Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on Jun 4, 2013 22:20:05 GMT
Rhyme:
Ze keek de vrouw verbaasd aan, maar keek toen naar haar eigen handen. Ze had mensen pijn gedaan, iets wat ze nooit had willen doen. Ze wilde niemand pijn doen en een snik kwam door haar lippen. Ze haatte zichzelf zo erg voor wat ze nu was. Ze hoorde de woorden van een doctor, het was de bedoeling dat zij haar had gedood! Wat waren dit voor mensen, ze keek dan ook angstig naar de artsen. Zonder woorden te zeggen, bewogen haar lippen. Er was duidelijk aan af te zien dat ze wilde zeggen -haal me hier weg- Maar ze durfde de woorden niet hardop te zeggen. Ze keek toen weer naar het meisje dat ook in dezelfde 'kamer' zat en slikte. Ze was eng, ze leek geen gevoel te hebben en dan was je eng. Iedereen die liefde kon geven, kon gered worden. Maar ze had geen idee of zij het kon, of zij nog gered kon worden. Maar Rhyme moest eerlijk toegeven, dat ze het ook niet meer wist bij zichzelf. Ze keek naar haar vieze bebloedde kleding. Waarom wilde hun haar niet helpen? Ze konden haar er toch uit halen, ze zou niks doen. Maar daarbij, ze durfde ook niks te zeggen. Ze kroop verder naar achter, met haar rug kwam ze tegen het glas aan. Ze wilde gewoon weg hier, terug naar het weeshuis, terug zoals het was.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 5, 2013 5:49:18 GMT
Candice Erogate
Ze bleef strak naar haar kijken, maar haar gezicht sprak duizenden woorden. Ze keek naar de doktoren en daarna klapte ze de nagels weer uit, zij had geen probleem met moorden, maar zoals al eerder vermeld was, ze had geen gevoel in haar hele lichaam niet. Het was leeg, leek het wel. toen haar nagels weer een behoorlijke lengte hadden, stapte ze achteruit en keek haar nu opnieuw aan en trok een gezicht , die enkel kon betekenen; ' achteruit ' En begon ook in te slaan op het glas, wat vervelende piepende geluiden achterliet door de krassen die ze achterliet in het glas. Zij leek er geen last van te hebben en het leek alsof het glas spoedig zou gaan breken, maar toen dat niet het geval was, en ze toch aardig wat glas splinters in haar gezicht had, stopte ze, haalde ze de nagels weer in, en haalde de stukjes glas zonder pijn uit haar gezicht, waarna de wondjes weer rustig dicht groeide.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on Jun 5, 2013 9:17:52 GMT
Rhyme:
Ze bedekte haar oren toen het meisje met haar ijzeren klauwen, op de raam insloeg. Zo noemde Rhyme ze dan maar. Het deed pijn in haar oren, alsof ze me messen in haar shedel wilde doordringen. Ze siste dan ook van boosheid en pijn. "Stop ermee." Zei ze dan ook wat moeilijk. Praten was niet echt iets wat zo makkelijk ging. Ze vroeg zich dan ook af waarom ze haar bij het meisje zette. Alsof het normaal was om iemand bij een moordwapen te zetten. Weer een steek in haar borst en ze kon haast geen adem halen door de pijn, naar adem hapte ze en keek angstig om zich heen. Waar waren de andere mensen? Dit was eng, dit meisje was gewoon eng en ze wilde hier weg. "Laat me hier weggaan." Smeekte ze dan ook en hoopte dat er iemand aardig genoeg was om haar hier uit te halen.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 5, 2013 9:27:11 GMT
Candice Erogate
Ze keek naar het resultaat. Flinke diepe krassen, maar geen vormen van breken. Ze keek naar het meisje bij haar in de cel, wn voor een momentje leek ze kort een glimlach te trekken, maar dat was meer dan schijn, het gebeurde niets en ze zei niets. Een dokter stond met een kladblokje en maakte aantekeningen van haar, over de klauwen die ze nu langzaam terug trok en weer gewone nagels werden, al wel hartstikke zilver. Ze ging dichterbij het meisje en bukte bij haar neer, en bekeek haar enkel, met een leeg gezicht, alleen haar ogen die flitsen over haar lichaam heen. Alsof ze gehypnotiseerd was, zo leek het nog het meeste Ze slikte een beweging die je goed zag bij haar, op haar tengere nekje dat ze had. Ze keek naar hen en zuchtte even voor een moment, al was de zucht nauwelijks te horen en leek het alsof ze gewoon adem aan het halen was. ze bleef bij haar zitten, liet aan een hand de nagels eens groeien en stak ze uit naar haar nek, maar stopte net voordat ze haar hele vel überhaupt zouden raken. Reactie peilen, dat was ze momenteel aan het doen. Ze genoot toch stiekem wel een beetje van angst namelijk.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on Jun 5, 2013 9:37:21 GMT
Rhyme:
Ze bleef staan toen het meisje naar haar toe kwam, maar de angst was goed te zien. Maar dat was niet enkel van het meisje, maar eigenlijk door alles wat er nu gebeurde. Al zeventien jaar in dezelfde omgeving en daar opeens uitgehaald worden, is niet echt leuk. Toen het meisje haar hand richting haar nek bewoog, deed ze niks en bleef staan. Een gemene grijns op haar geziht. Misschien was het meer haar andere kant, die toch niet echt onder de indruk leek te zijn. Het was niet dat ze een tweede persoknlijkheid had, maar ze kon een grijns niet onderdrukken. "Dood me dan. Als iedereen zo is als in deze kamer, dan maakt he me niks uit." Dit keer trilde ze wel iets. De grijns was een kleine seconde geweest, maar da ze wilde sterven was ook niet echt waar. Maar ze wilde hier gewoon weg. "Waarom zijn er hier geen mensen die willen helpen?" Het woord help, een woord dat al vaak naar voren was gekomen. Maar ze wilde hulp, iemand die haar weer normaal kon maken. Ze keek naar de dokters en zuhtte. "Jullie kunnen er gewoon niks van, ik wil een echte dokter!" Schreeuwde ze hard en haar ogen werden even zwart.
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Jun 5, 2013 13:04:29 GMT
Khan
In tegenstelling tot Yara was Khan niet zo even neer met een aantal van die verdovingspijltjes, nee dan moeten ze toch met zwaarder geschud komen dan dat, zwaardere verdovingsmiddelen. Khan maakte dan ook meer slachtoffers waarbij al het bloed langs zijn mond liep en van zijn vlijmscherpe nagels afdroop. 'Waarom gaat hij niet neer' riep een van de dokters 'hij zit vol met verdovingspijltjes' vervolgde hij. Khan gromde kwaad naar hem en slachte hem ook als een beest af waarop hij weer een grom liet horen maar ditmaal een stuk harder en angstaanjagender. Als Khan dan word getroffen door een pijl wat normaal gesproken een olifant zou moeten vermoorden valt hij dit keer wel neer, maar dood is hij zeker niet. Khan veranderd weer terug naar zichzelf en de dokters deden hem zo'n lelijke witte pyama aan en deden hem in een isoleer cel. Door de tientallen normale verdovingspijltjes plus de verdoving wat normaal gesproken een olifant dood ligt Khan op dit moment in een diepe slaap, al geef ik het niet lang voor hij weer ontwaakt.
|
|
|
Post by David Tennant on Jun 5, 2013 17:13:04 GMT
Naam: Jackie Estacado leeftijd: 35 Geslacht: mannelijk Mutatie/ras: Sinds de bommen zijn gevallen heeft hij een soort stof in zijn lichaam gekregen dat zichzelf 'The Darkness' noemt. Het vormt twee slangen vanuit zijn boven lichaam, en voeren ook vier soort van Tentakels met zich mee, maar daar kan hij eigenlijk helemaal niets mee. The darkness consumemrt hem van binnen.. Hij kan niet sterven, zijn wereld kotm er dan anders uit te zien. Sterft hij zorgt the Darkness ervoor dat hij levend blijft, want hij mag nooit de poorten van de hel bereiken... Een groot nadeel.. De darkness praat constant tegen hem, vooral : ''get out o0f the light!'' zoals je ook direct zult begrijpen, de Darkness is zwak tegenover elke vorm van licht, en kan ook niet verschijnen met licht. Licht is dus het enige wat jacky kan helpen zijn mutatie te verbergen en te herhinderen. The darkness leeft op harten, en dus moet hij regelmatig ook harten consumeren... Karakter: Een veel willende man. Hij is zorgzaam naar anderen toe, wil je graag helpen als hij in de mogelijkheid ligt tot jou te helpen, maar hij zit vooral met zijn eigen dingen, die hij vaak eerst wil oplossen en wuift je al gauw weg, als hij merkt dat jij niets voor hem over hebt. Wil graag alles zelf doen. Geschiedenis: Geboren in Californië, heeft Jackie op zich een normale jeugd gehad in een groot landhuis aan de rand van de stad, bij een kermis terrein, waar hij al vrij vroeg, namelijk op zijn 12de de liefde van zijn leven ontmoette: Jenny. Ze werden verliefd, en toen de bommen vielen, raakte hij Jenny kwijt, en hij hem. Hij heeft Jenny sindsdien nooit weer gezien, maar hallicunaties geven feit dat ze misschien nog bestaat, en zo gaat hij op zijn 24ste al op zoek naar haar, maar kon haar niet vinden, nooit niet. Hij leefde in een bende, in zijn eigen penthouse aan de rand van de stad, het licht zorgde er voor dat hij de darkness kon beheersen en zelfs kon onderdrukken. Maar.. Toen Jackie 30 werd, kwamen de herrieneringen en hallucinaties terugf, en heeft hij de Darkness weer de kans om vrij te zijn gegeven, en tot op de dag van vandaag niet in geslaagd om haar terug te vinden. Hij zal vandaag hier binnen worden gebracht, omdat The Darkness bij hem ontdekt is, maar ook nu zal hij niet rusten. Hij zal Jenny vinden en Bevrijden waar ze dan ook mag zijn... Foto/uiterlijk: wide-wallpapers.net/wp-content/uploads/walls/thumbs/The-Darkness-2-Jackie-Estacado-600x375.jpg www.oxmonline.com/files/u50071/jackiedarkness.jpgextra: x
|
|
|
Post by David Tennant on Jun 5, 2013 17:27:05 GMT
Jackie Estacado
Hij werd binnen gebracht, en op iedere hoek stonden lampen op hem,zodat hij weinig kon maken." laat me gaan!'' Sprak hij en stribbelde tegen, maar het hielp niet heel veel. Hij werd vooruit gebracht, en de doctoren die momenteel bij Rhyme haar cel stonden keken om.'' Nieuwe patient, word gek als er geen licht is!'' Spraken ze en Candice kwam overeind en keek naar de jongen en haalde de nagels bij de nek van Rhyme vandaan, haar aandacht was even door een ander getrokken. Ze voelde een stoot in haar rug, die candice even liet vallen en al snel werd ze verwijderd, en Jacky erbij in gegooid, en de lampen begonnen fel op hem te schijnen. Hij zuchtte.'' Hier krijgen jullie spijt van!'' sprak hij enkel en keek naar het meisje wat bij hem in de cel zat, maar zei nog niets tegen haar. Hij was momenteel nogal Pissed off.
YAra Pearce
Ze werd ook naar de isoleer cellen gebracht, en in precies dezelfde als Khan gegooid, tenslotte waren ze nu toch niet veel anders, oké Khan was sterker en zeker groter, en Yara zou waarschijnlijk nog verdooft zijn als hij bij kwam. Ze gooide haar teddy beer er achter aan, en sloten de deur en gooide hem in het slot. Ze discussieerde op de gang direct over hoe ze het beter konden doen, want dit was niet echt de oplossing, dat was wel duidelijk. Nu hadden ze twee hybrids in plaat van 1 en Yara was op sommige vlakken al gevaarlijk. Ze sliep rustig door, en zou waarschijnlijk pas met 15 minuten weer wekken, doordat haar systeem al flink bezig was met haar uit deze staat te krijgen.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on Jun 5, 2013 20:01:08 GMT
Rhyme:
Ze deinsde achteruit. Mede door het licht, maar ook door de jongen die er nu weer bij was gebracht. Nee, ze vond dit niks en ze stond dan ook op en beukte tegen het glas. "Laat me gaan!" Schreeuwde ze wanhopig en tranen rolde over haar wangen. Ze was alles behalve blij, hoe konden ze haar zomaar hier stoppen? "Waarom doen jullie dit! Ik wil er vanaf komen! Ik wil niet zo zijn!" Schreeuwde ze hard, maar het enige wat de mannen deden, was dingen opschrijven. Ze keek naar de gedaante die bij haar was. Slikte kort, wat was het voor wezen? "Wat ben jij?" Vroeg ze dan ook angstig, het was aan alles te zien dat ze bang was.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 5, 2013 20:17:24 GMT
Jackie Estacado
Hij keek naar het meisje, en hoorde haar woorden." Mens met iets extra's." Sprak hij rustig en zuchtte even. Hij hoorde de stem weer in zijn hoofd galmen en dacht weer even gek te worden." Get out of the light!" Sprak de stem en hij schudde zijn hoofd. Zijn plan om überhaupt sterker te worden, samen met zijn extraatje, was mislukt. Hij zou haar nooit meer zien. Hij slikte en keek naar het meisje." Van mij niks te vrezen, absoluut niet, want ik kan nu niets." Sprak hij en wees naar het licht." Hetgeen wat het buiten de deur houd." Sprak hij en keek naar de doktoren." Laat me verdomme gaan!' Sprak hij nu opnieuw kwaad, duidelijk dat hij hier weg wou." Als ze dood is is het jullie schuld, en dan laat ik de kracht binnen in mij los, maar dan op jullie stelletje idioten!" Sprak hij en hoorde de stem opnieuw galmen, maar hij kon de schaduw niet in, de lampen stonden fel op hem gericht.
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on Jun 5, 2013 22:13:39 GMT
Rhyme:
Een mens met wat extra's? Haar ogen werden voor een seconde zwart, ze wilde zo graag bloed. Maar ze hield zich in, mede omdat ze ergens ook schrok van wat de man riep. Out of the light? Vroeg ze zich in gedachte af. Toen hij haar vertelde dat ze hem niet moest vrezen, kon ze niks meer. Haar rug was al tegen het glas aan gedrukt en ze wilde gewoon weg hier. Toen hij tegen de doktors begon te roepen, hield Rhyme haar handen tegen haar oren aan. Als hij haar ging doden? Hij wilde haar doden! "Ik wil niet dood!" Riep ze naar hem, boos, maar ook angstig. Nee, ze wilde niet dat hij haar ging vermoorden. Al wist ze niet of het misschien toch beter was, ze had eerder al aangegeven liever dood te zijn. misschien was dat ook wel beter? Even bleef ze in gedachte staan. Waarna ze zuchtte. "Het maakt ook niks uit." Mompelde ze zacht in zichzelf, ze was een moordenaar en verdiende het ergens misschien ook wel. Ze sloeg haar armen om haar knieën en zuchtte. "Maar wat voor mens ben je?" Vroeg ze dan maar, omdat ze nog nooit zo'n mens als hem had gezien.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 6, 2013 6:52:34 GMT
Jackie Estacado
Hij keek naar de mannen die nu toch even lachte." Zullen we het licht uitdoen, Estacado? Dan doen we het licht uit!" Spraken ze omdat ze de slangen toch nader wouden onderzoeken, en met licht, tsja dan kwamen ze er niet uit. Hij was de 'Host' van die dingen en toen de grote lampen uit gingen en vervangen werd door kaarslicht , was het feest en trokken de beesten direct uit zijn rug, twee grote slangen die een beetje momenteel om hem heen kronkelde." Harten, geef ons hun harten..." Spraken de wezens weer tegen hem in zijn hoofd." Jullie vallen haar niet aan!" sprak hij en probeerde ze te grijpen, maar dat had geen nut. Hij ging in een hoek zitten, zodat de soort van slangen, niet bij haar konden. Zijn ogen gaven geel licht, dat zich momenteel een beetje door de ruimte verspreidde, al was het niet scherp." Wat voor soort mens vraag je? Een mens met een verschrikkelijk probleem, idioten die tegen mij praten in mijn hoofd en volledig hun eigen wil hebben. Fuck."
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on Jun 6, 2013 7:20:32 GMT
Rhyme:
Ze hoorde de woorden. Zag wat er gebeurde. Ze was niet benieuwd naar wat hij had. Maar naar wat hij was, ze had nog nooit een mens met zo'n lage stem tegen gekomen. Toen het licht dan ook uit ging, probeerde ze zich wanhopig tegen de het glas aan te drukken. Maar vergeleken met al deze mensen, leek zijzelf nogal zwak en normaal. Want zijzelf leek niet overdreven veel te kunnen. Ze slikte, wat moest ze doen? Hij praatte tegen de beesten, zei dat ze haar niet aan mochten vallen, maar ze had het idee dat zoiets niet uit maakte. Dat ze toch wel aangevallen zou worden. Maar dat hij idioten in zijn hoofd hadden die tegen hem praten. "Haal me hier weg!" Schreeuwde ze angstig. "Waarom doen jullie dit?" Maar ze durfde haar ogen niet van hem af te houden. Bang dat als ze weg keek, ze zouden aanvallen.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 6, 2013 7:30:14 GMT
Jackie Estacado
Hij keek naar haar." Alsjeblieft, kalmeer." Sprak hij naar haar oud. Ik blijf hier, jij blijft aan die kant, dan kunnen ze er niet bij." Sprak hij naar haar uit, en probeerde haar rustig te krijgen, hij wou niets doen. Hij stond op en keek even naar ze." Als jullie zo nodig harten willen, dan hebben jullie pech." Sprak hij tegen de wezens; waarvan de rechtse nu iets veranderd was en de slang er stekels op haten gekregen, en hijzelf zijn hele handen en gezicht momenteel onder de Darkness essence zat." Ik ben Jackie Estacado. En ik meen het, ik doe het niet. Jij zit in evenveel shit als ik nu zit. Mag ik je naam weten? dat praat makkelijker. Deze slangen noemen zichzelf de Darkness en ik ben hun gastheer. Ik kan niet sterven zolang deze dingen in mij zitten, dat laten ze niet toe. Ik mag niet sterven."
|
|
Katherine
scheepsmaatje
"Always stay one step ahead of your enemy."
Posts: 198
|
Post by Katherine on Jun 6, 2013 7:55:08 GMT
Rhyme:
"Nee, jij kan me makkelijk doden." Zei ze met een trillende stem. "Ik heb enkel tanden en zin in bloed." Zei ze en naar de grond keek, even haar ogen sloot en weer snel omhoog keek. Haar naam? Wat was haar naam? Ze slikte, wat was haar naam, ze had er niet meer aan gedacht. "Rhyme, ik ben Rhyme." Zei ze zacht, te bang om harder te kunnen praten. Hij was eng, al wel niet in het praten, hoe hij eruit zag, dat zeker. Ze keek dan ook naar de twee slangen, wat moesten ze doen? Waarom mochten ze er niet uit. Waarom gaven ze hem niet gewoon licht? "Waarom gaan ze niet weg?" Ze snapte het niet en het zou ook wel even duren voorda ze alles zou begrijpen. Al werkte haar brein zeker mee. Ze zou nu wel beter dingen kunnen onthouden als eerst.
|
|