|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 12:41:03 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek haar aan en zuchtte zachtjes. Dat had ze wel.. Hij haalde zijn schouders enkel licht op. "Ik weet het niet dan Janet." Zei hij zachtjes tegen haar en glimlachte flauwtjes. Hij keek haar weer even aan en zette haar aan haar voordeur af. Hij wilde haar nog een knuffel geven, een kus op de wang en een glimlach geven, maar dat deed hij dit keer maar niet. "Sorry voor dit alles. Ik had je meteen naar huis moeten brengen.." Zei hij nog zacht en keek naar de vest die ze aan had. "Die mag je houden trouwens, ik heb meer als vesten genoeg thuis." Zei hij zachtjes en glimlachte voorzichtig.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 13:24:24 GMT
Janet Devlin Ze keek naar hem en glimlachte kleintjes. De drang om hem een knuffel te geven was groot, maar ze vond het maar vaag om te doen. "Het maakt echt niet uit.." Sprak ze zachtjes en keek even naar de grond. Het maakte wel iets uit, maar het was zijn schuld niet. Dus kon ze hem het niet kwalijk nemen, zo'n iemand was ze absoluut niet. Ze keek op toen hij over het vest begon en glimlachte klein. "Da's lief van je," murmelde ze en spreidde haar armen uiteindelijk toch voorzichtig om te gebaren dat ze een knuffel wilde. Niet alleen omdat zij het wilde, maar omdat ze wel wist dat hij er ook een nodig had.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 13:32:47 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek haar aan en zuchtte zachtjes. "Het maakt wel wat uit.." Murmelde hij zachtjes tegen haar en keek haar rustig aan. Toen ze zei dat het lief was van hem dat ze de vest mocht houden glimlachte hij kleintjes. "Ik doe men best." Zei hij daar op en zag hoe ze haar armen wat spreidde. Hij twijfelde toch lichtjes al sloeg hij dan toch zachtjes zijn armen om haar heen. Hij verstopte zijn gezicht meteen in haar nek en sloot zijn ogen. Haar knuffels voelden altijd fijn.. Hij nam haar weer wat voorzichtig vast zoals hij altijd deed, hij durfde haar nooit echt veel aan te doen, alsof ze breekbaar was voor hem en, misschien was dat ook wel zo. Hij kneep zijn ogen dicht en deze omhelzing liet hem weer zwak voelen. Zo sterk als hij soms kon zijn, zo zwak was hij nu. Cynthia moest zijn huis uit gewoon ze moest op een ander gaan wonen, bij hem kon ze niet meer blijven, ze speelde een spelletje met zijn hormonen en hij vond het niet leuk.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 14:03:04 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte kleintjes toen hij haar knuffel aanvaardde en verborg haar gezicht weer in zijn borst. Ze adem zachtjes en luisterde even naar zijn hartslag. "Al maakt het wat uit, jij wist ook niet dat ze iets wilde doen," murmelde ze zachtjes en had haar armen om zijn nek geslagen. Losjes, gezien het allemaal nog wat stroef ging voor haar. Maar het warme behaagelijke gevoel drong haar weer binnen waardoor ze haar ogen sloot en wist te ontspannen. Ze haalde eens diep adem, genoot van het moment. Ze was blij dat ze nog eigenlijk normaal tegen elkaar konden doen terwijl een kwartier of meer geleden de situatie diep was gezonken. Ze hoopte dat na wat rust alles zou bezinken en ze de volgende keer dat ze elkaar zagen weer gewoon konden doen. Maar ze verwachtte het niet, ze zette haar zinnen er niet teveel op want dat zou betekenen dat ze harder zou vallen. "Please don't let this change things between us," fluisterde ze haast onverstaanbaar in zijn borst.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 14:21:31 GMT
Gale Hawthorne
Hij hield zijn ogen gesloten. "Neen, dat wist ik niet.." Fluisterde hij zachtjes tegen haar en hield haar zachtjes tegen zich aan. Hij voelde hoe ze na een korte tijd ontspande, daar was hij blij om. Hij glimlachte voorzichtig een beetje en hield zijn gezicht in haar nek verstopte. Hij hoopte ook dat dit niet veel ging veranderen tussen hen, dat het daarna weer rustig ging worden en dat ze dan weer gewoon met elkaar konden omgaan zonder er nog aan te denken. Net toen hij er aan dacht fluisterde ze wat en hij glimlachte een beetje. "Never Janet.." Fluisterde hij zachtjes terug. "It won't change anything." Zei hij zachtjes en streek zacht over haar rug heen om haar een beetje gerust te stellen. "I'm glad that you arn't angry." Zei hij zachtjes en ademde zachtjes. Haar geur was fijn, het werd wat vermengd met zijn geur door de vest die ze aan had, en heel slecht rook het niet. Hij glimlachte weer flauwtjes. "Ik ben al blij dat ik je nog een knuffel mag geven." Glimlachte hij
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 14:32:25 GMT
Janet Devlin "I can't be angry at you for something you didn't do," fluisterde ze zachtjes en verplaatste haar armen om zijn middel gezien haar armen moe werden. Aangezien zij klein was en hij redelijk lang was het heel de tijd omhoog reiken. Ze glimlachte om zijn woorden. "I like bear hugs, can't blame me for it," grinnikte ze zachtjes en genoot van de geur, van zijn armen die veilig om haar heen waren geslagen en zijn vingers die zachtjes over haar rug streken om haar kalm te houden en gerust te stellen. Wat prima lukte, ze stond haast zwak op haar benen. Ze vond het maar raar hoe een simpele knuffel zoveel gevoelens op kon brengen, ze voelde zich warm van binnen. Alles tintelde, maar het kwam allemaal vanaf haar buik.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 14:47:07 GMT
Gale Hawthorne
Hij glimlachte kleintjes. "Daar ben ik blij om." Fluisterde hij op haar eerste zin en hield haar nog steeds vast om haar gerust te stellen en bleef over haar rug strijken. Van haar nek tot haar laatste rib, verder naar beneden ging hij zeker niet. "I don't blame you for it, I like you for it." Lachte hij zachtjes en bleef zacht met zijn vingers over haar rug glijden. Als ze viel, had hij haar vast, ze was veilig in zijn armen. Zijn hand die bleef daar strijken over de belangrijkste organen bij haar. Haar longen en hart, dat beschermde hij dus met zijn hand wat onder haar huid ook nog werd beschermd met haar ribben. Zijn andere arm lag boven haar heupen om haar darmen en dergelijke te beschermen. Of toch dat gevoel te geven. Een fijn gevoel overspoelde hem, het voelde geweldig aan waardoor hij ook telkens licht glimlachte. Zo meteen moest hij haar weer loslaten zodat ze kon gaan slapen natuurlijk.. Dat wilde hij eigenlijk niet, maar dat kwam nog wel goed natuurlijk. Er kwamen nog meerdere momenten dat ze elkaar in de armen konden sluiten
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 15:12:03 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte kleintjes bij zijn woorden. "That's good to know because then you have the same feeling, right?" Klonk ze zachtjes en keek even naar hem omhoog, maar hield haar oor tegen zijn borst aangedrukt om zijn hartslag te horen, het kalmeerd haar. "Like.. You're not willing to let go, but you have to so you kinda get sad," mompelde ze en verborg haar gezicht uit verlegenheid weer in zijn shirt. Het voelde zo fijn in zijn armen, zo veilig. Ze was blij dat ze zijn vest mocht houden, het rook en voelde naar hem dus was dat eigenlijk een vervanger voor zijn knuffels.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 15:17:12 GMT
Gale Hawthorne
Hij hoorde haar woorden en keek haar eventjes aan tot ze was uitgepraat. Ze had gelijk, had zij dan hetzelfde? Hij glimlachte klein en gaf een knikje. "Yeah." Fluisterde hij zacht. "That's the feeling I have right now." Zei hij zacht tegen haar en verborg zijn gezicht weer in haar nek. Zijn hartslag was rustig, rustiger dan daarstraks, toen ze het kon voelen tegen haar lichaam aan. Hij merkte wel dat ze toch blij was met zijn vest, ook al zou Kaitlynn haar voor gek verklaren. Hij sloot zijn ogen weer. "I'm glad that I met you." Zei hij zachtjes
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 15:24:16 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte bij zijn woorden. "I'm glad I'm not the only one," klonk ze zachtjes. Haar greep om zijn middel was losjes, ze stond vrij dicht tegen hem aan. Het verbaasde haar enigszins dat ze zo comfortabel tegen hem aan kon staan na wat er net gebeurd was. Maar ze kon er niks aan doen, wanneer hij zijn armen om haar heen sloot voelde ze zich veilig en wilde zo dicht mogelijk tegen hem aankruipen om ook veilig te blijven. Afgeschermd van de buitenwereld en alle gemene dingen die daar gebeurden. "I'm glad that I get to know you," fluisterde ze. Ze ging op haar tenen staan, sloeg haar armen om zijn nek. Wat steviger dan net. En legde haar kin net op zijn schouder. "And I'm dying to get to know you more to be honest.." Klonk ze zachtjes en verborg zijn gezicht in zijn nek.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 15:32:11 GMT
Gale Hawthorne
Hij glimlachte ook weer bij haar woorden. "I'm glad too." Zei hij zacht en bleef nog steeds zo staan, het voelde fijn, en het was ook gewoon zo dat zijn lichaam er helemaal anders op reageerde dan bij Cynthia. Hij was liever en rustiger in de buurt van Janet. Hij luisterde verder naar haar toen ze na een tijdje weer begon te praten en glimlachte weer. Hij voelde hoe ze haar armen om zijn nek sloeg en wat op haar tippen ging staan. Hij tilde haar een klein beetje op zodat ze niets verrekte van spieren en glimlachte klein. "I'm happy you take the time to get to know me. Most of the people I know, don't take the time the need." Zei hij zacht en streek zacht verder over haar rug en zuchtte. "I'm a guy with a lot of sides. A lot of story's. If you are long enough with me, you get to know them." Zei hij zacht. "I'll get to trust you." Voegde hij er aan toe. "I'm trusting you Janet.." Fluisterde hij nu bij haar oor en hield zijn ogen gesloten.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 15:40:26 GMT
Janet Devlin Ze luisterde naar zijn woorden, voelde een vlaag van verdriet over zich heen gaan. Het was jammer dat niemand de moeite nam om hem te leren kennen, hij was een geweldig persoon maar weinige zagen dat. Ze sloot haar ogen, toen er in haar oor gefluisterd werd glimlachte ze kleintjes. "It means alot that you trust me, and I'll do my very best to keep your trust," fluisterde ze zachtjes. Ze verborg haar gezicht weer in zijn nek. "It means more than you think.. Since you don't look like someone who trusts people easily," murmelde ze. "And, maybe you haven't noticed it.. But I genuinely do trust you, otherwise I wouldn't hug you. Or let you walk me home after tonight," murmelde ze verder. Ze hield maar op met praten, gezien ze het gevoel kreeg dat ze teveel praatte.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 15:47:22 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek haar aan en glimlachte voorzichtig naar haar toen ze verder praatte. "No, that's true. I don't trust people that easily. You're an exeption for me." Zei hij zachtjes. Hij luisterde rustig verder naar haar en sloot zijn ogen weer. "It's fine to know that somebody trusts me." Zei hij glimlachend. "I'm not how Kaitlynn thinks I am. I told you that before.." Zei hij zachtjes tegen haar. "I'm zo lucky with your hugs." Fluisterde hij nu zachtjes lachend en streek over haar rug verder. Hij keek kort naar de lucht. Hij zuchtte. "I think it's time to say goodbye for now. It's getting early, and you need to work later on." Zei hij zacht tegen haar.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 15:54:37 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte toen hij over Kaitlynn begon. "Kate has her own ideas, she's very protective you know," klonk ze zachtjes en keek hem aan toen hij over haar knuffels begon. Ze glimlachte kleintjes bij de woorden. "I guess I am lucky too, because you accept my hugs," klonk ze lichtjes haar schouders ophalend. Ze keek even naar de lucht, zuchtte zachtjes. "Work yay, my shift begins at noon, but I have to work till late so yay me," klonk ze grinnikend. Ze liet hem niet los, ze wilde hem niet loslaten. Wanneer hij los zou laten zou zij het ook doen, maar dat deed hij nog niet dus bleven haar armen zachtjes om zijn nek hangen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 16:03:32 GMT
Gale Hawthorne
"I have to work in the evening." Zei hij zacht tegen haar en zuchtte even. "I always accept hugs from you. They feel soft and warm." Fluisterde hij zacht tegen haar en streek over haar rug verder. Hij liet haar ook niet los. Hij wilde gewoon niet dat hij haar tot morgen niet meer zag. Dat was geen fijn idee gewoon. Hij duwde een voorzichtig kusje op haar wang en liet haar nu toch, mt veel tegenzin, een beetje los om haar aan te kijken. "I'll see you tommorow." Fluisterde hij met een zwak glimlachje
|
|