|
Halo
Jul 28, 2014 13:51:25 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 28, 2014 13:51:25 GMT
Alexandria Devors Ze keek naar hem op en knikte. "Sorry," een kleine glimlach stond op haar lippen waarna ze zachtjes zuchtte en een hand door haar haren haalde, haar goede hand aangezien het anders vrij pijnlijk was en de pijn al vervelend was. Ze sloot haar ogen omdat ze zwaar werden en ze uitgeput was, maar ergens wilde ze gewoon niet slapen. Bang dat er iets zou gebeuren was ze niet, maar ze voelde zich nooit comfortabel genoeg om hier zomaar in slaap te vallen. Een zacht, slaperig, zuchtje verliet haar lippen waarna ze haar ogen opende en keek naar de zak die was aangesloten op het infuus, waarschijnlijk zou ze ook nog straks pijnstillers krijgen. En dan de narcose, ze zag er flink tegen op.
|
|
|
Halo
Jul 28, 2014 15:13:09 GMT
Post by Sara Gather on Jul 28, 2014 15:13:09 GMT
Declan McCoy
Hij keek naar haar en glimlachte even kort waarna hij zijn ogen naar het raam liet glijden en wat onderuit gezakt op de stoel ging zitten. "Hmm, ik moet je ouders nog bellen." Murmelde hij en keek weer naar haar. "Of wil je het blijde nieuws zelf vertellen?" Hij grijnsde licht. "Ze zullen zich vast afvragen wie ik ben en waarom ik in godsnaam bel, voor je ouders dezelfde conclusie trekken als die zuster." Klonk hij rustig en keek weer even naar het raam.
|
|
|
Halo
Aug 7, 2014 23:22:52 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 7, 2014 23:22:52 GMT
Alexandria Devors Ze maakte een neusophalend geluid en schudde haar hoofd, zachtjes lachend. "Ik betwijfel het, ze zien me echt niet met iemand samen," klonk ze zacht en keek naar het infuus. "Ik bel straks wel even, of ik bericht ze even. Ze zullen er toch niet meer van opkijken," klonk ze schouderophalend en zuchtte zacht, haar ogen sloten zich weer. Straks kwam de dokter, werd ze naar de OK gebracht, hetzelfde riedeltje.
|
|
|
Halo
Aug 8, 2014 8:00:22 GMT
Post by Sara Gather on Aug 8, 2014 8:00:22 GMT
Declan McCoy
Hij bleef rustig zitten en lachte op wat ze zei. "Nou fijne ouders heb je dan als ze je met niemand samen zien." Sprak hij met een grijns en leunde achterover in de stoel, wat onderuitgezakt. "Is goed hoor." Sprak hij ook kalm toen ze zei dat ze zelf wel ging bellen. "Ik kan me wel voorstellen dat het niet prettig is om heel erg vaak hier te liggen." Sprak hij en keek weer even de saaie ziekenhuiskamer rond. Hij zou hier wel blijven, het was aan de ene kant wel zijn schuld dat die kerel hem had moeten helpen en dan was die vast ook niet meteen boos tegen Alex aangelopen.
|
|
|
Halo
Aug 8, 2014 21:54:18 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 8, 2014 21:54:18 GMT
Alexandria Devors Ze haalde haar schouders weer eens op en maakte het zichzelf comfortabel in het bed. "Je raakt eraan gewend, het is saai en irritant, maar na een tijd went het weer en dan ga je terug naar wat je altijd doet. Wat ik altijd hier doe in ieder geval. Een beetje rondwandelen, ook als ik eigenlijk in bed moet blijven but hey fuck it, en naja je vervelen," ze zuchtte zachtjes en keek op toen een arts de kamer binnen kwam.
|
|
|
Halo
Aug 16, 2014 18:30:06 GMT
Post by Sara Gather on Aug 16, 2014 18:30:06 GMT
Declan McCoy
Hij keek naar haar en bleef op zijn plek in dezelfde houding, omdat het lekker comfortabel bleef zo. "Seems Legit." Sprak hij op alles wat ze zei en stootte een lachje uit. "I almost feel sorry for you." Hij keek naar de arts toen die binnenkwam lopen en slaakte een diepe zucht. "Nawh, now already?" Hij zuchtte en stond op. Zijn blik gleed weer naar haar en hij grijnsde licht. "Got to go, but I'll see you soon enough," hij gaf een knik naar haar en zag de dokter van daarstraks voorbij lopen waarbij hij een deal had gesloten. Hij ging dit zo hard winnen..
Darren Treaver
Nou, school ging niet vooruit, het duurde weer eens veel te lang voor het vakantie was, en dan hadden ze ook maar net vakantie gehad. Hij had het voorval gezien van wat er met Alex en met Declan was gebeurd. Hij zou nooit zo'n risico nemen voor een gewoon potje voetbal, maar iedereen een eigen keus. Hij werd de laatste tijd weer vaker op zichzelf, hij ging niet bepaald meer in elke pauze naar Amelia toe en zat vaak in gedachten verzonken in de klas. Er was iets mis, en hij wist niet wat er exact mis was anders had hij er wel wat aan gedaan. Zo ook nu zat hij buiten aan een bankje met zijn ogen gesloten, deed weer even de moeite niet om Amelia op te zoeken. Zij zou hem wel vinden uiteindelijk, dat deed ze altijd wel. En zo niet bleef hij maar alleen even, hem maakte het niet bepaald veel uit de laatste tijd.
Sara Gather
De tijd was verstreken en er was weer een korte vakantie voorbij. Ze zat nog steeds wat afgelegen en begon zich nu weer bijna elke dag meer schaamte te voelen voor wat ze zichzelf had aangedaan door haar maagdelijkheid te geven aan een vreemde. Het pesten verminderde langzaam, waar ze al heel blij mee was. Ze begon toch iets meer vrienden te maken, waaronder Amelia ook al waren haar vriendinnen er niet al te blij mee merkte ze wel. Telkens als ze Evan tegen het lijf liep probeerde ze hem toch zoveel mogelijk te ontwijken en weg te kijken om haar gezicht te verbergen. Ze voelde zich er werkelijk slecht over nu. Wat had haar ook bezield om dat te doen, verdriet? Nu in de pauze was het ook weer lekker rustig om zich heen, ze zat rustig een boek te lezen die ze onlangs had gekocht. Het was echt leuk om te lezen, anders had ze het allang aan de kant gegooid. En het was dan ook nog eens voor een opdracht voor school, dus dat was ook een pluspunt.
|
|
|
Halo
Aug 16, 2014 18:53:58 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 16, 2014 18:53:58 GMT
Alexandria Devors De donker gaf hem een kille blik, onopmerkelijk en vanuit zijn ooghoeken waarna een kleine grijns op zijn lippen kwam te staan, de jongen was te zelfverzekerd, was het enige wat door zijn gedachten heen ging terwijl Alex nog gedag had gezegd en hem nogmaals had bedankt. Nadat Declan weg was gegaan, ging alles vrij snel. Narcose, operatie en dan weer wakker worden. Alles was goed gegaan, het was een lastige breuk geweest maar alles zat weer perfect, tenminste, voor nu, alles moest nog helen. Een slagerige blik draaide zich naar het gips om een arm, Alex haar arm, en Alex haar blik. Ze moest nog wat bij bewustzijn komen. Het zwarte gips zat strak om haar arm heen, wat ruimte overlatend om haar arm te laten ademen. Ze zuchtte zacht, het irriteerde haar nu al en ze was nog niet eens helemaal bij bewustzijn.
Amelia Lilly Ze had gemerkt dat er iets was met Darren, hij leek zovaak weg te zijn met zijn gedachten en elke keer als ze er naar vroeg was er niks. Er was niks. Altijd niks. Alles was goed. Maar ze moest hem steeds vaker opzoeken, en hoewel ze het niet erg vond, baarde het haar zorgen. Ze snapte het niet. Was er iets gebeurd tussen hen? Of was er iets waar zij niks van wist? Ze schudde haar hoofd lichtjes, haar gedachten gingen weer te ver er naar toe. Dit keer zou ze Darren maar laten zitten, wellicht zou wat rust hem helpen. Al hoopte ze ergens dat hij naar haar toe zou komen, maar dat was waarschijnlijk geen grote verrassing. Ze miste hem ergens, dat terwijl ze hem zo'n beetje dagelijks was. Maar het was anders en die verandering zorgde ervoor dat ze de 'oude' tijd miste.
Evan Garthers Zijn blik ontglipte Sara niet, een eeuwige grijns leek op zijn lippen te hangen, vaag en klein, maar het was er en het bleef er. Hij was niet trots op zijn actie, het boeide hem niet veel. Maar het was zo geweldig om haar zo te zien. Hij trok een been op de bank waar hij op zat en legde zijn kin erop terwijl hij de sigaret van zijn lippen haalde en de rook langzaam uitblies. Gedwongen ging zijn blik sloom naar degene die tegen hem praatte, een vrij knap meisje die duidelijk interesse in hem had, maar wederzijds was het niet. Hij sprak wat terug, simpel, kort en krachtig. Maar het leek niet echt door te dringen en zijn irritatie kwam hem te boven dus stond hij op en duwde haar weg door een hand in haar gezicht te planten, hij gooide de sigaret ondertussen weg en liep rustig naar binnen toe, echter stopte hij halverwege waarbij zijn blik naar Sara gleed. Hij grinnikte zachtjes en draaide zich om zodat hij naar haar toe kon lopen, eenmaal bij haar legde hij langzaam een hand op haar schouder en greep deze stevig vast.
|
|
|
Halo
Aug 16, 2014 20:49:07 GMT
Post by Sara Gather on Aug 16, 2014 20:49:07 GMT
Declan McCoy
Hij was weer naar huis gegaan nadat hij het ziekenhuis had verlaten, met haar wel nog in zijn gedachten. Hij had inderdaad het risico niet moeten lopen met voetbal, maar het was te verleidelijk om te winnen. Hij kon haar niet laten winnen als demon zijnde. Hij verveelde zich vrij snel weer in zijn eigen huis, het was te stil te rustig hier. Zijn blik ging over de muren heen en zijn ogen sloten uiteindelijk vrij langzaam. Zijn lichaam was kapot, en zijn gedachten waren overal en nergens. Hij begon verder na te denken over Alex, over haar breuken. Met een beetje hulp van hem zou het al sneller helen, het zou geen moeite kosten voor hem, maar dan moest hij eerst rusten en moest hij het doen als zij niet oplette. Anders begon ze misschien meer dingen uit te vinden, en dat was niet zo best voor hem.
Darren Treaver
Hij merkte ook wel dat ze zich zorgen maakte over hem, maar hij wist zelf niet wat er werkelijk was dus wat kon hij haar in godsnaam zeggen dan? Natuurlijk ging hij het wel zeggen als hij het uiteindelijk ook begon te beseffen wat er nou fout was. Het zou wel beteren, het had echter nu tijd nodig tot hij wist wat er gaande was, wat er mis was en war het probleem zat. Zijn ogen gleden weer even over het plein heen en merkte Amelia op. Hij keek even naar haar en slaakte een diepe zucht. Hij zou wel met haar mee naar huis lopen vanavond, het was weer lang geleden, en hij wilde niet dat zijn relatie er verder onder begon te lijden, hij wilde haar namelijk niet kwijt. Hij sloot zijn ogen weer rustig en beet wat op de binnenkant van zijn wang. "Hmm." Murmelde hij uiteindelijk en opende zijn ogen toch weer om richting Amelia te kijken, ze leed er zelf ook onder merkte hij wel, en dat wilde hij niet.
Sara Gather
Ze bleef rustig verder in haar boek lezen en negeerde alles even om zich heen. Zelf voelde ze wel hoe hij haar nog in de gaten hield, en hoe hij zich vast zo geweldig vond dat hij al had voorspeld dat ze er spijt van zou krijgen, en ze vond het eigenlijk totaal niet leuk om er ook maar aan te denken. Haar gedachten gleden dan ook van haar boek af toen ze verderop een meisje hoorde flirten met iemand, en de stem die haar terugsprak bezorgde haar de rillingen en een lichte buikpijn, nervositeit. Ze hoorde hoe het gesprek ten einde kwam en hoe voetstappen haar richting uitkwamen. Ze wist wie er aankwam, ze voelde het zowat aan, en zo ook voelde ze al snel een hand op haar schouder die dan stevig vast werd genomen. Haar ogen bleven op haar boek gekleefd en ze slikte even. "Lang niet gesproken." Kwam er heel zacht van haar lippen af en ze slikte nogmaals.
|
|
|
Halo
Aug 16, 2014 21:02:17 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 16, 2014 21:02:17 GMT
Alexandria Devors Haar moeder kwam haar bezoeken in het ziekenhuis, aangezien alle breuken zo erg waren en ze toch wel misselijk was geworden door de narcose en de klappen moest ze wat langer blijven, maar waarschijnlijk mocht ze later op de dag gewoon naar huis. Het gesprek tussen de dokter en haar moeder was niet interessant en ze volgde het allang niet meer. Haar blik ging de kamer rond, ze was al meer bij bewustzijn maar nog altijd slaperig, of eigenlijk gewoon uitgeput. Een zucht verliet haar lippen, de opmerkingen morgen hoorde ze nu al aankomen. De vragen naar hoe het ging, de opmerkingen over dat ze weer wat had. Ze grinnikte zachtjes, altijd hetzelfde liedje. Uitgeput sloot ze haar ogen en legde haar hoofd tegen het kussen, haar gedachten dwaalden langzamerhand weer af naar Declan. Ze snapte hem niet, ze snapte niet waarom hij zo bekend leek. Wellicht was het dat ze zich daarom zo comfortabel voelde, maar tegelijkertijd was ze ook op haar hoede. Iets klopte er niet, wat het was wist ze niet. Maar het gevoel knaagde en ze had het gevoel dat ze het snel te weten zou komen. Echter maakte ze zich er geen zorgen over, ze zou wel zien wat er gebeurde.
Amelia Lilly De ogen die op haar gericht waren, kon ze makkelijk uit elkaar houden. Langzaam ging haar blik naar Darren toe, ze glimlachte hem toe en keek dan weer naar haar vriendin die over wat aan het praten was. Het boeide niet veel, waarschijnlijk ging het weer over make-up. Amelia was teveel in gedachten verzonken om er goed op te letten, maar ze kon antwoorden wanneer het moest. De glimlach op haar gezicht bleef nog een tijdje hangen, ze knikte bij de woorden van haar vrienden en gleed met haar handen in haar jaszakken.
Evan Garthers Zijn blik gleed over haar heen, een kille grijns kwam op zijn lippen te staan. "Inderdaad, het leek me wel tijd om dat weer eens op te pakken.. Of ben je vergeten wat er laatst gebeurd was?" Fluisterde hij op het laatst zacht bij haar oor, ondertussen streek hij wat haren weg en grinnikte zacht. "My, my.. Looks like you're feeling sorry for it already.. Ik dacht dat je op zijn minst een maand of twee het uit zou houden.. Wellicht langer.. Maar nee, kleine ziel toch.." Weer grinnikte hij, zacht, wat gemeen. Maar het amuseerde hem zeer om haar zo te zien. Ergens was ze toch wel schattig, zo onschuldig, zo bang. Heerlijk vond hij het om daar gebruik van te maken, en dat deed hij ook met alle plezier. Zijn hand gleed van haar schouder naar haar zij, door naar haar heup.
|
|
|
Halo
Aug 16, 2014 21:23:48 GMT
Post by Sara Gather on Aug 16, 2014 21:23:48 GMT
Declan McCoy
Hij kon het niet lang verbergen als hij zo doorging. Hij moest weer afstand kunnen nemen en risico's weglaten, niet meer doen dan had hij ook geen problemen meer met de andere demonen en kwam zij niet in verdere dingen terecht. Begon hij zich nu zorgen te maken? Hij fronste en zette het meteen uit zijn gedachten. Die dokter zou geen gelijk krijgen, hij zou niet om haar geven en niet verliefd worden. Hij kon er naar fluiten, hij was zijn leven niet beu. Hij hield het dat halfjaar wel vol. Wat er daarna gebeurde.. Dat zag hij dan wel weer. Hij zakte na nog wat gepiekerd te hebben toch weg, zijn gedachten verlieten zijn lichaam, zijn zorgen verdwenen samen en zo lag hij nu best vredig op bed te slapen. Hij noemde het eerder een slaapstand dan slapen, hij kon zo wakker worden als het nodig was..
Darren Treaver
Zijn ogen ontmoette de hare en hij zag haar glimlach waardoor hij er ook een wist te laten zien. Hij streek door zijn haar en legde zijn hoofd even op de bank neer. Hij moest uiteindelijk ook iets doen om het goed te maken met haar voor de tijd dat hij zo afwezig is geweest bij haar. Misschien zou hij vanavond ook wel weer bij haar blijven slapen, dat was ook weer lang geleden. En hij begon zich toch ook best eenzaam te voelen ook al merkte hij het vaak zelf niet eens op, tot hij echt alleen in zijn kamer zat en het zo stil was als de nacht. Hij kwam rustig overeind en liep rustig in de richting van Amelia. Zijn armen sloten zich om haar heen en hij legde zijn kin zacht op haar schouder om met zijn lippen bij haar oor te kunnen. "Ik ga maar weer wat werk afmaken binnen. Ik zal met je meelopen naar huis, en waarschijnlijk blijf ik dan ook wel bij jou." Sprak hij vrij zacht tegen haar zodat haar vriendinnen niet konden meeluisteren, aangezien ze hun gesprek al aan het dempen waren om hem af te luisteren. Hij drukte een kus op haar oor en liet haar weer rustig los. "Ik zie je straks." Fluisterde hij nog even. Hij wreef nog even over haar rug waarna hij zijn handen in zijn zakken stak en zich naar binnen begaf. Zijn ogen gleden nog even naar Evan en Sara, al was zijn interesse al snel weer weggezakt en liep hij kalm weer naar binnen, richting het lokaal waar hij straks weer les had.
Sara Gather
Ze voelde hoe zijn ogen over haar heen gleden en haalde rustig adem om te kunnen kalmeren. Ze hoorde zijn eerste woorden en slaakte een stille zucht. "Nee, dat ben ik niet." Sprak ze nu ook gewoon zacht tegen hem en een rilling ging door haar lichaam heen door et tintelende geval van zijn adem die langs haar oor gleed. Ze liet hem haar ook gewoon aanraken, ze was zijn aanrakingen toch wel gewend na wat er gebeurd was uiteindelijk. Zijn volgende woorden had ze ook al wel verwacht waardoor er weer een naar gevoel door haar buik heen ging en ze naar haar boek bleef kijken. "ik was nou niet bepaald helder." Murmelde ze, ook al was ze dat wel helemaal jammer genoeg. Ze zat er gewoon doorheen, en misschien was het haar enige kans wel geweest voor ze er helemaal doorheen was gaan zitten en ze het dichtstbijzijnde station had opgezocht ofzo. Haar huid tintelde toen zijn hand over haar zij gleed boven haar kleding en een wegmaakte naar haar heup. Ze sloot haar ogen en hield haar adem kort in. Wat moesten anderen op school wel niet denken? Ze merkte nu al wel dat er veel naar zaten te gapen. Ze boog haar hoofd iets om haar gezicht te verbergen onder haar haar en nam snel haar ademhaling weer onder controle.
|
|
|
Halo
Aug 16, 2014 21:36:38 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 16, 2014 21:36:38 GMT
Alexandria Devors Het was lastig om tegen de slaap te vechten, maar ze was zo diep in gedachten verzonken dat ze niet in slaap mocht vallen. Helaas voor haar haalde haar moeder haar weer uit haar gedachten. "Ga toch slapen kind," klonk haar moeder met een kleine glimlach, waarop Alex even opkeek en haar schouders ophaalde, maar toch haar ogen weer sloot en wat comfortabeler ging liggen. Slaap klonk fijn.. Rust klonk fijn.. Ze gaapte zachtjes, zuchtte daarna en liet zich in slaap vallen. Wellicht was het toch wat beter om eens wat te slapen, ze was uitgeput tot het punt dat ze zelfs voorbij uitputting was. Hoe ze haar lichaam overal heen kon slepen was een raadsel, maar dit bed voelde opeens als een wolk en haar slaap zakte steeds dieper. Al kwam er al snel een droom voorbij.
Amelia Lilly Ze keek op toen armen om haar heen glipten, een kin op haar schouder kwam en een stem haar doordrong, een glimlach kwam op haar lippen te staan en ze sloot haar ogen kalm. Lichtjes knikte ze; "Okay," kwam er uiterst zacht van haar lippen. "Succes, tot straks," fluisterde ze zacht en glimlachte bij de kus waarna ze weer naar haar vriendinnen keek die haar maar al te vertederd aankeken. Ze lachte zachtjes om wat opmerkingen en haalde haar schouders op. Zijn aanrakingen bleven even hangen, de woorden deinsden nog even door haar gedachten. Haar gedachten sloegen op hol door een enkele aanraking van hem, de orkaan in haar buik kwam weer terug en ze voelde zich gelijk weer gelukkig. Een zachte zucht kwam van haar lippen, Darren was belangrijk voor haar geworden in een korte tijd, en hij wist het waarschijnlijk zelf maar al te goed. Ze had zich beetje bij beetje steeds meer geopend tegenover hem. En hoewel hij nog lang niet alles wist, wist hij meer dan andere, wat haar nog altijd verbaasde.
Evan Garthers De grijns verdween van zijn lippen, zijn blik werd weer kil terwijl hij op haar neer keek. "Niet bepaald helder? Hm.." Klonk hij zacht, geen woord gelovend van wat ze erover zei, hij wist beter en ze wist zelf ook beter. Echter kwam een kleine grijns terug door haar reactie op zijn aanrakingen, hij keek naar haar, waarna zijn blik over het plein gleed en hij zachtjes grinnikte. Mensen wisten dat hij niet bepaald een vriendin had, en vooral niet zich aan een persoon vasthield. Maar de laatste tijd had hij zich wat teruggetrokken en was zij zijn doelwit geworden, wat de demonen in ieder geval merkten. Hij streek haar haren aan zijn kant weg en drukte een zachte kus op haar wang, gevolgd door zijn tong die over een klein deel van haar nek gleed waar hij een kus achterliet, zijn intentie was niet veel. Hij wilde de illusie creƫren dat ze iets hadden, het was te makkelijk om te doen en mensen waren te makkelijk te bedriegen. Daarnaast wilde hij best wel zien wat Sara erop zou doen. "See you tonight, babe," fluisterde hij zacht bij haar oor waarna hij weg liep van haar, richting de school om weer naar binnen te gaan. Zijn blik had die van Darren kort gevolgd en voor een moment leken zijn ogen donkerder. Hij mocht hem nog altijd niet, maar ze maakten een goed team in de klas.
|
|
|
Halo
Aug 16, 2014 21:55:21 GMT
Post by Sara Gather on Aug 16, 2014 21:55:21 GMT
Declan McCoy
Hij schoot vrij snel wakker toen er een diepe stem tot hem doordrong en kwam overeind. Zijn lichaam voelde klef aan en het duurde ook niet lang voor hem om te beseffen dat hij helemaal bezweet was en zijn kleding tegen zijn lichaam aanplakte. Hij keek er even verbaasd naar en sprong dan vrij snel overeind. Wat was dit nou weer? Hij sliep nooit zo diep. Hij trok nu ook vrijwel meteen zijn kleding uit tot hij in zijn boxer stond. Niemand zag hem hier toch, dus wat kon hem het schelen. Daarbij zou hij zich nog niet eens schamen als hij naakt zou rondlopen. Hij liep meteen door naar zijn badkamer en nam er meteen een koude douche. Wat was die stem nou geweest? En waarvan had hij gedroomd als hij zo bezweet wakker werd. Hij fronste en nam zijn gedachten even overhoop om naar een antwoord te zoeken.
Darren Treaver
Hij wist wat hij met haar deed, en hij vond het geweldig hoe ze er altijd op reageerde. Hij voelde aan wat zij soms voelde, en het was altijd leuk om te weten dat ze altijd een goede reactie had op zijn aanrakingen. Zijn gevoelens gingen ook wel die richting uit. Hij hield oprecht heel veel van haar, maar hij had tot nu toe nog niet echt hetzelfde ervaren als haar. Maar dat kon door het demon gebeuren dan wel zo zijn, aangezien deze bijna nooit liefde aanvoelden en dit dus ook best raar was voor velen. Hij had de blik van Evan ook gewoon even genegeerd. Het was nou niet dat hij hem niet mocht, maar hij toch vond hij hem niet bepaald leuk. Behalve in de klas, dan konden ze goed samen spannen tegen de leerkrachten en het onderwerp ergens anders heen schoppen, tot irritatie van de studienerds.
Sara Gather
Ze keek niet naar zijn gezicht, hoorde aan zijn stem hoe hij keek en welke blik hij liet zien. Ze geloofde ook niets van wat ze zelf zei, natuurlijk was ze er wel helder bijgeweest. De aanrakingen die hij gaf voelden wel vertrouwd door de gebeurtenis, en toch vreemd. Ze voelde haar haren die opzij werden gestreken en beet zacht op haar lip bij de kus en alles wat daarop volgde. Ze huiverde even onder zijn aanrakingen en over de woorden die hij weer bij haar oor fluisterde waarna hij wegliep. Ze bleef zo stil zitten, bewoog geen spier. Hoezo vanavond? Wat nou vanavond? Ze schudde haar hoofd en er kwam een meisje naar haar toe die vroeg of ze wat hadden. Ze schudde per direct haar hoofd. "Nee." Klonk ze ook kort en nam haar boek nu vast en sloot deze waarna ze deze weer in haar tas stak en naar binnen liep. Een andere kant op dan Evan. Ze geloofde het hele spelletje niet, hij was gemeen. Dat was ook het enige wat ze van hem geloofde, dat hij een gemene klootzak was, en toch kon ze het niet weerstaan.
|
|
|
Halo
Aug 16, 2014 22:11:53 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 16, 2014 22:11:53 GMT
Alexandria Devors Ze dwaalde af in een diepe droom, het was lastig om wakker te worden en haar moeder deed de moeite er ook niet voor. Haar vader was ook komen opdagen en tilde haar naar de auto terwijl Alex verder droomde, een nare droom, te echt en te eng. Ze fronste in haar slaap, maar bleef rustig liggen op de achterbank, haar ademhaling was normaal, geen druppeltje zweet te zien, alleen de lichte frons die zich tussen haar wenkbrauwen bevond. Ze werd op bed gelegd toen ze thuis waren gekomen, nog altijd sliep ze. Maar niet voor lang, het was hooguit een kwartier geweest, langer kon het niet zijn, voordat ze gillend van de pijn en de angst wakker werd. De pijn die door haar kaak schoot door haar gegil, en de angst van de droom. Het zweet stond haar opeens op het lijf, ze trilde van top tot teen terwijl ze probeerde te kalmeren.
Amelia Lilly Het was tijd om naar binnen te gaan, dus langzamerhand ging het groepje ook maar richting het gebouw. Ze pakten allemaal hun boeken uit hun kluisjes en liepen dan naar hun klassen toe. Amelia sloot haar ogen voor een moment, het zou fijn zijn als ze straks weer dicht bij Darren was. Ze hoopte dat ze hem wat van zijn gedachten af kon halen, hem wat beter kon laten voelen. Maar ze zou wel zien, achter in de klas nam ze plaats terwijl ze zich weer probeerde te concentreren op wat er zou gebeuren in de les.
Evan Garthers Hij was naar de les gelopen, likte zijn lippen terwijl hij vanuit zijn ooghoeken naar een vrouwelijke demon keek die langsliep en kwaadaardig grijnsde, ze keek weg met een kille blik. Hij stond hoger dan de meeste demonen die hier op school rondliepen. Darren zou waarschijnlijk de enige zijn die niet lager dan hem stond. Darren stond hoger en dat wist Evan, hij begon de regels ook steeds meer weer te respecteren omdat hij zag dat Darren zijn status hoog nam. Maar toch wist hij zeker dat de demon niet veel sterker dan hijzelf kon zijn. Hij was slim en sterk, een gevaarlijke combinatie en daarnaast was Darren verblind door het zogenaamde liefdesgedoe, wat mensen rond Evan allemaal kenden. De jongen kende zelf geen liefde, alleen lust en gemene trucjes. Liefde bestond niet, niet voor een demon. Hij vond het zelf ook onzin. Maar hij wist Sara te grijpen met wat hij begreep van liefde, maar vooral lust en dat vond hij maar al te amusant.
|
|
|
Halo
Aug 16, 2014 22:32:43 GMT
Post by Sara Gather on Aug 16, 2014 22:32:43 GMT
Declan McCoy
Hij sloot zijn ogen even terwijl hij nog zo'n kwartier onder de douche bleef staan en het koude water zijn zweet liet wegspoelen. Hij opende zijn ogen vrij kalm weer, vuurrood zoals ze in zijn normale vorm altijd waren. Niemand zag hem, niemand stelde vragen, niemand kende hem werkelijk. Zelf stond hij eigenlijk best laag in rang, en toch was hij heel sterk, sterker dan demonen in hogere rangen. Hij vond het altijd leuk om andere demonen eens uit te dagen als hij ze tegen kwam. Hij heeft wel ook al vaak gefaald. Hij was dan ook eens zo dom om een jongen te bevechten die in de 2de hoogste rang stond, net onder de duivel zelf dus. Daar heeft hij heel lang last van gehad. Je spotte niet zomaar met de duivel zijn opvolgers. Toen zij gillend wakker schoot voelde hij net op de moment een hevige schok door zijn lichaam schieten, maar hij deed er niets op uit. Hij fronste en stapte uit de douche om zich weer aan te kleden. Wat had dat nou weer te betekenen? Hij gromde wat woorden en liet zijn ogen weer terug veranderden en liep weer naar zijn slaapkamer. Ze woonde hier niet ver vandaan, hij kon altijd naar haar toen gewoon kijken hoe het met haar ging. Daarbij kon hij onzichtbaar haar kamer inglippen. Slapen kwam er toch niet meer van. Zijn voeten brachten hem naar de deur en zo de straat op, richting haar huis. Hij maakte zich ontastbaar en onzichbaar en liep zo heel droog haar kamer binnen en merkte dat zij zelf ook net wakker was geschoten en flink aan het zweten was. Hij fronste. Waar had zij nou een nachtmerrie over?
Darren Treaver
Hij was al plaats gaan namen in het lokaal, de les begon zo meteen toch wel weer, en het was nou niet een les die hij bepaald interessant vond, dus opletten zou hij ook wel niet meer doen. Hij zag Amelia even voorbij zijn lokaal lopen en sloot zijn ogen dan vrij kalm even, zette zijn gedachten op een rij. Hij hoopte ergens ook dat zijn gedachten weer op iets anders gefocust konden worden als hij bij Amelia was, als hij haar weer in de nacht in zijn armen kon sluiten en met haar warmte in slaap te zakken. Hij beet weer op zijn lip en keek op toen er al meerdere van hun klas binnen begonnen te stromen en vrij kort erna de bel ging. Hij wreef door zijn haar heen en keek naar de vervangleerkracht. De andere was namelijk spoorloos.. hij wist waar hij was, dood ondertussen. Een engel stelde hem niet de les, en dat heeft hij geweten ook. Hij had de laatste tijd ook veel meer drang om te moorden, misschien zat daar het probleem ergens? Het kon, maar hij zou werkelijk niet echt weten. Misschien dat zijn rang hem er weer meer in begon te zuigen, weer naar zijn werkelijke doel van bestaan, rond spelen met mensen, engelen van kant maken. Het zou kunnen, en hij begon er ook meer en meer over te twijfelen.
Sara Gather
Ze kauwe op de binnenkant van haar wang terwil ze snel doorliep naar haar klas en ook ergens in het midden plaatsnam zoals gewoonlijk, ook weer in de les bij Amelia, maar dat was altijd het geval nu. Ze dacht weer terug aan Evan wat ie net had gedaan en proefde als snel een ijzersmaak in haar mond toen ze te hard op haar wang had gebeten. Niet dat ze het erg vond, had ze wel vaker de laatste tijd. Ze keek rustig op toen Amelia de klas in kwam lopen en keek even rustig naar haar met een vriendelijke glimlach. Ze werd gebruikt door Evan, en ze wist het, ze voelde het, en toch kon ze het niet tegenhouden. Er was gewoon iets aan hem, iets dwingend en ze kon het werkelijk niet weerstaan..
|
|
|
Halo
Aug 16, 2014 22:46:45 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 16, 2014 22:46:45 GMT
Alexandria Devors Haar blik ging langzaam naar haar alarm toe, het was niet te laat, het was nog geen eens middernacht. Een zachte zucht verliet haar lippen, ze rilde even en veegde het zweet van haar voorhoofd. Langzaam stond ze op en ging naar de badkamer voor een snelle douche, ze was behendig en wist zo te douchen dat haar arm niet nat werd. Haar blik ging rond, kleren vergeten. Haar gordijnen waren dicht en iedereen was beneden. Een zucht verliet haar lippen, ze had enkel schoon ondergoed mee, dus deed ze dat maar aan en sloeg haar armen om haar borsten terwijl ze naar haar kamer glipte en naar haar kast liep. Ze voelde geen aanwezigheid, ze merkte niet dat Declan er weer was, haar gedachten waren teveel bij andere dingen en ze had het koud dus wilde ze eerst wat aan voordat ze zich zorgen ging maken om andere dingen. Rustig zocht ze naar kleding en trok een shirt aan, wat onhandig met haar arm, dat zou altijd lastig blijven. Toen ze zich langzaam omdraaide merkte ze pas dat er iets niet klopte, een kleine frons kwam op haar gezicht te staan terwijl ze over haar borstkas wreef met haar goede hand. "It's you again.."
Amelia Lilly Ze gaf Sara een vriendelijke glimlach terug en streek haar haren over haar schouders, dit keer ging ze even niet naast haar zitten. Ze zat even naast niemand, zodat ze kon opletten. Deze les was altijd lastig voor haar en ze wilde haar best doen om toch een goed cijfer te halen. Nu had ze de tijd ervoor, de kans om haar cijfer op te halen. Door Darren die haar ouders uit de weg had geruimd. Ergens miste ze haar moeder, maar ze had er vrede mee. Haar blik ging even omhoog. Ze had het beter, als ze daar nu zat, dan dat ze het hier ooit had gehad. Dat hoopte ze in ieder geval. Haar ogen sloten zich voor een moment waarna ze zich weer op de les focuste.
Evan Garthers Hij gaf Darren een tik op zijn achterhoofd waarna Evan achterin de klas ging zitten, bij het raam en zijn voeten op de stoel naast hem zette. 'You need a wake up call,' dacht hij naar de jongen toe. 'That bitch is getting you too much off track, you're getting too human,' een kleine grijns stond rond zijn lippen terwijl hij naar de vervangende leerkracht keek. 'You're getting weak,' was het enige wat hij nog tegen Darren zei door middel van telepathie. Zijn gedachten gingen dan naar Sara, ze leek nog onder de indruk. Mooi. Een kille, grote grijns verscheen op zijn lippen. Ze was van hem. Hij had haar vast geklemd in zijn greep en ze zou met geen mogelijkheid ontsnappen. Terwijl zijn neus omhoog ging leken zijn ogen even rood op te lichten, zijn pupillen opeens smaller en langer te lijken. Hij had haar en hij zou er gebruik van maken.
|
|