|
Post by Barry Hatch on Aug 24, 2013 14:54:04 GMT
Damain
Hij slikte even en keek naar hem.'' ik ben blij dat ik hier ben ook ergens..'' sprak hij enkel en keek naar hem en ontving zijn kus en glimlachte even voor een moment.'' Ik houd van je..'' sprak hij nu en keek naar hem, en gaf hem nog een kusje op zijn lippen, en kroop een beetje op zijn schoot, hij zou straks wel snel van hem af gaan. Het zlu toch nog wel even duren dat ze langs zouden komen waarschijnlijk.'' Wij zijn niet ziek.. We zijn net zoals hen.''
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 24, 2013 15:03:07 GMT
Damon
Hij keek naar hem en glimlachte voorzichtig. "Ik ben in ieder geval blij dat ik je nog even zie en kan aanraken." Zei hij zacht tegen hem en glimlachte weer eventjes. Hij voelde hoe hij op schoot kroop maar vond het niet erg, vond het juist fijn. Hij ontving het kusje dat hij hem gaf en glimlachte weer eventjes. "Ik ook van jou." Fluisterde hij daarna en hoorde zijn laatste woorden. "We zijn inderdaad net als hen, maar wie kan hen dat aanbrengen?"
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 24, 2013 15:49:52 GMT
Damain
hij keek naar hem en glimlachte en keek naar hem voor een moment en glimlachte.'' Daar ben ik ook blij mee. Maar ze moeten blijven geloven dat we vrienden zijn, en je moet laten zien dat je die vrouwen wel leuk vind.. Dan verklaren ze je genezen.. En ik.. Ik moet hard mijn best gaan doen niet bang te lijken voor engelsen.'' sprak hij en slikte even voor een moment en keek naar hem.'' Hoe lang zit je hier al?'' vroeg hij kalm en keek naar hem terwijl hij nog knikte op zijn laatste woorden. Ze zijn eikels dat ze dat niet doorhebben.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 24, 2013 15:59:55 GMT
Damon
Hij glimlachte een beetje terug en streek weer even langs zijn rug heen. "Ik zal mijn best doen in ieder geval." Zei hij zacht tegen hem en gaf hem nog een klein kusje. "Morgen halen ze me hier toch wel weer uit om weer twee hoeren op me te gooien." Murmelde hij en keek hem weer aan in de ogen. "Komt allemaal wel goed, iets zegt me dat we hier nog wel een lange tijd zitten." Zei hij zacht tegen hem. Bij zijn vraag dacht hij kort na. "Ik werd hier meteen ingegooid toen jij naar die hoerenkamer bent gegaan." Zei hij zacht en zuchtte even.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 24, 2013 16:37:12 GMT
Damain
Hij zuchtte even en ontving zij kus even terwijl hij kort een zucht slaakte, maar daarna een paar voetstappen hoorde en maakte dat hij aan de andere kant van de cel zat, en een dokter inderdaad voor hun cel kwam te staan, en naar hun keek. Damain zette nu even een hard gezicht op, daar was hij gewoon goed in, en hij keek naar Damon. Maar die moest zijn gezicht nu absoluut niet kwalijk nemen.'' Nou heren, hoe gaat het hier?'' vroeg de dokter en Damain knikte even.'' het gaat goed hoor.'' Sprak hij duidelijk zonder gevoel, maar het was helemaal gespeeld.'' Ik snap niet waarom jullie ons in dit hok hebben gestopt. Ik bedoel, we waren heel vriendschappelijk bezig. Ik ben geen homo, ik val op vrouwen, en hij is gewoon een hele goede vriend van mij. Mag dat niet ofzo?'' vroeg hij aan de dokter, die duidelijk zijn verhal wel geloofde, maar er niets op terug zei, en wat dingen noteerde, en nu afwachtte op het antwoord van Damon.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 24, 2013 16:48:14 GMT
Damon
Hij stond even recht toen Damain aan de andere kant van de cel zat door de dokter die aankwam. Hij deed rustig een handstand tegen de muur toen Damain tegen de dokter begon te praten en bleef zo vrolijk een tijdje op zijn handen staan en keek naar de wereld ondersteboven. Hij luisterde naar het hele verhaal dat hij liet horen, al wist hij dat het gevoelloze gespeeld was. Hij bleef ondersteboven hangen en keek dan naar de dokter toen die naar hem keek. "Ik verveel me enkel." Sprak hij kalm. "En dit gaat pijn doen." Sprak hij en liet zich op zijn hoofd vallen zodat hij weer kwam te zitten en even over zijn hoofd wreef. "Ja dat deed pijn.." Murmelde hij en keek dan weer naar de dokter toen hij weer normaal tegen de muur ging zitten. "Het gaat altijd goed met me. Ik weet ook niet waarom we hier eigenlijk zitten. Wil ik eens vrienden maken mag dat ook al niet meer. En al eens na gedacht dat ik misschien niet wil worden aangeraakt door hoeren omdat ik het niet graag heb als er iemand aan mijn lichaam zit?" Murmelde hij en wreef weer over zijn hoofd en liet ook niets merken van zijn gevoelens. Hij zuchtte even. "En ik heb honger." Murmelde hij terwijl hij weer op zijn rug ging liggen en zijn benen tegen de muur aanlegde en zo naar de dokter keek.
|
|
|
Post by joshua on Aug 24, 2013 17:35:35 GMT
Damain
Hij keek naar Damon en naar de dokter die even knikte." Met een half uur komt jullie eten. Ik zal.kijken wat ik kan regelen voor jullie. Jullie zien er niet bepaald verliefd uit, moet ik eerlijk zeggen; eerder gewoon maatjes, die gewoon lief en leed met elkaar delen." Sprak de dokter en hij liep nu weg, en Damain hoorde de geluiden goed af, gewoon om zeker te zijn of de man weg ging, maar die kwam inderdaad langzaam en bijna stil terug om.hun na te checken.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 24, 2013 18:17:32 GMT
Damon
Hij keek naar de dokter en glimlachte even. "Wauw, ogen gekregen." Murmelde hij en bleef rustig ondersteboven liggen en keek rustig naar de dokter en af en toe naar Damain. Hij bleef rustig liggen toen de dokter vertrok en sloot zijn ogen kalm en vouwde zijn armen onder zijn hoofd. Hij vertrouwde op Damain's gehoor. Als hij naar hem toekwam wist het dat het wel goed zat normaal gezien. Hij neuriede een beetje en hield zijn ogen gesloten. Hij zou binnenkort dan wel alsof doen dat hij het gedrag van de meiden leuk zou vinden. Hij keek weer naar het plafond nu en keek dan weer naar Damain. "Ik hoop dat ze snel met dat eten komen want ik heb werkelijk veel honger." Sprak hij nu met een klein lachje zodat het gewoon als vrienden klonk en leek.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 24, 2013 20:59:05 GMT
Damain
Hij keek naar hem en lachte even.'' Ik hoop het voor je Damon.'' sprak hij rustig en keek even naar de man die nu naar beneden kwam. Hij schoot achteruit, een engelse.. Hij slikte en keek naar hem.'' Zo, nu de waarheid er uit krijgen, of het werkelijk zo is. Damain kroop helemaal in een hoekje, angstig voor de man die er voor de tralies stond.'' Damain, zijn jullie werkelijk vrienden?'' sprak de andere dokter, en hij kroop angstig weg in het hoekje.'' ja...'' Sprak hij nog angstig voor de man, en voelde zich echt angstig.'' Zijn jullie werkelijk vrienden?'' herhaalde de dokter nog een keer en hij knikte.'' Ja...'' sprak hij weer en keek angstig naar de man. Hij wou zich sterker opstellen, maar het lukte hem niet.. Het lukte hem gewoon niet..
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 24, 2013 21:07:31 GMT
Damon
Hij glimlachte en bleef liggen hoe hij lag en keek naar de Engelse die nu naar beneden kwam met de dokter. Hij zuchtte zachtjes en ging weer normaal zitten, keek riching Damain en slikte. Hij vond het erg voor hem dat hij zo werd geteisterd door alles wat ook maar met Engeland te maken had. Hij stond rustig op en leunde tegen de muur. Hij zei niets, dat kwam straks wel even, al wilde hij hem nu wel graag vast nemen en laten kalmeren. "Laat hem toch, waarom zouden we er over liegen jeez." Mompelde hij en keek hen gewoon emotieloos aan.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 24, 2013 21:14:02 GMT
Damain
Hij kek naar de man en de dokter, nog altijd bang.'' Houd je er buiten Damon, want ergens geloof ik het niet, waarom zouden jullie anders zoenen?'' vroeg de dokter, omdat die hem van hem had afgetrokken. Zijn jullie vrienden Damain?'' vroeg hij op opnieuw en opende de cel, en kwam met de man naar binnen, de Engelsman, die het momenteel extra aandikte met een kop thee in de handen.'' JA..."" gilde hij nu.'' Ja.. Ja.. Jaa....'' Begon hij te haperen en de man bukte helemaal naast hem neer, en hij gilde gewoon, leek een klein kind dat bang was voor iets, of als iemand die op het punt stond vermoord te worden. Hij sloot zijn ogen en jankte nu, tranen kwamen uit zijn ogen zetten.'' we zijn vrienden... We zijn gewoon vrienden, alstublieft, haal hem weg..'' sprak hij en de dokter stond nu op en liep de cel uit.'' Ik breek jul;lie.. Er is meer, dat voel ik.. Sprak hij en de mannen liepen nu naar boven, en Damain bleef huilen in het hoekje, doodsbenauwd..
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 24, 2013 21:24:11 GMT
Damon
Hij keek naar de man en snoof. "Misschien omdat wij troost bij elkaar zoeken, en heel misschien hebben we nu in gezien dat het fout was wat we hadden gedaan. En neen ik houd me er niet buiten want straks gaat hij nog dood van de spanning verdomme!" Siste en riep hij. Hij keek naar Damain en haalde langzaam adem. Ze moesten opsouten, en snel. Toen ze eindelijk weg waren en hij duidelijk hoorde dat ze allemaal weg waren liep hij naar Damain toe en ging bij hem neerzitten en trok hem ietsjes dichter tegen zich aan en wreef over zijn rug. Zodat het er nog steeds vriendschappelijk uitzag. "Hij is weg Damain. Rustig maar." Zei hij rustig tegen hem en wreef zacht verder over zijn rug en trok hem nog wat beter tegen zich aan om hem goed te kunnen troosten, ze gingen veel te ver in dit huis.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 24, 2013 21:30:51 GMT
Damain
Hij bleef huilen en was blij met de troost van Damon. Hij slikte even voor een moment en begon zaht nog te snikken en trilde nog van angst. Hij moest sterk zijn, want hij moest hier weg zien te komen om een normaal leven te kunnen lijden. Hij begon nog even wat harder te huilen, en pakte damon vast bij zijn t shirt, nog van angst. Hoe konden ze hem dit aan doen, hoe konden ze die man hier nu in de cel late. Dokters kwamen naar beneden en keken naar hun.'' Bernhard, je gaat te ver..'' sprak een van hen, een vrouwelijke dokter die erbij stond.'' Kijk hoe bang je de man maakt. We moeten ze beter maken, niet de stuipen op het lijf jagen!''
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 24, 2013 21:36:07 GMT
Damon
Hij keek naar Damain en slikte eventjes. Hij wreef goed over zin rug heen en sloeg ook zijn andere arm nu om hem heen. "het komt wel goed Damain. Hij is weg nu." Zei hij zacht tegen hem en bleef nog steeds wrijven over zijn rug om hem te troosten. Hij voelde hoe hij werd vast gehouden door hem, hij vond het normaal dat hij dat deed na net. Hij keek even om toen hij weer voetstappen en een stem hoorde maar richtte al snel zijn aandacht weer op Damain en troostte hem weer verder. Rotzakken dat het konden zijn hier in dit huis. Hij zuchtte en hield hem goed vast. Hij wilde dat hij weer kalmeerde, ze waren dit keer inderdaad te ver gegaan.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 24, 2013 21:40:09 GMT
Damain& Morgan
hij slikte even voor een moment, en zijn zus werd naar beneden gebracht, door een van de dokters.'' mevrouw ik doe een kwartier over een zin, wil haar broer zien.'' Sprak de dokter en een ander knikte en deed haar bij hun in de cel. Morgan ging wel aan de andere kant zitten.'' Zij moet morgen een spraakles hebben, als ze nu wel spreekt althans..'' Sprak hij en zuchtte even terwijl Damain nu duidelijk kalmeerde, nu hij hun twee in de cel had. Hij slikte even en kroop nu langzaam uit de armen van Damon en knikte even, ter bedankje en keek even naar zijn zus, die nu dichterbij kroop, en bij haar broer op schoot kroop, haar ogen glazig, en nu zag je pas dat ze blind was, maar ze kon vrij goed zien, ze voelde meer met haar voeten.
|
|