|
Post by Rafe McCawley on May 27, 2013 18:32:28 GMT
Hij lachte even om de uitdagende ondertoon in je stem ja je was een prachtmeid met pit dat was zeker. Hij keek je even aan "Dan hoor ik het wel "Sprak die glimlagend en keek naar je " Als je wilt kan je hier een plek op het schip krijgen " voordat hij het wist had hij het eigelijk al gezecht. Ergens raakte zij hem. Onbedoelt warschijnlijk maar toch ze raakte hem. Hij keek naar aan " kom je straks ook eten ? " vroeg die rustig aan haar terwijl hij tegen de deur geleund stond en rustig wachtte op haar antwoord
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 27, 2013 18:41:32 GMT
Ze keek naar hem en zuchtte even voor een moment waarna ze even weg keek." Rafe, dat zou ik heel graag willen, weet dat, maar als wij terug zijn in port Royal, dan weet ik nu al dat dat niet door gaat." Sprak hij direct en keek haar aan " Mijn vader gaat dat niet goedkeuren, hoe graag ik ook wil." Sprak ze rustig en zuchtte even voor een moment, waarna ze van het bed op stond, en hem aan keek." Wat eten lijkt mij fijn Rafe. En oh, Noem me Éowyn. Als je mannen mij maar vrouwe blijven noemen." Sprak ze rustig rn keek hem aan, duidelijk dat ze door de mannen zo straks in een aardige pestbui was geraakt, en nu ze eindelijk een.normaal goed gesprek had met Rafe, dat duidelijk een beetje weg gezakt wadden.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 27, 2013 21:05:50 GMT
Hij keek je rustig aan " je vader weet toch niet dat je hier aan boord bent "Sprak die rustig en keek naar je hoe je weer op stond en glimalchte rustig naar je toen je sprak dat je graag wat wauw eten " Nou dan gaan we dat zo eens doen "s prak die rustig en knikte even " Ik zal het vanavond mijn mannen vertellen. Dan kan jij je zelf ook even voorstellen als je wilt "rustig keek hij je aan " Ik zal je hier ene fijne 12 dagen bezorgen oke "Sprak ide glimlachend "Als je wat moet hebben laat je het maar weten " Sprak die rustig tegen je
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 27, 2013 21:13:11 GMT
Ze keek naar hem en glimlachte even." Dat zou ik.fijn vinden." Sprak ze op zijn laatste woorden en duwde plagend een kus op zijn wang, gewoon een beetje uit testen van haar kant, kijken hoe hij erop reageerde. Niet zo zeer omdat ze het leuk vond, ze had even zin in een spelletje, even de man helemaal gek maken en dan dumpen. Ze deed het niet vaak, aangezien ze de kans er niet zo kreeg in huis, of buiten want dan was haar vader er wel bij, en nu kon ze even. Dus maakte ze er ook gebruik van. Ze glimlachte even voor een moment en liep het dek op, en keek even naar de mannen, en het verhaal van beneden was al als een lopend vuurtje onder de mannen gegaan, dus ook de mannen die nog niet aan het werk waren, deden dat haastig toen ze buiten kwam. Tja, ze had een stukje macht als dochter van de gouverneur natuurlijk. Ze mocht iedereen ontslaan, zelfs Rafe, als ze zou willen.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 27, 2013 21:20:52 GMT
Hij lachte even maar draaide zijn hoofd weg toen je hem een kus op zijn wang gaf. Het gaf gemengde gevoelens bij hem. Aan de ene kant gaf het hem een fijn gevoel maar aan de andere kant deed het hem ook pijn tegen over zijn overleden vriendin. Hij liep rustig met je mee en trok de deur van je hut achter zich dicht. Hij keek even naar zijn mannen en keek je aan " ik ga hun even vertellen dat we gaan eten en dan kom ik naar jou "Sprak die rustig en liep richting de plek waar zijn mannen aan het werk waren. Rustig vertelde hij een beetje over je hoe je verwachte aangesproken te worden en dat ze konden gaan eten. Rustig liep hij toen weer terug naar jou " ga je mee eten "sprak die rustig tegen je
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 27, 2013 21:31:56 GMT
Ze knikte even en wachtte rustig af, tot hij weer terug kwam en liep zijn kajuit weer in, om te gaan eten. " Wat eten jullie zoal op het schip? het zal allemaal wel niet zo luxe zijn als ik gewend ben natuurlijk." vroeg ze nieuwsgierig en plofte al op een stoel neer bij de tafel, en zat misschien iets te uitdagend voor een vrouw van haar stand, maar ze voelde zich toch nooit al eigenlijk zijn dochter, en haar moeder was overleden toen zij geboren werd. Dus wat had ze te verliezen? Niets toch. Ja ze was nog een.maagd, niemand had haar ooit mogen betreden, maar ze moest eerlijk toegeven dat ze er wel eens zin.in kreeg, dat ze zwanger werd, en van iemand een kindje verwachtte, maar de ware was nog niet op haar pad gekomen.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 27, 2013 21:58:17 GMT
Rustig liep hij ook richting zijn kajuit waar hij rustig op de nog lege stoel ging zitten " we hebben hir verschillend te eten dat licht er vaak maar net aan "Sprak die rustig en ging wat onderuit gezakt zitten en haalde zijn pet van zijn hoofd en hing die aan de punt van zijn rugleuning va nde stoel " volgens mij was het vanavond vis met wat brood "sprak die. al kwam kort daar na ook de kok binnen met een schaal vis en een schaal brood die hij rustig op tafel zette
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 27, 2013 22:08:52 GMT
even naar hem en glimlachte even voor ze weer een hand door haar lange blonde haren haalde. Ze begon zich te irriteren aan de losse haren langs haar gezicht, maar ze besloot er maar niets op te zeggen of mee te doen. Niemand zat aan haar haren behalve haar vriendin en zij zelf. De rest mocht er op andere manieren natuurlijk wel aan zitten, maar goed. Het opsteken werd voor haar gedaan. Ze keek naar het eten en het zag er goed uit. Een glimlach keek even.naar hem en knikte kort." Het ziet er goed uit, moet ik eerlijk zeggen, en het ruikt ook heerlijk. Zo ruikt het thuis nou nooit."
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 27, 2013 22:10:56 GMT
Rustig keek hij naar je hoe je door je haar gin .Iets waar hij dus echt geen vertand van had he, haar. Hij knikte even naar de kok die weer ging en keek je veen glimlachend aan " nou tast toe zou ik zeggen en ik hoop dat het je ook goed smaakt want alleen een goede geur wil nog niks zeggen he "Sprakdie glimlagend
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 28, 2013 5:47:50 GMT
Ze lachte even voor een moment en knikte." Maar de geur is vaak wel hetgeen waar je op af moet gaan." Sprak ze en begon netjes op te scheppen, en ook zeer netjes te eten, hetgeen wat ze had geleerd, en ook eigenlijk nooit weer afgeleerd had in haar leven. Ze zuchtte even voor een moment en keek even naar hem." Het smaakt goed."? Sprak ze dan wel en glimlachte ook even naar hem, voor se verder at, en even een keer kort en bijna ontzichtbaar uit rekte , dat zr het bijna niet zag. Dat was asociaal, en zij moest toch iets van haar stand laten zien, dat ze wel degelijk van goede kom af was.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 28, 2013 5:53:17 GMT
Rustig luisterde hij naar je " klopt de geur daar gaan we meestal op af. maar geur en zicht kunnen nog wel eens bedriegen "Sprak die. Rustig schepte hij ook op toen je klaar was zelf met opscheppen. Ook hij begon rustig maar beschaafd te eten. Zijn familie was een rijk gezin geweest. Dus ook hij had wel wat beschaafdheid geleerd al was dat er toch redelijk uit gegroeid. maar als het moest kon hij het nog steeds. Hij glimlachte toen je sprak dat het goed smaakte " de kok doet zijn best "antwoorde hij met een glimlach en at rustig verder
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 28, 2013 5:58:53 GMT
ze zuchtte en keek naar hem. Het was na haar idee totaal geen prater, of hij had gewoon geen vragen voor haar, iets wat veel mannen eigenlijk wel voor haar hadden. Vond ze het erg? Nee, dat maakte Rafe wat afstandelijk en eigenlijk vond ze dat dan wel weer fijn. Dan hoefde ze niet in de stress te raken als ze gevoelens begon te kweken voor de man, die ze al begon te kweken diep van binnen, maar weg probeerde te drukken, puur om het feit dat hij een zeeman was. Ze wou niet iedere week aan de kade staan om haar man uit te zwaaien. Daar was zij het type gewoon niet voor.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 28, 2013 6:03:30 GMT
Rustig kauwde hij op een stukje brood. Normaal at hij altijd alleen.Hij was dus niet echt gewend aan gezelschap aan zijn tafel. Hij zat altijd in gedachte verzonken. De gedachte aan toen ze er nog was. aan hoe ze aan de kant stond te zwaaien als hij ging. Maar ook stond te grijnzen als hij terug kwam. Hij had altijd zo genoten van de tijd met haar. Ze was nog geen 2 jaar dood. Het nieuws had hem pas berijkt toen ze terug op het land waren en zij er niet had gestaan. ze was vermoord door een paar piraten waarvan hij het schip had laten zinken. Woedend was hij geweest. En sindsdien als ze mannen voor 3 maanden aan land waren bleef hij op het schip. Hij had geen reden meer om aan land te gaan. Geen enkele vrouw wilde hij meer in zijn buurt hebben. Maar waarom voelde het bij haar dan allemaal zo vertrouwd ?? Hij wilde dit niet. Zij wilde het zelf ook niet dat zou het een stuk makkelijker maken
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 28, 2013 6:15:57 GMT
Het was stil aan de tafel en daarom at ze het eten ook zwijgzaam op. Maar zonder dat ze het wou, kwam Rafe constant door haar gedichten voorbij, en iedere keer als hij naar haar keek, of zij naar hem voelde ze weer het gekriebel in haar buik. Ze vond het fijn ja, maar zr wou het niet. Ze wou Rafe niet als haar vriend, tenzij ze iedere keer mee mocht, de zee op. Want ze wou niet de vrouw zijn die aan de wal stond, haar man of vriend uit te zwaaien. Zij zou niet diegene zijn die dat moest doen. Iedere keer weer afscheid nemen van degene waar ze van hield, met geen idee of hij terug kwam, of op.zijn reis dood zou gaan. Ze zei daarom maar niets, maar blooste onbewust momenteel.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 28, 2013 6:27:21 GMT
Even leek hij wakker te worden uit zijn gedachte " kan je echt niet onder je vader uit "Sprak die tegen je " je bent een fijn gezelschap " bekende hij eerlijk en rustig keek hij je aan terwijl hij een stukje vis in zijn mond stak en daar op kauwde. Hij had de blos wel op je wangen gezien maar je had zelf gezegd hij kon je niet krijgen. Je had vast een andere man aan land waar je van hield en waar je aan dacht. begrijpelijk. Je was een prachtvrouw. Rustig kauwde hij verder terwijl hij wachtte op antwoord. Je zou nog 12 dagen hier aan boord zitten dus hij had tijd zat je goed te leren kennen en om te zien of je het hier wel zou redden. maar warschijnlijk kwam je toch neit onder je vader uit
|
|