|
Post by Niklaus on Jul 8, 2013 17:06:05 GMT
Ze sprak zijn naam en wachtte op wat er komen ging. Maar ze wuifde het weg. Hij liet het rusten, het was vast niet zo belangrijk. De lust maakteergens ook plaats voor een ander gevoel en dat wilde hij onderdrukken. Maar dat was moeilijk toen hij haar lippen voelde. Want ze voelde goed en ook al wilde hij niet dat iemand zo voelde. Zij deed dat wel. Ze liet zijn lippen los en hij stond op, nog steeds met haar in zijn armen en nam haar mee richting de slaapkamer. "Niet meer weglopen." Zei hij rustig en legde haar op bed neer en ging er zelf langs liggen. "Je moet rusten, morgen is er een vervelende dag bij Elijah. Waar wij onszelf moeten gedragen zoals we altijd deden." Hij streelde langs haar wang. "Negeren en bot doen, maar als we iets tegen elkaar zeggen, moet het bot zijn." Zei hij rustig en met een kleine grijns.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 8, 2013 17:38:15 GMT
Ze keek naar hem en steunde een beetje op hem toen hij haar mee nam naar de andere slaapkamer en kreunde een beetje doordat ze nu de wond weer voelde, en bepaald hard, was ze op dit moment niet." Ik weet niet of ik bot kan zijn Niklaus, morgen ben ik waarschijnlijk nog steeds zo zwak als nu. " Sprak ze en keek naar hem." Verwacht morgen niet teveel van mij, en het woord verspreid zich al, dat er ee. nieuwe gouverneur en gouverneuze zijn." Sprak ze en keek naar hem terwijl ze opnieuw lust in haar lichaam kreeg, maar ze trok zich er niet al teveel van aan eigenlijk. Ze slikte even en keek naar hem terwijl ze weer een beetje tegen hem aan kroop." Maar rust zal wel fijn zijn.." Sprak ze en voelde de wond weer kloppen, maar negeerde het een beetje.
|
|
|
Post by Niklaus on Jul 8, 2013 22:33:38 GMT
"Hoezo niet bot zijn? Je hebt me altijd gehaat. Dat zit heus wel ergens." Hin grijnsde zwak, wist niet echt of hij het juiste zou zeggen. "Je bent altijd al sterk geweest en dat ben je nog, dus niet overdrijven." Zei hij rustig en even langs haar lichaam streek. Niklaus zichtte, natuurlijk hoorde ze van een nieuwe gouverneur. "Dat was misschien niet zo'n slimme zet." Gaf hij eerlijk toe. Alles achter de schermen doen had zo zijn charme. Nu zal alles zo snel rond gaan als hij of zij wat deed. "Ga maar slapen, ik zal je beschermen." Waar die zin nu weer vandaan kwam? Hij voelde zichzelf nogal een zwakkeling worden.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 8, 2013 23:30:33 GMT
Ze knikte." Vast, Niklaus, maar Elijah gaat vast naar de wond vragen, en het zou me niets verbazen dat hij morgen het nieuws al heeft gehoord. Er komt nog een officiële ceremonie als het goed is." Sprak ze en glimlachte even naar hem en hoorde zijn woorden daarna." Het komt vanzelf wel goed denk ik." Sprak ze en zijn woorden die hij als laatste zei deden haar ogen Gewoon even stralen." Ik hou van je, Niklaus." De woorden waren er eerder uit dan dat ze er erg in had en deed haar lippen nu ook.direct stijf op elkaar. Oh, hoe kon ze nu zo stom zijn dat te zeggen. Ze sloot haar ogen maar, liet hem los, en draaide zich beschaamd met haar hoofd van hem weg en begon maar langzaam te slapen, al.ging het moeilijk, nu ze die woorden eruit had, wouze niets liever dan tegen hem aan kruipen.
|
|
|
Post by Niklaus on Jul 9, 2013 15:48:43 GMT
De woorden, die had hij niet verwacht. Ik hou van je en natuurlijk was hij erg aan het twijfelen over op welke manier ze het bedoelde. Ze draaide zich om en ergens kom hij enkel vragens blijven kijken. Waarom zei ze die woorden? Had ze het door en was dit een spelletje? Of was dit gewoon als aardigheidje bedoelde? "Grapjas." Zei hij dan ook maar met een flauw lachje. Het was vast nep en hij staarde even voor zih uit. De woorden deden hem meer als dat hij eigenlijk had gewild. Een zucht kwam er dan ook uit zijn lippen. Want wat kon hij anders dan een zucht laten horen? Het was niet zo dat hij iets terug ging zeggen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 11, 2013 14:41:31 GMT
Ze bleef liggen zoals ze momenteel lag, en hoorde de woorden van Niklaus, die 'Grapjas' spraken. Ze bedoelde het niet als grapje, maar hij ving het gelukkig wel zo op, en ergens was ze daar mee dan blij mee eigenlijk, tenslotte wou ze niet op Niklaus vallen, het zou slecht zijn, verboden, en vooral: hoe zouden ze het in de familie moeten brengen dan? mochten ze echt een relatie starten, kwamen ze ongelofelijk in de nesten. Alleen al door dat ze familie verband hadden, en eigenlijk al in deze positie, hij als Gouverneur, en zij Gouverneuze.. Dat was natuurlijk al een beetje raar, tenslotte waren die rangen over het algemeen weg gelegd voor een getrouwd stel, en nee dat waren ze beide dus echt niet, en trouwen zou er uberhaupt nooit van komen, al glimlachte ze wel bij e gedachte, en sloot ze enkel haar ogen. Ze zei nu even niets, was niet nodig.
|
|
|
Post by Niklaus on Jul 17, 2013 20:22:16 GMT
Hij zei nog niks. Was blij dat ze hem niet tegen sprak. Dat ze zou zeggen dat het geen grapje was. Daar had hij totaal geen behoefte aan gehad. Want Niklaus was nog steeds niet van plan om toe te geven dat er ook maar iets was in hem dat gevoel had. Hij haatte het en hij wilde het niet, dat hij hier lag was dan ook enkel voor iets stoms. Hij wist het nog niet eens zelf. Hij had ook spijt van wat ze gedaan hadden, niet omdat hij het zielig vond voor de man, maar daarom was dit nu allemaal. Woonde ze haast samen. "Truste" Mompelde hij toch maar. Ook al wilde hij zoveel meer zeggen. Niet enkel lieve dingen, vooral geen lieve dingen. Het liefst gooide hij haar uit het raam, maar tegelijkertijd ook weer niet. Het was te moeilijk en daar had hij eigenlijk geen zin in. Hij staarde voor zich uit, hij vroeg zich gewoon zoveel af. Ze hadden dit niet moeten doen...
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 19, 2013 7:05:41 GMT
Ze slikte even en bleef liggen terwijl ze toch na dacht en overeind wou komen, weg gaan van hier. Het was te verwarrend voor haar, ze voelde momenteel gevoelens voor hem, gevoelens die ze ook voor de andere twee mannen had gehad. " Trusten." Sprak ze terug, maar bleef met haar rug naar hem toe liggen, maar voelde haar maag weer steken, maar ze verwachtte dat dat kwam door de wond die ze had. Ze dacht niet aan het kindje, die zou toch wel dood zijn, of in ieder geval er dood uit komen, want die kon het niet overleven toch? Na z'n knal van.het geweer? Ze zuchtte even rn sloot haar ogen kort, maar stond toen toch op, en kwam overeind." Ik ga even wandelen niklaus." Sprak ze en keek hem even aan, terwijl ze lichtjes glimlachte naar hem." Ik kom straks wel weer een terug, maak jr geen zorgen om mij." Met die woorden liep ze langzaam de deur uit, en verliet het huis, en snoof de buitenlucht even op en leunde tegen de muur aan. Echt wandelen ging niet door de wond, dat had ze al wel door.
|
|
|
Post by Niklaus on Jul 22, 2013 10:40:09 GMT
Hij staarde voor zich uit, leek nog lang niet van plan te zijn om te slapen. Al vond hij het niet erg als hij zou kunnen slapen. Dit was niet iets waar hij heel blij van werd. Hij keek toch op toen ze overeind kwam en fronste, ze ging wandelen? Hij haalde zijn schouders op. "Wandelen? Het is slimmer om rust te houden." Maar hij ging haar niet tegen houden, ze kwam terug.... Zei ze en ook al was het misschien niet waar, hij zal vanzelf wel naar haar zoeken als het te lang duurde. Hij liet zijn hoofd weer in het kussen vallen terwijl. "Tot zo." Dat klonk vreemd, maar het maakte niks uit. Hijzelf zal vanzelf zien wanneer ze terug kwam en ergens haatte hij dit alles ook.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Aug 27, 2013 13:59:44 GMT
Ze stond buiten terwijl ze de nacht even over haar heen liet komen, en een beetje gluurde naar alles wat er aan de hand was. Paniek dat zich door de stad heen haalde maakte haar toch eniszins in de war, waarom was iedereen zo in paniek? ze vatte het niet helemaal en een generaal van het leger kwam naar boven en keek nar haar.'' Goeverneuze, de stad is in gevaar, we moeten u en de gouverneur in veiligheid stellen.'' Sprak de man en ze snoo even een beetje.'' Ons in veiligheid stellen? sinds wanneer kunnen wij ons niet zelf redden?'' sprak ze enkel, maar de generaal liep verder naar binnen. Oke, dit ging Niklaus waarschijnlijk niet zo heel erg leuk vinden. Ze waren dan nu heerser over dit alles, maar goed. Ze hoorde de kanonschoten, de angst, en enkele piraten die dit huis naderde. Maar zij kon door haar wond niet veel uitmaken. Ze kreunde even en liep nu naar binnen. Maar ondanks deze ernstige verwonding, zou ze zichzelf niet laten kennen. Ze zou door gaan. Ja dat zou ze gewoon doen.
|
|
|
Post by Niklaus on Aug 28, 2013 8:43:02 GMT
Langzaam duwde hij zichzelf omhoog, hij moest maar eens kijken wat er allemaal in dit huis te doen was. Misschien dat hier nog leuke dingen waren. Hij trok een broek aan, en pakte een shirt in zijn handen. Het maakte hem nog niet zoveel uit dat hij nu in zijn blote borst liep. Zoveel meer als een mannelijk lichaam was er niet te zien. Niklaus liep net de trap af, of er kwam al iemand binnen. "Wat moet dit voorstellen?" Vroeg hij en fronste naar de man. "We moeten u in veiligheid brengen." Vertelde de man hem en Niklaus schudde zijn hoofd. "Dat denk ik niet. Ons huis is veilig genoeg." Vertelde hij de man en keek naar Ireena die binnen kwam. "Vertel zusje, wat wil je doen?" Vroeg hij haar en keek daarna naar de man. Ze konden doen wat ze wilde, dus als ze hier wilde blijven, dan konden ze dat doen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Aug 28, 2013 18:01:21 GMT
Ze keek even naar Niklaus en de man die bij hem stond. De wond bloedde weer, maar daar trok ze zich niets van aan, was ze toch net wat te eigenwijs voor, en ook veel te koppig. Zelfs in situaties zoals deze was ze bereid om door te gaan.'' ik blijf hier. ik maak deze taak af, en ga hier niet weg. Zelfs nu niet. Wat jij doet Niklaus, is jou keuze.'' Sprak ze terwijl ze naar boven liep en richting de slaapkamer ging en daar op het bed ging zitten. Oke, het deed best pijn, en een black out lag momenteel aardig dichtbij, maar reageerde ze erop? nee dat deed ze niet. Ze snoof even voor een moment en kwam weer overeind maar ze bleef niet lang staan door haar verwondingen en klapte nu op de grond, voorover, en klapte op een tafeltje die daar stond, waardoor er ook nog een lelijke jaap op haar voorhoofd ontstond.
|
|
|
Post by Niklaus on Aug 29, 2013 10:42:07 GMT
Niklaus keek naar haar en knikte, keek daarna naar de man. "U hoort het, ik kan mijn zusje niet alleen in dit grote huis laten. Ik bescherm haar." Zei hij rustig en knikte naar de man. Die wat moeite leek te hebben om weg te gaan. Maar uiteindelijk was hij weg, hij draaide zich om en liep naar Ireena toe. Hij zag nog net hoe ze viel en liep naar haar toe om haar op te tillen. "Doe dan ook eens rustig." Zei hij zacht, haast geruststellend. Waarna hij naar haar keek. Ergens was dit gevoel vervelend, hij wilde er niet aan toe geven. Maar aan de andere kant kon hij het gevoel niet weerstaan. Het gevoel om haar lief te hebben, de rest van de wereld buiten te sluiten. Het was niet zo dat hij opeens aardig ging worden, misschien tegen Ireena, maar tegen niemand anders.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Aug 29, 2013 11:06:17 GMT
Ze merkte hoe ze opgetild werd, en keek even naar Niklaus.'' het gaat wel..'' Sprak ze enkel en keek hem aan voor een moment, en slikte even.'' Het gaat rpima.'" Zei ze koppig en eigenwijs. Ze moest echt een keer een week in coma liggen voor ze daadwerkelijk eens besef kreeg dat ze niet altijd zo koppig en eigenwijs moest zijn eigenlijk, en dus rukte ze zichzelf bijna los, en ging weer op het bed zitten en schudde haar hoofd, terwijl het bloed uit de snee van haar voorhoofd over haar gezicht heen druppelde, maar nogmaals zou ze niet snel opgeven. Ze wou nog genoeg doen, en ze wou niet het zielige slachtoffer op het bed spelen die niets kan doen.
|
|
|
Post by Niklaus on Aug 29, 2013 11:11:10 GMT
Hij zuchtte om de koppigheid van haar. Waarom waren sommige toch zo koppig? Hij streelde met zijn duim langs haar wang. "Waarom blijf je niet rustig liggen?" Vroeg hij haar dan ook zacht. "Het gaat niet prima." Hij drukte een kus op haar lippen, als er echt niks aan de hand was, dan maakte dat namelijk ook niet veel uit. Hij keek haar aan en met het shirt wat hij in zijn hand had, drukte hij zacht op de wond. "Hoe kun je nu ooit genezen door je hyperactieve gedoe." Zei hij haar dan ook. Maar hij vroeg het zich ook werkelijk af. Dit werkte niet, ze ging nooit genezen en dat was ook niet iets wat handig was. Dan waren ze beide sterker.
|
|