valt hier toch onder mijn bescherming of je dat nou wilt of niet "Sprak die rustig en kwam bij de deur van je slaap plaats uit en opende die en liet je rustig voor gaan " uw slaapt plaats vrouwe Éowyn "sprak die met een glimlach rond zijn gezicht
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 27, 2013 18:07:31 GMT
Ze keek naar hem en de vuile blik verdween even en maakteplaats voor een vrij normale blik." Ik zal niet zwak lijken, want dan gaan ze juist door. Ik kom gewoon voor mezelf op." Sprak ze wat eigenwijs, ze was overduidelijk nog goed een stuk jonger dan hem, en minder levenservaring. Maar nooit. Nooit zou zij een man van de zee nemen, se wou niet zoals de meeste vrouwen haar man aan de rand van de kade moeten uitzwaaien en maar Hopen dat je terug kwam. Nee, dat leven zou ze nooit willen, en toch trok deze Rafe haar wel, en waarom wist ze niet, en ze zou het ook.nooit ontdekken want ze wou geen zee lui. Ze was nog maagd, een schat die vele mannen wel wouden hebben, maar zij zou het enkel opgeven voor een man die werkelijk om haar gaf, en geen opgedirkte klojo was.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 27, 2013 18:14:48 GMT
Hij schudde even laggend zijn hoofd om je eigenwijze ondertoon toch wel in je woorden " Roep mij naar maar oke dan kunnen ze gaan zwemmen en dat weten ze ook "Sprak die en liet je rustig je kamer binnen en liet de deur open staan toen hij zelf naar binnen liep. Hij wilde je geen raar gevoel geven door de deur te sluiten. Hij had helemaal geen bedoelingen en dat idee wilde hij je ook niet geven. Rustig haalde hij de pet weer van zijn hoofd en streek even opnieuw door zijn haar. Dit was meer eigelijk een tik van hem als hij niet precies wist wat voor houding hij zich moest geven
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 27, 2013 18:22:26 GMT
Ze zuchtte even voor een moment en keek de kamer rond." Ik zal kijken of ik je ga roepen." Sprak ze iets wat met een uitdagende ondertoon naar hem, ze hield gewoon een beetje van uitdagen, en vreemd genoeg kreeg ze nu ook steeds meer zin om haar eerste keer te voelen, en waarom wist ze ook niet. Ze keek naar het bed en ging rustig zitten. Moest ze het zeggen? Dat hij haar wel eens mocht verwennen? Nee dat kon niet, dan leek ze dus wel een hoertje en dat wou ze niet hebben. Ze moest gewoon wachten. Wachten op de ware die haar die speciale eerste keer kon geven. Wie ze een kindje kon schenken en wie ze gelukkig kon maken, en bovenal wie haar gelukkig maakte.
|
|