|
Post by Éowyn Margo on Jun 3, 2013 15:57:47 GMT
Yara Pearce
Ze snoof en veranderde nu toch onbewust, en je zag de artsen gewoon glunderen, angezien ze haar nog iet eerder hadden zien veranderen. Haar ogen zo zwart als de hel, en haar lichaam was gegroeid, en blauwig, terwijl haar neus het spitse van de Lycan vertoonde. Toch leefde ze volledig op bloed, en niet op vlees. Ze gromde, en keek naar hem, maar je zag dat ze in strijd was met haar natuur en de jongen niet wou aanvallen, maar flinke honger was. Ja, haar bijt zou effect op hem hebben als ze door zijn huid heen beet. Haar gebit zo scherp als die van een hond keek ze enkel naar hem, meer deed ze niet, maar ze had flinke honger, en je kon haar maag horen knorren vanaf zijn afstand, terwijl ze zijn geur op snoof.
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Jun 4, 2013 13:08:18 GMT
Khan
Wanneer het meisje nu ineens toch volledig begint te veranderen komt Khan toch in de benen, waarop hij van het meisje nou ja nu het beest naar de dokters keek die er dus overduidelijk van aan het genieten waren. 'Laat me eruit, zijn jullie helemaal gek geworden...Jullie kunnen dit niet doen' zei hij hun en wanneer hij met zijn vuist op het onbreekbare glas slaat er toch een scheur in komt te zitten. De dokters mompelen dan dat het beter is dat ze wellicht toch wat sterke glas moeten hebben willen ze niet dat Khan ontsnapt. Khan draaide zich na zijn slag echter weer om naar Yara, want hij wou niet hebben dat ze hem ineens onverwachts ging aanvallen. Hij wou niet in dat veranderen wat zij was of iets waar je er nogal beestachtig mee uit komt te zien.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on Jun 4, 2013 13:27:49 GMT
Rhyme:
Ze schreeuwde, wanhopig en probeerde los te komen uit hun greep. Maar hoe graag ze het ook wilde, het lukte niet. Doordat ze boos werd, veranderde haar ogen naar zwart en het leek erop dat er aders onder haar oog ontstonden. Ook in diezelfde zwarte kleur als haar ogen. In plaats van geschreeuw, siste ze en gromde ze. Weg, dat was wat ze wilde. Maar de honger stak ook weer pijnlijk op en uit instinct vloog ze een bewaker in de hals om zijn bloed te drinken. Heerlijk bloed... Maar ze voelde een pijnlijke klap op haar achterhoofd en werd meegevoerd. Gegooit in een van de ruimtes en daar bleef ze even verdwaasd zitten. Toen ze weer tot rust was gekomen, kon ze pas weer goed thuisbrengen wat ze had gedaan en dit zorgde voor een snik. "Het spijt me." Mompelde ze zacht. Ze wilde geen monster zijn. Ze keek naar de mensen achter het glas. "Help me, ik wil niet zo zijn." Mompelde ze zacht en een traan tolde over haar wang.
|
|
|
Post by David Tennant on Jun 4, 2013 14:11:23 GMT
Yara Pearce
Ze snoof even en probeerde zich nog altijd een beetje in tw houden tegenover hem, maar het lukte steeds minder goed. Haar gegrom laag en dreigend, maar toch dat ze diep van binnen haar tegen probeerde te houden. Ze leune voorover en ghaar nagels werden langer aan beide handen, terwijl ze nu op hem af sprong, in de hoop hem raak te hebben, of in ieder geval neer te hebben. Ze was dan wel tien keer sterker dan een normaal mens, en behendiger ook, maar ook zij had haar zwakke plekken als je ze wist tenminste. Ze gromde, en hoopte hem direct in de nek te kunnen grijpen, aangezien ze eerst behoorlijk honger had, en dan zou hij ook waarschijnlijk leeg gaan, en droog staan qua bloed.
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Jun 4, 2013 15:08:35 GMT
Khan
Khan bleef Yara in de gaten houden en liep nu naar een andere hoek in de kamer. Wat wouden de dokters hier nu mee bereiken, waarschijnlijk hadden ze al bij Yara wat ze wouden wat willen ze nu van hem. Zijn blik ging dan ook niet naar de dokters heen op dit moment hij moest dat kind in de gaten houden. Als hij dan ziet hoe haar nagels langer worden en voor Khan ook maar in de verdedeging kon schieten sprong Yara al op hem af. Hij voelt hoe haar nagels in zijn armen komen en niet lang daarna haar tanden in zijn nek. Khan liet duidelijk merken dat het verdomd pijn deed en dat was alleen al in zijn blik te merken. Dan om zijn eigen leven te redden sloeg hij Yara ineens zo hard dat ze van hem af vloog. Hij legde zijn hand in zijn nek en wanneer hij keek zag hij het bloed aan zijn handen. Khan begon al heel gauw te merken hoe zijn zintuigen beter en sterker werden dan dat ze al waren. Zijn nagels werden net zo scherp als die van Yara en zijn ogen zo zwart als de hel. 'Wat heb je met me gedaan!' schreeuwt hij haar kant uit en zijn stem al gauw overslaat in gegrom, als hij begint te veranderen, exact zoals Yara. 'Oh oh we hebben een probleem' zei een van de dokters nogal droogjes 'snel pak alle verdovingsmiddelen wat je maar kunt vinden, snel snel' bracht een ander uit. Khan stond nu recht overeind en was uiteraard een stuk groter dan Yara daarbij is hij veel sterker aangezien hij zelf al behoorlijk was, dus kort samen gevat, the doctors are screwed. Khan sloeg met zijn vuist tegen de ruit aan die nu heel makkelijk aan diggelen viel. Hij gromde naar de dokters die nu proberen weg te komen. Hij maakte dan van een van de dokters al een slachtoffer door hem te bijten en hem heel makkelijk alsof het niks was als een lappe pop door midden te scheuren. Andere dokters begonnen nu met verdovingspijlen te schieten maar op Yara idem dito.
|
|
|
Post by David Tennant on Jun 4, 2013 15:13:07 GMT
Naam: Candice Erogate leeftijd: 24 Geslacht: vrouwelijk Mutatie/ras: Haar nagels zijn van zilver en kunnen extreem lang worden met onverwoestbaar metaal, Adamantium. ( denk maar aan Wolverine) evenals dat ze zeer snel geneest van ieder wondje wat ze oploopt. Karakter: Nukkig, toch gevaarlijk. Daarmee kan je haar het beste omschrijven. Ze spreekt weinig, moord liever, en haat iedereen die in haar weg zit. Toch zit er achter dit karakter wel een behulpzaam iemand naar anderen toe. Ze wil heel graag de beste zijn op haar manier, en slaagt hier dan ook vaak in, al moet je haar niet gaan bedreigen, of in ieder geval gaan bedriegen, want dan ben je niet langer haar vriend maar haar slachtoffer. Woorden kent ze niet, daden doen veel meer, en dat is dan ook haar motto. Geschiedenis: Geboren in New york, en daar ook opgegroeid. Ze heeft een vrij normale jeugd gehad, geen trauma's of wat dan ook. Een open en vrolijk meisje. Tot op de dag dat ze zo werd. Haar lichaam nam een gevaarlijk hoog level van Metaal aan, iets wat ieder mens normaliter de kop had gekost, en veranderde in het 'monster' wat ze vandaag de dag is. Haar woorden vervielen in de loop van de tijd, en nu net 3 dagen geleden is ze hier binnen gebracht, door een drievoudige seriemoord die zij had gepleegd, en ze dus eigenlijk te gevaarlijk was voor de gevangenis, en dus door haar mutatie hier terecht gekomen. Foto/uiterlijk: images3.wikia.nocookie.net/__cb20080421061612/marvelmovies/images/e/ee/Lady_Deathstrike.jpgextra: x
|
|
|
Post by David Tennant on Jun 4, 2013 16:41:35 GMT
Yara Pearce
Ze proefde al snel zijn bloed, en wou gaan zuigen, maar de klap die daarna kwam had ze niet verwacht, en vloog tegen de muur, maar daar leek ze verder weinig last van te hebben, en gromde in de richting van de Doctors, doordat Khan nu veranderd was, was hij niet langer een prooi voor haar natuurlijk. Ze sprong op een van de doctors en beet hem, waarna ze hem leeg zog, maar voelde zich zwakker worden voor de verdovingspijlen, die op haar net wat meer effect hadden waarschijnlijk dan op Khan, die ze nu in feite een soort 'supermens' had gemaakt, alleen dan met de honger naar bloed. Toen ze de man leeg had, stortte ze ook neer, in slaap uiteraard, en begonnen enkele dokters haar te omsingelen, om haar vervolgens weer mee te nemen richting de isoleercel waar ze regelmatig zag, omdat ze soms simpelweg te gevaarlijk was. Ze veranderde ondertussen weer terug naar haar mensleijke kant, waardoor haar Hybrid vorm weer verdween langzaam aan. Maar haar honger.. Nee die was van binnen nog lang niet gestild...
CAndice Erogate
De meeste hoogst beveiligde cel, daar zat ze momenteel in. Haar ogen helder blauw, haar zilveren nagels weer kaatste iets in het enige zonlicht die de kamer in kwam. De gehele cel was van dezelfde soort metaal als dat wat uit haar handen kwam, dus ontsnappen was eigenlijk onmogelijk voor de meid. In de verte hoorde ze iemand schreeuwen, iemand die weg wou, iemand die niet zo wou zijn als ze was. Het was dat ze nauwelijks emotie liet zien, anders zou er nu een grijns op haar gezicht staan. Zij zag het als een gift, een gift tot het sterker worden, en het vermoorden van de normale medemens, want die waren zwakker dan jou.. Net zoals die mensen hier die niet eens binnen durfde te komen. Verdovingspijlen hielpen niet bij haar, eigenlijk niets werkte als je haar wou verdoven, ze bleef altijd bij zinnen.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on Jun 4, 2013 20:57:41 GMT
Rhyme:
Ze wilde weg, ontzettend graag. Haar lichaam was zogenaamd verzadigt. De honger was ver te zoeken, maar de agressie.... Die was duidelijk aanwezig. Een oog groen, het andere blauw. Angstig, boos, de emoties waren voor haar lichaam onvermijdelijk. het was iets wat je mee kreeg als je vampier was, overgevoelige emoties. "Wat ben je?" Vroeg een dokter haar en ze keek hem aan, dit keer was de angst het grootste. Bang voor wat ze zelf was. "Ik heb honger, bloed... Ik wil-NEEE!" Schreeuwde ze hard en legde haar handen tegen haar slapen aan. Ze wilde geen bloed, nee, ze wilde geen bloed. Maar haar lichaam kon enkel aan bloed denken. Waarom dacht het aan bloed. "Geef me eten." Haar ogen werden zwart, als nieuwe vampier, wilde je vaak bloed. Veel en je kon haast niet stoppen. Dat ze een meermin had leeggezogen, hielp dan ook niet echt tegen de dorst en de veranderingen die nog steeds plaats vonden in haar lichaam. hadden meer bloed nodig. Ze gromde, boos op degene die haar hierin hadden gestopt.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 4, 2013 21:06:32 GMT
Candice Erogate
Ze keek op toen haar celdeur open ging." Nou, meekomen . En geen geintjes ." Sprak de man en ze begon braaf te lopen alsof ze niets zou uit halen. Zo onschuldig als wat, maar eenmaal dicht bij de man schoten de nagels naar lang, en vermoordde ze de man zonder genade, en liep de cel uit, en hoorde allemaal geluiden van verderop, die haar lokte." heey, wat moet jij los?" Sprak een doctor maar ze toonde geen enkele emotie en zonder genade haalde ze de man neer. " Nightstriker is los!" Werd er vrijwel direct geroepen, een naam die ze had gekregen, een bijnaam. Ze was verschrikkelijk lenig en de verdovingspijlen die ze schoten hadden geen enkel effect op haar, en ze sloeg de mannen gewoon tegen de grond en keek naar de cel waar het meisje in zat en bekeek haar. Ze bekeek haar gewoon, nu de omgeving even leeg was. Ze zag al dat ze vampier kanten had, en ze kraakte even haar nek door haar hoofd van links naar rechts te gaan. Als ze bloed wou kreeg ze dat niet gemakkelijk van haar, haar huid was zo hard als metaal, daar kreeg ze haar tanden niet doorheen. Met haar nagels opende ze haar deur zodat ze eruit kon, maar zei niets, en keek emotieloos naar haar, en begon weer te lopen, ze moest op zoek naar een uitgang.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on Jun 4, 2013 21:17:46 GMT
Rhyme:
Ze staarde terug naar het meisje dat tegenover haar stond. Haar zwarte ogen gericht op haar. Haar hoektanden en kiezen waren vlijmscherp. Meerminnen hadden niet het meest schattige gebit, het gebit van een meermin was dat van een roofdier. Maar ze moesten dan ook vissen eten en met hun tanden schelpen kunnen kraken. Daar zijn hun tanden dan ook voor gebouwd, de deur ging open. Maar er kwam nog geen beweging in het meisje. Ze bleef kijken en pas toen het meisje zich omdraaide en weg liep. Kwam Rhyme in beweging, haar lichaam stortte zich op een van de mannen, hij was dood, maar dat maakte voor het bloed niks uit. Haar tanden lieten een grote afdruk achter en een stuk arm at ze zelfs gretig op. Maar toen ze in de gaten had wat ze aan het doen was, keek ze naar haar handen. Begon zacht te snikken, wat was ze aan het doen. Ze wilde dit niet. Een vinger ging naar haar tanden, haar pijnlijke tanden. Scherp, alsof ze van een haai konden zijn. Ze slikte en ze kon de tranen niet meer onderdrukken, ze wilde niet zo zijn. Ze wilde goed zijn!
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 4, 2013 21:25:32 GMT
Candice Erogate
Ze keerde zich na een tijdje toch om en keek met haar helderblauwe ogen naar wat ze deed, terwijl de metalen nagels nog net iets langetermijnrente leken te worden en langs haar lichaam hingen. Kon ze het maken enig bewijs achter te laten? Normaal deed ze het niet. Ze kraste met haar nagels een lijn in de muur en het alarm in het gehele gebouw begon te loeien , met maar een zin die tussen door klonk: " Alarm, Alarm, Gevaarlijke mutanten los, alarm alarm." Was het enige wat er geschreeuwd werd en een man begon haar te schieten met kogels, en haar lichaam beschadigde wel, maar toen ze man door had dat ze niet door ging, stopte hij met schieten, en een kogel kwam rokend terug uit haar hoofd, net zoals meerdere kogels, ze kwamen allen weer uit haar lichaam zetten, en de wonden heelden zeer vlug. Nog steeds toonde ze geen emotie, maar de man werd toch iets bang, doordat ze niet stierf. En zonder woorden stak ze een hand met nagels door zijn buik
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on Jun 4, 2013 21:31:06 GMT
Rhyme:
Ze keek geschrokken om zich heen en trillend stond ze dan ook op. Ze moest hulp hebben, maar deze mensen waren dood. Ze wilde zo graag hulp hebben. Waarom gaven ze haar geen hulp. Ze zag nog net hoe iemand dood neerviel door het meisje dat eerder naar haar had gekeken en ze keek dan ook angstig naar haar. Wat was er mis met haar? Waarom doodde ze zomaar mensen. Al mocht Rhyme zulke dingen eigenlijk niet denken. Want zijzelf was ook goed in mensen doden, het meisje in het weeshuis. Haar bloederige handen stak ze ruw in haar haren. Ze had zoveel hoofdpijn, het geluid van het alarm deed zoveel pijn. Met een pijnlijke blik kwam ze met haar knieën op de grond terecht, kreunend van de pijn. Waarna ze een injectie voelde en ze langzaam weg ebde in een slaap. Ze had geen idee wat er aan de hand was en de slaap was ook helemaal niet diep, want af en toe kwam ze eruit, alsof haar meermin kant haar wilde helpen. helaas lukte dat niet helemaal. Eens tekende pijn kwam door haar borst. Haar hart deed zoveel pijn, wat was er mis met haar hart?
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 4, 2013 21:44:56 GMT
Candice Erogate
Ze voelde hoe de man dood op de grond viel en trok haar nagels terug. Een man kwam aan met een slang, die hij op haar rug zette en ze kreunde en even voorover op de grond viel. Ze was een kort moment verzwakt, en nu grepen ze ook in en gooide haar in eem cel weer, en deed de deur dicht. De cel was volledig van glas, maar dit soort glas zouden haar klauwen niet breken, dus trok ze ze terug en zei nog steeds niet. Ze keek emotieloos naar het meisje wat er voor haar buiten de cel op de grond lag en haar blauwe ogen volgden iedere beweging van iedereen. Ja ze was een koelbloedige moordenaar, maar het metaal maakte haar ook koud, en vooral gevoelloos . Het metaal liep door haar hele lichaam in en de nagels, die eens normaal nagel waren, waren nu metaal geworden dankzij meerdere injecties, en die pijnlijke verandering had haar gemaakt zoals ze vandaag was. Je moest diep tot haar breken als je haar uberhaupt eens hoi wou laten zeggen of haar blik iets veranderen.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on Jun 4, 2013 21:52:14 GMT
Rhyme:
"Stop haar maar daarbij." Werd er gezegd. Maar Rhyme kreeg niet eens alles mee. Haar lichaam was er te verzwakt voor. "Het maakt niet uit als ze sterft, van de eigenaren hebben we nog niks gehoord over een belangrijk nieuw schepsel." Werd er verteld en zo werd het dan ook gedaan, Rhyme werd bij het meisje gegooid was net iedereen had gedood. Maar het duurde even voordat ze wakker werd, maar toen ze bij zinnen kwam, was de eerste die ze zag, het meisje. Waardoor ze achteruit deinsde. Bang voor haar, simpelweg omdat zij mensen doodde. Niet eens voor een goede reden. Dus wat er aan de hand was, dat snapte ze niet. "Je hebt die mensen vermoord." Zei ze met een angstige stem. Rhyme was geen stoere meid, ze was een meisje dat uit een weeshuis kwam en niks wist van deze hele wereld. Het was dat alles in een snelle vaart ging, anders had ze vast willen weten wat de wezens zonder borsten waren. Maar nu leek alles te vreemd. Alsof het niet helemaal klopte, waar was ze eigenlijk? Ze keek om zich heen, maar keek daarna weer meteen naar het meisje. Haar ogen waren weer naar hun 'oorspronkelijke' kleur veranderd. Oorspronkelijk was misschien niet het goede woord, ze waren nu groen en blauw namelijk.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 4, 2013 22:11:09 GMT
Candice Erogate Ze keek naar hoe ze bij haar in gegooid werd en liet haar nagels weer groeien, die nu bijna weer op de grond hingen en merkte dat ze bij kwam. Ze zei niets, haar gezicht leeg, en er was niets in te zien. Haar eerste woorden deden haar niets en concentreerde zich op haar eigen ademhaling. Ze zou haar niet aanvallen, er zat wel iets goeds in haar, al zag je dat niet direct en trok naar nagels weer in tot ze weer kleine toch zilveren nagels had. Ze zei niets, ging rustig zitten en enkel haar ogen schoten van links naar rechts, alsof ze daarmee antwoord wou geven op haar vraag, en eigenlijk nee wou zeggen, maar dat was het niet. Het was meer oplettendheid van haar. En haar lenigheid was ook een groot voordeel eigenlijk, en dat zag je nu, doordat ze zich even helemaal strekte en kort een voet in haar nek legde en daarna die daar weer weg haalde. Maar momenteel haalde ze niets uit in de richting van haar." Die n lady Nightstriker doet niets.." Sprak een arts die toch verbaasd was dat ze de andere nog niet gedood had en begon er even een aantekening van te maken in zijn kladblok ooc ik ga slapen
|
|