|
Post by Abigale on Jul 23, 2013 16:50:18 GMT
Ze was ergens blij dat hij op stond, ze moest het bewaren voor een ander? "Ik heb geen kleding..." Zei ze en hem vragend aan keek. Haar lichaam deed zoveel pijn, ze was het voor enkele tellen vergeten omdat ze erin mee zou gaan. Hij ging weg en zelf bleef ze nog even zoor zich uit staren, ze moest naar boven om zijn mannen te verwennen? Ze zuchtte, wikde niet naar boven gaan. Zwak stond ze op, trilde nog op haar benen door de pijn door haar lichaam. Ze pakte wat nog over was van haar jurk om deze als een soort badjas aan te doen. Haar rug prikte onder de stof en haar armen en benen voelde zwaar. Ze kwam het dek op en werd meteen aangekeken door een aantal mannen. Sommige grijnsde, terwijl andere hun ideeën met elkaar aan het bespreken waren. Het meisje wat altijd voor problemen zorgde. Je niet zomaar kon krijgen, tenzij je lief tegen haar deed en je ervoor zorgde dat ze je leuk vond. Iets wat niet moeilijk was, behalve als je al de dout in was gegaan bij haar. Een piraat kwam met een grijns naar haar toe en trok haar naar zich toe aan de kapotte jurk. Ze voelde zijn verharde geslachtsdeel en hoe hij haar aan haar haren naar beneden trok. "Laat maar aan iedereen zien wat je kan." Grijnsde hij. Abigale keek om en tot haar spijt zag ze Frank staan. Dus veel kon ze niet doen, enkel luisteren. Hij had haar haren nog steeds vast en duwde haar lippen tegen zijn penis aan en ze had geen keus om deze open te doen. Hij duwde haar hoofd ruw naar voren en af en toe moest ze dan ook kokhlazen als hij dieper ging als normaal. Iets wat haast niet meer voorkwam omdat dit haar al te vaak was overkomen. Een andere trok haar omhoog. "Ik heb lang op je moeten wachten, telkens terugvechten..." Ze voelde zijn vingers in haar vagina glijden en verafschuwd keek ze van hem weg. Wilde dit niet, hoopte dat ze in de cellen gegooid werd. Hoopte dat er iemand was die er wat tegen deed...
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Jul 23, 2013 17:02:48 GMT
hij keek naar beneden en zag haar bezigen met zijn mannen en hij grijnsde even en liep nu aanr beneden en liep even langs hen.'' HAlf uurtje jongens. Dan mag ze weer de cel in bij mijn zusje. Niemand gaat haar uitdagen en niemand opent de cel. Degene die dat doet, gaat zelf aan de pijnbank, en zij mag je dan aandraaien.'' Sprak hij en keek naar Abigale, voor wie hij eigenlijk steeds meer respect begon te krijgen, dat was duidelijk. Ze was niet echt een watje, en daarr hield hij wel van. Hij grijnste even naar haar en zuchtte toch even.'' Jongens, loslaten. Ik wil haar nu spreken, direct.'' Sprak hij tegen de mannen die haar nu verschrikt direct los laten.'' Als je me wilt volgen.'' Sprak hij en keek naar Abigale, terwijl hij nu rustig begon te lopen richting het beneden dek.
|
|
|
Post by Abigale on Jul 23, 2013 17:50:54 GMT
Een half uur, dat moest vol te houden zijn, ze keek om zich heen. Zocht degene die er het schoonste uit zag, misschien zelfs wel het minst agressief. De piraat was ondertussen nog bezig met zijn vingers maar ze lette er niet op. Ze had er een op het oog. Een die minder sterk was als de ander, dus gewoon aan het bespreken was met een andere. Maar voordat ze iets kon ondernemen maar de mannen werden gestopt. En lieten haar dan ook los, ze sloeg de jurk over haar lichaam heen. Was niet blij dat ze gestopt werden. Want dat hield in dat ze vast iets ergers kreeg. Als je me wilt volgen? Ze keek even vragend en zei niks, volgde hem en wist niet wat er was. Ze keek voor zich uit, alsof ze een soort van staarde. Afwachtend op wat de bedoeling was. Abigale was blij ze haar niet meer aanraakte, maar wist niet of wat er nu zou gebeuren erger zou zijn.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Jul 23, 2013 17:57:03 GMT
Hij liep door en zei niets tegen Abigale, liep naar beneden, naar een aparte ruimte, en deed die open.'' Ga op een stoel zitten, nu.'' sprak hij nog best commanderend en ging zelf ook naar binnen en ging vrij rustig zitten.'' Abigala, zoals je genoemd word...'' Begon hij zijn woorden.'' ik merkte net bij de martelingen iets waar ik zeer trots op ben. Je bent een vrouw met veel kracht, veel wsterkte, en je verwacht nu dat ik jou vraag mijn kind te dragen, maar dat vraag ik je niet. Daarvoor heb ik Jessica al. Jou.. Ik wil je vragen als mijn tweede kapitein. Slapen in het bijkamertje van mijn kajuit, mijn mannen op het juiste spoor houden.'' Sprak hij, en mischien totaal onverwacht voor haar dat hij deze woorden sprak, maar zijn blik was serieus, heel erg serieus.
|
|
|
Post by Abigale on Jul 23, 2013 18:42:01 GMT
Ze volgde hem, luisterde toen hij haar beval om op een stoel te zitten. Zo graag wilde ze tegen hem in gaan, maar ze deed het niet. Hoopte dat dit van haar half uur af ging en wilde gewoon terug haar cel in. Haar handen tintelde en ze zuchtte erom. Keek de kamer rond, maar toen ze haar naam hoorde, keek ze met haar lichte ogen naar hem op. Ze vond dit vreemd en voelde zich niet goed met dit alles. Hij had het over haar marteling en ze slikte fronste toch even. Een vrouw met veel kracht... Wat wilde hij van haar? Hij ging niet een van zijn hoeren worden, dan ging ze nog liever de martelkamer in, of vermoord worden.... Maar de vraag die er kwam stond haar versteld en ze moest dan ook ongelovig lachen. Totdat ze zag dat hij serieus keek en ze hield haar lippen weer op elkaar. Keek hem serieus aan en slikte. Het was geen lach geweest om het uit te lachen, meer omdat ze niet wist wat ze anders moest reageren. Ze keek hem dan ook enkele tellen aan. "Misschien is het slim als dit goed doordacht word." Mompelde ze twijfelend. Ze wist niet wat ze liever had, dit bizarre gesprek of enge mannen om haar heen. Oke, de mannen waren geen goed idee, de cel misschien?
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Jul 23, 2013 18:49:39 GMT
hij keek naar haar terwijl hij even zuchtte. Je wilt het dus niet, dan ga je weeer de cellen in, en zul je dienen als slaaf.'' Sprak hij direct abrupt omdat hij haar gemompel wel had verstaan. '' Denk je werkelijk dat ik het je vroeg als ik er niet over na gedacht had. Ik ben al 34 Abigale, en aan het einde van mijn heerschappij. Mijn dochter of zoon kan mijn schip pas over 18 jaar overnemen, en dan ben ik inmiddels 52, of zeg gerust dat ik al dood kan zijn. Jessica is geen leider. Ik zie haar niet als leider, en jij bent mentaal sterk, daarom vraag ik jou. Je kent mijn mannen, weet hoe xe doen, en nog mooier je kent mijn schip. Maar je wilt het niet? Prima.'' sorak hij en opende de deur.'' dan mag je nu doorlopen naar de cellen, en dan mag je vanavond mijn mannen vermaken. Dit is je laatste kans Abigale. Na 2 minuten noem ik je weer slet en hoer.''
|
|
|
Post by Jessica Malone on Jul 23, 2013 18:59:09 GMT
Ze was wat heen en weer gaan rollen op het bed, het gevoel negerend en voelde toch nog steeds die pijn. Ze had hem weer horen vertrekken naar het dek en had gehoord dat hij Abigale weer wilde spreken. Daardoor liet de angst zich los in haar lichaam. Zou Jessica weer als slaaf dienen? Zou ze vervangen worden door Abigale? Was hij haar nu al beu? Wat had ze verkeerd gedaan? Was ze zo slecht? Allemaal vragen schoten bang door haar heen. Ze wilde de cellen niet meer in, ze wilde niet meer door elke man worden aangeraakt. Haar ademhaling versnelde in angst en verdriet. Tranen rolden weer over haar ogen en ze keek paniekerig om zich heen. Ze was bang, heel bang om weer in die cellen terecht te komen. Het was daar niet fijn, het stonk daar. Ondanks die bange gedachten wilde ze Frank nog steeds hier hebben, op dit moment. Ze wilde ook niet veel langer meer wachten.. Anders hyperventileerde ze gewoon
|
|
|
Post by Abigale on Jul 23, 2013 19:42:01 GMT
Ze keek naar hem, het was niet dat ze het niet wilde. Het was meer dat ze verwachtte dat hij een grapje maakte, hoe kon ze ja zeggen op iets waar ze enkel als slaaf had gediend. Niemand nam haar serieus en zal naar haar luisteren, daarbij deed hij nog steeds alsof ze een slaaf was. De manier waarop hij sprak en deed. Ze zuchtte, hij meende het serieus? Hij wilde dat ze tweede kapitein werd, was hij zo blind dat hij niet snapte waarom ze dit zei. "Ik denk niet dat je er niet over nagedacht hebt." Zei ze hem en ze sloeg even haar ogen neer. Maar vervolgens keek ze hem aan. "Je hebt me nooit zien staan, misschien als je me sloeg dan..." Ze glimlachte even wat triest. "Vandaag verkracht je me, vermoord je me bijna en nu vraag je me om tweede kapitein te zijn?" Ze schudde haar hoofd en stond op en liep naar de deur die hij open had gemaakt. "Hoe wil je dat ik dat geloof?" Ze liep een paar passen de deur uit. "Vooral omdat je me blijkbaar weer even makkelijk een slet kan noemen." Ze had zich omgedraaid om dat te zeggen. Ze zei het niet kil of arrogant. Neutraal was het goede woord en ze liep nu richting de cellen. Een dom meisje had vast meteen voor zijn voorstel gekozen. Maar Abigale niet, ze was geen dom schaap die maar alles van iedereen geloofde.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Jul 23, 2013 20:00:43 GMT
Oke, misschien was Frank wel een eikel en voelde hoe diep in hem gevoelens voor haar, en voor Jessica. Maar dat kwam niet bij hem omhoog, en hij uitte het ook niet naar hen. Hij zuchtte even en keek haar na, waarna hij richting de kajuit ging nu, en daar de deur opende en naar Jessica keek.'' MIjn meisje..'' Sprak hij direct afleidend, en merkte dat het gevoel toch minder diep lag dan hij dacht, het kwam nu omhoog, en ook zijn gevoelens voor haar, waardoor de harde blik van Frank overduidelijk veranderde naar een zachtere blik, een blik die je niet snel zag bij frank. Had hij dan toch last van Polygaam was? Zoals zijn vader wel voorspelt had dat hij dat had, en ook zijn vrienden in Tortuga dat hij meerdere malen tegen hem gezegd hadden? Hij snapte het even niet, en toch voelde hij nu de verwarring in zijn hoofd ontstaan.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Jul 23, 2013 20:12:08 GMT
Ze bleef stilletjes liggen in het bed, beschermde haar lichaam een beetje. Ze betekende niets, ze was een slaaf zoals een ander. Alleen dan enkel voor hem. Zijn persoonlijke slaafje waar hij mee kon doen wat hij wilde. Ze snikte nog kort en hoorde na een tijdje toch weer voetstappen richting de kajuit. Was hij terug? Ze hoorde de deur opengaan, en hoorde zijn stem. Ze ging voorzichtig wat rechter zitten en keek met een nog wat betraand gezicht aan. Zijn blik.. het was anders. Ze veegde haar tranen zachtjes weg. Bleef ze toch hier? Moest ze niet terug naar de cellen? Ze keek naar zijn gezicht en voelde dat gevoel toch weer opborrelen. Ze slikte en keek hem even in de ogen. "Frank.." Fluisterde ze zachtjes en keek hem dan weer langzaam aan.
|
|
|
Post by Abigale on Jul 23, 2013 20:23:10 GMT
Een piraat greep haar vast toen Frank uit het zich was en trok haar tegen zich aan. "Laat me los, ik moest van de kapitein naar de cellen." Sprak ze hem kil toe en de mannen moesten hard lachen. "Wij mochten jou een half uur en dat is nog lang niet voorbij liefje." Een vuist eindigde in het gezicht van de man. Die verbaasd achteruit liep, maar al snel een lach op zijn gezicht kreeg. "Frank wilde weten wanneer je een stap verkeerd deed." Abigale draaide zich om. "Ik doe wat hij mij heeft gevraagd, dus doe wat je wil." Maar de piraten waren er blijkbaar niet zo zeker van dat ze inderdaad naar hem luisteren en ze hoorde nog het gebonk op de deur toen ze de trap af liep. Ze liep wat wankel, moest zich soms even aan een muur recht houden en bij de cellen zakte ze dan ook in elkaar. Haar lichaam gebroken, dat dan ook trilde omdat het gewoon teveel had gedaan en meegemaakt. Het laatste stukje naar de hoek moest te kruipen en sloot haar ogen. Hopend dat ze voor vandaag met rust gelaten zou worden, ze was te moe om nu nog wat te doen. Haar ledematen deden pijn, evenals haar rug, wang en een plekje boven haar linker borst.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Jul 23, 2013 20:28:18 GMT
Hij zuchtte ven en keek naar Jessica en kroop naast haar op het bed en drukte zijn lippen op de hare terwijl hij daarna even rustig naar haar glimlachte.'' Mijn mooie meisje, waarom heb je gehuild, dacht je dat ik jou in de steek zou gaan laten?'' sprak hij met zijn aardig verliefde blik, het gevoel wat nu naar boven kwam borrelen, en direct weer weg trok toen er gebonk op zijn deur klonk, en hij op stond en naar de deur liep. Zijn Piraten legden het uit over BAigale en hij zuchtte.'' Ze luistert naar mij, ze moest van mij terug naar de cellen. Niets zal er met haar gebeuren. En nou wegwezen.'' Sprak hij rustig en zuchtte even en deed de deur nu op slot, en liep terug naar het bed, maar doordat hij gestoord was, bleef de blik van Frank weer hard, en keek hij haar dus ook zo aan. Nu miste hij hier nog een vrouw, en dat was Abigale.. Waarom voelde hij zich zo naar vandaag? Hij werd er verward van, van alles.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Jul 23, 2013 20:46:22 GMT
Ze kroop meteen tegen zijn lichaam aan toen hij op bed kroop naast haar en ontving zijn zoen met alle plezier. Ze hoorde zijn woorden en sloeg haar blik even neer. Ze gaf een klein verdrietig knikje. Ze was ook bang geweest dat hij haar weer in de cellen zou steken, haar weer als gewone slaaf liet behandelen. Ze keek naar hem en de blik in zijn ogen liet hem nu ietsjes glimlachen, tot die blik weer verdween en ze hem weer los moest laten. Ze bleef stilletjes zitten op het bed en keek op toen de deur weer werd gesloten en hij weer naar haar keek. Zijn blik van net was weg, de blik die ze net zo graag had gezien. Ze slikte weer en liet haar ogen weer naar de grond glijden, ze vond die harde blik niet fijn om naar te kijken. Het liet haar slecht voelen, alsof ze iets fouts had gedaan. Ze wreef zachtjes over haar armen en haalde wat haperend adem.
|
|
|
Post by Abigale on Jul 23, 2013 20:54:47 GMT
Er kwam niemand en ze was er blij mee, liet haar ogen gesloten. Ze lag er nogal ongemakkelijk bij, op haar buik. De wang die bekrast was lag niet op de vloer en haar armen en benen zoals ze het minste verveelde. Rusteloos bewoog ze af en toe haar lichaam. Wilde slapen, wilde rust. Maar ergens leek het haar niet te lukken. Ze opende haar ogen zwak om naar de vieze muren te kijken. Hoeveel meisjes deze cellen haatte, hoe blij Abigale soms was om hier te mogen zitten. Al was wat vooraf ging vaak niet zo fijn, zweepslagen of een verkrachting. Maar dan zat ze hier en had ze rust. Geen vaste plek, enkel viezigheid. Een trieste glimlach verscheen op haar lippen en ze sloot haar lichte ogen weer. Vond ergens de rust die ze zocht en viel langzaam in slaap. Alsof ze zo dood was neergevallen, maar ze ademde wel nog. Maar haar slaap was rusteloos, nachtmerries die haar brein doorboorde.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Jul 23, 2013 21:09:09 GMT
Frank zuchtte even en door dat hij aan verschillende dingen tegelijk dacht, raakte hij weer verward en kwam de verliefde blik terug in zijn ogen en drukte hij zacht een kusje op haar lippen.'' Wou je het nog afmaken, mijn liefje.'' Sprak hij rustig, al wou hij zich ook af leiden op dit moment, daar zei hij maar niets over. Hij was geen polygaam, hield hij stug vol, en hij hield ook niet van beide meisjes. Dat kon het gewoon niet zijn. hij wachtte niet eens op een antwoord eigenlijk van haar maar begon haar al te zoenen. Hij had gewoon aandacht nodig van haar, de aandacht die hij momenteel het liefst kreeg van Jesscia en abig... Nee die gedachte sloeg hij direct weg, zo gauw die in zijn hoofd verscheen. Dat mocht en kon gewoon niet.
|
|