|
Post by Jessica Malone on Aug 24, 2013 21:47:29 GMT
Damon
Hij liet hem los toen hij uit zijn armen kroop en ging tegen de muur zitten. Ergens deed het hem toch pijn dat hij bij hem wegkroop, al liet hij niets merken, en tja.. Het was zijn zus. En een relatie zou toch niet echt standhouden als ze zo gecontroleerd werden. Hij bleef nu zelf rustig aan de andere kant van de cel zitten, tegenover hun, ook al wilde hij zo graag terug tegen Damain aankruipen. Hij raakte langzaam in gedachten verzonken, nadenkend of het wel slim was ook maar een relatie voort te zetten.. Hij slikte even en voelde een lichte pijn in zijn hart steken bij die gedachte, maar nog liet hij er niets van merken. Hij luisterde naar geen enkel woord meer. Liefde was niet weggelegd voor mensen zoals hem. Familie wilde hem niet meer hebben, hij was te vreemd, te anders. Va, meiden werd hij langzaam aan bang. Mannen wilden niet bevriend met hem zijn, en een lief mocht hij niet hebben tenzij het van het andere geslacht was. Zijn ogen sloten. Misschien lieten ze hem hier wel zitten, dat hij uitdroogde of stierf van de honger. Misschien...
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 24, 2013 21:54:23 GMT
Damain
Hij keek naar Damon en zag de doktoren die nu vertrokken. '' geef hun met zijn drie een kamer, ga het regelen, nu.'' sprak een van hen en ze liepen daarna weg, en Damain keek naar Damon.'' Damon, kom.'' Sprak hij en hij keek naar zijn zus.'' Damon, mijn zus was niet blind.. '' sprak hij en keek naar hem. Ze zag nog vanochtend..'' sprak hij en keek naar zijn zus die nu begon te huilen en helemaal tegen haar broer aan kroop.'' Ze mogen jou niets doen, maar mijn zus is ook belangrijk..'' Sprak hij enkel en hij hoorde iemand lagen.'' Ze is blind. Gods wil.'' Sprak de dokter en keek naar hun, het was dezelfde dokter die Damain zojuist vreselijk bang had gemaakt. Of gewoon haar een half uur gedwongen in de zon laten staren? mmm..?'' sprak hij en lachte enkel waarna de man weg liep. Damain werd boos van binnen, hij voelde vreselijk veel wode opkomen, en moest nu moeite doen zich rustig te houden. Niemand kwam aan zijn zus, en aan Damon.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 24, 2013 22:01:29 GMT
Damon
Hij stond rustig op toen ze vertrokken en liep naar Damain en zijn zus toe en knielde bij hun neer. Luisterde naar hem en keek even op toen die dokter er weer was. Waarom ontsloegen ze die kerel niet? Hij slikte en toen hij weg was keek hij weer naar Morgan en Damain. "Ik vraag me af waarom die kerel nog niet ontslagen is.." Zuchtte hij zachtjes en keek naar ze ogen van zijn zus die er inderdaad wat glazig uitzagen. "En ik weet dat je zus ook belangrijk is, dat snap ik." Zei hij rustig en stond weer even recht. Hij slikte en keek naar de twee. "We hebben in ieder geval nu een kamer samen met zen drieën. Hij zuchtte weer even en ging weer naast hen twee zitten. Hij wilde haar helpen, maar wat konden ze aan blindheid doen.. Niets..
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 24, 2013 22:10:20 GMT
Damain
De tranen schoten weer in zijn ogen op dit moment, om zijn zus die nu alles kwijt was.'' D..D...D... Da...Da...main...'' stotterde ze en slikte even.]'' W..w..w.. Wie is d...d...d...dat..'' stotterde ze en ze greep met haar hand recht in de neus van Damon, en voelde , om te weten wie dat was.'' Dat is Damon, Moor.'' Sprak hij en ze liet hem direct los, en slikte even''S...s...s....s... Solly.... D...D....Da..da...damon..'' stooterde ze tegen hem en ze slikte even. Damain zuchtte even voor een moment en keeke naar hem.'' mijn zus stottert en heeft een spraakprobleem.. zelfs dat is vreemd volgens de meeste.'' Vertelde Damain even aan hem.'' echt ik snap niet waarom ze ons vreemd vinden, wij zijn iets anders dan de meeste.. Maar zijn wij werkleijk zo anders?'' sprak hij en zuchtte even, en streek door de bruine gekrulde haren van zijn zus heen. De celdeur ging nnu open en de vrouwelijke dokter keek naar hun. Damain, Damon, en Morgan, komen jullie mee?'' sprak ze rustig, en keek hun aan. Ze sprak alles even zo nederlands mogelijk uit, aan gezien ze nu Damain niet op de stok wou jagen.'' Dan krijgen jullie daar lekker jullie eten, en dan mogen jullie vanavond even op de kamer blijven. Morgen vroeg hebben jullie alle drie jullie therapie, en we willen het hebben over jullie verblijf hier, en wat jullie nog willen leren. Ik word van jullie drie de coach, de heer Betrouwen, die jullie altijd hadden is ontslagen, door het blind maken van een client.''
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 24, 2013 22:18:30 GMT
Damon
Hij keek naar hem en naar zijn zus en bleef rustig zitten naast de twee en keek even naar Morgan die wat wilde zeggen, een vraag aan Damain. Hij glimlachte even toen ze haar excuses aanbood. "Het maakt niet uit Morgan, Je kan er niets aandoen." Zei hij zacht tegen haar en glimlachte weer even voorzichtig, ook al zag ze dat niet. Hij keek naar Damain ten hij wat zei en schudde zijn hoofd. "Zo anders zijn we niet, we hebben gewoon iets anders wat de meesten niet hebben. Ik heb claustrofobie, ook al ben ik daar bijna van af. Mijn moeder stotterde ook zo erg als Morgan, die is nooit opgenomen geweest, die loopt nog steeds vrij rond.." Zei hij zacht tegen hem en zuchtte. "Ik snap het niet.." Zei hij zachtjes en keek op toen een vrouwelijke dokter weer terugkwam. Hij knikte eventjes en keek naar Damain en Morgan. Hij had nog steeds honger, niet veel meer maar genoeg. Hij keek naar de dokter en luisterde verder naar haar. "Nou, ik ben al blij dat hij ontslagen is.." Zuchtte hij zachtjes en wreef zacht door zijn haren heen en keek dan weer naar broer en zus, wachtte een beetje op hen.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 24, 2013 22:30:35 GMT
Damain & Morgan
Hij keek naar de vrouw.'' En diegene was mijn zus.'' Sprak hij en soof even en tilde haar gewoon in zijn armen op dit moment, en liep achter de vrouw aan, die hun naar een kamer leidde, waar drie bedden in stonden. Op een tafel stond eten klaar en ze knikte even.'' Fijne avond nog. Morgen kom ik jullie wel halen. Neem maar even rust, er komt niets engels, geen andere vrouwen, en niemand kom jou helpen met je stotterprobleem.'' sprak ze rustig en zij liep weg. Damain zette zijn stoel rustig op een stoel neer, en ze keek even om zich heen, en rook het eten wel, en begon te voelen waar het lag, waardoor ze haar hand midden in de soep stak, en even slikte. Damain keek naar Damon en sloot de deur toen hij ook vinnen was, en drukte hem even een kusj op zijn lippen.'' ik zal mijn zus wat meer moeten helpen de komende dagen..'' sprak hij en zuchtte even.'' Die eikel moet nu niet meer in mijn buurt komen, ik vermoord hem. En dat meen ik echt.''
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 24, 2013 22:36:44 GMT
Damon
Hij keek naar haar en liep achter Damain en Morgan aan toen hij voorop ging. Hij liep de kamer als laatste in, luisterde naar de vrouw. Daar was hij al blij mee. Rust. Hij zuchtte zachtjes en rekte zich eventjes uit voordat hij de kus van Damain even ontving. Hij knikte eventjes. "Help je zus maar, ze heeft het nu zeker nodig." Zei hij zacht tegen hem en gaf hem zelf nog even een zachte kus en ging dan ook rustig zitten aan de tafel en luisterde verder naar hem. "Ik wil hem ook de kop in slaan.." Murmelde hij en zuchtte weer zacht. Hij ging veel te ver." Zei hij zacht
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 24, 2013 22:42:36 GMT
Damain
Hij slikte even en schoof zijn stoel naast die van zijn zus, nadat hij de kus van Damon liefdevol had ontvangen.'' hij moet hier niet komen, echt niet. Eikel.'' sprak hij enkel en keek naar hem terwijl hij nu rustig zijn zus hielp met eten. '' Ik ga je voeren, Moor, ik kan even niet anders.. en jij ook niet.'' sprak hij en hij voelde de tranen weer prikken achter zijn ogen en keek naar Damon.'' oh mijn god.. Ik zou er niet aan kunnen denken als iemand anders die ik lief heb blind zou zijn..maar waarom net mijn zus.. waarom net haar.. Omdat ze zo bang is zeker?'' vroeg hij zich hardop af.'' Ze heeft zich nooit durfen verdedigen, ik verdedigde haar daarom altijd. Het is mijn zus.. Ik had haar nooit naar de kamer moeten laten gaan.''
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 24, 2013 22:54:36 GMT
Damon
Hij luisterde naar hem en zuchtte zachtjes. Hij nam enkele slokjes soep en keek weer naar Damain. "Ik weet het niet Damain.." Zuchtte hij zachtjes en wreef door zijn haren heen. Hij wilde zo meteen toch gaan slapen. Hij moest alleen zorgen dat hij niet jaloers zou worden op Morgan als zij binnenkort misschien meer aandacht kreeg. Anders zou hij het ook niet lang trekken hier. Hij at rustig verder en dacht weer na. Damain had geen tranen gelaten toen hij werd weggetrokken van hem.. Hij wist dat hij nou ook niet zo veel betekende, niet meer als haar maar.. Hij slikte en beet op zijn lip tijdens het eten. Hij zou het maar moeten accepteren, hij moest maar accepteren dat hij niet alle aandacht kreeg. Hij zei niet echt meer wat op zijn woorden, wat zou hij er op moeten zeggen? Dat alles goed kwam? Dat kwam het niet.. Hij sloot zijn ogen weer eventjes en keek naar de soep die hij rustig verder op at met het brood dat erbij lag en dopte er af en toe een stukje in waarna hij dat opat. Nadat hij de soep had keek hij naar de twee die voorzich zaten en voelde langzaam hoe hij moeilijker kon ademhalen. Wat gebeurde er? Hij bracht zijn hand naar zijn keel die wat gezwollen voelde en hij viel van de stoel af toen hij echt geen adem meer kreeg. Een allergische reactie op iets wat in de soep of in het brood zat, al zou het eerste der soep zijn, zou logischer zijn. Hij hapte naar adem, maar er kwam niets door zijn luchtpijp waardoor hij na enkele seconden buiten bewustzijn viel.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 25, 2013 8:30:59 GMT
Damain
HIj gaapte even, hij had vandaag teveel mee gemaakt, en daardoor was hij ook moe geworden. Hij had geen tranen gelaten, maar om twee redens, hij werd belaagd door de engelse, hij hij sppeelde al, hij speelde al dat etr niets tussen hun was. Hij zou het begrijpen toch? hij slikte even en zag hoe damon op de grond viel en liet de lepel vallen, en zakte op de grond neer.'' Damon!'''sprak hij enkel en tranen sprongen in zijn ogen.'' Damon, alsjeblieft..'' Sprak hij en rammelde aan de deur, die op slot zat. Hij beukte er keihard op, en begon te roepen.'' Alsjeblieft ! mijn beste vriend is in gevaar!'' schreeuwde hij en keek naar zijn zus, die om zich heen zat te koekeloeren. Die wist mond op mond beademing, mar zou Damon het erg vinden? het moest maar... Hij keek naar zijn zus en tilde haar op, en keek naar haar.'' Hij stikt.. Geef hem adem toevoer..'' Sprak hij tegen zijn zus die knikte. Ze zei maar even niets, omdat dat een kwartier kon duren. Damen pakte haar hand, zodat ze zijn neus had en hielp haar met zijn lippen vinden. Hij slikte hoopte dat hij het niet erg vond, hij wou hem alleen maar redden, alleen maar helpen...
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 25, 2013 9:04:52 GMT
Damon
Zijn keel zat zowat potdicht vast en zijn longen wilde nu zuurstof verkrijgen. Hij merkte niet wat er allemaal gebeurde om zich heen door het bewustzijn dat was weg gevallen, maar hij wist wel dat als er niets gebeurde hij zijn dood snel zou vinden. Bij de mond op mond beademing kwam er toch weer een beetje lucht door zijn keel heen naar zijn longen, het hielp wel. Je zag het ook aan hem.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 25, 2013 9:12:01 GMT
Damain
Hij keek naar zijn zus en naar Damon. Het liefste had hij het zelf gedaan, maar hij kon het niet, en zijn zus wel. Hij slikte bukte naast hem neer, en liet zijn zus rustig te werk gaan.'' het werkt, Moor.. Ga nog maar even door..'' Sprak hij rustig en zijn zus maakte even een mompeltje, en ging ondertussen gewoon rustig door. Damain begon langzaam aan te huilen en de tranen stroomden langzaam over zijn wangen heen terwijl hij door zijn haren bleef strijken.'' Alsjeblieft, Damon... Kom bij..''
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 25, 2013 9:18:22 GMT
Damon
Hij bleef liggen, voelde hoe zijn longen met lucht werden gevuld en het langzaam leeg liep, dan weer werd gevuld. Na enkele minuten schoot hij wakker en greep haast meteen naar zijn keel die ietsjes minder gezwollen was. Hij kon nu ademen maar nog moeilijk. Soms hapte hij even naar adem en ademde dan gewoon wat moeizaam verder, maar het kwam wel goed. Hij sloot zijn ogen weer even en liet zijn hand op zijn keel liggen.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 25, 2013 9:25:02 GMT
Damain
Hij was opgelucht toen hij wakker schoot en keek naar hem en slikte even.'' Oh liefje..'' Sprak hij enkel en zijn zus keek even naar hen, maar vond het niet erg, absoluut niet. En vertelleen kon ze toch niet, want het duurde een uur voordat het hele verhaal er helemaal uit was waarschijnlijk, door haar ernstige spraakprobleem, en stotterprobleem. Damain streek nog steeds door zijn haren en gaf hem zacht een kusje op zijn voorhoofd, en keek ook naar zijn zus.'' Bedankt Moor.. Ik moet het zelf ook nog ooit eens leren..''
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 25, 2013 9:30:54 GMT
Damon
Hij hoorde de stem van Damain, daar was hij blij mee en wist ook wel wie hem terug gehaald had waardoor hij zijn ogen even opende en naar Morgan keek. "Dank je, Morgan.." Fluisterde hij zachtjes en sloot zijn ogen dan weer. Hij voelde de kus op zijn voorhoofd waar hij blij mee was en hij kleintjes en voorzichtig glimlachte terwijl hij zijn ademhaling controleerde. Hij snoof en bleef nog even liggen om te bekomen. Hij vond het niet erg wat Morgan gedaan had, ze had zijn leven gered.. Hoe kon hij daar nou kwaad op zijn?
|
|