Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on May 29, 2013 20:14:15 GMT
Rhyme:
Ze staarde werkelijk naar de man die nu voor hen stond. "Doc..." Mompelde ze tegen zichzelf. Ze noemde hem doc, geen Doctor en misschien was dat de hele reden dat ze geen weet meer had van de man. Langzaam liep ze op hem af en stak haar vinger naar zijn borst. Toen deze hem raakte, sprong ze dan ook op. "je bent echt!" Zei ze en sloeg een hand voor haar mond. "Dit is zo vreemd, je bent gewoon precies...." Ze keek richting het raam en pakte de arm van de nieuwe Doctor. Om hem mee te sleuren, uit het zicht van het raam. Wacht, hoe moest ze hem nu eigenlijk noemen? "Ik heb het geluid gehoord.... Dadelijk kijk ik door het raam en ik heb jou en mezelf niet gezien..." Zei ze zacht. "Jij bent docter en jij bent doc!" zei ze en toen ze doc zei, wees ze naar de man die ze vanuit haar jeugd nog herkende. Ze legde haar hoofd naar achteren, zodat deze tegen de muur aan kwam. "Hij.... Is hier gewoon echt." Zei ze, nog steeds verbaasd.
|
|
|
Post by Ainsley Tennant on May 29, 2013 21:15:16 GMT
10th Doctor
Ergens keek the doctor even nogal verbaasd naar Rhyme en luistert naar haar vragen. 'Jij bent dat meisje die daar binnen zit... Oh hoe kan ik zo stom zijn, jou jonge zelf kan jou oude zelf niet zien net zo min dat ze mij nieuwe zelf zou kunnen zien... Dit moet nu vast zeer verwarrend klinken, blijf gewoon uit zicht' zei hij en even glimlacht naar de kleine Rhyme die inderdaad voor het raam stond. Oh dat hij zichzelf net stom noemde, oh that was a bit rude... Rude and still not ginger. Hij moest nu wel naar de kleine Rhyme lopen anders zou ze straks naar buiten heen lopen en dat zou ook niet goed zijn dus hij maakte al aanstalten om er naar toe te lopen.
|
|
|
Post by Matt smith on May 29, 2013 21:26:25 GMT
11th Doctor
Hij liet zich mee trekken, ze had wel gelijk. Hij slikte en ging achter de Tardis staan, maar keek een beetje om en zag een fez op een muurtje staan, en zette die dood leuk op zijn hoofd neer, terwijl hij even rond keek." Nu is het wachten, of misschien beter weg gaan, en een maandje ofzo terug komen. Hoe kon ik.zo stom zijn precies naar deze datum terug te gaan." Vroeg hij zichzelf af en sloeg even een hand voor mijn zijn hoofd. Verderop hoorde hij wat gegil, en daarna iets wat blikken geluiden. Hij keek even om en begon zich nu te bewegen, zijn eigen ik ging toch de andere kant op nu.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on May 29, 2013 21:39:56 GMT
Rhyme: Ze dacht na over de woorden van Doc, de nieuwe hij... Dus hij was veranderd? Hij zag er totaal anders uit! "Dus jij was hem?" Vroeg ze en grinnikte even zacht. Alles wat er gebeurde maakte haar haast in een lachstuip. Dit terwijl er helemaal niks grappigs was. Maar ze wist even niet hoe te reageren blijkbaar. "Ik weet niet welke nu beter is eigenlijk... Jullie hebben alle twee wel-" Ze stopte haar woorden en luisterde naar The Doctor die het had over deze datum. "Misschien dat je de datum toch herinnerde ofzo?" Vroeg ze verbaasd en beet op haar lip. "Het is wel vreemd dat je inderdaad net naar deze datum gaat." Zei ze bedenkelijk. Waarna ze naar Doc keek, zo had ze hem maar genoemd. "Het is ingewikkeld, maar ik vind het eigenlijk wel leuk." Flapte ze eruit en sloeg een hand voor haar mond. Oke, dat was niet goed om te zeggen. Ze keek naar Doc en daarna naar Doctor met een twinkeling in haar ogen. "Wat gebeurt er als ze me ziet? Wat gebeurt er met mijn herinneringen?" Vroeg ze toen, maar keek verbaasd op van gegil en keek nu toch echt wat angstiger naar The doctor. "Oke, is dit waar het mis gaat en minder leuk word?" Vroeg ze hem dan toch met een twijfelende glimlach. Ze kwam bijna nooit in de problemen en was een uitstekend voorbeeld van een meisje dat goed haar best deed. Waarom verlangde ze dan naar deze vreemde dingen? Ze zuchtte zacht om zichzelf, ze was verschrikkelijk. Lil' Rhyme: Ze zag iemand buiten staan en in plaats van bang voor hem zijn, rende ze naar beneden. Hij was vast goed, hij kwam uit iets blauws. Blauw was altijd een vriendelijke kleur. Ze wilde net de deur naar buiten openen en keek verbaasd naar de man. Ze slikte toch wel even, maar was blij dat er iemand was die naar haar had geglimlacht. Ze had al zo veel boze gezichten gezien in haar dromen. Dat hij haar zo goed leek en ze glimlachte dan ook licht naar hem. Dit terwijl ze naar boven keek, ze was niet groot en in tegenstelling tot hem, was ze erg klein. "Komt u helpen?" Vroeg ze hoopvol. Haar ogen keken hem aan en het was aan haar ze zien dat ze niet heel goed sliep. Ze keek wat moe en de enige keer dat ze sliep, dat was overdag. Dan had ze bijna nooit nachtmerries. "Ik ben Rhyme, komt u goede dromen brengen?" Ze pakte zijn hand vast, bang dat hij misschien om zou draaien en weg zou gaan. Ze gaf een klein trekje, om te laten merken dat hij gewoon binnen mocht komen. Ze wilde niet dat hij buiten bleef staan. Ze beet op haar lip, een gewoonte die ze dus blijkbaar al van kleins af aan had. Ze deed misschien iets te kinderlijk, maar ze werd uitgelachen door haar vriendinnetjes en in de klas ging het niet zo goed. Daardoor was ze wat wanhopig en legde ze die nu allemaal haast bij de man neer. "U komt uit de blauwe dingen toch?" Zei ze met een kleine glimlach, ze wist het wel! Ze was echt niet zo dom en gek als de kinderen haar noemde.. ( <-- Kleine Rhyme)
|
|
|
Post by Matt smith on May 30, 2013 5:23:04 GMT
The doctor
Hij keek naar haar en sloeg een vinger voor zijn lippen." Je moet nu stil zijn, achter de Tardis sta jij met mijn andere ik. Kom mee.." Sprak hij nu rustig en keek voorzichtig om en begon daarna te rennen, en achter een muurtje even verderop hield hij halt, en zuchtte even voor een moment en zag verderop het probleem al lopen zelfs. Hij dacht even na, had hij deze dingen niet eerder bevochten? Anders moest hij er vanaf blijven en zichzelf, nou ja, zijn jongere zelf, In actie laten komen. Hij zuchtte en keek even op toen een man naderde . Half Cybermen maar toch menselijk.. Hij slikte even en keek ernaar en bleef ten alle tijden stil achter het muurtje zitten op dit moment. Hij moest zich het bedenken.. Had hij deze al eerder verslagen of niet. Hij keek even naar voren en een aantal zilveren beestjes krioelde met de Cybermen mee. Cybermytes . Kleine wezentjes die eigenlijk gewoon een beetje op de zilvervisjes leken die wij kenden.
|
|
|
Post by Ainsley Tennant on May 30, 2013 8:21:22 GMT
10th Doctor
Zijn glimlach word alleen maar iets breder wanneer hij de woorden van Rhyme hoort, en natuurlijk zal hij haar helpen waar hij haar helpen kon. 'Je hoeft absoluut geen medische dokter te zijn om te zien dat het lang is geleden dat je goede dromen hebt gehad, en ik hoop dat ik je die weer kan geven' zei hij en met Rhyme naar binnen loopt. The doctor had op dit specefieke moment de cyberman nog niet in de gaten. 'Can you show me the scary crack in your wall Rhyme' vroeg hij ineens. Ja hij wist er van en dat was ook een van de voornaamste redenen dat hij hier was want wat die scheur in haar muur ook was, het was iniedergeval niet iets positief.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on May 30, 2013 9:20:38 GMT
Rhyme:
Toen hij zei dat ze stil moest zijn, zette ze toch haar lippen op elkaar. Maar toen hij zei dat zijzelf achter de tardis stond met zijn andere uiterlijk. Ze knikte dan ook vrolijk, ergens vond ze het zo leuk! Was het omdat de herinnering zich nu ook afspeelde? Dat het zo vreemd voelde, ze zuchtte enkel toen hij begon te rennen. Maar toch rende ze snel achter hem aan. Toen hij dan ook stopte, knalde ze bijna tegen hem aan. Maar het lukte haar om op tijd stil te blijven staan. Rhyme drukte zichzelf tegen de muur aan, slikte toen van wat ze zag. "Wat is dat?" Vroeg ze zacht, fluisterde het tegen hem. Het ding was eng, maar het botste tegen de adrenaline. Want dat had ze wel een beetje ja. Het zorgde ervoor dat ze juist naar alles toe wilde gaan in plaats van dat ze weg wilde rennen.
Lil Rhyme:
"De dromen zijn eng." Zei ze wat zachter tegen hem. Hij zou het kunnen horen, maar ze durfde het niet hardop te spreken. Alsof ze bang was dat het andere ding het zou horen. "Mijn mama en papa vinden mij stom." Natuurlijk had ze het over haar biologische ouders. Alleen was haar vader een schim, ze had enkel een foto van haar moeder. Haar vader had haar afgegeven en was nooit terug gekomen. Toen hij het had over een scheur, keek ze hem even vragend aan. Een scheur, ze wist enkel waar haar kamer was. "Ik kan je mijn kamer laten zien, daar staat mama." Zei ze zacht en omdat ze zijn hand nog steeds wat angstig vast hield, trok ze hem mee naar haar kamer. Ze had het natuurlijk over de foto, want in het echt had ze haar nog nooit gezien. Toen ze op haar kamer was, keek ze dan ook rond. "Dit is mijn kamer." Zei ze toen, al iets blijer. Al was het te merken dat ze wel iets moe was, het meisje was blij dat er nu iemand was die vriendelijk was.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 30, 2013 9:35:27 GMT
11th Doctor
Hij keek naar haar en zuchtte even voor een moment en bukte even, en met zijn sonic screwdriver, richtte hij op een van de beestjes, die kapot ging, en hij tilde hem even op, en herrinerde zich het weer.. Hij was hier op onderzoek uit.. Hij was haar vergeten, door de Cybermen, Maar hij wist even niet wat er vandaag nu verder zou gebeuren.. Het was nu natuurlijk al een flinke tijd verder, hij wist het even niet. Haar vraag drong dan ook pas laat tot hem door, en hij zuchtte even voor een momen.'' Cybermen en Cybermytes.'' Sprak hij en keek naar het kapotte beestje in zijn handen,e n toen weer naar de straat. Hij moest naar de Tardis terug.. Kijken of hij het nog wist, misschien moest hij eerder terug? Hij wist het niet meer op dit moment, terwijl hij normaal zich altijd nog zo goed zijn avonturen eigenlijk kon herrineren. Geweldig, de Time vortex was waarschijnlijk al aan het veranderen door hun aankomst hier. Hij had zichzelf nooit tegen mogen komen..
|
|
|
Post by Misha Krushnic on May 30, 2013 10:21:05 GMT
10th Doctor
'Vertrouw me Rhyme jij bent absoluut niet stom, je bent juist een ontzettend bijzonder en onschuldig kind. Probeer dat nooit te vergeten' zei hij en een glimlach weer op zijn gezicht verschijnt wanneer ze op haar kamer zijn. Hij gaat dan op haar bed staan en veert wat op en neer, alsof hij er wat uit kon halen, maar zo gauw hij de scheur ziet springt hij eraf en gaat hij met zijn sonic screwdriver langs de scheur heen. 'Zie je de scheur in je muur' zei hij grijnzend maar zijn gezichtsuitdrukking al gauw serieuzer word als hij ziet dat een cyberman naar binnen heen loopt. 'Rhyme je moet je verstoppen nu' zei hij en deze cyberman met zijn sonic screwdriver wist te vernietigen. Hierdoor had hij de cybermytes niet gezien die nu op hem kropen en toen hij ze wel opmerkte was het al te laat. 'Hmmm I'm loving this' zei hij waarop hij zichzelf voor zijn hoofd sloeg 'get out of my head' vervolgde hij en dit moest er nu heel vreemd uitzien omdat het leek alsof hij daadwerkelijk met zichzelf in gesprek was. 'I can't leave this body. .. This is just dreamy. Yes but it's not yours to keep. Who cares' praat hij door.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on May 30, 2013 10:49:22 GMT
Rhyme:
"Jij bent niet echt van het uitleggen, is het wel?" Vroeg ze hem wat geïrriteerd. Wat had ze nu aan namen? Ze wist dan toch nog niet wat alles was en wat het inhield. Vast iet smet elektriciteit. Cyber... Ze beet op haar lip, haar hoofd deed niet zozeer pijn. Maar er gebeurde wel iets... Ze kon zich de scheur niet meer herinneren, maar nu blijkt hij wel al op haar tiende gezien te zijn. Ze keek naar het ding dat hij in zijn hand had, dat waren dus die cybermytes. Best logisch eigenlijk... "Maar wat is nu het idee Doctor? Want ik vind het allemaal best leuk, maar moeten ze niet sterven?" Vroeg ze hem rustig. Waarna ze even om keek naar waar zij woonde. Wat als zij zou sterven als klein meisje, wat gebeurde er dan nu met haar? Zou ze oplossen, gewoon niet meer leven? Oke, niet aan denken, niet aan denken. Dacht ze snel in haar hoofd. "We hebben wapens nodig." Zei ze dan ook snel, ze moesten zichzelf kunnen bewapenen.
Lil Rhyme:
Ze keek hem vragend aan, bijzonder en onschuldig? Ze glimlachte naar hem, maar dat kwam meer omdat hij ook naar haar een lach toonde. Ze vond hem er grappig uit zien en toen hij op haar bed ging staan, grinnikte ze ook even. Het leek alsof hij erop wilde gaan springen namelijk en ze wist wat er dan ging gebeuren. Dan viel hij erdoorheen. Maar toen ging hij snel van het bed af en ze volgde hem verbaasd met haar ogen en ging even langs hem staan om naar de scheur te kijken. Toen hij dan ook aan haar vroeg of ze de scheur zag, knikte ze. "Het huis is kapot." Zei ze dan ook rustig, waarna hij riep dat ze zich moest verstoppen. Ze wist niet hoe snel ze in de kast moest springen, maar ze was niet snel genoeg om hem dicht te doen en ze zag hoe de beestjes op hem af gingen. Snel sprong ze uit de kast en trok aan een van de beestjes en toen ze hem los had gooide ze die snel weg en probeerde weer een andere te doen. Oke, ze moest zich verstoppen, maar toen ze de beestjes zag, wilde ze enkel helpen. "wat doe je?" Vroeeg ze verbaast en schopte het beestje weg wat weer naar hen wilde komen. "Het zijn geen echte beestjes." Zei ze toen wat angstiger. Waarna ze degene die ze in haar hand had los liet. "Wat kan ik doen? Water? Beestjes kunnen niet tegen water." Ze keek hem vragend aan, was dat wat ze moest doen?
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 30, 2013 11:17:53 GMT
11th Doctor
Hij keek naar haar en zuchtte even voor een moment, terwijl hij haar aankeek.'' Omdat jij ze in je leven al hebt gezien.'' Sprak hij nu aangezien hij zich nu ook meer begon te herrineren, en ook het ijzer op zijn gezicht, waardoor hij even met zijn hand langs zijn rechterwang ging voor een moment, en daarna weer naar het beestje in zijn handen keek. Oke, hij kon zichzelf niet waarschuwen, dat kon de toekomst drastisch veranderen. Bij haar eerste woorden knikte hij.'' Ja dat moet inderdaad, maar niet in jou handen. Jij gaat terug naar de Tardis.'' Sprak hij en wees naar zijn tardis, even verderop.'' en nee, geen wapens, ik ben daar geen voorstander van. Dan vallen er veel te veel doden, en ik wil die doden niet allemaal op mijn naam hebben, echt niet. En zeker niet die van jou Rhyme!'' sprak hij nu en keek aardig dringend in haar ogen.
|
|
|
Post by Ainsley Tennant on May 30, 2013 11:46:13 GMT
10th Doctor
'I'm beating out a samba hmm' zei hij ineens waarbij hij vreemde bewegingen maakt en daarbij een stuk papier pakt waarop hij nogal moeilijk een paar woorden opschrijft en het blaadje vervolgens naar Rhyme schuift zodat ze het kon lezen. De woorden die op het blaadje stonden waren dat het erop neer kwam dat Rhyme hem volop in zijn gezicht moest slaan uiteraard wel aan de juiste kant en niet aan de kant van waar het ijzer zat. 'I'm really loving this oh yes, fantastic! ' bracht hij enthousiast uit en Rhyme daarbij een knipoog geeft, nu moet ze alleen wel doen wat hij zojuist op het blaadje had geschreven.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on May 30, 2013 13:22:21 GMT
Rhyme:
Ze pakte het beestje uit zijn handen en keek erna. "Nee, ik... Ja, ik heb ze gezien" Mompelde ze zachtjes, maar ze wist zeker dat de geschiedenis al veranderd moest zijn, anders had hij ook moeten weten dat hij hier was geweest... Ze vroeg zich af of de herinnering er pas bij was gekomen of dat het inderdaad echt een herinnering was. "Dit is zo verschrikkelijk verwarrend." Mompelde ze en voelde even aan haar hoofd, ergens voelde ze zichzelf even licht. Toen hij zei dat de beestjes inderdaad moesten sterven, knikte ze. Maar hij wilde dat zij in de tardis bleef? Wat versuft knikte ze en wilde richting de tardis gaan, maar ze keek toen feller om. "Nee, ik ga niet daar in de tardis zitten, ik was ook niet van plan om een bom op ze te gooien, maar met een hamer zullen ze toch wel kapot gaan?" Vroeg ze hem en liep de paar passen weer terug naar hem. "Doe eerder mijn jongere zelf in de tardis, ik ben eerder bang dat zij sterft, wat gebeurt er dan met mij? Ik laat dat niet gebeuren, daarbij ben ik nog zeker niet van plan om te sterven. Niet hier en niet door die beesten, vooral niet omdat ik na deze dag misschien weer normaal slaap en ik een bijzonder persoon heb ontmoet...-Voor de tweede keer." Zei ze vastberaden, zeker van haar zaak. Ze ging hem niet achter laten. "Dus Doctor, wen er maar even aan dat je met mij bent opgescheept voor vandaag en dat we wat beesten gaan afmaken." Ze glimlachte naar hem, ook van de spanning, maar ook omdat ze er zin in had. "Dus doe niet meer alsof ik dom ben, zeg wat je idee is."
Lil Rhyme:
Het meisje keek hem verbaasd aan, wat angstig ergens. Als de beesten er niet waren geweest, dan had ze vast heel erg om de man moeten lachen. Maar nu was het een andere zaak, het was gevaarlijk te noemen. Toen hij niks zei, maar iets begon te schrijven, probeerde ze toch maar een vervelend beest te pakken en weg te gooien. Ze las snel de woorden en keek hem verbaasd aan. Ergens zat zelfs een beetje angst, ze moest de man slaan? Waarom vertrouwde ze erop dat ze hem gewoon kon slaan? De knipoog, zorgde dat haar angstige blik even verdween en ze pakte snel een stoel om voor zijn neus te gaan staan. "Sorry." Zei ze zacht en sloeg hem dan ook op zijn gezicht. Maar omdat ze er zelf toch van schrok, deed ze een hand voor haar mond. "Gaat het?" Vroeg ze toen snel, hopend dat ze het wel goed had gedaan, want dit vond ze alles behalve leuk. Maar ze vertrouwde hem op een of andere stomme manier. Waardoor ze gewoon deed wat hij haar had gevraagd.
|
|
|
Post by Ainsley Tennant on May 30, 2013 13:51:28 GMT
10th Doctor
Zo gauw Rhyme hem volop in het gezicht slaat brengt hij nogal een duidelijke 'auw!' uit en daarbij over zijn wang wrijft. 'Dat deed pijn' zei hij en er dan een brede grijns op zijn gezicht verscheen 'it's me' zei hij haar tevreden en ineens door haar spullen begon te wroeten nadat hij de andere beestjes had vernietigd met zijn sonic screwdriver. The Doctor was duidelijk op zoek naar iets en hij vond het ook helemaal niet vreemd dat hij door andermans spullen zat te wroeten. 'Ah ja dat heb ik nodig' zei hij tevreden en een stuk gouden papier omhoog houd. Echter zo gauw hij het ding op het ijzer wil plakken raakt hij in feite van de buiten kant in gevecht met zijn eigen arm. 'No no no, he's controlling the arm' zei en er nogal maf uitziet als hij ook nog is over de grond begint te rollen. Hij weet het dan toch te presteren om het gouden papier op het ijzer te plakken waarop hij weer overeind komt. 'Ok nou moet je heel goed luisteren, we gaan een spelletje spelen ik breng je naar die mooie blauwe box maar je moet me beloven dat je je ogen houd gesloten tot ik zeg dat je ze mag openen ok' zei hij.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 30, 2013 16:01:39 GMT
11th Doctor
Hij zuchtte even en keek naar haar.'' Rhyme niet zo eigenwijs, en ga daar heen. '' sprak hij nu en begon haar nu langzaam te duwen richting de Tardis.'' Dit is niet jou strijd nu Rhyme, dit is mijn strijd, of je dat nou leuk vind of niet.'' Sprak hij tegen haar en keek haar aan, terwijl hij verder naar haar luisterde en de Fez op zijn hoofd, zonder pardon op haar hoofd zette. Daarna begon hij naar de TArdis te lopen.'' Die dingen zijn niet met een hamer te slopen, en die Cybermen heb jij ook de kracht niet voor, ik wil gewoon dat jij naar binnen gaat.'' sprak hij nu duidelijk zorgelijk. Hij kon het met zijn Sonic Screwdriver doen, en hij moest zijn andere zelf nog vinden, die zou er achter aan gaan, zo stond in zijn geheugen.
|
|