|
Post by Ireena Blackwood on Aug 29, 2013 11:24:41 GMT
Ze keek nar Niklaus met haar felblauwe ogen en zuchtte even voor een moment.'' nee ik ga niet liggen, het gaat wel Niklaus..'' Sprak ze enkel en ontving zijn kus wel, al ging ze er niet op in als ze normaal deed, niet zo vurig. Ze keek naar hem en snoof even.'' ik ben niet hyperactief, ik voel me gewoon prima.'' sprak ze enkel en merkte hoe hij de wond op haar hoofd aan het schoonmaken was. Ze zei even niets, misschien moest ze wel eens een keer luisteren en niet zo koppig doen. want haar buik, die deed echt vreselijk zeer momenteel, duidelijk was het aan het helen, maar was haar lichaam tevens bezig om het kind binnen in haar te redden. IEts wat ze zelf niet verwachtte maar het kleine doerakje zat er nog steeds.
|
|
|
Post by Niklaus on Aug 29, 2013 11:33:24 GMT
"Het gaat wel is niet goed." Zei hij haar rustig. "Prima ook niet, wil je gewoon een keer in je leven aannemen dat er iemand bezorgd is." De zin klonk vreemd uit zijn mond en hij fronste dan ook om zijn eigen woorden. Hij zei daarom ook maar even niks, wist niet wat te zeggen en hij had zichzelf wel duidelijk versproken. Hij zuchtte ook, hij moest eigenlijk weggaan. Weglopen, want dit ging te ver en te moeilijk. "Als je niet rust, ga je ooit eens dood en dat is ook niet helemaal de bedoeling." Zei hij wat moeizaam. Aby waren ze al kwijt geraakt en dat wilde hij niet nog eens meemaken.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Aug 29, 2013 11:45:20 GMT
Ze zuchtte voor een moment en keek naar hem voor een moment, en ging nu dan toch liggen, al was ze er helemaal niet blij mee, en zou ze waarschijnlijk ook niet lang liggen.'' Ik blijf hier alleen niet liggen als we aangevallen worden, of als mijn hulp word geacht daar beneden.'' sprak ze, maar ze was echt niet blij, en dat was aan haar gezicht te zien, leek ze eerder steenachtig koud overigens, en een glimlach zou waarschijnlijk ook niet echt snel meer op haar gezicht terug komen, al wou ze wel dat hij erbij bleef momenteel, maar dat liet hij niet direct merken eigenlijk.'' Als ik dood ga, is dat mijn eigen schuld toch? iedereen sterft een keer, of dat nou vandaag is of morgen.''
|
|
|
Post by Niklaus on Aug 29, 2013 11:52:47 GMT
"Wanneer is je hulp geacht?" Hij fronste, dacht dat ze zelf de meest wrede ideeën hadden en snapte dan ook niet waarom zij iets zei over mensen helpen. Of ze wilde van hem weg, misschien vond zij hem nu gewoon saai... Hij zuchtte toen ze het had over dat iedereen wel dood ging en als ze dood ging, het haar eigen schuld was. Alsof dat het opeens minder erg maakte. "Als het je toch niet uit maakt als er mensen sterven, hoef je dus ook niemand te helpen." Zei hij dan ook, voelde hoe hij een zwakte had gecreëerd voor Ireena. Iets wat nooit zijn bedoeling was geweest. Hij wilde de harde Niklaus zijn, zelfs bij haar. Die bot was en vond dat ze te dramatisch deed op de meeste momenten. Maar ze was te heerlijk geweest dat hij niet wilde dat ze stierf, ze was ergens te koppig en dat vond hij niet erg. Van haar kon hij het hebben. Hij drukte een kus op haar wang, waardoor er wat bloed aan zijn lippen kwam. Iets wat hem niet uit maakte op dit moment. "Wil je dat ik ga?" Vroeg hij dan ook, want dan ging hij wel voor de deur zitten, hij vertrouwde anders niet dat ze in bed bleef liggen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Aug 29, 2013 12:01:56 GMT
Ze keek naar hem.'' als die sukkels het verpesten daar beneden en die kerels eens een koekje van eigen deeg moeten hebben .''sprak ze rustig en keek hem aan voor ene moment.'' Een mens meer of minder is ook niet erg hoor. Al roei ik de hele mensheid uit, kan het m nog minder schelen, dat weet je toch zo langzaam aan wel?'' vroeg ze rustig en keek hem aan. Niklaus was inderdaad iets te behulpzaam aan het worden naar haar idee, maar door de heerlijke seks die ze met hem had gehad, vond ze dat op dit moment niet eens erg, en mocht hij alles wel. Ze voelde zijn lippen haar wang raken en keek naar hem voor een moment en hoorde zijn woorden.'' nee je blijft hier. Jij wil zo nodig dat ik hiet blijf lieggen, dan blijf je hier zelf ook maar lekker. Anders ga ik ook fijn weer een rondje wandelen. Ik haat het nu al de zwakkeling te moeten spelen.''
|
|
|
Post by Niklaus on Aug 29, 2013 12:08:19 GMT
Hij rolde met zijn ogen. "Een beetje dramatisch maar?" Vroeg hij haar. De zwakkeling spelen? Ergens was het misschien zo, het liefst bond hij haar even vast. Zonder te kloppen kwam iemand binnen en in een ruk stond Niklaus op en drukte zijn vingers in de hals van de man. "Wat moet je hier?" Vroeg hij kil en zag Ireena liggen en keek daarna weer naar Niklaus. "Ik wilde ik..." Maar hij kreeg de kans niet om verder te praten. Want hij kreeg al een dolk in zijn oogkas van Niklaus, zo makkelijk als dat hij iemand af kon maken. "Als de hele mensheid weg is, met wie ga je het dan doen?" Vroeg hij haar met een kleine grijns, duidelijk dat hij door de moord even wat rustiger was geworden. Hij deed de deur dicht en hing er dan ook tegenaan. Hij veegde zijn hand aan zijn huid was, waardoor zijn eigen handafdruk op zijn borst stond. Maar het maakte hem niet zoveel uit. Een moord plegen gaf gewoon een kik, ook al was hij zo makkelijk als dit. "Dan gaan we toch weer moorden als je geen zwakkeling meer bent?"
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Aug 29, 2013 12:24:24 GMT
Ze keek naar de man die binnen kwam, en ze glimlachte even om wat Niklaus nu deed, voelde toch wel goed, en ze keek er dan ook enthousiast na. Niet met een glimlach, de glimlach zou waarschijnlijk niet zo snel meer terug komen. De aanval op haar, en de verwondingen veranderde haar ook, en doordat ze momenteel nog een kind droeg, en daardoor veranderde ze ook iets. Ze zuchtte even voor een moment, en keek even naar Niklaus.'' Nu al zat van leidertje spelen, NIklaus?'' sprak ze glimlachend en keek naar hem bij de deur,een zag hoe hij het bloed aan zijn eigen lichaam afsmeerde. Ze stond weer op,, enkel wat trillend maar ging langzaam naar hem toe en leund ook wat op hem. haar buik was weer hard, dat zou voor hem waarschijnlijk nu ook goed te voelen zijn nu ze tegen hem aan leunde en gaf hem een zoen op zijn lippen.
|
|
|
Post by Niklaus on Aug 29, 2013 13:44:19 GMT
Doden, hij had er vaak zin in. Verkrachting en de macht hebben. Vanuit hier voelde hij niet dat hij macht had en het maakte hem ziek. Genoeg van leidertje spelen? "Nee, maar ik heb niet het gevoel dat ik een leider ben." Zei hij enkel en zuchtte dan ook. Hij keek naar haar, hoe ze op stond. Dom, dom, dom. Maar hij besloot om niks te zeggen. Vooral niet omdat ze tegen hem aan kwam staan. Hij voelde haar buik, maar hij had weinig vaderinstict om er werkelijk iets nuttigs van te maken. In zijn hoofd was het kind gewoon dood namelijk. Hij voelde haar lippen en trok haar tegen zich aan om haar terug te zoenen, lust werd aangewakkerd. "Genoeg van op bed liggen?" Vroeg hij speels tegen haar lippen aan en begon haar weer te zoenen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Aug 29, 2013 14:30:34 GMT
Ze glimlachte en begon hem gewoon te zoenen. Ze hoorde zijn vraag en stopte de zoen kort om antwoord te geven.'' ik zei toch dat ik net de zwakkeling wou spelen?'' sprak ze enkel en drukte haar lippen weer tegen de zijne, zoende hem weer. Waarom ze het deed? ze had er eigenlijk geen idee van. Ze was gek, misschien was dat het wel gewoon. Ze was gewoon doorgelsagen, verliefd op haar eigen broer. Haar halfbroer dan, maar toch... Ze slikte even haar slijm in en wou met haar tong rustig in zijn mond glijden, ze zocht gewoon toegang, ook al zou hij haar misschien wild gaan behandelen, het kon haar op dit moment bagger weinig schelen. Ze was in verwachting van hem, haar buik keihard, misschien inmiddels al iets dikker dan hij normaal zou moeten zijn.
|
|
|
Post by Niklaus on Aug 29, 2013 16:09:53 GMT
Ze wilde niet de zwakkeling spelen. Hij snapte het ergens wel, maar dat ze nu hier weer stond deed hem meer als goed. Hij zoende terug, toen hij voelde dat ze met haar tong in zijn mond wilde. Liet hij dat toe en speelde met haar tong. Waarvan hij dacht dat het een verkrachting ging worden, was het al veel meer. Iets wat hij niet had verwacht en hij wist ook niet of het wel zo goed was. Het maakte hem daarbij niet ontzettend veel uit. Hij had zin in haar en dat was nu het balangrijkst. Hij streelde met een hand langs haar rug, de andere legde hij in haar haren om haar gezicht bij die van hem te houden. Hij hoopte dat ze lang bij hem bleef, ze was heerlijk en ze vond het geen probleem dat hij doodde. In gedachte gaf hij zichzelf een klap. Het was zijn zusje, zo mocht hij niet denken.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Aug 29, 2013 19:23:46 GMT
Ze keek naar hem voor een momnent voor ze hem weer verder zoende. Hij moest nu wel iets voorzichtiger met haar doen, dat wist ze dondersgoed, en het verband om haar buik kon hij er nu ook niet echt afhalen, ook al was het bloeden inmiddels gestopt, en was er een mooi korstje op aan het vormen. Ze kreunde even, al was dat door een pijn scheut die door haar bhuikt ging. Ze glimlachte wel en trok hem al een klein beetje mee richting het bed, hopend dat hij er ook even zin in had, al moest hij bovenop, zij zou daar echt de kracht niet voor hebben door haar verwondingen die ze bezat. Ze streek zacht door zijn haren, terwijl ze de zoen iets wilder liet worden, en zichzelf opsprong, en haar benen om zijn heupen heen begon te klemmen.
|
|
|
Post by Niklaus on Aug 29, 2013 19:56:05 GMT
Hij liet zichzelf meetrekken, zoende met haar mee. Voelde hoe het haar weer lukte om hem zo ver te krijgen. Hij voelde hoe de zoen wilder werd en hoe ze haar benen om hem heen klemde. Hij had zijn armen om haar heen, ondersteunde haar, terwijl hij haar op bed legde. Hij had er geen problemen mee, althans, met dit gedeelte niet. Zodra het werkelijk tot hem door ging dringen dat ze zwanger was, dan zou hij anders reageren. Hij streelde haar lichaam en liet een van zijn handen uiteindelijk tussen haar benen glijden. Daar ging hij met een vinger naar binnen, hij verlangde steeds naar haar en dat was iets wat hij niet begreep. Waarom was zij het, maar hij had niet lang om na te denken over die vraag. Want het gevoel van lust kwam beter bij hem binnen als de vraag die op zijn lippen rustte. Met een andere hand masseerde hij haar borst, harder? Ja, misschien had hij iets in de gaten, maar dat moest vast weer leeglopen nu het dood was. Simpele gedachte om eronderuit te komen dat je misschien vader word.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Aug 29, 2013 20:08:29 GMT
Ze liet zich rustig door hem op het bed liggen. Ze snapte zelf ook niet waarom ze zo deed, waarom ze zoveel lust in zijn richting had, maar het voelde gewoon geweldig.. Ze wou steeds meer en meer van hem hebben en dat merkte ze ook wel. Ze voelde hoe hij over haar lichaam streek en toen hij met een vinger in haar dook, kreunde ze van het genot dat ze weer bij hem kreeg en legde haar handen op zijn heupen, en liet hem rustig doen, al zou hij momenteel gewoon niet aan haar buik moeten komen, die lag dan ook nog volledig in het verband. Ze begon aan de knoop van zijn broek te prusten en duwde zijn broek langzam naar beneden, en ze voelde momenteel ook gewoon de pijn niet, en dat was misschien ook nog wel het prettigst.
|
|
|
Post by Niklaus on Aug 29, 2013 20:30:53 GMT
Ze kreunde en dat was goed, weer een vinger schoof hij naar binnen, terwijl hij voelde hoe ze zijn broek open maakte en hij liet het haar doen. Hij voelde hoe hij al veel zin in haar had en eigenlijk al klaar was om bij haar naar binnen te gaan. Hij ontdeed haar dan ook van haar kleding en duwde zichzelf bij haar naar binnen. Zoals gewoonlijk op zijn ruwe manier. Hij bleef van het verband af, geen zin in dramatische dingen en dat hij dan opeens moest stoppen. Hij stootte zich ruw naar binnen, ergens maakte het haar niet uit als ze iets van pijn had. Zolang hij maar niet hoefde te stoppen. Hij zoende haar lustig, te graag dat hij haar wilde hebben. Het maakte hem niet veel uit dat ze zijn halfzus was. Het was Ireena en ach, wat maakte het ook uit.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Aug 30, 2013 5:23:59 GMT
Toen er nog een vinger bij kwam. vond ze het alleen maar fijner, en merkte ook hoe ze nu echt wel opgewonden raakte door hem. Het was misschien harstikke verkeerd wat ze nu hadden, het feit dat ze seks had met haar halfbroer, en wist dat als hun andere broers en zusters hiervan wisten, dat ze misschien nog aardig wat problemen konden krijgen, maar het kon haar niet langer schelen, bij NIklaus voelde ze een gevoel wat ze eerder nooit bij anderen had gevoeld.. Bij hem kon ze wel haarzelf zijn, zoals zij werkelijk was. Niet hoeven spelen, gewoon haar bijna steenachtige persoonlijkheid laten zien. De echte Ireena. Hij ontdeed haar verder van haar kleding, en erg vond ze het helemaal niet terwijl ze hem bij haar naar binnen voelde treden even ruw zoals ltijd. Ze gromde daardoor even kort, haast dierlijk, maar zijn zoen werd lustiger, en die van haar ook, en ze kreunde rustig. Hij gaf haar wat ze wou, en zou niet eens weten hoe het anders zou zijn als een ander het zou doen.. Maar misschien wou ze dat ook wel geen eens meer.
|
|