|
Post by Ireena Blackwood on Jun 10, 2013 5:39:46 GMT
Ze glimlachte nog naar haar broer en lachte even voor een moment." Nee, dat hoef ik inderdaad niet meer." Sprak ze en lachte even waarna ze rustig knikte." Ik zie je later." Sprak ze en liep de straten op en keek even rond terwijl ze rustig verder liep en naar de steeg ging waar ze afgesproken had. Ze zag de man al verschijnen. Het was een rijke man, en het was ook wat minder erg, doordat de man van haar leeftijd was, en zij was ooit verliefd op hem geweest, vorig jaar, dus die gevoelens kon ze nu mooi in dit pleziertje douwen . Ze glimlacht even toen ze hem zag en aangezien ze direct betaald kreeg, drukte ze haar lippen direct vurig op de zijne, en hij lachte, stiekem was de man ook altijd wel op haar geweest, maar hun. rangen zaten te ver uit elkaar.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 11, 2013 11:01:08 GMT
rustig ging ze verder met zoenen en voelde de zenuwen nu toch iets toe slaan op dit moment, terwijl ze zijn handen over haar kont voelde glijden, en die haar broek nu naar beneden begon te doen, en zij volgde zijn voorbeeld maar, al moest hij vooral de leiding maar gaan nemen. de man had ook zeker meer ervaring, hij had een gezin inmiddels met een klein kindje erbij, dus wist precies wat hij moest doen en hij kneep ook zachtjes in haar billen. Dit voelde zo ontzettend goed, misschien moest ze hier haar werk wel van gaan maken, nu ze ontslagen was in het cafe. Ze kreunde zachtjes en voelde hoe ze naar de grond gebracht werd, en deed ook rustig mee met haar terwijl hij even haar shirt omhoog deed en haar borstel begon te masseren , om haar helemaal tot hem te maken, en ze vond het echt niet erg, ze vond het zelfs zeer fijn.
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 11, 2013 14:01:23 GMT
De stegen van de stad. Een plek waar Niklaus vaak kwam en niks ontging hem dan ook, athans, bijna niks. Zijn ogen stonden zoals gewoonlijk, kil en ongeïnteresseerd. Dit terwijl hij om zich heen keek, dingen die niet klopte en die er nie thuis hoorde. Zijn voetstappen haast onhoorbaar en dat was maar goed ook. Anders hadden de twee tortelduifjes hem vast aan horen komen. Hij ging tegen de muur hangen om een aantal minuten te kijken. Ja, hij kreeg wel zin om de jongen te vermoorden en het van hem over te nemen. Enkel omdat het hem leuk leek, maar de grijns op zijn gezicht verdween toen hij zag wie het meisje was. Zijn zus? Zacht deed hij een aantal stappen naar voren, totdat hij dichtbij genoeg was. "Stoor ik?" Vroeg hij met diezelfde kille st van hem. Geen sympathie, geen plezier was er in zijn stem te horen. "Want als je graag seks wilde, had ik je ook kunnen helpen." Hij onderzocht haar met zijn ogen, waarna hij haar de man keek en hem hard tegen de muur aan duwde. Hij bedoelde niet dat hij het met haar kon doen, al zou hij daar ook niet eens moeilijk over doen. Als het haar maar pijn deed. "Dus dit is waar je op valt?" Hij verafschuwde de man en zijn zus. Maar de grijns was niet van zijn gezicht te slaan.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 11, 2013 14:52:10 GMT
Ze schrok op toen ze een stem hoorde, en het genot viel volledig van haar weg, en helemaal toenj hij hem van haar af trok, deed zijn snel de broek weer aan, en slikte even.´´ Niklaus, laat hem los.´´ Sprak ze nog vrij neutraal, en keek even naar de zak goud die er stond die ze alvast snel op raapte, en dweg stak, al viel het door haar strakke kleding nog steeds op dat ze het ding ghad weg gemoffeld.´´ Dit is inderdaad waar ik op val, en als je dat niet bevalt, dan rot je lekker op.´´ sprak ze rustig en keek even naar hem en slikte even, aangezien hij dyuidelijk iets betrapt leek, zeker omdat de trouw ring om zijn vinger goed te zien was, en ze eigenlijk beide al een beetje door de mand vielen, of in ieer geval hij, want hij ging vreemd met haar als je het zo bekeek.
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 11, 2013 17:27:28 GMT
Hij zag dat ze een zak geld weg probeerde te schuiven en dit zorgde ervoor dat hij de man pissig aan keek. "Je hebt haar laten betalen?" Vroeg hij en hem onderzocht. Een gemene grijns kwam op zijn lippen bij het zien van de trouwring en hij keek naar zijn zusje. "Je valt op getrouwde mannen, erg goed bezig Ireena. Ik zou inderdaad nogal saai voor je zijn geweest. Het doen met je broer is zo saai, als je een getrouwde man kunt krijgen, deze je ook nog betaald. Bravo zusje van me" Hij lachte dan ook spottend om haar. Nee, hij zag haar al lang niet meer echt als een zusje. Maar hij zag sowieso niemand van zijn broers en zussen als zijn werkelijke familie. De meeste waren bang voor hem en dat zij dan ook zo tegen hem sprak, zorgde voor extra plezier. Dus als ze deze man pijn deed? Dan deed hij haar pijn.... Dat was een overwinning voor hem. "Maar je wil dat ik hem los laat?" Vroeg hij kil en keek nu naar de man, uit zijn binnenzak haalde hij een mes en netjes maakte hij een snee over de wang van de man. "Waar ben je geweest meneer?" Vroeg hij en nu het mes langs de hals van de man haalde. Niet diep genoeg om te overlijden, maar wel genoeg om flink te bloedden. Hij gaf de man een flinke kopstoot en liep daarna terug naar Ireena. "Ik heb hem los gelaten." Zei hij met een grijns en nu was het haar beurt om tegen de muur aan gedrukt te worden. Met zijn handen in haar nek, hopend dat ze niet helemaal goed adem kon halen. "Je wilt een grote mond tegen mij hebben?" Bromde hij dan ook naar haar. Niemand die ging doen alsof deze beter was als hem.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 11, 2013 17:39:23 GMT
ze slikte en keek naar hem, maar ze bleef rustig in haar houding, ze had ergere dingen meegemaakt in de kroeg waar ze altijd gewerkt had. Ze zag wat hij deed, en het maakte haar een beetje woedend, al las jke dat niet af. Ze zocht naar haar musket, niet bang om hem te gebruiken, maar bedacht zich dat ze die natuurlijk thuis had gelaten. Oh wat hoopte ze nu stiekem dat Anakin haar een wapen kwam brengen, maar die kans was natuurlijk klein. Ze gad ook geen gil of wat dan ook bij wat hij deed, en voelde hoe ze tegen de muur werd aangedrukt, bij haar keel, waardoor haar ademhaling soms stokte, maar ze toonde geen angst, zou ze sowieso niet snel doen.'' Niklaus, als je hier van geniet, zeg het gewoon.'' Sprak ze toch haperend, door dat ze haar ademhaling niet helemaal op peil had, maar angst? nee dan moest je bij Ireena van andere huizen komen.
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 11, 2013 18:21:39 GMT
Hij grijnsde, simpelweg omdat hij het erg leuk vond hoe haar ademhaling gewoon af en toe haperde. De man hoorde hij nog steeds wat kreunen en toen hij de woorden van Ireena hoorde, moest hij lachen. "Je wil dat ik jou vertel, dat ik hiervan geniet?" Vroeg hij haar. "Wat heb je er aan?" Vroeg hij speels en het mes tegen haar wang aan zette. Als een aasgier keek hij naar haar, alsof het zien van bloed, hem goed deed. Maar misschien was dat ook wel zo, de enige emotie die hij kende, was kilheid en het enige pleziertje wat hij had, was het pijn doen van mensen. "Ja Ireena, ik geniet hiervan. Jij niet?" Vroeg hij en nu het mes wat harder tegen haar wang drukte, precies op dezelfde plek als dat de man een snee had. Want ze moesten wel echt bij elkaar passen. Hij drukte haar hals iets harder dicht en haalde nu het mes van haar wang af. Hij hield het mes stevig vast, hij was er klaar voor om te vechten als zijn zusje tegen wilde stribbelen. "Maar jij houd van pijn zusje, je weet dat de man weer gaat en het je pijn gaat doen-" Hij wilde verder praten, maar voelde een hand op zijn arm. In een ruk haalde hij uit met het mes en doorboorde de hand van de man. De man schreeuwde nu wel van de pijn, maar zijn zusje hield hij nog steeds vast. Zette het mes in haar heup. "Dus, zullen wij het even af maken?" Grijnsde hij naar haar. Niemand kon geloven dat je een broer kan hebben die zo kil en bot is en die zijn zusje ook werkelijk zou verkrachten. Maar daar was Niklaus voor.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 11, 2013 18:34:50 GMT
ze keek alleen maar woedend naar hem en keek naar hem terwijl ze voelde wat hij deed. HEt was dat ze een vrouw was, maar echt sterk was ze daardoor niet, enders had ze wel naar haar huis gerend, die nog geen 500 meter verderop was, en een Musket in zijn gezicht geduwd, dat zou haar nu werkleijk niets meer kunnen schelen. Ze voelde het koude mes tegen haar wang, en even later hoe het bloed over haar wang begon te lopen, en keek naar de man op de grond.'' Jerome!'' sprak ze toxch voor een moemnt, uit haar rol vallend, maar haar gezicht werd al gauw weer spijker en spijker hard, toen hij weer in haar ogen keek. Ze voelde het mes in haar heupen, waar ze al vele littekens had dankzij Evy.'' Jij denkt dat ik bang ben. Doe me pijn, Niklaus, doe alles met me wat je wilt.'' sprak ze en keek hem aan.'' want de klappen op vangen van je zusje zijn nog erger dan jou, jij bent gewoon een partijtje zielig.'' Sprak ze en was echt totaal niet bang om te sterven onder zijn handen, dat was duidelijk. Ondanks haar ademhaling slechter ging, en haar woorden er niet zo snel uit kwamen als ze wou dat het ging, het ging zoals ze wilde.
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 11, 2013 18:57:13 GMT
Hij was hier niet om haar echt zoveel pijn te doen met een mes of simpelweg door haar te verkrachten. Het valt nog mee dat hij het niet al gedaan had. Hij stond met zijn lichaam dicht tegen die van haar aan en genoot van hoe stoer ze zichzelf voordeed. "Je vind me zielig?" Grijnsde hij en het mes in haar heup dieper in haar vlees duwde. Hij stopte het mes weer in zijn binnenzak en legde een hand op de wond. "Je wil zo graag dat ik je pijn doe?" Hij grijnsde en bracht zijn hand naar zijn lippen om he beetje bloed van zijn wijsvinger te halen met zijn tong. Het leek soms alsof hij gewoon bezeten was door de duivel en hij pegde de bebloede hand op haar wang. Hij zou haar niet laten ontkomen en haar niet de mogelijkheid geven om bij het mes te komen. Hij duwde haar broek een stukje omlaag. "Als je me graag wil, zeg het dan gewoon." Herhaalde hij een deel van haar tekst. "Je hoeft je niet te schamen, we zijn toch niet geheel familie." Hij keek geschrokken, maar het was te zien dat het gemaakt was. "Oeps..." Grijnsde hij en even met een lach naar de grond keek. De arme man lag nog op de grond en Niklaus kon het niet laten om de man een schop tegen het hoofd te geven.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 11, 2013 19:16:32 GMT
Ze keek hem aan, terwijl ze heus wel de pijn voelde die Niklaus bij haar veroorzaakte, maar ze probeerde er niets van te laten merken, al werd ze al wel licht duidelig door het bloedverlies, ze was gewoon niet ontzettend sterk, en haar mantel leek nu ook langzaam aan te vallen, dar ijzersterke karakter wat diep in haar zat, het toch iets wat moordlustige karakter, maar dat kwam er nooit uit. Ze moest lief en zorgzaam wezen, en het maar op haar iets wat vreemde hobby houden met haar wapens. Ze zei weinig op zijn woorden en voelde hoe hij haan haar broek zat, en ze dacht enkel, kom op dan, en verder niet. Ze hield zichzelf stil, waar helderblauwe ogen op hem gericht, en zijn woorden verbaasde haar iets, maar ze hield zich erover stil, misschien was dat beter. Misschien was het hetzelfde als pestkoppen. Als je niets deed, vonden ze het niet leuk meer. Maar of het nu ook zo was, wist ze niet, ze wist het op dit moment niet. Het verbaasde haar echter alleen dat Anakin nog niet hoorde, haar huis zat nog op geen 500 meter afstand.
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 11, 2013 20:10:38 GMT
"Wat saai, je zegt helemaal niks?" Vroeg hij met een brede grijns en wees zijn bebloede hand haas vrolijk in haar richting. "Ik weet het, je denkt vast dat ik je laat gaan als je niks zegt." Hij moest lachen. waarna hij zijn gezicht dichter naar die van haar bracht en zijn tanden in haar onderlip zette. Maar niet speels of liefelijk. Maar hij klemde zijn kaken hard dicht en trok ondertussen zijn hoofd naar achteren. Dus als ze terug zou trekken, zou ze veel pijn hebben, als ze mee zou werken. Dan had ze enkel de pijn van zijn tanden, maar niet van het trekken aan haar lip. Daarna liet hij zijn kaken verslappen. Haast niemand kwam in de stegen en blijkbaar wist zij dat ook, anders ging ze hier niet lopen wippen met een ander. Je kon Niklaus gestoord noemen, maar hoe hij ooit had beloofd om samen te zijn met Matthew, Elijah, Ireena en hun verdwenen zusje aby. "Voor altijd bij elkaar." Grijnsde hij naar haar, een belofte die ze hadden gemaakt. Want toen ze klein waren, wilde ze Niklaus helpen. Maar alles veranderde, het veranderde zo snel. Hij veranderde in een vechtersbaas en daarom is hij nu ook sterk, hij werd kil en heeft mensen vermoord. Zelfs zijn halfzusje kon hij makkelijk pijn doen en ervan genieten. Want hij had geen familie meer in zijn ogen. Met de ene hand hield hij haar nog steeds goed vast, terwijl hij met de andere over de wond heen drukte bij haar heup. Het haalde Niklaus uit zijn eigen ellende, hij hoefde niet te denken over zichzelf, maar over iemand anders. Ergens zat vast wel gevoel in de kille man, maar om deze eruit te krijgen, was veel voor nodig. "Zusje..." Zei hij en haar een kus op haar wang gaf, de wang waar hij de snee in had gemaakt en keek haar weer aan. Hij had ook lichte ogen, maar niks vergeleken met die van Ireena. Sommige dachten ook dat het bij de vloek hoorde die over de Blackwood familie streek. Ze moest breken, hij zou net zo lang doorgaan totdat ze zou breken. Hij was de beste uit de familie! Hij kon niet falen!
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 12, 2013 5:17:58 GMT
Thuis blijven was dan toch geen geweldige oplossing voor hem. Hij kon niet stil blijven zitten, hij moest ergens heen kunnen. Hij had nog een slok water genomen en vertrok het huis uit. Hij had nu een nogal losse trui en broek aan, maar veel kon het hem niet schelen hoe hij eruit zag. Je zag nu jammer genoeg wel een stuk beter hoe mager hij was. Daar baalde hij dan wel van. Hij hoorde wat geluiden uit een steeg, Ireena kon hij er uit op maken maar die andere stem... Hij kwam bekend voor, maar hij kon er niet op komen. Hij begon in die richting te lopen, het klonk niet allemaal prettig. Toen hij even om het muurtje van de steeg keek wist hij het meteen. Niklaus. Hij snoof en liep de steeg nu in toen hij Ireena zo zag. "Stoor ik toevallig?" Klonk hij nu vrij pissig Vooral op Niklaus bedoeld, maar ook wat Ireena hier moest en die man op de grond. Was dit haar werk? Hij zag het nut er niet van in. Hij zag Ireena dit gewoon niet doen. Ze had zelf nog gezegd dat ze maagd was. En Niklaus lijkt haar nu zowat te willen verkrachten? Hij snoof en stopte pas met lopen tot hij naast beide stond
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 12, 2013 7:35:28 GMT
Ze zuchtte en deed nu even niets meer om wat hij deed, reageerde er niet op, en ook met haar lip, werkte ze mee, ook al stonden de tandafdrukken nu in haar lippen en deed het pijn, ze mocht niet breken, dat mocht ze gewoon niet van haar zelf, en haar blik bleef hard, al voelde ze het bloed verlies in haar heup en werd het soms een beetje zwart voor haar ogen. Zijn woorden lieten haar echter alleen maar bozer worden. Dat was vroeger, en dat moest die klootzak ook weten. Zoals hij nu deed, voelde het geen eens meer dat hij hun broer was, bnou ja half broer zoals hij zonet zo mooi verkondigde. Ze snoof even maar hield haar tanden keihard op elkaar, zelfs toen hij over de wond heen drukte en ze gewoon knipperde als afleiding, maar geen kik gaf. Ze was gewoon erger gewend, helemaal door de littekens die haar zijkant van haar buik sierde, en haar rug die er onder zat, allemaal dankzij een kleine meisje, die beter bekend stond als hun kleine zusje Evy. Ze snoof opnieuw en zag hoe Anakin nadere. Ze had gehoopt dat hij zou komen, maar nu had ze ook zoiets dat hij beter weg kon blijven. Ze zag nu goed dat ze zelf weg viel bijna, door het bloedverlies, puur daardoor.
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 12, 2013 9:25:40 GMT
Ze zei niks, iets wat hem deed grijnzen. Het was niet erg dat ze niks zeiden. Hij wist wat er de rede van was, want het was makkelijker om niet te praten. Je sterk houden en niks zeggen. Het was iets te makkelijk naar zijn mening. Maar ze werkte mee, iets waar hij misschien wel verbaasd om was. Al liet hij dat niet merken, want als je het allemaal zo rot vond, gaf iedereen een kik. Behalve zij... "Niks zeggen? Bang dat je met ieder woord kunt breken?" Vroeg hij met een grijns. Alles aan Niklaus leek niet te kloppen. Hij hield ervan als andere pijn hadden en macht. Hoe meer pijn de ander had, hoe beter. Speels, als een kat die met zijn prooi speelde, wilde hij met zijn tong langs haar kaaklijn gaan en met zijn vrije hand, ging hij nu wat lager als haar heupen. Het was vreemd hoe hij sadistische dingen afwisselde met 'lieve' dingen. Een kus, zijn aanrakingen. Als hij enkel dat zou doen, was het misschien zelfs fijn te noemen... Als hij het niet bij zijn zus deed. Hij hoorde een stem en de grijns werd wat breder. "Nee, nee." Hij wenkte hem. "Gezellig dat je er bent. Je zuster heeft een voorkeur voor vreemde liefdes en seks in een steeg." Hij keek nu naar Ireena. "Ik help haar." Zei hij speels. Hij had geen angst voor Anakin of Ireena. Dat ze hem misschien echt wat konden aan doen, kwam niet in hem op.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 12, 2013 9:44:52 GMT
Hij keek naar Ireena en naar Niklaus en wachtte op enige uitleg. Wat hij zag vond hij niet echt al te prettig. De snee op de wang van Ireena en in haar heup, plus dat Niklaus zo deed was geen mooi zicht. Hij keek naar Niklaus toen hij zijn uitleg deed. Dus toch. Hij merkte nu ook het geldzakje op. Oh, dus ze werkte niet in een pub? Hij wreef even door zijn haar en wrong zich tussen beide in dat hij tussen Ireena en Niklaus kwam te staan. Ireena leek wat weg te vallen waardoor hij keek hoe diep de wondes waren van haar en slikte. "Niklaus, je hebt je punt gemaakt. Ze bloed nog dood als je zo verder gaat." Klonk hij en keek naar hem. Veel zou hij niet kunnen uithalen met zijn tere lichaampje nu, ondanks de spieren die hij nog had. Hij was te zwak om hem weg te kunnen duwen of wat anders te proberen, een wapen had hij ook niet meer en ook geen mes om zichzelf mee te kunnen verdedigen. Hij had ook niet verwacht dit aan te treffen.
|
|